ILPP1/443-297/11-4/MK - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości zabudowanej w drodze postępowania egzekucyjnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2011 r. (data wpływu 21 lutego 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 maja 2011 r. (data wpływu 16 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy nieruchomości zabudowanej - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy nieruchomości zabudowanej. Dnia 16 maja 2011 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe).

Wnioskodawca wykonuje obowiązki Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w M. Prowadzi postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużnikowi, tj. Pani M., w którym egzekucja - zgodnie z wnioskiem wierzyciela - skierowana została do nieruchomości. W ramach prowadzonego postępowania egzekucyjnego, Zainteresowany przeprowadził publiczną licytację nieruchomości dłużnika. W przypadku uzupełnienia przez licytanta warunków licytacyjnych (zapłaty ceny) uzyska on (zdarzenie przyszłe) prawo do przysądzenia prawa własności nieruchomości w postaci: działki gruntu położonej w miejscowości M. przy ul. O. oznaczonej numerem 3X/3 AM 14 o powierzchni 0,1202 ha stanowiącej własność Gminy M. oddanej w użytkowanie wieczyste do dnia 1 września 2092 r. na rzecz dłużniczki zamieszkałej w M. przy ul. Rynek 33/3 wraz z prawem własności budynków i budowli na niej się znajdujących w postaci:

W ramach dotychczasowych czynności egzekucyjnych Wnioskodawca ustalił następujące okoliczności. Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług, komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dokonywanej w trybie egzekucji dostawy nieruchomości będącej własnością dłużnika. Przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez dłużnika dnia 3 stycznia 1996 r. na cele związane z prowadzoną w tym czasie działalnością gospodarczą pod firmą: Hurtownia Owoców i Warzyw z siedzibą w M. ul. O 1X.

Cena zakupu obejmowała: cenę netto budynków i budowli w kwocie: 19.080,00 zł, podatek VAT w wysokości 22% w kwocie: 4.197,60 zł oraz cenę gruntu (prawa wieczystego użytkowania) w kwocie: 1.803,00 zł W chwili nabycia nieruchomości dłużniczka była zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT i podatek VAT naliczony zawarty w cenie zakupu nieruchomości odliczyła od podatku VAT należnego w deklaracji VAT-7 za miesiąc styczeń 1996 r.

Nieruchomość użytkowana była na cele związane z działalnością gospodarczą do dnia 6 kwietnia 2008 r., ponieważ w tym dniu dłużnik zlikwidował prowadzoną działalność gospodarczą, a przedmiotową nieruchomość przekazał na cele prywatne. Od dnia 7 kwietnia 2008 r. dłużnik nie jest również zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Dnia 16 maja 2011 r. Zainteresowany uzupełnił opis zdarzenia przyszłego wskazując, iż dostawa towaru w postaci budynków i budowli posadowionych na użytkowaniu wieczystym nie nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia. Od tej czynności - jak podaje Wnioskodawca - upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Dłużniczka w okresie posiadania dokonywała ulepszeń przedmiotowego budynku i budowli, lecz nakłady te nie przekroczyły 30% wartości początkowej budynku i budowli. Ponadto, dłużniczka wykorzystywała do czynności opodatkowanych budynek i budowle w stanie ulepszonym przez ponad 5 lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż opisanej nieruchomości będzie objęta zwolnieniem przedmiotowym od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane zdarzenie przyszłe polegające na przeniesieniu prawa użytkowania wieczystego w drodze sądowego postępowania egzekucyjnego zwolnione będzie z obowiązku zapłaty podatku VAT.

Na powyższe wskazuje fakt, że zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co za tym idzie, sprzedawany (razem z budynkiem) grunt jest opodatkowany (lub zwolniony) taką samą stawką podatku jak budynek. Zatem to budynek decyduje o ewentualnej stawce podatku na całą nieruchomość. Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku lub budowli upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynku, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub po ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Skoro dłużnik nabył nieruchomość w roku 1996 i czynność ta była opodatkowana VAT, wówczas miało już miejsce pierwsze zasiedlenie i od tego momentu upłynęło więcej niż dwa lata oraz w ciągu ostatnich dwóch lat budynki nie były ulepszane w zakresie równym lub przekraczającym 30% ich wartości początkowej, dostawa ta korzysta ze zwolnienia od VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., nadanym ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Należy zauważyć, iż dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (tj. towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży gruntu przez właściciela.

Z opisu zawartego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużnikowi, w którym egzekucja skierowana została do nieruchomości zabudowanej budynkiem magazynowym nr 2 (w zabudowie wolnostojącej), placem utwardzonym oraz ogrodzeniem. Przedmiotem zbycia będzie prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz prawo własności budynków i budowli. Opisana nieruchomość została nabyta przez dłużniczkę w dniu 3 stycznia 1996 r. na cele związane z prowadzoną do dnia 6 kwietnia 2008 r. działalnością gospodarczą. W tym to dniu dłużniczka zlikwidowała prowadzoną działalność gospodarczą, a przedmiotową nieruchomość przekazała na cele prywatne. Ponadto, w chwili nabycia nieruchomości dłużniczka była zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT i dokonała odliczenie podatku wynikającego z nabycia nieruchomości. Jak wskazał Wnioskodawca dostawa towaru mającego postać budynków i budowli posadowionych na użytkowaniu wieczystym nie nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia. A od tej czynności upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Dłużniczka w okresie posiadania dokonywała ulepszeń przedmiotowego budynku i budowli lecz nakłady te nie przekroczyły 30% wartości początkowej wskazanych obiektów. Ponadto, dłużniczka wykorzystywała ulepszone budynki i budowle ponad 5 lat.

Z powyższego wynika, iż nieruchomość będąca przedmiotem planowanej sprzedaży w trybie egzekucji komorniczej została przez dłużniczkę - w związku z likwidacją działalności - przekazana na potrzeby osobiste w kwietniu 2008 r.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 grudnia 2008 r., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Z analizy cytowanych wyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa podatnika, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów określonych w dalszych jednostkach redakcyjnych przepisu. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

W myśl ust. 3 cytowanego wyżej art. 14 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 19 września 2008 r., przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w art. 15, będący osobą fizyczną nie wykonywał czynności podlegających opodatkowaniu co najmniej przez 10 miesięcy.

Zgodnie natomiast z art. 14 ust. 4 ustawy, przepisy ust. 1 i ust. 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak stanowi art. 14 ust. 5 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r., w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej "spisem z natury". Podatnicy są obowiązani:

Stosownie do ust. 6 cytowanego wyżej art. 14, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r., obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w dniu, w którym powinien być sporządzony spis z natury, nie później jednak niż 14. dnia, licząc od dnia rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Jak wynika zatem z powołanych przepisów, w przypadku zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających podatkowi VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają towary własnej produkcji oraz towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy. Warunek taki dotyczy towarów w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W takich sytuacjach podatnicy obowiązani są sporządzić w terminie 14 dni spis z natury towarów na dzień m.in. zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, tj. w przedmiotowej sprawie prowadzenia działalności.

Z opisu sprawy wynika, iż dłużniczka zlikwidowała prowadzoną działalność gospodarczą, a przedmiotową nieruchomość przekazała na cele prywatne. Ponadto, w chwili nabycia nieruchomości dłużniczka była zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT i dokonała odliczenie podatku wynikającego z nabycia nieruchomości.

Mając na względzie powołane przepisy prawa - obowiązujące w roku 2008 - oraz opis sprawy wskazać należy, iż dłużniczka - w zależności od daty przekazania nieruchomości - miała alternatywnie obowiązek:

* sporządzenia spisu z natury w związku z zakończeniem działalności gospodarczej i opodatkowania towarów zawartych w tym spisie lub,

* opodatkowania nieodpłatnego przekazania nieruchomości na cele osobiste.

W obu przypadkach bowiem obowiązek dokonania czynności wynikał z faktu, iż dłużniczka była zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT oraz przysługiwało jej w związku z nabyciem nieruchomości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Opodatkowanie powinno nastąpić w momencie powstania obowiązku podatkowego (w roku 2008) według właściwej stawki podatku, lub z zastosowaniem zwolnienia od podatku, jeśli takie wynikało z przepisów.

Niemniej w roku 2008 nieruchomość przestała być elementem majątku prowadzonej działalności gospodarczej a stała się częścią majątku osobistego dłużniczki.

W związku z powyższym tut. Organ wyjaśnia.

Jak już wskazano wyżej, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że sprzedaż posiadanego majątku podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy dokonywana jest przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej lub przez osobę fizyczną niebędącą podatnikiem tego podatku, jeżeli sprzedaży można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia częstotliwości, przez zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonego działania. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności lub zamiar powtarzalności.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik działając w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

W kontekście powołanych zapisów ustawy, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Należy ponadto, zauważyć, że zgodnie z art. 18 ustawy, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Jak wynika zatem z przytoczonego przepisu komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od towarów i usług od dostawy dokonywanej w trybie egzekucji. Charakter płatnika komornik sądowy posiada zarówno, gdy przedmiotem ww. egzekucji są rzeczy ruchome jak i nieruchomości. Przytoczony przepis wskazuje na fakt, iż komornicy sądowi są płatnikami podatku VAT od dostawy dokonanej w trybie egzekucji, w sytuacji gdy wykonywane są czynności egzekucyjne. Za czynności te, uważa się każde formalne, oparte na przepisach procesowych działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Odnosząc regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy do art. 18 ustawy, wskazać należy, iż w przypadku gdy dłużnik (właściciel nieruchomości) z tytułu realizowanej dostawy zobowiązany jest do zapłaty podatku VAT, wówczas w roli płatnika tego podatku występuje komornik.

Natomiast w sytuacji gdy dana transakcja nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Komornik nie ma obowiązku odprowadzania do urzędu skarbowego podatku należnego.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawione elementy sprawy mające cechy zdarzenia przyszłego (dostawa nieruchomości w trybie licytacji komorniczej) wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie - w związku z dostawą nieruchomości - dłużniczki nie można uznać za podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Nic nie wskazuje na to, że dokonując obecnie sprzedaży ww. nieruchomości, dłużniczka będzie działała w charakterze handlowca. Przedmiotowa nieruchomość zabudowana, została przekazana - w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu - do majątku osobistego w związku z zaprzestaniem działalności gospodarczej w roku 2008. Nie można zatem uznać, że przedmiotem zbycia będzie nieruchomość zakupiona w celu jej dalszej odsprzedaży.

Dokonując jednorazowej transakcji sprzedaży składnika majątku osobistego, na który składa się nieruchomość zabudowana dłużniczka będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, sprzedaż wyżej opisanej nieruchomości w drodze licytacji nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zatem Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do odprowadzenia od tej transakcji podatku należnego.

Jednocześnie tut. Organ wyjaśnia, iż uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe ze względu na fakt, iż zapisy ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie definiują odrębność czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT oraz jasno określają, które transakcje podlegają opodatkowaniu jednakże korzystają ze zwolnień od podatku na podstawie art. 43 ustawy.

Należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia, tj. w szczególności nie przekazania nieruchomości do majątku osobistego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.