ILPP1/443-294/14-4/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2014 r. (data wpływu 9 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 czerwca 2014 r. (data wpływu 18 czerwca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu dostawy działek oraz uznania, że ww. czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu dostawy działek oraz uznania, że ww. czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 czerwca 2014 r. o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca nabył spadek w #189; części po ojcu zmarłym w dniu 26 listopada 2012 r. Dziedzicznie nastąpiło na podstawie testamentu notarialnego sporządzonego w dniu 15 marca 2006 r. otwartego i ogłoszonego w dniu 18 grudnia 2012 r. protokołem otwarcia i ogłoszenia testamentu. Drugim spadkobiercą był brat Wnioskodawcy.

W odniesieniu do działek wchodzących w skład masy spadkowej obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przyjęty uchwałą Rady Gminy z dnia 11 września 2012 r. Zgodnie z jego postanowieniami teren, na którym położone są ww. działki, ma następujące przeznaczenie: zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna (przeważająca), drogi wewnętrzne, infrastruktura techniczna - elektroenergetyka. Na mocy prawomocnej decyzji Wójta Gminy z dnia 2 kwietnia 2013 r. zatwierdzono projekt podziału działek należących do spadkobierców.

W drodze umowy częściowego działu spadku i zniesienia współwłasności z dnia 26 czerwca 2013 r. Wnioskodawca nabył na wyłączną własność do majątku osobistego działki: 148/13, 148/14, 148/15, 148/16, 148/17, 148/18, 148/19, 148/20, 148/21, 148/22, 148/24, 148/25, 148/26, 148/27, 148/28, 148/29, 148/30, 148/31, 148/32, 148/33, 148/34, 148/35, 148/36, 148/37 o powierzchni 2.43.48 ha stanowiące grunty orne. Ponadto w drodze przedmiotowej umowy Wnioskodawca nabył do współwłasności z bratem w udziałach wynoszących po 1/2 dla każdego z nich działki o nr. 148/23, 148/38, 148/39, 148/40, 148/42 stanowiące grunty orne o łącznej powierzchni 0.80.49 ha.

Wnioskodawca umową sprzedaży z dnia 5 marca 2014 r. dokonał sprzedaży niezabudowanej działki o nr. 148/14 stanowiącej grunty orne o powierzchni 0.08.50 ha oraz udziału w 1/2 części współwłasności niezabudowanej nieruchomości położonej na działkach o nr. geod. 148/23, 148/38, 148/39, 148/40, 148/42 stanowiącej grunty orne o powierzchni 0.80.49 ha.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Zainteresowany będący spadkobiercą, jak wskazano wyżej, nabył nieruchomości w drodze dziedziczenia, a tym samym stanowią one majątek będący w posiadaniu rodziny Wnioskodawcy od kilkunastu lat. Tym samym Wnioskodawca nie nabył wyżej opisanych nieruchomości w celu wykorzystywania ich do prowadzenia działalności gospodarczej lub dokonywania nimi obrotu. Nabyte nieruchomości stanowią prywatny majątek Zainteresowanego. Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży odziedziczonych nieruchomości. Sprzedaż nieruchomości, której zamierza dokonać Wnioskodawca będzie sprzedażą nieruchomości będących "w rodzinie" od kilkunastu lat.

Wnioskodawca uzyskanych ze sprzedaży kwot nie zamierza przeznaczać na zakup kolejnych nieruchomości, którymi dokonywałby obrotu. Zatem Zainteresowany nie zamierza dokonywać obrotu nieruchomościami. Sprzedaż działek będzie stanowiła sprzedaż prywatnego majątku Wnioskodawcy.

W uzupełnieniu z dnia 16 czerwca 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji sprzedaży przez Wnioskodawcę kilkunastu działek (stanowiących prywatny majątek Zainteresowanego i będących w Jego rodzinie od kilkunastu lat) zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym, będzie On podatnikiem podatku od towarów i usług, i w konsekwencji czynność ta podlegać będzie opodatkowaniu tym podatkiem.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedając działki nabyte w drodze dziedziczenia, nie będzie On podatnikiem podatku od towaru i usług, a więc czynność sprzedaży działek nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

W ocenie Wnioskodawcy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym sprzedaż prywatnego majątku - w postaci nieruchomości - nabytego przez Wnioskodawcę w drodze dziedziczenia i będącego wcześniej własnością spadkodawcy - ojca Wnioskodawcy (nieruchomości będących w rodzinie Jego od kilkunastu lat), z której to sprzedaży pieniądze nie będą przeznaczone na zakup nieruchomości w celu dokonywania nimi obrotu, będzie stanowiła zbycie prywatnego majątku i będzie wykonywaniem prawa własności, a tym samym sprzedaż prywatnego majątku nie będzie stanowiła wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji Wnioskodawca nie stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a więc czynność sprzedaży działek nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Aktualizacja obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług następuje po ziszczeniu się dwóch przesłanek:

* podmiotowej, która zostaje spełniona gdy podmiot dokonujący danej czynności jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług,

* przedmiotowej, gdy dany podmiot dokonuje czynności objętych opodatkowaniem na gruncie ww. ustawy. Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega m.in. odpłatna dostawa towaru. W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 7 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikiem podatku od towarów i usług są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na jej cel i rezultaty.

Zgodnie z definicją działalności gospodarczej, zawartą w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, jej istotą jest wykonywanie jej przez podmiot działający w charakterze handlowca, usługodawcy lub producenta i to z określoną częstotliwością (zamiarem powtarzalności, a nie wyłącznie w celu jednorazowego wykonania danej czynności). Na działalność gospodarczą składa się wykonywanie czynności polegających na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Działalność gospodarczą cechuje pewien poziom profesjonalizmu jej prowadzenia, co w przypadku obrotu nieruchomościami oznaczałoby podejmowanie ekstraordynaryjnych działań.

W związku z powyższym, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Zgodnie z treścią art. 924 k.c. spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy. Art. 925 k.c. stanowi, że spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Z chwilą otwarcia spadku spadkobierca nabywa spadek, tj. z mocy samego prawa (ex lege) wstępuje w ogół praw i obowiązków zmarłego. Zasada ta dotyczy każdego spadkobiercy, ustawowego i testamentowego. Z przepisów art. 21 ust. 1 i art. 64 ust. 1 i ust. 2 Konstytucji RP, wynika konstytucyjne prawo do dziedziczenia. Z chwilą otwarcia spadku spadkobierca nabywa prawo do dziedziczenia uznawane w literaturze za prawo podmiotowe do spadku traktowane jako swoista całość (bliżej M. Pazdan (w:) K. Pietrzykowski, Komentarz, t. II, s. 1022 i cyt. tam literatura). Nabycie spadku ma charakter sukcesji uniwersalnej (J. Piątowski, H. Witczak, J. Kawałko (w:) System prawa prywatnego, t. 10, s. 131-133), przy czym jest niezależne od woli i wiedzy uprawnionego oraz jakichkolwiek innych zdarzeń.

Nieruchomości, które Wnioskodawca zamierza sprzedać, należą do Jego majątku prywatnego. Nie zostały nabyte w celu obrotu nimi. Nieruchomości te należały do rodziny Wnioskodawcy od kilkunastu lat, a Zainteresowany stał się ich właścicielem z mocy prawa - w wyniku nabycia spadku (dziedziczenia ustawowego).

Planowana sprzedaż działek ma charakter zarządu prywatnym majątkiem, nie będzie stanowiła regularnego i powtarzalnego źródła dochodów dla Wnioskodawcy. Pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży Zainteresowany nie zamierza przeznaczać na zakup kolejnych nieruchomości i ich sprzedaży.

Należy zauważyć, że działalnością handlową w postaci sprzedaży majątku osobistego (prywatnego), nie jest sprzedaż majątku który nie został nabyty w celach odsprzedaży (handlowych). W każdym przypadku decydujące znaczenie powinien mieć zamiar nabycia gruntów, które następnie są sprzedawane przez nabywcę. (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 4 listopada 2009 r., sygn. akt I SA/Po 423/09).

Przedstawione stanowisko jest zgodne z prezentowanym w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz interpretacjach podatkowych. Przedstawione stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w wyroku NSA z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), NSA z dnia 23 kwietnia 2013 r. (sygn. akt I FSK 686/12), a także w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, IBPP1/443-225/12/ES, wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10.

W przedstawionym zakresie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, wskazał, że nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Podsumowując należy wskazać, że Wnioskodawca nie nabył działek w celach sprzedaży, ale stał się ich właścicielem w drodze dziedziczenia po ojcu (ex lege). Działki nigdy nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Działki stanowią prywatny majątek Wnioskodawcy. Pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży działek Zainteresowany nie zamierza przeznaczać na zakup innych nieruchomości w celu dokonywania nimi obrotu.

Wobec powyższego planowana sprzedaż działek będzie neutralna podatkowo na gruncie podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu Wnioskodawca podjął w celu dokonania sprzedaży działek aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz.U.UE.L 347.1 z późn. zm. - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Według art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Stosownie do § 2 ww. przepisu ustawy, czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że będąca usługą dzierżawa, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy dzierżawa będzie prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa dzierżawy, wskazuje, iż ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

Zaznacza się, że dzierżawa gruntu nierolniczego, rolniczego i leśnego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatne świadczenie (art. 8 ust. 1 ustawy). Wobec tego wydzierżawiający staje się podatnikiem począwszy od zawarcia pierwszej umowy dzierżawy, ale może korzystać ze zwolnienia podmiotowego ze względu na wysokość obrotów (art. 113 ustawy) lub ze zwolnienia przedmiotowego wskazanego w § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2013 r. poz. 1722 z późn. zm.), zgodnie z którym zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

W konsekwencji dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ugruntowało się stanowisko, że czerpanie dochodów ze składnika majątku na podstawie umowy zawartej z jednym podmiotem wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. W orzeczeniu z dnia 4 grudnia 1990 r. w sprawie C-186/89 W. N. Van Tiem v. Staatssecretaris van Financiën uznano, że wynajem działki budowlanej wraz z prawem do wybudowania na niej i późniejszego użytkowania budynku, w zamian za roczny czynsz, jest prowadzeniem działalności gospodarczej. W innym wyroku z dnia 26 września 1996 r. w sprawie C-230/94 Renate Enkler przeciwko Finanzamt Hamburg stwierdzono, że wynajem majątku rzeczowego stanowi wykorzystanie tego majątku, które należy zaklasyfikować jako działalność gospodarczą w rozumieniu artykułu 9 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył spadek w #189; części po ojcu na podstawie testamentu notarialnego otwartego i ogłoszonego w dniu 18 grudnia 2012 r. Drugim spadkobiercą był brat Wnioskodawcy.

W odniesieniu do działek wchodzących w skład masy spadkowej obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przyjęty uchwałą Rady Gminy z dnia 11 września 2012 r. Zgodnie z jego postanowieniami teren, na którym położone są ww. działki, ma następujące przeznaczenie: zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna (przeważająca), drogi wewnętrzne, infrastruktura techniczna - elektroenergetyka. Na mocy prawomocnej decyzji Wójta Gminy z dnia 2 kwietnia 2013 r. zatwierdzono projekt podziału działek należących do spadkobierców.

W drodze umowy częściowego działu spadku i zniesienia współwłasności z dnia 26 czerwca 2013 r. Wnioskodawca nabył na wyłączną własność do majątku osobistego działki: 148/13, 148/14, 148/15, 148/16, 148/17, 148/18, 148/19, 148/20, 148/21, 148/22, 148/24, 148/25, 148/26, 148/27, 148/28, 148/29, 148/30, 148/31, 148/32, 148/33, 148/34, 148/35, 148/36, 148/37 o powierzchni 2.43.48 ha stanowiące grunty orne. Ponadto w drodze przedmiotowej umowy Wnioskodawca nabył do współwłasności z bratem w udziałach wynoszących po #189; dla każdego z nich działki o nr. 148/23, 148/38, 148/39, 148/40, 148/42 stanowiące grunty orne o łącznej powierzchni 0.80.49 ha.

Wnioskodawca umową sprzedaży z dnia 5 marca 2014 r. dokonał sprzedaży niezabudowanej działki o nr. 148/14 stanowiącej grunty orne o powierzchni 0.08.50 ha oraz udziału w 1/2 części współwłasności niezabudowanej nieruchomości położonej na działkach o nr. geod. 148/23, 148/38, 148/39, 148/40, 148/42 stanowiącej grunty orne o powierzchni 0.80.49 ha.

Wnioskodawca wskazał, że nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zainteresowany nie wnioskował o objęcie nieruchomości planem zagospodarowania przestrzennego. Nieruchomości wskazane we wniosku nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, w tym w działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ww. ustawy. Działki których dotyczy wniosek Wnioskodawca udostępnił innej osobie na podstawie umowy dzierżawy. Grunt jest dzierżawiony na cele rolnicze, a czynsz dzierżawny został ustalony na kwotę 1.000,00 zł rocznie za jeden hektar. Umowa została zawarta na okres jednego roku.

Wnioskodawca nie poniósł i nie planuje ponosić żadnych nakładów finansowych w celu przygotowania nieruchomości do sprzedaży. Wnioskodawca nie dokonywał uzbrojenia terenu, jego ogrodzenia, nie podejmował również innych działań zmierzających do zwiększenia wartości nieruchomości lub ich atrakcyjności. Wnioskodawca dokonał jedynie podziału nieruchomości zgodnie z planem zagospodarowania terenu. Zainteresowany nie zamierza zamieszczać ogłoszeń o sprzedaży nieruchomości w środkach masowego przekazu, tj. w prasie, sieci internet, radiu lub telewizji. Planuje jedynie podpisać umowę z biurem pośrednictwa nieruchomości.

Wnioskodawca uzyskanych ze sprzedaży kwot nie zamierza przeznaczać na zakup kolejnych nieruchomości, którymi dokonywałby obrotu. Zatem Zainteresowany nie zamierza dokonywać obrotu nieruchomościami. Sprzedaż działek będzie stanowiła sprzedaż prywatnego majątku Wnioskodawcy.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania Jego za podatnika podatku VAT z tytułu dostawy działek oraz uznania, że ww. czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty we wniosku opis sprawy wskazać należy, że Wnioskodawca nie będzie zbywał majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Dokonując dostawy kilkunastu działek (powstałych z podziału gruntu), które były wydzierżawiane w celach zarobkowych, tj. skutkujących uzyskiwaniem korzyści majątkowych z tego tytułu, Zainteresowany będzie wypełniał przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Ponadto, grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie bez znaczenia pozostaje fakt, że Wnioskodawca dokonał podziału gruntu, wcześniej wykorzystywanego do działalności gospodarczej (dzierżawa), na mniejsze działki.

Zatem sprzedaż wydzielonych działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a dokonujący dostawy będzie działał w związku z tą dostawą jako podatnik podatku VAT. Wobec tego ww. czynność sprzedaży dokonana będzie w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę samodzielnej działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawcę wydzielonych działek będzie wypełniała definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i Zainteresowany będzie występował - w związku z dostawą działek - w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji dostawa kilkunastu działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W kwestii skutków prawnych jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, stwierdzić należy, że w myśl art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.,) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając na uwadze, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Panią - jednego ze współwłaścicieli przedmiotowego gruntu, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego z nich, tj. P.

Drugi współwłaściciel chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.