ILPP1/443-261/08-4/AI

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 27 maja 2008 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP1/443-261/08-4/AI

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 29 lutego 2008 r. (data wpływu 29 lutego 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 kwietnia 2008 r. (data wpływu 9 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży gruntów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży gruntów. Powyższy wniosek uzupełniono pismem z dnia 9 kwietnia 2008 r. (data wpływu 9 kwietnia 2008 r.) w zakresie doprecyzowania opisanego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi firmę zajmującą się pośrednictwem nieruchomościami. Małżonka Zainteresowanego nie pracuje, opłaca składkę KRUS. Wnioskodawca wraz z małżonką są właścicielami gospodarstwa rolnego od września 2007 r.. Zainteresowany zamierza wydzielić i sprzedać około 6.000 m#178; ziemi rolnej.

Z dodatkowych informacji - przesłanych przez Wnioskodawcę - wynika, iż ani Wnioskodawca ani jego współmałżonka nie prowadzili i nie prowadzą działalności rolniczej, ponadto nie są rolnikami ryczałtowymi. Natomiast przedmiotowe grunty udostępniają innym osobom na podstawie umowy dzierżawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu sprzedaży ziemi rolnej należy zapłacić podatek VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sytuacji nie należy się podatek VAT, ponieważ według Podatnika ustawa o tym nic nie mówi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów w myśl art. 7 ust. 1 powołanej ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do powyższych przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, a jego sprzedaż traktowana jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z sytuacją prawną Wnioskodawcy wiąże się również art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) zgodnie z którym, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Natomiast w myśl § 2 cyt. artykułu czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności rolniczej w charakterze rolnika ryczałtowego, jednakże przedmiotowe grunty udostępnia innym osobom na podstawie umowy dzierżawy. Wymienione umowy dzierżawy skutkują uzyskiwaniem korzyści majątkowych po stronie Wnioskodawcy.

Odnosząc zdarzenie przyszłe do treści art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT wskazać należy, iż wydzierżawienie gruntu (skutkujące korzyścią majątkową) dokonane zostało dla celów zarobkowych oraz ma charakter ciągły. Takie postępowanie ustawa o podatku od towarów i usług definiuje jako działalność gospodarczą.

Uwzględniając zatem treść przytoczonych przepisów oraz stan zawarty we wniosku wskazać należy, iż Wnioskodawca wypełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto postępowanie Zainteresowanego w przedmiocie sprzedaży działek jest czynnością określoną w art. 5 ustawy o VAT.

Konsekwencją analizy dokonanej powyżej jest stwierdzenie, iż transakcja sprzedaży działek wydzielonych z gruntu rolnego, udostępnionych w drodze czynności odpłatnej osobie trzeciej (czynności stanowiącej wykorzystanie towarów w celach zarobkowych), ma związek z działalnością gospodarczą. W tej sytuacji Wnioskodawca sprzedając omawiany grunt, nie zbywa majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej, a zatem wykonuje czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dostawa gruntów - na podstawie art. 41 ust. 1 opodatkowana jest 22% stawką VAT. Wyjątek stanowi art. 43 ust. 1 pkt 9, na mocy którego zwolniona jest od podatku dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W przepisach podatkowych brak jest definicji gruntu przeznaczonego pod zabudowę, nie są również wskazane kryteria, jakimi należy się kierować przy ocenie danego gruntu. W związku z tym charakter gruntu należy ustalać w oparciu o przepisy prawa miejscowego, tj. lokalne przepisy zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) ustalenie przeznaczenia terenu oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Natomiast w myśl art. 3 ust. 1 ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy. W tym celu rada gminy uchwala studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego. Ustalenia studium są wiążące dla organów przy sporządzaniu planów miejscowych (art. 9 ust. 4 cyt. ustawy) i zarazem są niezbędnym etapem do uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Rada gminy uchwala plan po stwierdzeniu jego zgodności z ustaleniami studium (art. 20 ust. 1 ww. ustawy). W przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wydanej przez wójta, burmistrza lub prezydenta.

W myśl art. 14 ust. 1 pkt 5 oraz art. 15 ust. 1 ww. ustawy przed podjęciem uchwały o przystąpieniu do sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wójt, burmistrz lub prezydent miasta wykonuje analizy dotyczące zasadności przystąpienia do sporządzania planu i stopnia zgodności przewidywanych rozwiązań z ustaleniami studium. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisami studium oraz z przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem.

Natomiast ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznie w niej zawartych.

Z zacytowanych przepisów wynika, iż dla określenia przeznaczenia danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decydujące znaczenie ma przeznaczenie określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Z danych zawartych we wniosku jednakże nie wynika jaki charakter ma przedmiotowy grunt. Jeżeli więc z istniejącej dokumentacji (planu zagospodarowania przestrzennego, decyzji o warunkach zabudowy lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku ich braku z ewidencji gruntów) wynika, iż przedmiotowy grunt ma charakter rolny, to jego sprzedaż korzysta ze zwolnienia na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Jeżeli natomiast przedmiotowy grunt jest terenem budowlanym lub przeznaczonym pod zabudowę, to jego dostawa jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług według 22% stawki.

Ponadto dodaje się, że w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydana odrębna interpretacja.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl