ILPP1/443-26/09-7/AT - Prawo do obniżenia należnego podatku o podatek naliczony dotyczący wydatków związanych z pomocą restrukturyzacyjną i poniesionych przez spółkę przed i po otrzymaniu pomocy restrukturyzacyjnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej. przedstawione we wniosku z dnia 31 grudnia 2008 r. (data wpływu 2 stycznia 2009 r.), uzupełnionym pismami z dnia 4 lutego 2009 r. (data wpływu 5 lutego 2009 r.), z dnia 23 lutego 2009 r. (data wpływu 25 lutego 2009 r.) oraz z dnia 20 marca 2009 r. (data wpływu 25 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupów finansowanych w ramach pomocy restrukturyzacyjnej wg przepisów obowiązujących do dnia 30 listopada 2008 r. - jest prawidłowe.

W dniu 2 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupów finansowanych w ramach pomocy restrukturyzacyjnej wg przepisów obowiązujących do dnia 30 listopada 2008 r. Powyższy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 4 lutego 2009 r., z dnia 23 lutego 2009 r. oraz z dnia 20 marca 2009 r. o wskazanie ilu stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych dotyczy przedłożony wniosek i dokonanie brakującej opłaty w wysokości uzależnionej od ilości wskazanych stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych, a także doprecyzowanie pytań oraz uszczegółowienie zakresu, w jakim ma być udzielona interpretacja przepisów prawa podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z siedzibą w X jest producentem cukru posiadającym cukrownie na terenie X. Polski rynek produkcji cukru należy do wspólnotowego rynku produkcji cukru i podlega regulacjom wyznaczanym przez prawo europejskie w zakresie polityki rolnej. Na terenie Unii Europejskiej wprowadzone zostały określone regulacje i zasady funkcjonowania wspólnotowego rynku produkcji cukru, które zostały zawarte w Rozporządzeniu Rady Europejskiej nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (Dz. U. UE seria L Nr 58 str. 1 z późn. zm.) - dalej: Rozporządzenie 318/2006. W świetle przepisów przywołanego rozporządzenia, produkcja cukru na terytorium Unii Europejskiej jest produkcją ściśle regulowaną. Produkcja cukru jest limitowana ilościowo. Oznacza to, że każdemu Państwu Członkowskiemu został przydzielony określony roczny limit produkcji cukru zwany "kwotą cukru". Jednocześnie Państwa Członkowskie, w ramach przyznanej im kwoty produkcji cukru, przydzielają nieodpłatnie określone kwoty produkcji poszczególnym producentom cukru mającym siedzibę w danym kraju.

Unia Europejska rozpoczęła proces restrukturyzacji całego wspólnotowego rynku przemysłu cukrowniczego. W ramach tego procesu, na podstawie Rozporządzenia Rady (WE) nr 320/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. ustanawiającego tymczasowy system restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego we Wspólnocie i zmieniającego Rozporządzenie (WE) nr 1290/2005 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (Dz. U. UE seria L Nr 58 str. 42 z późn. zm.), w związku z Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 968/2006 z dnia 27 czerwca 2006 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wykonania Rozporządzenia Rady (WE) nr 320/2006 ustanawiającego tymczasowy system restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego we Wspólnocie

(Dz. U. UE seria L Nr 176, str. 32 z późn. zm.) - dalej: Rozporządzenie 968/2006, producent cukru może zrzec się części kwoty cukru jaką posiada. Producentowi, który zdecyduje się na zrzeczenie się części kwoty produkcji cukru, przyznawana jest pomoc restrukturyzacyjna z Tymczasowego Funduszu Restrukturyzacji w ramach Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 Rozporządzenia 320/2006, przedsiębiorstwo produkujące cukier ma prawo do otrzymania określonej kwoty pomocy restrukturyzacyjnej przypadającej na tonę kwoty cukrowej, pod warunkiem, że przedsiębiorstwo to w ciągu jednego roku gospodarczego:

Wysokość pomocy została określona w art. 3 ust. 5 Rozporządzenia 320/2006 i zależy od ilości ton kwoty cukrowej, której zrzeka się producent. Dodatkowo pomoc jest odpowiednio podwyższona, gdy producent cukru zobowiąże się do częściowego, bądź do całkowitego demontażu urządzeń służących do produkcji cukru.

Przyznanie pomocy restrukturyzacyjnej odbywa się na wniosek uprawnionego przedsiębiorcy. W Polsce organem rozpatrującym wnioski producentów cukru o przyznanie pomocy, na mocy art. 33 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 231, poz. 1702 z późn. zm.), jest Agencja Rynku Rolnego.

Spółka złożyła wniosek o przyznanie pomocy restrukturyzacyjnej, w którym zgodnie z przepisami przedstawiła:

Spółka otrzymała pozytywną decyzję o przyznaniu pomocy z ARR i zgodnie z art. 11 Rozporządzenia 968/2006, przystąpiła do wykonania wszystkich działań określonych w zaakceptowanym planie restrukturyzacji oraz do przestrzegania zobowiązań zawartych we wniosku o pomoc restrukturyzacyjną. Jakiekolwiek zmiany w zaakceptowanym planie restrukturyzacji wymagają uzgodnienia z ARR na podstawie wniosku Spółki.

W razie niewywiązania się przez producenta cukru z przyjętych zobowiązań, pomoc restrukturyzacyjna może zostać przez ARR zmniejszona lub nawet cofnięta (przed jej przyznaniem lub w trakcie - łącznie z koniecznością zwrotu kwot już otrzymanych wraz z odsetkami).

Dodatkowo należy podkreślić, że ani powoływane wyżej przepisy unijne, ani ustawa o ARR nie determinują sposobu wydatkowania przez producentów cukru środków otrzymanych w ramach pomocy restrukturyzacyjnej. Przepisy nie nakładają obowiązku przeznaczenia środków pieniężnych otrzymanych z pomocy restrukturyzacyjnej na pokrycie kosztów restrukturyzacji. W związku z tym, Spółka może rozporządzać otrzymanymi środkami w dowolny sposób. Ani ARR, ani żadne inne organy nie zostały upoważnione do kontroli beneficjentów pomocy w zakresie faktycznego wykorzystania środków pomocowych. Otrzymujący pomoc restrukturyzacyjną jest rozliczany jedynie z realizacji planu restrukturyzacji wcześniej uzgodnionego i zaakceptowanego przez ARR, a nie z kwot wydatkowanych z uzyskanych środków.

Ustalona i przyznana kwota pomocy wyliczona jest na podstawie ilości ton kwoty cukrowej, której zrzeka się producent cukru oraz podjętego zobowiązania do powstrzymania się od wykorzystywania określonych urządzeń produkcyjnych lub ich częściowego lub całkowitego demontażu i w żaden sposób nie wpływa na nią wysokość wydatków planowanych bądź rzeczywiście poniesionych przez producenta w ramach restrukturyzacji.

Nawet wówczas, jeśli kwota wydatków poniesionych będzie inna od planowanej (większa lub mniejsza), wnioskująca Spółka nie otrzyma dodatkowych środków (jeśli faktyczne wydatki przewyższyły plan), ani też nie będzie zobowiązana do zwrotu różnicy (jeśli wydatki rzeczywiste byłyby niższe od planowanych).

Przyznana pomoc restrukturyzacyjna jest wypłacana zgodnie z harmonogramem wypłat, przy czym wypłaty są dokonywane w trakcie procesu restrukturyzacji (płatności nie są dokonywane z góry z przeznaczeniem na finansowanie prac, a ich wypłata nie jest zależna od stopnia zaawansowania prac po stronie producenta cukru).

Zgodnie z umową na realizację planu restrukturyzacji zawartą z ARR pomoc będzie wypłacana Spółce w przyszłości w dwóch ratach:

Ostateczny termin zakończenia całego procesu restrukturyzacji ustalony został na dzień 30 września 2010 r.

Spółka na podstawie złożonego i zatwierdzonego wniosku rozpoczęła już proces restrukturyzacyjny dotyczący cukrowni w X. W związku z prowadzonym procesem, Spółka ponosi określone wydatki na demontaż urządzeń produkcyjnych, budynków i budowli związanych z produkcją cukru. Część składników majątku, będących przedmiotem demontażu nie została w całości zamortyzowana. W związku z likwidacją cukrowni w X przedmiotowy demontaż środków trwałych zostanie przeprowadzony poprzez:

Ponadto do wydatków, jakie Spółka ponosi odnośnie procesu restrukturyzacyjnego należy również zaliczyć m.in.:

Mając na uwadze fakt, iż Spółka nie otrzymała jeszcze pomocy restrukturyzacyjnej, dotychczasowe koszty procesu restrukturyzacji pokrywane są z bieżących środków Spółki. Cukrownia w X nadal prowadzi działalność w innym zakresie niż produkcja cukru, tj. magazynowanie cukru, melasy, usługi hotelowe, dzierżawa pomieszczeń.

W uzupełnieniu wniosku Spółka informuje, że podstawową działalnością Spółki jest produkcja i sprzedaż (dostawa) cukru, które stanowią czynności opodatkowane w rozumieniu ustawy o VAT. W związku z tym prowadzone czynności restrukturyzacyjne polegające na likwidacji części parku maszynowego (zakładu) mające na celu ograniczenie produkcji cukru są związane z prowadzonymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanymi. W związku z powyższym, Wnioskodawca potwierdza, iż wydatki dotyczące procesu restrukturyzacyjnego są związane z ogólną działalnością Spółki i tym samym należy uznać, iż służą wykonywanym przez firmę czynnościom opodatkowanym. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z pewnymi zastrzeżeniami. Zdaniem Spółki, w niniejszej sytuacji znaczenie ma obiektywne przeznaczenie nabywanych towarów i usług do wykonywanej przez firmę działalności opodatkowanej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka miała prawo do obniżenia należnego podatku o podatek naliczony dotyczący wydatków związanych z pomocą restrukturyzacyjną i poniesionych przez Spółkę przed otrzymaniem pomocy restrukturyzacyjnej na gruncie przepisów ustawy o VAT obowiązującej przed dniem 1 grudnia 2008 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z pewnymi zastrzeżeniami. Aby możliwa była realizacja prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nabywane przez podatnika towary lub usługi muszą służyć do wykonywania przez niego czynności podlegających opodatkowaniu. Jednocześnie realizacja tego prawa została obostrzona wieloma ograniczeniami ustawowymi, określonymi w art. 88 ww. ustawy.

W odniesieniu do określenia prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu wydatków pokrywanych przez Spółkę w związku z pomocą restrukturyzacyjną, w opinii Spółki zastosowanie znajdzie art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Zgodnie z powyższym przepisem, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Na podstawie powołanego wyżej przepisu, podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego dotyczącego nabycia towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem z tego podatku.

Natomiast w sprawie dotyczącej kwalifikacji pomocy restrukturyzacyjnej na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Ministerstwo Finansów przedstawiło swoje stanowisko w piśmie z dnia 18 stycznia 2008 r. (sygn. DD6/8213/15/DZJ/08/83). Pismo to jest skierowane do Prezesa ARR. W piśmie tym Ministerstwo Finansów stwierdza, że pomoc restrukturyzacyjna stanowić będzie przychód zwolniony z opodatkowania na gruncie art. 17 ust. 1 pkt 48 ustawy p.d.o.p., natomiast wydatki sfinansowane z tych przychodów uzyskanych z pomocy restrukturyzacyjnej nie będą stanowiły kosztów podatkowych, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 58 ww. ustawy.

Tym samym, mając na uwadze brzmienie niniejszego przepisu oraz pismo Ministerstwa Finansów, Spółka ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących zakupy związane z prowadzoną działalnością, które zostały sfinansowane ze środków otrzymanych w ramach pomocy restrukturyzacyjnej, jak również poniesione przed uzyskaniem pomocy restrukturyzacyjnej, ale dotyczące tej pomocy. Powyższe rozumienie przepisów zostało potwierdzone w komentarzu do ustawy VAT, Lex 2007, wyd. II Bartosiewicz Adam, Kubacki Ryszard, w którym stwierdzono: "Z komentowanego przepisu wynika, że kwestia zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodu nie ma znaczenia dla prawa do odliczenia, w przypadku gdy niemożność zaliczenia wydatków do kosztów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. Powyższa regulacja jest konsekwencją tego, że w przypadku finansowania kosztów przychodami zwolnionymi od podatku, wydatki takie nie mogą, być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu. Na mocy tej regulacji fakt ten nie wyłącza prawa do odliczenia".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W świetle art. 2 pkt 6 cyt. ustawy o VAT, towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z powyższych regulacji wynika, iż pomoc restrukturyzacyjna nie znajduje się w zakresie przedmiotowym ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie stanowi dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ww. ustawy, ani też świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 wspomnianej ustawy. Przedmiotowa pomoc nie stanowi zapłaty za określone czynności wykonane przez Stronę - Wnioskodawca nie dokonuje dostawy towarów, ani też nie świadczy usług na rzecz Agencji Rynku Rolnego (brak jest beneficjenta czynności dokonywanych przez Spółkę). Agencja Rynku Rolnego nie odnosi żadnej korzyści w związku ze zmniejszeniem produkcji cukru przez Wnioskodawcę, działa jedynie w interesie Wspólnoty w celu prawidłowego funkcjonowania przemysłu cukrowniczego. Zatem, pomoc restrukturyzacyjna, którą ma otrzymać Spółka nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostają spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Istotny jest więc związek pomiędzy zakupami a działalnością gospodarczą (opodatkowaną VAT) prowadzoną przez Wnioskodawcę. Ustawodawca nie precyzuje w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek pomiędzy zakupami, a sprzedażą opodatkowaną może mieć charakter bezpośredni lub pośredni, jak również może dotyczyć takich czynności, które mimo, że nie podlegają opodatkowaniu, są potrzebne w funkcjonowaniu Spółki.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż w związku z rozpoczętym procesem restrukturyzacyjnym polegającym na częściowej likwidacji jednej z cukrowni należącej do Spółki, ponoszone są określone wydatki na demontaż urządzeń produkcyjnych, budynków i budowli związanych z produkcją cukru. Demontaż środków trwałych zostanie przeprowadzony poprzez fizyczną likwidację, sprzedaż środków trwałych do podmiotów trzecich, przeniesienie środków trwałych do funkcjonujących cukrowni Spółki. Wydatki ponoszone przez Spółkę obejmują także koszty demontażu urządzeń, koszty utylizacji, rekultywacji oraz inne nakłady inwestycyjne związane z procesem restrukturyzacyjnym, wydatki na szkolenia i odprawy dla zwalnianych pracowników, wydatki związane z ochroną środowiska likwidowanej cukrowni, itd. Spółka informuje, iż prowadzone czynności restrukturyzacyjne polegające na likwidacji części parku maszynowego (zakładu) mające na celu ograniczenie produkcji cukru są związane z prowadzonymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanymi. Wnioskodawca wskazał, iż wydatki dotyczące procesu restrukturyzacyjnego są związane z ogólną działalnością Spółki i tym samym służą wykonywanym przez firmę czynnościom opodatkowanym. Z uwagi na fakt, iż Spółka nie otrzymała jeszcze pomocy restrukturyzacyjnej, Wnioskodawca pokrywa dotychczasowe koszty restrukturyzacji ze środków bieżących. Żadne przepisy bowiem nie formułują wymogu bezpośredniego przeznaczenia środków z pomocy restrukturyzacyjnej na działania restrukturyzacyjne. Cukrownia nadal prowadzi działalność w innym zakresie niż produkcja cukru, tj. magazynowanie cukru, melasy, usługi hotelowe, dzierżawa pomieszczeń.

Z powyższego wynika, że wydatki związane z pomocą restrukturyzacyjną są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, bowiem wywierają wpływ na wysokość uzyskiwanych przez Spółkę przychodów, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (spełniając przesłanki z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT).

Należy zaznaczyć, iż dla prawa do odliczenia podatku VAT bez znaczenia jest źródło finansowania przedmiotowych wydatków, tj. czy odbywa się to z własnych środków podatnika, czy też ze środków otrzymywanych w ramach pomocy restrukturyzacyjnej. Istotny jest bowiem związek ponoszonych wydatków z wykonywaniem czynności opodatkowanych. W analizowanej sytuacji liczy się jedynie obiektywny fakt przeznaczenia towarów i usług obciążonych podatkiem do działalności opodatkowanej.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują jednak wyjątki, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, pomimo tego, że spełnia przesłanki upoważniające go do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, zawarte w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, w sytuacji, gdy wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące do dnia 30 listopada 2008 r. przepisy prawa należy stwierdzić, że Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego w fakturach dokumentujących zakupy związane z prowadzoną działalnością, które zostaną sfinansowane ze środków otrzymanych w ramach pomocy restrukturyzacyjnej. Warunkiem istnienia prawa do odliczenia - w oparciu o art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy - była jednak możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym lub też brak prawa do zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów związany z uznaniem pomocy restrukturyzacyjnej za przychód zwolniony od podatku dochodowego.

Należy zaznaczyć jednak, iż wydana pisemna interpretacja przepisów prawa podatkowego nie rozstrzyga ani kwestii zaliczenia danych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ani kwestii zaliczenia pomocy restrukturyzacyjnej do przychodów zwolnionych od podatku dochodowego na podstawie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Ponadto, tut. Organ informuje, iż z dniem 1 grudnia 2008 r., na podstawie art. 1 pkt 43 lit. a) powołanej ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy uzależniający prawo do odliczenia podatku VAT od zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, został uchylony. Zatem, ograniczenie, wynikające z cyt. wyżej przepisu przestało obowiązywać z dniem 30 listopada 2008 r.

Zaznacza się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupów finansowanych w ramach pomocy restrukturyzacyjnej wg przepisów obowiązujących do dnia 30 listopada 2008 r. Natomiast w części dotyczącej stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupów finansowanych w ramach pomocy restrukturyzacyjnej wg przepisów obowiązujących od dnia 1 grudnia 2008 r. zostały wydane odrębne interpretacje nr ILPP1/443-26/09-8/AT oraz nr ILPP1/443-26/09-9/AT z dnia 26 marca 2009 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.