ILPP1/443-246/13-2/MD

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 13 czerwca 2013 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP1/443-246/13-2/MD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2013 r. (data wpływu 26 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy sprzedaż działek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy sprzedaż działek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni dnia 26 lutego 1990 r. w drodze dziedziczenia po ojcu na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego nabyła udział 12/320 części w nieruchomości o powierzchni 0,8696 ha (...). Grunty orne z ziemią klasy V i VI, w większości łąka, w dużej części podmokła, była w rodzinie Zainteresowanej od kilku pokoleń i dziadek Wnioskodawczyni, jak pamięta Zainteresowana, korzystał z tej łąki kosząc tam siano dla hodowanych dla siebie kilku kóz. Korzystał wówczas w tym celu z 2 budynków gospodarczych. Na wydzielonym siedlisku stoją do dziś 2 budynki gospodarcze (należące obecnie formalnie do krewnej Wnioskodawczyni - córki trzeciej żony dziadka Zainteresowanej). Grunty, na których są te budynki, wpisano do KW. Budynki nigdy nie były ujawnione w KW. Budynki są w bardzo złym stanie i nadają się do wyburzenia bo od ok. 30 lat nikt o nie nie dbał.

Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła żadnego gospodarstwa rolnego i żadnej innej działalności gospodarczej. Nigdy też nie była podatnikiem podatku od towarów i usług. Przez wiele lat po śmierci ojca nie interesowała się tym kawałkiem gruntu. Dopiero gdy synowie Zainteresowanej podrośli, Wnioskodawczyni postanowiła coś z tym gruntem zrobić z myślą o sobie i o nich. Wnioskodawczyni nie udostępniała tego gruntu i budynków gospodarczych innym osobom na podstawie umów najmu, dzierżawy, użyczenia. Zainteresowana nadmieniła, że przedmiotem Jej dochodów nigdy nie był handel nieruchomościami, a przedmiotowa nieruchomość nie została nabyta w celu jej dalszej odsprzedaży. Wnioskodawczyni pracuje sporadycznie jako opiekunka do dzieci.

Zainteresowana od roku 2006 przez sześć lat prowadziła kolejne postępowania spadkowe (po 17 spadkobiercach) przed Sądami Rejonowymi. W ich wyniku nabyła kolejne udziały w tym samym gruncie. Ojciec Wnioskodawczyni nagle zmarł 9 lutego 1989 r. i nie zdążył uregulować wszystkich spraw związanych z tą nieruchomością w rodzinie. Później zmarły kolejne osoby z rodziny, które były współwłaścicielami wpisanymi w KW. Ojciec Wnioskodawczyni na łożu śmierci pisemnie upoważnił Zainteresowaną do dokończenia wszystkich spraw spadkowych i dlatego wypełniając jego wolę w testamencie po wielu latach i piętrzących się przeszkodach Zainteresowana doprowadziła w końcu do stanu na grudzień 2012 r. - Wnioskodawczyni i Jej krewna zniosły współwłasność i Zainteresowana ma odrębną KW. Tylko 2 działki są nadal we współwłasności w KW. Te wspólne działki leżące na styku z gruntem innych właścicieli w połączeniu z ich częścią, spełniają dopiero wymogi zapisów prawa lokalnego pod względem powierzchni.

Dnia 17 lutego 2012 r. w drodze częściowego działu spadku po ojcu Wnioskodawczyni Zainteresowana nabyła udział wynoszący 108/320 części w nieruchomości o pow. 0,8696 ha.

Dnia 17 lutego 2012 r. w wyniku umowy sprzedaży Zainteresowana odzyskała udział 1/32 po wujku, który zmarł 30 lipca 1979 r. w domu opieki jako wdowiec i bezdzietny. W związku z tym, w Sądzie Rejonowym było prowadzone postępowanie spadkowe i w jego wyniku jego udział nabył Skarb Państwa. Skarb Państwa wpisał hipotekę w KW + dług ten został wpisany na wszystkie działki po podziale w inne księgi wieczyste, jakie powstały po zniesieniu współwłasności działki.

Dnia 3 kwietnia 2012 r. w wyniku darowizny Wnioskodawczyni nabyła od rodziny udział 42/192 części nieruchomości o pow. 0,8696 ha. Był to już ostatni udział Zainteresowanej, jaki nabyła a który to ojciec Wnioskodawczyni w rodzinie uregulował, ale nie zdążył tego wszystkiego sformalizować, bo nagle zmarł. Adwokat, który w imieniu ojca Zainteresowanej przed jego śmiercią prowadził sprawy rodziny krótko po śmierci ojca Wnioskodawczyni poważnie zachorował i dlatego ponowne zbieranie wszystkich dowodów i dokumentów na to, że ten grunt należy do rodziny Zainteresowanej zajęło tak wiele lat. Od 100 lat grunt ten jest we władaniu rodziny Wnioskodawczyni (od co najmniej roku 1910 kiedy dziadek nabył go w spadku po swoim ojcu (pradziadku Zainteresowanej) w roku 1948 co jest zapisane w zbiorach dokumentów KW i co dalej się odwołuje do tomów tej księgi wieczystej. Ojciec Wnioskodawczyni urodził się w roku 1922 i Zainteresowana wie od niego, że pradziadek Wnioskodawczyni był już wiele lat właścicielem tej łąki. Zainteresowana pamięta, że mówił od roku 1910).

Uchwałą Rady Gminy z dnia 29 marca 2004 r. zatwierdzono plan zagospodarowania przestrzennego bez żadnych starań ze strony Wnioskodawczyni czy Jej męża. W planie wkreślono w działce aż 26% dróg lokalnych, na co też Zainteresowana nie miała żadnego wpływu. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego, teren działki został przeznaczony pod tereny zabudowy mieszkaniowej, jednorodzinnej, wolnostojącej i bliźniaczej z usługami nieuciążliwymi.

Z uwagi na synów Wnioskodawczyni, a także Jej aktualną sytuację mieszkaniową, Zainteresowana postanowiła dokonać podziału działki. Wnioskodawczyni wspólnie ze współwłaścicielką tej działki - krewną podzieliły ją na mniejsze działki z perspektywą pobudowania się. Część z 6 pełnych metrażowo działek geodezyjnych (wg wymogów planu lokalnego) o pow. ok. 450 - 600 m2 + 4 działki geodezyjne (niepełne wymiarowo wg planu zagospodarowania przestrzennego) o pow. od 150 - 600 m2 powstałe po podziale na styku z inną działką + 2 działki geodezyjne po ok. 400 m2 i 600 m2 (niepełne wymiarowo wg planu zagospodarowania przestrzennego) będące we współwłasności z krewną Zainteresowanej i innymi współwłaścicielami, Wnioskodawczyni ma zamiar sprzedać, a za pieniądze ze sprzedaży pobudować dom dla swojej rodziny.

Zainteresowana dnia 4 lipca 2012 r. uzyskała decyzję podziałową, która jest prawomocna od 25 lipca 2012 r. Wnioskodawczyni nadmieniła, że dotychczas ani w przyszłości nie zamierza dokonywać żadnych działań, które podwyższałyby wartość nieruchomości, takich jak uzbrojenie, wytyczanie dróg, ogrodzenie itp.

Dnia 31 października 2012 r. Zainteresowana i Jej krewna dokonały częściowego zniesienia pomiędzy sobą współwłasności w nieruchomości. W wyniku częściowego zniesienia współwłasności działki o pow. 601 m2, o pow. 451 m2, o pow. 528 m2, o pow. 669 m2, o pow. 623 m2, o pow. 156 m2, o pow. 216 m2, o pow. 578 m2, o pow. 10 m2, o pow. 36 m2 o łącznym obszarze 0,3868 ha - dla których została ustanowiona odrębna KW, z chwilą wpisu ich przez Sąd do nowej KW stały się wyłączną własnością Wnioskodawczyni. Zniesienia współwłasności Zainteresowana i Jej krewna dokonały głównie jako matki z myślą o swoich dzieciach, na wypadek swojej nagłej śmierci, mając na uwadze dotychczasowe przykre doświadczenia przy postępowaniach spadkowych. Działki o pow. 630 m2, o pow. 416 m2, o łącznym obszarze 0,1046 ha są nadal współwłasnością Wnioskodawczyni i Jej krewnej i pozostały w starej KW.

Wnioskodawczyni poinformowała, że udział Skarbu Państwa kupiła za środki pochodzące z majątku osobistego.

Od daty ślubu Zainteresowanej i Jej mężą 23 kwietnia 1982 r. obowiązuje pomiędzy nimi ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. W stosunku do Wnioskodawczyni i Jej małżonka nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa, ani postępowanie przed sądem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działek, które stanowią majątek osobisty podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż nieruchomości stanowiącej majątek prywatny i uzyskane z tego tytułu przychody, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Nieruchomość nie została nabyta w zamiarze jej odsprzedaży, a więc jej właściciel dokonujący zbycia, nie może być traktowany jako podatnik podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na podstawie zatem ww. przepisów, zarówno grunty, jak i budynki i budowle na nich posadowione spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

I tak, na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego).

Jak stanowi art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy wyjaśnić, iż na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości na podstawie art. 198 Kodeksu cywilnego, jak i sprzedaż wspólnej nieruchomości za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 Kodeksu cywilnego, stanowi odpłatną dostawę towarów.

Natomiast w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 tego Kodeksu, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Zgodnie z brzmieniem art. 36 § 1 oraz § 2 cyt. ustawy, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Natomiast działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem, w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży działek podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz.U.UE L347.1 z późn. zm. - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, iż podmiot dokonujący dostawy jest "rolnikiem ryczałtowym".

W tym miejscu - dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności - konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. cytowanej wyżej ustawy - Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 140 Kodeks cywilny, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 Kodeksu cywilnego uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Podkreślić także należy, iż ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (...) (Edward Gniewek, Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni dnia 26 lutego 1990 r. w drodze dziedziczenia po ojcu na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu nabyła udział 12/320 części w nieruchomości o powierzchni 0,8696 ha - grunty orne, w większości łąka, w dużej części podmokła, która była w rodzinie Zainteresowanej od kilku pokoleń i dziadek Wnioskodawczyni, korzystał z tej łąki kosząc tam siano dla hodowanych dla siebie kilku kóz. Korzystał wówczas w tym celu z 2 budynków gospodarczych. Na wydzielonym siedlisku stoją do dziś 2 budynki gospodarcze (należące obecnie formalnie do krewnej Wnioskodawczyni).

Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła żadnego gospodarstwa rolnego i żadnej innej działalności gospodarczej. Nigdy też nie była podatnikiem podatku od towarów i usług. Przez wiele lat po śmierci ojca nie interesowała się tym kawałkiem gruntu. Dopiero gdy synowie Zainteresowanej podrośli, postanowiła coś z tym gruntem zrobić z myślą o sobie i o nich. Wnioskodawczyni nie udostępniała tego gruntu i budynków gospodarczych innym osobom na podstawie umów najmu, dzierżawy, użyczenia. Przedmiotem dochodów Zainteresowanej nigdy nie był handel nieruchomościami, a przedmiotowa nieruchomość nie została nabyta w celu jej dalszej odsprzedaży. Wnioskodawczyni pracuje sporadycznie jako opiekunka do dzieci.

Zainteresowana od roku 2006 przez sześć lat prowadziła kolejne postępowania spadkowe (po 17 spadkobiercach). W ich wyniku nabyła kolejne udziały w tym samym gruncie. Ojciec Wnioskodawczyni nagle zmarł 9 lutego 1989 r. i nie zdążył uregulować wszystkich spraw związanych z tą nieruchomością w rodzinie. Później zmarły kolejne osoby z rodziny, które były współwłaścicielami wpisanymi w KW. Ojciec Wnioskodawczyni na łożu śmierci pisemnie upoważnił Zainteresowaną do dokończenia wszystkich spraw spadkowych i dlatego wypełniając jego wolę w testamencie po wielu latach i piętrzących się przeszkodach Zainteresowana doprowadziła w końcu do stanu na grudzień 2012 r. - Wnioskodawczyni i Jej krewna zniosły współwłasność i Zainteresowana ma odrębną KW. Tylko 2 działki są nadal we współwłasności w KW. Te wspólne działki leżące na styku z gruntem innych właścicieli w połączeniu z ich częścią, spełniają dopiero wymogi zapisów prawa lokalnego pod względem powierzchni. Dnia 17 lutego 2012 r. w drodze częściowego działu spadku po ojcu Wnioskodawczyni Zainteresowana nabyła udział wynoszący 108/320 części w nieruchomości o pow. 0,8696 ha. Dnia 17 lutego 2012 r. w wyniku umowy sprzedaży Zainteresowana odzyskała udział 1/32 po wujku, który zmarł 30 lipca 1979 r. w domu opieki jako wdowiec i bezdzietny. W związku z tym, w Sądzie było prowadzone postępowanie spadkowe i w jego wyniku jego udział nabył Skarb Państwa. Skarb Państwa wpisał hipotekę w KW i dług ten został wpisany na wszystkie działki po podziale w inne księgi wieczyste jakie powstały po zniesieniu współwłasności działki. Udział Skarbu Państwa Zainteresowana kupiła za środki pochodzące z majątku osobistego.

Dnia 3 kwietnia 2012 r. w wyniku darowizny Wnioskodawczyni nabyła od rodziny udział 42/192 części nieruchomości o pow. 0,8686 ha. Był to już ostatni udział Zainteresowanej, jaki nabyła a który to ojciec Wnioskodawczyni w rodzinie uregulował, ale nie zdążył tego wszystkiego sformalizować, bo nagle zmarł.

Uchwałą Rady Gminy z dnia 29 marca 2004 r. zatwierdzono plan zagospodarowania przestrzennego bez żadnych starań ze strony Wnioskodawczyni czy Jej męża. W planie wkreślono w działce o aż 26% dróg lokalnych, na co też Zainteresowana nie miała żadnego wpływu. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego, teren działki został przeznaczony pod tereny zabudowy mieszkaniowej, jednorodzinnej, wolnostojącej i bliźniaczej z usługami nieuciążliwymi.

Z uwagi na synów Wnioskodawczyni, a także Jej aktualną sytuację mieszkaniową, Zainteresowana postanowiła dokonać podziału działki. Wnioskodawczyni wspólnie ze współwłaścicielką tej działki (krewną) podzieliły ją na mniejsze działki z perspektywą pobudowania się. Część z 6 pełnych metrażowo działek geodezyjnych o pow. ok. 450 - 600 m2 + 4 działki geodezyjne o pow. od 150 - 600 m2 powstałe po podziale na styku z inną działką + 2 działki geodezyjne po ok. 400 m2 i 600 m2 będące we współwłasności z krewną Zainteresowanej i innymi współwłaścicielami, Wnioskodawczyni ma zamiar sprzedać, a za pieniądze ze sprzedaży pobudować dom dla swojej rodziny. Zainteresowana dnia 4 lipca 2012 r. uzyskała decyzję podziałową, która jest prawomocna od 25 lipca 2012 r. Wnioskodawczyni dotychczas ani w przyszłości nie zamierza dokonywać żadnych działań, które podwyższałyby wartość nieruchomości, takich jak uzbrojenie, wytyczanie dróg, ogrodzenie itp.

Dnia 31 października 2012 r. Zainteresowana i Jej krewna dokonały częściowego zniesienia pomiędzy sobą współwłasności w nieruchomości wpisanej do KW. W wyniku częściowego zniesienia współwłasności działki o pow. 451 m2, o pow. 528 m2, o pow. 669 m2, o pow. 623 m2, o pow. 156 m2, o pow. 216 m2, o pow. 578 m2, o pow. 10 m2, o pow. 36 m2 o łącznym obszarze 0,3868 ha - dla których została ustanowiona odrębna KW, z chwilą wpisu ich przez Sąd do nowej KW stały się wyłączną własnością Wnioskodawczyni. Zniesienia współwłasności Zainteresowana i Jej krewna dokonały głównie jako matki z myślą o swoich dzieciach, na wypadek swojej nagłej śmierci, mając na uwadze dotychczasowe przykre doświadczenia przy postępowaniach spadkowych. Działki o pow. 630 m2, o pow. 416 m2, o łącznym obszarze 0,1046 ha są nadal współwłasnością Wnioskodawczyni i Jej krewnej i pozostały w starej KW.

Od daty ślubu Zainteresowanej i Jej męża 23 kwietnia 1982 r. obowiązuje pomiędzy nimi ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. W stosunku do Wnioskodawczyni i Jej małżonka nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa, ani postępowanie przed sądem.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Zainteresowanej, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni nie podjęła bowiem ciągu działań (takich jak: uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców itd.), które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

W konsekwencji, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowaną za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni nabyła udział w nieruchomości gruntowej częściowo dnia 26 lutego 1990 r. w drodze dziedziczenia po ojcu (12/320 części), częściowo dnia 17 lutego 2012 r. w drodze częściowego działu spadku po ojcu (108/320 części), częściowo dnia 3 kwietnia 2012 r. w wyniku darowizny od rodziny (42/192 części), a tylko częściowo dnia 17 lutego 2012 r. w wyniku umowy sprzedaży (1/32 części). Z treści wniosku nie wynika ponadto, aby poza podziałem działki, czego Wnioskodawczyni dokonała - jak wskazano we wniosku - z uwagi na swoją aktualną sytuację mieszkaniową, Zainteresowana wykonała inne czynności mające na celu przygotowanie gruntu do sprzedaży. Wnioskodawczyni nie podejmowała bowiem żadnych działań, które podwyższałyby wartość nieruchomości, takich jak uzbrojenie, wytyczanie dróg, ogrodzenie itp. Ponadto, plan zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowej działki, z którego wynika, że działka została przeznaczona pod tereny zabudowy mieszkaniowej, jednorodzinnej, wolnostojącej i bliźniaczej z usługami nieuciążliwymi, został uchwalony - jak wskazano we wniosku - bez żadnych starań ze strony Wnioskodawczyni czy Jej męża. Zainteresowana nie udostępniała też przedmiotowego gruntu innym osobom na podstawie umów najmu, dzierżawy, użyczenia. Z opisu sprawy wynika ponadto, że Wnioskodawczyni nigdy nie handlowała nieruchomościami, a przedmiotowa nieruchomość nie została nabyta w celu jej dalszej odsprzedaży. Powyższe wyklucza zatem handlowy cel transakcji.

W efekcie uznać należy, iż Zainteresowana dokonując sprzedaży działek nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Sprzedaż przez Wnioskodawczynię działek, otrzymanych w drodze dziedziczenia, częściowego działu spadku, darowizny i wreszcie zakupionych, w celu wybudowania domu dla rodziny, będzie bowiem stanowić zwykłe wykonywanie prawa własności. Ze względu na sposób nabycia części nieruchomości - dziedziczenie, darowizna - należy uznać, iż intencją Zainteresowanej w momencie nabycia tych udziałów nie był zamiar ich odsprzedaży.

Biorąc zatem pod uwagę opisane zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony wyżej stan prawny stwierdzić należy, iż - stosownie do zapisów orzecznictwa - sprzedaż przez Wnioskodawczynię działek, o których mowa we wniosku, nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zainteresowana bowiem, w związku z dostawą przedmiotowych działek, stanowiących Jej majątek prywatny będzie korzystać z przysługującego Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług.

Reasumując, sprzedaż działek, które stanowią majątek osobisty, nabytych przez Wnioskodawczynię w drodze dziedziczenia, częściowego działu spadku, darowizny oraz zakupu, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto wskazać należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna stanowi ochronę prawno - podatkową tylko dla Wnioskodawczyni, a nie dla Jej krewnej, Jej męża czy też innych współwłaścicieli przedmiotowego gruntu.

Dodatkowo w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zatem, wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy sprzedaż działek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z kolei wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych zostanie załatwiony odrębnym pismem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl