ILPP1/443-245/13-2/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2013 r. (data wpływu 26 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy sprzedaż działek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - jest prawidłowe.

W dniu 26 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy sprzedaż działek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni w dniu 28 lutego 2007 r., w drodze dziedziczenia, po matce zmarłej w dniu 26 sierpnia 1990 r., na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego nabyła udział 6/16 części w nieruchomości o powierzchni 0,8696 ha, nr ew. działki 425. Grunty orne z ziemią klasy V i VI (w większości łąka, w dużej części podmokła, była w rodzinie Zainteresowanej, od kiedy jej matka wzięła ślub w dniu 25 października 1961 r.

Na wydzielonym terenie siedliska (obecnie działki o nr ew. 425/3 i 425/6), gdzie ojczym Wnioskodawczyni, korzystał z tej łąki kosząc siano dla hodowli dla siebie kilku kóz, stoją do dziś 2 budynki gospodarcze należące obecnie do Zainteresowanej (jako przysposobionej córki trzeciej żony ojczyma). Budynki te są w bardzo złym stanie i praktycznie nadają się do wyburzenia, gdyż od wielu (30) już lat nikt o nie nie dbał.

Wnioskodawczyni nadmienia, że nigdy nie prowadziła żadnego gospodarstwa rolnego i żadnej innej działalności gospodarczej. Nigdy też nie była podatnikiem podatku od towarów i usług. Póki żyła matka Zainteresowanej, to jeździły tam razem tylko latem, traktując to siedlisko jako ogródek, działkę, gdzie matka dla siebie uprawiała kilka grządek z warzywami i kwiatkami. Po śmierci matki przez wiele lat (ok. 25), Wnioskodawczyni nie interesowała się tym kawałkiem gruntu. Dopiero Jej krewna, upoważniona do prowadzenia spraw spadkowych, przez swojego zmarłego ojca, zaczęła regulować niedokończone przez niego sprawy związane z tą nieruchomością, to Zainteresowana również przyłączyła się do tego postępowania i uregulowała sprawy spadkowe po matce.

Na marginesie Wnioskodawczyni dodała, że nie udostępniała tego gruntu i budynków gospodarczych innym osobom na podstawie umów najmu, dzierżawy, użyczenia. Przedmiotem dochodów Zainteresowanej nigdy nie był handel nieruchomościami, a przedmiotowa nieruchomość nie została nabyta w celu jej dalszej odsprzedaży. Obecnie Wnioskodawczyni jest od wielu lat na rencie, a w przeszłości przez wiele lat pracowała jako urzędniczka - pracownik umysłowy.

Przedmiotowy grunt jest we władaniu rodziny już od ponad 100 lat, do której to rodziny weszła matka Zainteresowanej, wychodząc za mąż w dniu 25 października 1961 r. Ojczym Wnioskodawczyni - nabył go w spadku po swoim ojcu w roku 1948, co jest zapisane w zbiorach dokumentów i co dalej odwołuje się do tomów tej KW. Innym dowodem na powyższe 100 lat posiadania tego gruntu przez rodzinę jest to, że ojciec Jej ojczyma był już właścicielem tej łąki.

Uchwałą Rady Gminy z dnia 29 marca 2004 r. zatwierdzono plan zagospodarowania przestrzennego bez żadnych starań ze strony Wnioskodawczyni. W planie określono, na działce będącej we współwłasności z krewną Zainteresowanej - aż 26% dróg lokalnych, na co też Wnioskodawczyni nie miała wpływu. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego działka o nr ew. 425 została przeznaczona pod tereny zabudowy mieszkaniowej, jednorodzinnej, wolnostojącej i bliźniaczej z usługami nieuciążliwymi.

Część ze swoich 3 pełnych metrażowo działek (wg wymogów planu lokalnego) o pow. ok. 600-800 m² + 2 działki geodezyjne o niepełnej pow. (wg planu zagospodarowania przestrzennego) nr ew. działki 425/16 i 425/18, po ok. 400 m² i 600 m^2, będące we współwłasności z krewną Zainteresowanej i innymi współwłaścicielami, Zainteresowana ma zamiar sprzedać, a za pieniądze ze sprzedaży może uda Jej się pobudować mały dom lub kupić 2-pokojowe mieszkanie.

W dniu 4 lipca 2012 r. Wnioskodawczyni uzyskała decyzję podziałową, która jest prawomocna od dnia 25 lipca 2012 r. Zainteresowana nadmienia, że dotychczas ani w przyszłości nie zamierza dokonywać żadnych działań, które podwyższałyby wartość nieruchomości, takich jak: uzbrojenie, wytyczanie dróg, ogrodzenie itp.

Wnioskodawczyni informuje także, że w stosunku do Niej nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa, ani postępowanie przed sądem.

Zainteresowana jest rencistką od roku 1976 oraz wdową od roku 1977.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W związku z opisanym stanem, proszę o rozstrzygnięcie czy sprzedaż działek, które stanowią majątek osobisty Wnioskodawczyni, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż nieruchomości stanowiącej majątek prywatny i uzyskane z tego tytułu przychody, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Nieruchomość nie została nabyta w zamiarze jej odsprzedaży, a więc jej właściciel dokonujący zbycia, nie może być traktowany jako podatnik podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na podstawie zatem ww. przepisów, zarówno grunty, jak i budynki i budowle na nich posadowione spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

I tak, na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego).

Jak stanowi art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy wyjaśnić, iż na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości na podstawie art. 198 Kodeksu cywilnego, jak i sprzedaż wspólnej nieruchomości za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 Kodeksu cywilnego, stanowi odpłatną dostawę towarów.

Natomiast działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem, w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży działek podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz.U.UE.L 347.1 z późn. zm. - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, iż podmiot dokonujący dostawy jest "rolnikiem ryczałtowym".

W tym miejscu - dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności - konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. cytowanej wyżej ustawy - Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 140 Kodeks cywilny, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 Kodeksu cywilnego uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Podkreślić także należy, iż ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (...) (Edward Gniewek, Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni w dniu 28 lutego 2007 r., w drodze dziedziczenia po matce, nabyła udział 6/16 części w nieruchomości o powierzchni 0,8696 ha, nr ew. działki 425. Na wydzielonym terenie siedliska (obecnie działki o nr ew. 425/3 i 425/6), gdzie ojczym Wnioskodawczyni, korzystał z tej łąki, stoją do dziś 2 budynki gospodarcze należące obecnie do Zainteresowanej. Budynki te są w bardzo złym stanie i praktycznie nadają się do wyburzenia, gdyż od około 30 lat nikt o nie nie dbał.

Wnioskodawczyni wskazuje, że nigdy nie prowadziła żadnego gospodarstwa rolnego i żadnej innej działalności gospodarczej. Nigdy też nie była podatnikiem podatku od towarów i usług. Po śmierci matki przez około 25 lat, Wnioskodawczyni nie interesowała się tym kawałkiem gruntu. Ponadto, Wnioskodawczyni nie udostępniała tego gruntu i budynków gospodarczych innym osobom na podstawie umów najmu, dzierżawy, użyczenia. Przedmiotem dochodów Zainteresowanej nigdy nie był handel nieruchomościami, a przedmiotowa nieruchomość nie została nabyta w celu jej dalszej odsprzedaży. Obecnie Wnioskodawczyni jest od wielu lat na rencie, a w przeszłości przez wiele lat pracowała jako urzędniczka - pracownik umysłowy.

Uchwałą Rady Gminy z dnia 29 marca 2004 r. zatwierdzono plan zagospodarowania przestrzennego bez żadnych starań ze strony Wnioskodawczyni. W planie określono, na działce będącej we współwłasności z krewną Zainteresowanej, aż 26% dróg lokalnych, na co też Wnioskodawczyni nie miała wpływu. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego działka o nr ew. 425 została przeznaczona pod tereny zabudowy mieszkaniowej, jednorodzinnej, wolnostojącej i bliźniaczej z usługami nieuciążliwymi.

Część z 3 pełnych metrażowo działek (wg wymogów planu lokalnego) o pow. ok. 600-800 m² + 2 działki geodezyjne o niepełnej pow. (wg planu zagospodarowania przestrzennego) nr ew. działki 425/16 i 425/18, po ok. 400 m² i 600 m^2, będące we współwłasności z krewną Zainteresowanej i innymi współwłaścicielami, Wnioskodawczyni ma zamiar sprzedać, a za pieniądze ze sprzedaży może uda się Jej pobudować mały dom lub kupić 2-pokojowe mieszkanie.

W dniu 4 lipca 2012 r. Wnioskodawczyni uzyskała decyzję podziałową, która jest prawomocna od dnia 25 lipca 2012 r. Zainteresowana nadmienia, że dotychczas ani w przyszłości nie zamierza dokonywać żadnych działań, które podwyższałyby wartość nieruchomości, takich jak: uzbrojenie, wytyczanie dróg, ogrodzenie itp.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Zainteresowanej, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni nie podjęła bowiem ciągu działań (takich jak: przekwalifikowanie i podział gruntu, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców itd.), które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

W konsekwencji, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowaną za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni w dniu 28 lutego 2007 r. nabyła w drodze dziedziczenia udział 6/16 w nieruchomości gruntowej. Z treści wniosku nie wynika ponadto, aby Zainteresowana dokonała jakichkolwiek czynności mających na celu przygotowanie gruntu do sprzedaży. Wnioskodawczyni nie podejmowała bowiem żadnych działań, które podwyższałyby wartość nieruchomości, takich jak uzbrojenie, wytyczanie dróg, ogrodzenie itp. Ponadto, plan zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowej działki, z którego wynika, że działka nr 425 została przeznaczona pod tereny zabudowy mieszkaniowej, jednorodzinnej, wolnostojącej i bliźniaczej z usługami nieuciążliwymi, został uchwalony - jak wskazano we wniosku - bez żadnych starań ze strony Wnioskodawczyni. Zainteresowana nie udostępniała też przedmiotowego gruntu innym osobom na podstawie umów najmu, dzierżawy, użyczenia. Z opisu sprawy wynika także, że Wnioskodawczyni nigdy nie handlowała nieruchomościami, a przedmiotowa nieruchomość nie została nabyta w celu jej dalszej odsprzedaży. Powyższe wyklucza zatem handlowy cel transakcji.

W efekcie uznać należy, iż Zainteresowana dokonując sprzedaży działek nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Sprzedaż przez Wnioskodawczynię działek, otrzymanych w drodze dziedziczenia, w celu wybudowania domu bądź kupna 2-pokojowego mieszkania, będzie bowiem stanowić zwykłe wykonywanie prawa własności. Ze względu na sposób nabycia nieruchomości - dziedziczenie - należy uznać, iż intencją Zainteresowanej w momencie nabycia tego udziału nie był zamiar ich odsprzedaży.

Biorąc zatem pod uwagę opisane zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony wyżej stan prawny stwierdzić należy, iż - stosownie do zapisów orzecznictwa - sprzedaż przez Wnioskodawczynię działek, o których mowa we wniosku, nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zainteresowana bowiem, w związku z dostawą przedmiotowych działek, stanowiących Jej majątek prywatny będzie korzystała z przysługującego Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług.

Reasumując, sprzedaż działek, które stanowią majątek osobisty, nabytych przez Wnioskodawczynię w drodze dziedziczenia, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto wskazać należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna stanowi ochronę prawnopodatkową tylko dla Wnioskodawczyni, a nie dla Jej krewnej, czy też innych współwłaścicieli przedmiotowego gruntu.

Dodatkowo w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zatem, wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.