ILPP1/443-218/14-5/AI

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki komandytowej Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Usługowo-Handlowe, przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2014 r. (data wpływu 14 marca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 maja 2014 r. (data wpływu 20 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla czynności wniesienia w formie aportu prawa ochronnego na znak towarowy jako wkładu do SKA (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) - jest prawidłowe.

W dniu 14 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla czynności wniesienia w formie aportu prawa ochronnego na znak towarowy jako wkładu do SKA (pytanie oznaczone we wniosku nr 3). Wniosek uzupełniono w dniu 20 maja 2014 r. o pełnomocnictwo, potwierdzenie uiszczenia wpłaty opłaty: od wniosku i od pełnomocnictwa oraz wskazanie numeru rachunku bankowego, z którego dokonano wpłaty opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

PPUH sp. k. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka jest właścicielem znaku towarowego, który to znak towarowy jest już zarejestrowany w urzędzie patentowym i jest objęty prawami ochronnymi w rozumieniu ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1410). Prawo ochronne na znak towarowy nie stanowi w Spółce podlegającej amortyzacji wartości niematerialnej i prawnej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p." lub ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.f."). Spółka pomimo, że wykorzystuje prawo ochronne na znak towarowy do prowadzenia działalności gospodarczej to z uwagi na fakt, że to właśnie Spółka dokonała rejestracji prawa ochronnego na znak towarowy w urzędzie patentowym prawo to nie mogło zostać uznane w Spółce za podlegającą amortyzacji podatkową wartość niematerialną i prawną.

Spółka zamierza (przystąpić) zawiązać wraz z osobami fizycznymi lub osobami prawnymi spółkę komandytowo-akcyjną (dalej: "SKA). Spółka zamierza wnieść aportem do SKA prawo ochronne na znak towarowy. Spółka będzie w SKA akcjonariuszem. W statucie SKA zostanie określona wartość rynkowa wnoszonego przez Spółkę prawa ochronnego na znak towarowy. Z uwagi na fakt, że obecnie nie jest znana przyszła wartość rynkowa prawa ochronnego na znak towarowy, dla potrzeb wniosku przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1000 jednostek pieniężnych. Zgodnie z planowanymi ustaleniami dotyczącymi rozliczenia wniesienia wkładu w zamian za wniesiony wkład, Spółka otrzyma akcje SKA o wartości nominalnej 100 jednostek pieniężnych oraz kwotę pieniężną wynoszącą 23 jednostek pieniężnych odpowiadających, zgodnie z założeniem Spółki, wartości podatku VAT należnego po stronie Spółki w związku z wniesieniem aportu. Przekazanie 23 jednostek pieniężnych nie nastąpi przed objęciem akcji przez Spółkę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W jakim momencie powstanie obowiązek podatkowy w odniesieniu do czynności aportu, tj. wniesienia wkładu w postaci prawa ochronnego do znaku towarowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wniesienia aportem prawa ochronnego do znaku towarowego obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług powstanie na zasadach ogólnych określonych w art. 19a ust. 1 ustawy VAT. Na podstawie powyższego przepisu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem art. 19a ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1 ustawy VAT (niemających zastosowania w przypadku aportu znaku towarowego). W sytuacji opisanej w zdarzeniu przyszłym obowiązek podatkowy powstanie zatem z chwilą wykonania usługi.

Dokonanie czynności następuje z chwilą jej faktycznego dokonania. W ocenie Wnioskodawcy, za chwilę wykonania powyższej usługi należy uznać moment, w którym będzie miało miejsce faktyczne przeniesienie prawa ochronnego do znaku towarowego. W ocenie Spółki, faktyczne przeniesienie prawa ochronnego do znaku towarowego nastąpi w dniu, w którym Spółka przeniosła skutecznie to prawo na rzecz SKA. Faktyczne przeniesienie prawa ochronnego do znaku towarowego nastąpi od momentu, w którym na SKA przejdzie uprawnienie do pobierania pożytków i innych dochodów, jakie przynosi prawo, a także obowiązek dokonywania nakładów na zachowanie prawa i ponoszenia innych ciężarów związanych z prawem.

Jeżeli przykładowo zatem Wnioskodawca w związku z podjęciem uchwały przez Zgromadzenie Wspólników SKA o podwyższeniu kapitału zakładowego w drodze aportu, oraz w związku z podpisaniem przez Wnioskodawcę oświadczenia o objęciu nowo wyemitowanych akcji zawrze z SKA, zgodnie z art. 162 ust. 1 w zw. z art. 67 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1410, z późn. zm., dalej "pwp") pisemną umowę, na mocy której Wnioskodawca przeniesie na SKA prawo ochronne do znaku towarowego to za dzień wykonania usługi, a tym samym powstania obowiązku podatkowego należy uznać dzień podpisania tej umowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Kwestię obowiązku podatkowego od dnia 1 stycznia 2014 r. reguluje art. 19a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Generalna zasada wynikająca z brzmienia powołanego powyżej art. 19a ust. 1 ustawy, wskazuje, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Zgodnie z tą regulacją podatek stanie się wymagalny w miesiącu dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi i co do zasady zostanie rozliczony za ten okres rozliczeniowy.

Ponadto należy wskazać, że regulacja art. 19a ust. 1 jest zgodna z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), który mówi, że zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

Analiza przywołanych wyżej przepisów wskazuje, że przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów, bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., dla powstania obowiązku podatkowego na zasadach ogólnych nie ma zupełnie znaczenia chwila wystawienia faktury.

Natomiast w odniesieniu do usług przyjmowanych częściowo, o których mowa w ust. 2 powołanego artykułu, należy wskazać, że obowiązek podatkowy - w przypadku wykonania usługi częściowej - powstaje właśnie w tej części.

Z kolei w art. 19a ust. 3 ustawy ustawodawca wprowadził unormowanie w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do "usługi, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń", czyli takiej usługi, która jest zwykle wykonywana w sposób ciągły przez pewien czas natomiast rozliczenie należności za nią następuje w ramach okresu.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka jest właścicielem znaku towarowego, który to znak towarowy jest już zarejestrowany w urzędzie patentowym i jest objęty prawami ochronnymi w rozumieniu ustawy - Prawo własności przemysłowej. Prawo ochronne na znak towarowy nie stanowi w Spółce podlegającej amortyzacji wartości niematerialnej i prawnej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i fizycznych. Spółka pomimo, że wykorzystuje prawo ochronne na znak towarowy do prowadzenia działalności gospodarczej to z uwagi na fakt, że to właśnie Spółka dokonała rejestracji prawa ochronnego na znak towarowy w urzędzie patentowym prawo to nie mogło zostać uznane w Spółce za podlegającą amortyzacji podatkową wartość niematerialną i prawną. Spółka zamierza (przystąpić) zawiązać wraz z osobami fizycznymi lub osobami prawnymi spółkę komandytowo-akcyjną (dalej: "SKA). Spółka zamierza wnieść aportem do SKA prawo ochronne na znak towarowy. Spółka będzie w SKA akcjonariuszem. W statucie SKA zostanie określona wartość rynkowa wnoszonego przez Spółkę prawa ochronnego na znak towarowy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii momentu powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do czynności aportu, tj. wniesienia wkładu w postaci prawa ochronnego do znaku towarowego.

W tym miejscu wskazać należy, że w wydanej w dniu 17 czerwca 2014 r. dla Wnioskodawcy interpretacji nr ILPP1/443-218/14-4/AI rozstrzygnięto, że czynność wniesienia prawa ochronnego na znak towarowy przez Wnioskodawcę jako wkładu do SKA w zamian, za które Spółka otrzyma akcje SKA, prowadzić będzie do przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych na rzecz spółki kapitałowej, a zatem stanowić będzie odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu.

Mając zatem na względzie powołane przepisy prawa oraz elementy stanu sprawy wskazać należy, że w niniejszej sprawie powstanie obowiązku podatkowego wyznacza art. 19a ust. 1 ustawy. W myśl powołanej normy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usługi. W analizowanej sprawie - jak wskazano powyżej - przeniesienie prawa ochronnego do znaku towarowego stanowić będzie odpłatne świadczenie usług. Zapłatę dla Wnioskodawcy będą stanowić akcje SKA. Ponadto - jak wynika z opisu sprawy - przeniesienie ww. prawa nastąpi w dniu, w którym Spółka przeniesie skutecznie to prawo na rzecz SKA.

Podsumowując należy stwierdzić, że obowiązek podatkowy z tytułu wniesienia aportem prawa ochronnego do znaku towarowego powstanie w momencie wykonania usługi, tj. w dniu faktycznego przeniesienia prawa na rzecz SKA.

Informuje się ponadto, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla czynności wniesienia w formie aportu prawa ochronnego na znak towarowy jako wkładu do SKA (pytanie oznaczone we wniosku nr 3). Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie: podlegania opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług czynności wniesienia w formie aportu prawa ochronnego na znak towarowy jako wkładu do SKA (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) oraz podstawy opodatkowania czynności wniesienia w formie aportu prawa ochronnego na znak towarowy jako wkładu do SKA (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) został załatwiony w dniu 17 czerwca 2014 r. interpretacją nr ILPP1/443- 218/14-4/AI.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.