ILPP1/443-199/07-2/BP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o. Sp.k. przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2007 r. (data wpływu: 6 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kwot pieniężnych otrzymywanych przez nabywcę od dostawców - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kwot pieniężnych otrzymywanych przez nabywcę od dostawców.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W ramach działalności prowadzonej w Polsce Spółka nabywa towary od dostawców krajowych, które najpierw trafiają do wskazanych przez Spółkę centrów dystrybucyjnych, a następnie z wykorzystaniem transportu zleconego podmiotom trzecim - do sklepów.

Spółka zamierza wprowadzić do umów z dostawcami postanowienia, zgodnie, z którymi po zakończeniu uzgodnionych z danym dostawcą okresów (miesięcznych/kwartalnych) otrzyma od niego kwotę pieniężną w wysokości odpowiadającej iloczynowi ilości dostarczonych towarów oraz ustalonej przez strony kwoty pieniężnej.

Wypłacane kwoty pieniężne nie będą uzależnione od wielkości zakupów, lecz będą stałymi kwotami pieniężnymi przypadającymi na jednostkę towaru (sztukę/kilogram). Strony będą rozliczać nie poszczególne partie towaru, ale towar dostarczony w uzgodnionych okresach. Podstawą rozliczeń będą informacje sporządzane okresowo (miesięcznie/kwartalnie) przez podmiot powiązany kapitałowo ze Spółką na podstawie przyjęć towarów do magazynów Spółki.

Spółka będzie nabywała towary od dostawców dobrowolnie i nie będzie zobowiązana do ich nabywania w określonych wielkościach (ilościach/wartościach), które powodowałyby wypłatę kwot pieniężnych. Umowy nie będą przewidywały jakichkolwiek ujemnych konsekwencji na wypadek, gdyby Spółka nie nabyła w danym okresie towarów w określonych wielkościach.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli wypłacane kwoty pieniężne będą stałymi kwotami pieniężnymi przypadającymi na jednostkę towaru i nie będą związane z działaniami Wnioskodawcy, to nie będzie można ich traktować jako wynagrodzenia za świadczenie na rzecz dostawców na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca przywołał wyrok NSA z dnia 6 lutego 2007 r. wydany pod sygn. akt I FSK 94/06 akcentujący zakaz podwójnego opodatkowania oraz wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 maja 2007 r. wydany pod sygn. akt III SA/Wa 4080/06. Z przytoczenia wyroków wynika, że sąd nie dopatrzył się świadczenia usług w realizowaniu przez nabywcę określonych wielkości obrotu oraz terminowym rozliczaniu płatności, tym bardziej trudno dopatrzyć się świadczenia usług w wypłacaniu nabywcy kwot pieniężnych niezależnie od wielkości zakupów oraz terminowości rozliczania płatności.

Wnioskodawca - odwołując się do art. 29 ust. 1 i 4 ustawy o podatku od towarów i usług oraz wyjaśnień Ministra Finansów z dnia 30 grudnia 2004 r. nr PP3-812-1222/2004/AP/402X - stwierdził, że wypłacanych kwot pieniężnych nie można uznać za rabaty. Przyporządkowanie wypłacanych przez dostawców kwot pieniężnych będzie następowało nie w bezpośrednim związku z otrzymywanymi od dostawców fakturami, lecz według informacji przekazywanych przez podmiot koordynujący po uzgodnionym przez strony okresie. Wypłacane kwoty pieniężne nie podlegałyby opodatkowaniu podatkiem VAT jako rabaty udzielane Wnioskodawcy przez dostawców, co powodowałoby konieczność dokumentowania kwot pieniężnych nie fakturami korygującymi przez dostawców, lecz dokumentami księgowymi nie wywołującymi skutków w podatku VAT. Przyjmując pogląd - w opinii Wnioskodawcy pozbawiony uzasadnienia w obowiązujących przepisach - że charakter wypłacanych kwot pieniężnych jest bliższy udzieleniu rabatu przez dostawców niż świadczeniu usług przez Wnioskodawcę, należałoby uznać, że dostawcy byliby obowiązani do wystawiania faktur korygujących do wszystkich faktur wystawionych w okresie, którego dotyczy wypłacona kwota pieniężna, natomiast na Wnioskodawcy ciążyłby obowiązek korekty podatku naliczonego w miesiącu otrzymania faktur korygujących. Jeżeli dostawca nie wystawi i nie dostarczy Wnioskodawcy faktury korygującej, to Wnioskodawca nie będzie obowiązany do korekty podatku naliczonego. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nieudokumentowanie przyznania kwoty pieniężnej fakturą korygującą lub notą uznaniową ze strony dostawcy nie będzie równoznaczne z uznaniem wypłaty kwoty pieniężnej za świadczenie usługi przez Wnioskodawcę, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

* odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,

* eksport towarów,

* import towarów,

* wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,

* wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Za dostawę towarów stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy uważa się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast za świadczenie usług stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemające osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

W świetle art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Ustawodawca określa obrót jako kwotę należną z tytułu sprzedaży, pomniejszoną o kwotę należnego podatku. Obrót, na mocy art. 29 ust. 4 cyt. ustawy, zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur. Zgodnie z § 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.) w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. Z przytoczonych przepisów wynika, że aby zmniejszyć obrót o kwotę rabatu, fakt otrzymania rabatu należy udokumentować fakturą korygującą.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w celu intensyfikacji sprzedaży towarów, np. sprzedawcy po dokonaniu dostawy udzielają nabywcom premii pieniężnej polegającej na wypłacaniu określonych kwot pieniężnych. Różnorodność sytuacji gospodarczych będących podstawą do wypłacenia premii pieniężnych sprawia, że skutki podatkowe w podatku VAT należy ustalić w odniesieniu do konkretnego stanu faktycznego występującego u podatnika, przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności wiążących się z dokonaniem wypłat.

Skutki podatkowe dotyczące wypłacenia premii pieniężnej nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co będzie wypłacona premia pieniężna, tj. czy dotyczy konkretnych dostaw, czy wszystkich dostaw w określonym czasie itp.

Wypłacona kwota pieniężna, która jest związana z konkretną dostawą (dostawami) - nawet jeżeli chodzi o kwotę pieniężną wypłaconą po dokonaniu zapłaty za dostawę - powinna być traktowana jako rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ww. ustawy, ponieważ ma bezpośredni wpływ na wartość dostawy.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będzie otrzymywał kwoty pieniężne od dostawców. Ponieważ wypłacane przez dostawców kwoty pieniężne będą związane z konkretnymi dostawami (nie ma znaczenia okresowe rozliczanie dostaw na podstawie informacji przedkładanych Wnioskodawcy przez podmiot koordynujący), należy uznać, że będziemy mieli do czynienia z udokumentowanymi, prawnie dopuszczalnymi i obowiązkowymi rabatami w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Otrzymaną przez Wnioskodawcę kwotę pieniężną można postrzegać jako element kształtujący wartość dostawy, a nawet więcej - cenę jednostkową towaru. Tym samym wypłacona kwota pieniężna nie może uchodzić za wynagrodzenie za świadczoną na rzecz dostawcy usługę.

Trzeba podzielić pogląd Wnioskodawcy, że dostawcy będą obowiązani do wystawiania faktur korygujących do wszystkich faktur wystawionych w okresie, którego będzie dotyczyła wypłacona kwota pieniężna (vide § 16 cyt. rozporządzenia). Na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek korekty podatku naliczonego w miesiącu otrzymania faktur korygujących. Odnosząc się do uwag Wnioskodawcy dotyczących niebezpieczeństwa niewystawiania i niedostarczania faktur przez dostawców wypada wskazać art. 62 § 1 ustawy z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 111, poz. 765 z późn. zm.), który przewiduje odpowiedzialność karną podmiotu, który wbrew obowiązkowi nie wystawia faktury lub rachunku za wykonanie świadczenia, wystawia je w sposób wadliwy albo odmawia ich wydania. Niewystawienie lub niedostarczenie faktury przez dostawcę nie prowadzi do automatycznego uznania wypłat kwot pieniężnych za świadczenie usług przez Wnioskodawcę podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Reasumując, kwoty pieniężne otrzymywane przez Wnioskodawcę należy uznać za rabaty niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT i stanowiące podstawę do korekty podatku.

Ponadto należy stwierdzić, że przywołane przez Wnioskodawcę orzeczenia: wyrok NSA z dnia 6 lutego 2007 r. wydany pod sygn. I FSK 94/06 oraz wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 maja 2007 r. wydany pod sygn. akt III SA/Wa 4080/06 są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach osadzonych w określonych stanach faktycznych i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.