ILPP1/443-193/09/11-S/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 6 października 2009 r., sygn. akt I SA/Go 405/09 - stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2009 r. (data wpływu 12 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług - jest:

* prawidłowe - w części dotyczącej korekty podatku naliczonego,

* nieprawidłowe - w części dotyczącej wskazania, czy wniesienie wkładu rzeczowego do spółki można uznać za świadczenie nieodpłatne.

W dniu 12 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego oraz wskazania, czy wniesienie wkładu rzeczowego do spółki można uznać za świadczenie nieodpłatne.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. W aktywach firmy Zainteresowanego znajdowała się m.in. działka, którą nabył w roku 2006. Przy zakupie Wnioskodawca odliczył podatek VAT naliczony (równolegle do aktu notarialnego spółka sprzedająca wystawiła fakturę VAT). W październiku 2008 r., na podstawie umowy przeniesienia prawa użytkowania wieczystego, zawartej w formie aktu notarialnego, Zainteresowany objął udział w utworzonej przez niego spółce z o.o. na zasadzie aportu.

Aportu tego Wnioskodawca nie objął podatkiem VAT należnym, nie skorygował też podatku VAT naliczonego przy zakupie aportowanej działki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, zachowanie naczelnej zasady Dyrektywy o neutralności VAT gwarantuje przyjęcie, że w okresie obowiązywania sprzecznego z Dyrektywą zwolnienia aportu z VAT, aporty należy uznać za czynność nieopodatkowaną z prawem do odliczenia VAT naliczonego.

Zdaniem Podatnika, aby nie złamać naczelnej zasady Dyrektywy VAT o neutralności VAT dla podatnika, należy przyjąć, że w omawianym okresie aport był czynnością niepodlegającą ustawie o VAT z prawem odliczalności VAT naliczonego wcześniej na zakupie rzeczy podlegającej aportowaniu.

Tylko w ten sposób można utrzymać neutralność VAT dla podatnika VAT. Gdybyśmy uznali, że VAT jest dla aportującego czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT, wówczas dochodzi do złamania zasady neutralności, gdyż VAT należny policzony przez aportującego i płacony przez niego do budżetu, nie jest mu refundowany w cenie rzeczy aportowanej. Aportujący nie inkasuje żadnej ceny, jak to jest przy zwykłej sprzedaży. Spółka, która przyjęła aport, otrzymałaby zwrot z budżetu VAT, nie ponosząc żadnego wydatku. Zdaniem Zainteresowanego, aportującemu bardziej opłacałoby się sprzedać spółce rzecz aportowaną, a potem wnieść wkład pieniężny (sprzedaż i aport wywołuje te same skutki w podatku dochodowym). Wówczas VAT byłby neutralny dla aportującego, bo VAT należny refunduje (mu) spółka w cenie, a spółka otrzymałaby zwrot VAT z budżetu, co czyniłoby go dla niej neutralnym. Aby uniknąć zbyt wysokich przepływów pieniężnych, strony mogłyby się umówić, że w formie przepływu pieniądza, rozliczą tylko tę część ceny, która odpowiada kwocie VAT, a resztę rozliczą w formie kompensaty.

Według Wnioskodawcy, objęcie udziałów nie może być uznane za zainkasowanie ceny wygaszające stosunek zobowiązaniowy. Objęcie udziałów kreuje nowe więzi pomiędzy tym, który objął udziały a spółką.

Tym samym, Zainteresowany powołuje wyrok ETS w sprawie nr C-442/01 z dnia 26 czerwca 2003 r., w którym rzecznik generalny D. Ruiz-Jarabo Colmer uznał, że przyjęcie wspólnika do spółki w żaden sposób nie może być uznane, jako odbywające się za wynagrodzeniem za wniesione aporty do spółki. Podobne stwierdzenie wynika również z uchwały NSA z roku 2001 nr FSA 1-2/01 (patrz; Rzeczpospolita z 2 listopada 2001 r.).

Ponadto, stwierdzenie niezgodności polskich regulacji w zakresie aportu nie może oznaczać prawa organu podatkowego do żądania skorygowania dokonanych już rozliczeń i opodatkowania czynności wniesienia aportu. Z wyroku Trybunału z dnia 8 października 1987 r. 80/86 Kolpinguis Nijmegen wynika, że państwo członkowskie, które nie przyjęło środków implementujących wymaganych Dyrektywą nie może działać przeciwko osobom fizycznym i prawnym powołując się na własne niewywiązanie się z obowiązków, które Dyrektywa nakłada. Władza nie może powoływać się na przepisy Dyrektywy przeciwko jednostce. Organy podatkowe nie mogą powołując się na przepisy Dyrektywy kwestionować sposobu postępowania podatnika i żądać zapłaty podatku od wniesionego aportu. Za wzorowe należy uznać rozwiązanie przyjęte przez Wielką Brytanię, gdzie aport został uznany za dostawę dokonaną bez wynagrodzenia z prawem odliczenia podatku naliczonego - pisała o tym Grażyna Leśniak w Rzeczpospolitej z 21 stycznia 2009 r. w artykule "Jak opodatkować aport". To brytyjskie rozwiązanie z pewnością wynikało z ww. zaprezentowanych przesłanek. Z tych powodów, niezłamanie zasady neutralności VAT, nieprowokowanie do czynności obchodzenia prawa, gwarantuje przyjęcie, że w okresie obowiązywania sprzecznego z dyrektywą zwolnienia aportów z VAT, należało traktować aporty jak czynność niepodlegającą ustawie z prawem odliczalności VAT, policzonego przy nabyciu rzeczy będącej przedmiotem aportu.

W dniu 5 maja 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPP1/443-193/09-2/AI, w której stwierdził, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2009 r. (data wpływu: 12 lutego 2009 r.) jest nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 20 maja 2009 r., zaś odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z dnia 17 czerwca 2009 r. nr ILPP1/443/W-53/09-2/HMW (skutecznie doręczonym w dniu 22 czerwca 2009 r.).

W dniu 9 lipca 2009 r. wpłynęła do tut. Organu skarga na ww. interpretację, w której wniesiono o uchylenie zaskarżonej interpretacji przepisów prawa podatkowego w całości jako naruszającej prawo a w szczególności art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej oraz zasądzenie na rzecz Skarżącego kosztów postępowania, według norm przepisanych.

Wyrokiem z dnia 6 października 2009 r., sygn. akt I SA/Go 405/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim uchylił zaskarżoną interpretację i zasądził od Ministra Finansów na rzecz Strony skarżącej kwotę 200 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 6 października 2009 r., sygn. akt I SA/Go 405/09 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe - w części dotyczącej korekty podatku naliczonego,

* nieprawidłowe - w części dotyczącej wskazania, czy wniesienie wkładu rzeczowego do spółki można uznać za świadczenie nieodpłatne.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W sytuacji zatem, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż Zainteresowany dokonał aportu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości (działki). Prawo to (działka), nabyte zostało przez Wnioskodawcę w roku 2006, a następnie w październiku 2008 r. zbyte w formie aportu do utworzonej przez niego spółki z o.o.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne, czy zawodowe.

Z uwagi na powyższe, wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) w postaci prawa użytkowania wieczystego nieruchomości do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję dostawy towarów - następuje tutaj przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na gruncie ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), przyjęcie, że objęcie udziałów w spółce w zamian za aport stanowi odpłatność, nie byłoby możliwe. Jednak tak jak ustawa odrywa się od konstrukcji prawa cywilnego, tak wydaje się w pełni zasadne rozpatrywanie odpłatności jedynie na gruncie tej ustawy. Z jej przepisów, a także z orzecznictwa ETS wynika, że odpłatnością będzie uzyskany przez dostawcę benefit (korzyść) każdego rodzaju. Nie ulega wątpliwości, że wniesienie aportu nie jest świadczeniem pod tytułem darmym. Wnoszący aport uzyskuje pewną, wymierną korzyść.

Z tego względu należy uznać wniesienie aportu za odpłatną dostawę towarów lub za odpłatne świadczenie usług, w zależności od przedmiotu aportu.

Stosownie do treści obowiązującego do dnia 30 listopada 2008 r. § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.), zwalnia się od podatku wkłady niepieniężne (aporty) wnoszone do spółek prawa handlowego i cywilnego.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i ust. 19 oraz art. 124.

Z powyższego uregulowania wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikowi w związku z zakupem towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych.

Natomiast art. 90 ust. 1 ustawy stanowi, że w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, że istota podatku od towarów i usług opiera się m.in. na zasadzie, zgodnie z którą odliczenie podatku naliczonego z tytułu zakupu towarów lub usług przysługuje podatnikowi, jeżeli towar ten lub usługa zostaną wykorzystane do realizacji czynności opodatkowanych tym podatkiem (art. 86 ust. 1 oraz art. 90 ust. 1 ustawy).

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4 a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

Na podstawie art. 91 ust. 2 ustawy - w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 756), obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r. do 30 listopada 2008 r. - w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym, są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat a w przypadku nieruchomości - w ciągu 10 lat, licząc począwszy od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości - jednej dziesiątej, kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i ust. 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty (art. 91 ust. 3 ustawy).

Należy podkreślić, iż ustawodawca ustalił również zasady postępowania w sytuacji, gdy w okresie korekty nastąpi sprzedaż towaru.

Zgodnie z art. 91 ust. 4-6 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów, o których mowa w ust. 2, uważa się, że towary te są nadal używane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty. Korekta po sprzedaży, o której mowa w ust. 4, powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż. W przypadku, gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

W tym miejscu należy przytoczyć przepis art. 91 ust. 7 ustawy, zgodnie z którym przepisy art. 91 ust. 1-5 stosuje się odpowiednio, w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Ostatni przepis adresowany jest więc do podatników, którzy wykorzystywali nabyty towar do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługiwało prawo do odliczenia całości podatku naliczonego. Przepis nakazuje więc dokonanie korekty również tym podatnikom, którzy odliczyli podatek naliczony w całości, jako że nabyty towar służył wyłącznie sprzedaży opodatkowanej.

Jak wynika z powołanych przepisów prawa dokonanie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Czynność ta jednak na podstawie § 8 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Powyższe ma kluczowe znaczenie i wiąże się z regulacjami art. 91 ust. 7 ustawy, które nakładają obowiązek korekty podatku w przypadku gdy podatnikowi VAT przysługiwało w stosunku do określonych towarów lub usług prawo do obniżenia, a następnie powyższe uprawnienie zmieniło się.

Zatem, na gruncie prawa krajowego Wnioskodawca dokonując aportu towarów do spółki prawa handlowego może względem takiej czynności zastosować zwolnienie od podatku od towarów i usług jednakże obarczony zostanie obowiązkiem dokonania korekty, o której mowa w art. 91 ust. 7 ustawy.

Powołane w treści wniosku zagadnienia wymagają jednak wnikliwej analizy przy zastosowaniu regulacji prawa unijnego. Obowiązek zastosowania tych przepisów wynika również z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 6 października 2009 r., sygn. akt I SA/Go 405/09.

W ocenie Sądu, krajowe przepisy ustawy w zakresie zwolnienia od podatku VAT czynności wniesienia aportu do spółki prawa handlowego lub cywilnego, naruszają przepisy wspólnotowe - czynność wniesienia aportu została niezgodnie z prawem wspólnotowym zwolniona od podatku. W tytule IX Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą, wyszczególniono wszystkie możliwe zwolnienia od podatku stosowane przez państwa członkowskie, które to zwolnienia stanowią odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania i z tego powodu muszą być interpretowane ściśle i wprowadzane wyłącznie na podstawie wyraźnego przepisu Dyrektywy.

Zgodnie z dyspozycją art. 19 Dyrektywy, w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.

W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Mając powyższe na uwadze przy badaniu zgodności regulacji prawa krajowego z przepisami wspólnotowymi w zakresie zwolnienia od podatku istotne jest ustalenie, czy określone zwolnienie mieści się w katalogu czynności przewidzianych w tytule IX Dyrektywy. Bez wątpienia aport nie jest czynnością objętą zwolnieniem w świetle przepisów obowiązującej Dyrektywy.

Powyżej powołany przepis zezwala jedynie państwom członkowskim na uznanie, iż w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aport do spółki całości lub części majątku dostawa towarów nie miała miejsca, a więc na wyłączenie poza system VAT, a nie zwolnienie od podatku.

Powyższy pogląd podziela Sąd rozpatrujący skargę na interpretację nr ILPP1/443-193/09-2/AI z dnia 5 maja 2009 r. i zawarty jest również w wyrokach: z dnia 20 maja 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 364/08 i z dnia 7 kwietnia 2009 r., sygn. akt I SA/Rz 19/09.

W świetle powyższego Sąd stwierdził, iż przepis § 8 ust. 1 pkt 6 cyt. rozporządzenia jest sprzeczny z prawem wspólnotowym. Zatem w przedmiotowej sprawie nie można zastosować rozporządzenia w zakresie, w jakim przewiduje zwolnienie od podatku od towarów i usług czynności wnoszenia wkładów niepieniężnych (aportów) do spółek prawa handlowego i cywilnego. W rezultacie zastosowanie mają przepisy wspólnotowe, które w Dyrektywie uznają aport za czynność opodatkowaną.

Skoro wniesienie aportu uznaje się za czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, nie ma zatem podstaw do zastosowania przepisów art. 91 ust. 7 z uwzględnieniem zasad zawartych w art. 91 ust. 1-5 powołanej ustawy. Bowiem art. 91 ust. 7 ustawy ma zastosowanie wówczas, gdy zmieniło się przeznaczenie towaru. W przedmiotowej sprawie nie można mówić o zmianie przeznaczenia towaru, który był dotychczas (przed dokonaniem aportu) wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych, a następnie jest wykorzystany do kolejnej czynności opodatkowanej, jaką jest wniesienie aportu.

Reasumując, wobec faktu, iż na gruncie Dyrektywy wniesienie aportu jest czynnością opodatkowaną, Wnioskodawca nie jest zobowiązany dokonać korekty (potrącenia) podatku naliczonego związanego z nabyciem prawa użytkowania wieczystego nieruchomości (działki) będącego przedmiotem wkładu do spółki z o.o.

Ponadto, dokonanie aportu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości jest w świetle art. 7 ust. 1 w związku z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, dostawą towarów, na podstawie Dyrektywy opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, a nie nieodpłatnym świadczeniem, co do którego nie wystąpił VAT należny, a VAT naliczony podlega odliczeniu.

Zatem należy stwierdzić, że w części wniosku dotyczącej nieodpłatnego świadczenia stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.