ILPP1/443-193/07-3/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Drukarni "I." Sp. z o.o. reprezentowanej przez Panią I. K.-L., przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2007 r. (data wpływu 3 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zawarł z Panem R. O. umowę o świadczenie usług doradczych. Równolegle została zawarta umowa cywilnoprawna o zakazie prowadzenia działalności konkurencyjnej obowiązująca przez okres 24 miesięcy. Umowa ta w art. 4 przewiduje, iż Panu R. O. w związku z zakazem prowadzenia działalności konkurencyjnej będzie wypłacane odszkodowanie za realizację postanowień dotyczących zakazu działalności konkurencyjnej. Szczegółowe postanowienia w tym względzie zawiera § 3 aneksu z dnia 31 grudnia 2006 r., do wcześniej zawartej umowy o zakazie działalności konkurencyjnej z dnia 21 kwietnia 2006 r. Przytoczony zapis umowy stanowi, iż z tytułu realizacji ww. zakazu Pan R. O. otrzyma pierwszą ratę odszkodowania, tj. 45.000 zł netto. Odpowiedzialność w zakresie ww. zakazu ponosi również Pan R. O.

Z zebranego materiału wynika, iż dnia 1 czerwca 2007 r. Drukarnia "I." otrzymała od Pana R. O. fakturę numer X dotyczącą odszkodowania z tytułu zakazu o którym mowa wyżej. Do kwoty określonej w aneksie - netto 45.000 zł - Pan O. doliczył podatek od towarów i usług w wysokości 9.900 zł (tj. według stawki podstawowej określonej w art. 41 - 22%). Wnioskodawca zaksięgował fakturę oznaczoną numerem X opiewającą na kwotę 54.900 zł. nie zaliczając omawianej kwoty do odliczenia podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z faktury X wystawionej przez firmę R. O. T. za odszkodowanie zgodnie z umową o zakazie działalności konkurencyjnej, można dokonać odliczenia podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy faktury wystawionej przez Pana R. O. za odszkodowanie zgodnie z umową o zakazie działalności konkurencyjnej nie należy zaliczać do kosztów uzyskania przychodu, a w konsekwencji podatek z niej wynikający nie podlega odliczeniu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdza się, co następuje.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

Zawarta przez Wnioskodawcę umowa z dnia 21 kwietnia 2006 r. zakazuje świadczenia usług doradczych innym - konkurencyjnym względem Wnioskodawcy - podmiotom gospodarczym. Zatem istotą zawartej umowy jest powstrzymanie się przez drugą stronę nazywaną "doradcą" od "prowadzenia działalności konkurencyjnej wobec zamawiającego w okresie obowiązywania umowy, jak również po rozwiązaniu tej umowy lub po jej wygaśnięciu". Taka konstrukcja zobowiązania wyczerpuje przesłanki art. 8 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym zobowiązanie się do powstrzymania od dokonania czynności, jest w rozumieniu ustawy usługą. Tak rozumiana usługa w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Świadczenie usług polegające na powstrzymaniu się od dokonania czynności doradczych nie zostało uwzględnione w żadnym ze wskazanych w ww. przepisie zastrzeżeń. Zatem wynagrodzenia otrzymywane z tytułu przedmiotowej usługi podlegają opodatkowaniu 22% stawką podatku.

Stosownie do art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r., w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Ponadto w myśl art. 86 ust. 10 cyt. ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-4 oraz ust. 11, 12, 16 i 18. Zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy.

Natomiast w myśl art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. W świetle cytowanej regulacji Wnioskodawca uzyska prawo do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego, jeżeli dany wydatek może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Wobec powyższego tut. Organ wskazuje, iż Wnioskodawca będzie posiadał prawo do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego, jeżeli usługa polegająca na powstrzymaniu się od działalności konkurencyjnej jest wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych Podatnika oraz gdy nabycie ww. usługi może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Ponadto informuje się, że w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów wydana została interpretacja nr ILPB3/-423/07-4/MC z dnia 29 listopada 2007 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.