ILPP1/443-161/12/14-S/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 maja 2014 r. sygn. akt I FSK 812/13 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 27 listopada 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 1150/12 - stwierdza, że stanowisko Pana J S przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2012 r. (data wpływu 21 lutego 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 maja 2012 r. (data wpływu 14 maja 2012 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości zabudowanej - jest prawidłowe.

W dniu 21 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości zabudowanej. Dnia 14 maja 2012 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 23 marca 2004 r. na mocy aktu notarialnego Wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości gruntowej - działki budowlanej (działka nr 22/19 am. 1) o powierzchni 0,1136 ha. Zainteresowany wniósł o odłączenie przez Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych, zakupionej działki budowlanej do nowej księgi wieczystej, z wpisem własności na rzecz Zainteresowanego i małżonki na prawach wspólności ustawowej. Przedmiotowa działka budowlana została zakupiona w celu i z zamiarem zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych rodziny. Na działce tej Wnioskodawca wraz z małżonką planowali wybudować budynek mieszkalny w zabudowie szeregowej obejmujący 3 segmenty, z myślą, iż w jednym z segmentów będzie mieszkać Zainteresowany wraz z żoną a dzieci (córka i syn) w przyszłości w dwóch pozostałych segmentach. Zainteresowany i małżonka rozpoczęli budowę budynku po otrzymaniu pozwolenia na budowę, co nastąpiło decyzją z dnia 3 kwietnia 2006 r. Budowa trwa do dnia dzisiejszego - prace budowlane są na ukończeniu, ale nie doszło jeszcze do zgłoszenia zakończenia budowy.

Na przestrzeni ostatnich kilku lat sytuacja finansowa Wnioskodawcy oraz jego małżonki uległa pogorszeniu, a osiągane dochody zmniejszyły się, co zmusiło Zainteresowanego i małżonkę do weryfikacji wcześniejszych planów zamieszkania wraz z dziećmi w tym budynku i zrezygnowania z nich. Ponieważ budynek jest trzyrodzinny bardzo utrudniona byłaby jego sprzedaż w całości jednemu nabywcy. Wnioskodawca i małżonka przystąpili więc do podzielenia działki na trzy części, z których każda obejmowałaby jeden z segmentów, a następnie zamierzali dokonać sprzedaży oddzielnie tak wydzielonych nieruchomości gruntowych wraz z wybudowanymi na nich budynkami (segmentami). Wnioskodawca i małżonka zamierzają zgłosić fakt zakończenia budowy zanim przystąpią do sprzedaży. W zależności od potrzeb finansowych i możliwości znalezienia nabywcy, który zapłaci oczekiwaną cenę, Wnioskodawca i małżonka zamierzają sprzedać jedną, dwie lub nawet wszystkie trzy części nieruchomości.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą jednak nie jest ona w jakikolwiek sposób związana z obrotem nieruchomościami. W zakresie opisanej działalności gospodarczej znajduje się sprzedaż hurtowa owoców i warzyw. Przedmiotowa nieruchomość nigdy nie służyła Wnioskodawcy do celów związanych z działalnością gospodarczą; nie była też składnikiem majątkowym (środkiem trwałym) w tej działalności. Koszty poniesione na nabycie gruntu, jak i wybudowanie budynku nie stanowiły kosztów prowadzenia działalności gospodarczej. Nieruchomość ta zawsze traktowana była jako majątek prywatny, który miał służyć zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych rodziny.

Dnia 14 maja 2012 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego wskazując, że:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z podziałem nieruchomości i sprzedażą wydzielonych części obejmujących grunt zabudowany segmentem Wnioskodawca stanie się z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, podział nieruchomości gruntowej i sprzedaż wydzielonych nieruchomości gruntowych nie powoduje, że osoba fizyczna staje się podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT), jeśli nie dokonuje ona sprzedaży w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W związku z tym, że nabycie przedmiotowej działki budowlanej miało miejsce poza prowadzoną działalnością gospodarczą, na cele prywatne z zamiarem zaspokajania potrzeb mieszkaniowych rodziny, jak też nieruchomość ta nigdy nie była w żaden sposób związana z prowadzoną działalnością gospodarczą, sprzedaż podzielonej nieruchomości będzie miała charakter sprzedaży majątku prywatnego i Wnioskodawca nie stanie się w zakresie tej czynności podatnikiem podatku VAT.

Jak stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w sprawie o sygn. akt. I SA/Gd 729/10, o charakterze sprzedaży działek budowlanych (gruntów) przez osoby fizyczne, które nie prowadzą formalnie zarejestrowanej działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, w każdym przypadku powinna zadecydować w pierwszej kolejności treść zamiaru w momencie nabywania tych gruntów, a w dalszej kolejności okoliczności związane z ich sprzedażą. Jeżeli sprzedawca gruntów nabył te grunty do majątku prywatnego, a ich odsprzedaż nie była głównym celem nabycia, to wówczas w zakresie dokonywanej sprzedaży gruntów nie powinien być on traktowany jako podatnik podatku od towarów i usług. Zgodnie zaś z wyrokiem NSA z 28 maja 2008 r. w sprawie o sygn. akt I FSK 692/07 - okoliczność, że określona czynność związana z majątkiem prywatnym, nie służącym celom związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 VATU, będzie dokonana kilkakrotnie - w sytuacji gdy dany podmiot nie ma zamiaru wykonywać jej w sposób profesjonalny - nie może przesądzać o uzyskaniu przez ten podmiot statusu podatnika podatku od towarów i usług. Sam fakt zamiaru sprzedaży dwóch wyodrębnionych działek zabudowanych segmentami nie powoduje że stanie się podatnikiem VAT-u, gdyż kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności w tym zakresie, nie stanie się przez to podatnikiem VAT-u.

W wyroku NSA z 29 października 2007 r. w sprawie o sygn. akt. I FPS 3/07 podkreśla się, że przepisy art. 15 ust. 1 i ust. 2 VAT-u powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Planowanej sprzedaży wydzielonych i zabudowanych nieruchomości gruntowych Wnioskodawca zamierza dokonać jako osoba fizyczna rozporządzająca swoim majątkiem prywatnym, więc poza zakresem przedmiotowym ustawy o VAT. Z wykładni Trybunału Sprawiedliwości UE jednoznacznie wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej (wyrok z dnia 20 czerwca 1996 r. w sprawie C-155/94 Welkome Trust. Rec.s. I-3013, pkt 32. W świetle powyższych argumentów Wnioskodawca uważa, że dokonując sprzedaży nieruchomości gruntowej w postaci wydzielonych zabudowanych działek budowlanych, z których każda obejmowałaby jeden segment, nie stanie się podatnikiem VAT-u.

Na tle przedstawionego opisu sprawy oraz stanowiska Zainteresowanego, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 23 maja 2012 r. interpretację indywidualną nr ILPP1/443-161/12-4/MK, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 4 czerwca 2012 r. (data wpływu 11 czerwca 2012 r.) Pan J S -wezwał Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego w imieniu Ministra Finansów do usunięcia naruszenia prawa w interpretacji indywidualnej z dnia 23 maja 2012 r. nr ILPP1/443-161/12-4/MK.

W wyniku ponownej analizy sprawy, w piśmie z dnia 5 lipca 2012 r. nr ILPP1/443/W-36/12-2/HMW Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Wnioskodawca - reprezentowany przez pełnomocnika radcę prawnego - wniósł w dniu 8 sierpnia 2012 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu.

Wyrokiem z dnia 27 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 1150/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną interpretację.

Minister Finansów pismem z dnia 12 lutego 2013 r. złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku WSA.

Wyrokiem z dnia 9 maja 2014 r., sygn. akt I FSK 812/13 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Ministra Finansów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 maja 2014 r. sygn. akt I FSK 812/13 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 27 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 1150/12 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy, stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą również zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz.U.UE.L 347.1 z późn. zm. - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180 i C-181, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest "rolnikiem ryczałtowym".

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w orzeczeniu z dnia 7 grudnia 2011 r., sygn. akt I SA/Po 727/11, o tym, że podmiot dokonujący sprzedaży gruntu budowlanego działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym wykonując prawo własności, decyduje stopień jego aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, z którego wynika, że angażuje on środki podobne do wykorzystywania przez producentów, handlowców i usługodawców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej. W takim kształcie sprawy konieczne staje się ustalenie, że zbywca w odniesieniu do czynności sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę występował jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu, bowiem jednorazowa sprzedaż nawet w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy nie przesądza, że z tego tylko powodu staje się podatnikiem VAT.

Nie jest działalnością handlową - jak określił to w orzeczeniu Sąd - sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Ponadto, podjęcie takich czynności np. jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działanie marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

W rozstrzygnięciu poruszanych zagadnień prawomocny jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 27 listopada 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 1149/12.

Jak wskazał Sąd, strona nabyła nieruchomość w 2004 r. i jej zamiarem nie była odsprzedaż gruntu, ani strona, ani małżonek nie prowadzą działalności związanej z obrotem nieruchomościami. Nadto, zdaniem Sądu, dla prowadzenia działalności związanej z obrotem nieruchomościami niezbędne jest pozyskanie pozwolenia na budowę (bez względu na to, czy budowa prowadzona jest w majątku prywatnym, czy na sprzedaż), pozwolenie jest z roku 2006, a budowa trwa nadal. Zmiana sytuacji finansowej rodziny zmusiła stronę do zmiany planów i podjęcia decyzji o sprzedaży (wniosek o interpretację jest z 2012 r.), dla ułatwienia sprzedaży strona dokonała podziału działki i zamierza sprzedać jedną, dwie lub wszystkie nieruchomości, co uzależnia od rozwoju sytuacji finansowej i zamieściła ogłoszenia w prasie i w internecie w 2011 i 2012 r.

W ocenie Sądu, w przebiegu zdarzeń i zachowań strony nie można dopatrzyć się ciągu zachowań wskazujących na aktywność handlowca. Rozłożenie zdarzeń w czasie nie potwierdza zorganizowanego charakteru działań strony. Okoliczność podziału nieruchomości dla umożliwienia sprzedaży jest działaniem, które mieści się w zarządzie majątkiem prywatnym i jest w okolicznościach sprawy uzasadnione, ponieważ, jak wynika z wniosku strona nie wie, czy sprzeda jedną czy więcej nieruchomości.

Sąd przyjął również, że w przypadku ogłoszeń o sprzedaży nieruchomości w prasie i w internecie istotne znaczenie ma to, czy ogłoszenia te wykraczają poza zwykłe formy ogłoszeń, czy przybierają postać reklamy, stanowią formę marketingu. Samo zamieszczenie ogłoszenia w prasie, czy w internecie (środkach przekazu będących w powszechnym użyciu) bez wskazania, że ogłoszenia miały cechy wykraczające poza zwykłe ogłoszenie (np. wielkość, grafikę, formułę) i wymagały większych od zwyczajowo przyjętych nakładów, nie pozwala na stwierdzenie, że osoba je zamieszczająca zachowuje się jak handlowiec.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, że Wnioskodawca dokonując zbycia trzech nieruchomości zabudowanych dokona sprzedaży zachowując się jak osoba fizyczna, a nie jak podmiot profesjonalnie dokonujący dostaw w zakresie obrotu nieruchomościami.

To, że Zainteresowany zaangażował własne środki, czy dokonał z własnej inicjatywy podziału nieruchomości na trzy działki gruntu (gdzie każda obejmuje jeden z segmentów domu jednorodzinnego), występując o administracyjne pozwolenie na budowę i ogłaszając sprzedaż w środkach masowego przekazu, tj. w prasie oraz internecie, nie przesądza o zawodowej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami. Skutkiem powyższego w zakresie przedmiotowej dostawy Wnioskodawca nie wypełni przesłanek określonych w art. 15 ust. 1 ustawy, stanowiących podstawę do uznania Zainteresowanego za podatnika podatku VAT.

Reasumując, w związku z podziałem nieruchomości i sprzedażą wydzielonych części obejmujących grunt zabudowany segmentem, Wnioskodawca nie stanie się z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna stanowi ochronę prawno-podatkową tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla jego małżonki.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości zabudowanej.

Natomiast, kwestia dotycząca zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych została załatwiona odrębnym pismem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji, tj. na dzień 23 maja 2012 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.