ILPP1/443-16/11-2/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2010 r. (data wpływu 3 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup samochodu AUDI - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup samochodu AUDI.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 6 grudnia 2010 r. Wnioskodawca kupił samochód ciężarowy. Na fakturze zakupu w treści faktury charakteryzującej przedmiot sprzedaży widnieje zapis: "samochód ciężarowy AUDI (...)", w dowodzie rejestracyjnym wpisano: "samochód ciężarowy". Samochód ten Zainteresowany kupił od firmy polskiej X. Cena za samochód to kwota 144.000,00 zł netto, 31.680,00 zł podatek VAT, 175.680,00 zł kwota brutto.

Samochód ten firma X sprowadziła do Polski z Niemiec w dniu 31 lipca 2009 r. wypełniając deklarację VAT-23 - informacja o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środków trwałych. W deklaracji tej firma X w polu 21 określiła typ środka transportu, jako samochód ciężarowy. Dnia 5 sierpnia 2009 r. wystawiony został dokument identyfikacji pojazdu - załącznik do zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym nr 2 (...). W dokumencie tym w części poświęconej rodzajowi pojazdu widnieje zapis: 06 ciężarowy. Pierwsza rejestracja samochodu dokonana została za granicą dnia 19 listopada 2008 r., zaś pierwszą rejestrację w kraju dokonała firma X dnia 6 sierpnia 2009 r.

Dopuszczalna masa całkowita pojazdu to: 2475 kg, dopuszczalna ładowność to: 569 kg, ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem kierowcy w samochodzie to: 5 miejsc.

Wnioskodawca nie posiada świadectwa (wyciągu ze świadectwa) homologacji pojazdu.

Zainteresowany nie posiada również zaświadczenia wydanego przez okręgową stację kontroli pojazdów zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu wymagań zawartych w art. 86 ust. 4 ustawy o VAT.

Wnioskodawca zamierza skorzystać z prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego wykazanego w fakturze zakupu samochodu ciężarowego w kwocie 31.680,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od zakupu samochodu ciężarowego AUDI - o dopuszczalnej masie całkowitej pojazdu: 2475 kg, dopuszczalnej ładowności: 569 kg, ilości miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem kierowcy w samochodzie: 5 miejsc, przy braku świadectwa (wyciągu ze świadectwa) homologacji oraz braku dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację zawierającym właściwą adnotację o spełnieniu wymagań zawartych w art. 86 ust. 4 ustawy o VAT, przysługuje pełne, tj. 100% prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z zakupem tego samochodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego w fakturze zakupu dokumentującej kupno samochodu ciężarowego przysługuje w 100%, pod warunkiem wykorzystywania samochodu do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W oparciu o wyrok ETS w sprawie C-414/07 (Magoora Sp. z o.o. v. Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie), w którym ETS uznał polskie przepisy dotyczące odliczeń podatku od paliwa do samochodów za niezgodne z przepisami wspólnotowymi, dla oceny prawa do odliczenia podatku naliczonego (w zakresie związanym z samochodami osobowymi) znaczenie ma również brzmienie przepisów krajowych obowiązujące do dnia 30 kwietnia 2004 r., zgodnie z którymi (art. 25 ust. 1 pkt 2 oraz pkt 3a "starej" ustawy o VAT), podatnicy nie mieli prawa do odliczania VAT naliczonego od nabycia samochodów osobowych i innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg (z wyjątkiem gdy odprzedaż albo leasing tych samochodów stanowiły przedmiot działalności podatników), a także od nabycia paliwa do napędu tych samochodów.

Podsumowując powyższe stanowisko Zainteresowany stwierdza, że w rozumieniu art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz w oparciu o obowiązujące do dnia 30 kwietnia 2004 r. art. 25 ust. 1 pkt 2 oraz pkt 3a "starej" ustawy o VAT, przysługuje mu z tytułu zakupu samochodu AUDI prawo do pełnego (100%) odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturze zakupu tego samochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego, na podstawie zapisu art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., stanowi z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Natomiast, w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. nadanym ustawą z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

W świetle art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy dotyczącej podatku VAT, tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), ograniczenie w prawie do odliczenia dotyczące samochodów zawarte było w art. 25 ust. 1 pkt 2, który posiadał treść: "Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika".

Ponadto, zgodnie z obowiązującym do dnia 30 kwietnia 2004 r. przepisem § 10 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 z późn. zm.), podatnikom nabywającym samochody inne niż osobowe, które nie posiadają homologacji producenta lub importera wymaganej dla tego rodzaju samochodów, nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem tych samochodów.

Z dniem akcesji Polski do Unii Europejskiej, tj. z dniem 1 maja 2004 r. wprowadzony został przepis art. 86 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona wg wzoru:

DŁ= 357 kg + n x 68 kg

gdzie:

DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

n - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy

- kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5.000 zł.

Jednocześnie art. 86 ust. 5 ww. ustawy regulował, iż dopuszczalna ładowność oraz ilość miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 3, określona jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3.

Natomiast od nowelizacji wprowadzonej ustawą z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 756), stosownie do brzmienia przepisu art. 86 ust. 3 ustawy, obowiązującego od dnia 22 sierpnia 2005 r. do dnia 31 grudnia 2010 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl art. 86 ust. 4 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r. do dnia 31 grudnia 2010 r., przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań - art. 86 ust. 5 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.

Podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 2006.347.1 z późn. zm.), a wcześniej VI Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku - (Dz. Urz. UE. L 1977.145.1 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 17 (6) VI Dyrektywy (oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy) podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia do Unii. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz nabywanych paliw.

Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym omawiany przepis art. 17 (6) VI Dyrektywy formułuje zasadę "stand still" (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 (6) VI Dyrektywy pojęcie "prawo krajowe" odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula "stand still" ma bowiem na celu uniemożliwienie nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. (6) VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku.

W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07. Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z regulacją VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG, uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Analiza przytoczonych przepisów pozwala na stwierdzenie, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, w niektórych przypadkach rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów prawa wspólnotowego i krajowego obowiązujących przed dniem 1 stycznia 2011 r., prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku od towarów i usług z tytułu nabycia pojazdów samochodowych przysługuje, co do zasady, w przypadku gdy:

W tym miejscu należy zauważyć, iż decyzją Rady UE z dnia 27 września 2010 r. (Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej serii L nr 256/24 z dnia 30 września 2010 r.) upoważniono Rzeczypospolitą Polską do wprowadzenia szczególnego środka polegającego na możliwości zastosowania ograniczeń w odliczeniu podatku VAT od pojazdów, które ze względu na swoją konstrukcję mogą być wykorzystane przez podatników zarówno do prowadzonej działalności, jak i do celów prywatnych. Z kolei w ramach art. 177 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE serii L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), Rzeczpospolita Polska otrzymała możliwość wprowadzenia czasowego wyłączenia prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia paliwa do samochodów.

W związku z powyższym dniem 1 stycznia 2011 r. znowelizowana została ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 1 pkt 11 lit. b) ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), zwanej dalej ustawą nowelizującą, w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. w art. 86 uchylono ust. 3-7a.

Jednocześnie, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2012 r. uchylone przepisy regulujące odliczenie podatku naliczonego od nabycia i eksploatacji pojazdów, o których mowa powyżej zastąpione zostały przez art. 3-6 powołanej wyżej ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym.

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6 000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie dotyczy:

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej, spełnienie wymagań samochodowych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

W przypadku, gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dokonał jego odliczenia (art. 3 ust. 4 ustawy nowelizującej).

Zgodnie natomiast z art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w dniu 6 grudnia 2010 r. kupił samochód ciężarowy od firmy. Samochód ten firma sprowadziła do Polski z Niemiec w dniu 31 lipca 2009 r. W deklaracji tej firma w polu 21 określiła typ środka transportu, jako samochód ciężarowy. Dnia 5 sierpnia 2009 r. wystawiony został dokument identyfikacji pojazdu - załącznik do zaświadczenia o przeprowadzonym badaniu technicznym. W dokumencie tym w części poświęconej rodzajowi pojazdu widnieje zapis: 06 ciężarowy.

Zainteresowany wskazuje, iż dopuszczalna masa całkowita pojazdu to: 2475 kg, dopuszczalna ładowność to: 569 kg, ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem kierowcy w samochodzie to: 5 miejsc. Wnioskodawca nie posiada świadectwa (wyciągu ze świadectwa) homologacji pojazdu. Zainteresowany nie posiada również zaświadczenia wydanego przez okręgową stację kontroli pojazdów, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu wymagań zawartych w art. 86 ust. 4 ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa wspólnotowego i krajowego obowiązujące do dnia 31 grudnia 2010 r. oraz opis zawarty we wniosku należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego stanowiącą pełną kwotę podatku określonego w fakturze VAT z tytułu nabycia samochodu AUDI. Bowiem dopuszczalna masa całkowita przedmiotowego samochodu nie przekracza 3,5 tony (2475 kg) i nie posiada on zaświadczenia wydanego przez okręgową stację kontroli pojazdów, zawierającego adnotację o spełnieniu wymogów zawartych w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy. Opis zawarty we wniosku nie wskazuje również na to, aby przedmiotowy samochód posiadał homologację, z której wynika, że jest to samochód inny niż osobowy o dopuszczalnej ładowności przekraczającej 500 kg. Powoduje to, że ani przepisy obowiązujące na dzień 30 kwietnia 2004 r., ani przepisy obowiązujące do dnia 31 grudnia 2010 r. nie dawały prawa do pełnego odliczenia.

Ponadto, Wnioskodawca nie ma również prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego określonego w fakturze VAT, zgodnie z przepisami prawa obowiązującymi od dnia 1 stycznia 2011 r. Jak wskazano wyżej nabyty przez Zainteresowanego samochód posiada bowiem dopuszczalną masę całkowitą nieprzekraczającą 3,5 tony, nie otrzymał także zaświadczenia ze stacji diagnostycznej o spełnieniu warunków, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.