ILPP1/443-159/14-4/AI

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2014 r. (data wpływu 26 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 maja 2014 r. (data wpływu 8 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej. Wniosek uzupełniono w dniu 8 maja 2014 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od dnia 1 lutego 2006 r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu materiałami do produkcji rolnej.

W dniu 3 sierpnia 2006 r. Zainteresowana wraz z mężem jako osoba fizyczna zakupiła nieruchomość rolną niezabudowaną o powierzchni 0,1780 ha. Działkę tę Zainteresowana wprowadziła do ewidencji środków trwałych, gdyż zakupiła z myślą prowadzenia w niej działalności gospodarczej. W dniu 26 lutego 2007 r. Wnioskodawczyni wystąpiła o pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego, w którym miała prowadzić działalność gospodarczą.

Zainteresowana zakończyła budowę 31 lipca 2009 r. i od materiałów zakupionych do budowy odliczyła VAT i od tego momentu przeniosła działalność do tego obiektu, a mieszka nadal w (...).

W tym obiekcie cały czas Zainteresowana prowadzi działalność gospodarczą. Od 1 lutego 2012 r. w tym budynku otworzył działalność gospodarczą mąż Wnioskodawczyni i prowadził ją do dnia 30 lipca 2013 r. tak, że w tym budynku były prowadzone dwie działalności.

Zainteresowana nadmienia, że w czasie gdy mąż prowadził działalność, był też w tym budynku zameldowany i mieszkał w nim, a Wnioskodawczyni w (...). Od 2 stycznia 2013 r. Zainteresowana zawiesiła działalność gospodarczą z przyczyn ekonomicznych.

W najbliższym okresie Zainteresowana zamierza nieruchomość przeznaczyć na potrzeby własne oraz sprzedać i zastanawia się, czy będzie musiała zapłacić VAT od wyprowadzenia lub sprzedaży.

Ponadto z pisma z dnia 6 maja 2014 r. - stanowiącego uzupełnienie do wniosku - wynika, że:

1. Zainteresowanej nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia nieruchomości;

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni będzie musiała zapłacić podatek VAT od wyprowadzenia nieruchomości z działalności.

Zdaniem Wnioskodawczyni, będzie Ona zwolniona z zapłaty podatku VAT. Można by powołać się na art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT lub może inny przepis, który by zwalniał z zapłaty podatku VAT. W tym budynku była już prowadzona druga działalność, jak również zamieszkiwał w nim Jej małżonek. Zainteresowana uważa, że odliczanie VAT przy budowie było o ograniczonym zakresie, gdyż budowę prowadziła systemem gospodarczym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w części dotyczącej opodatkowania wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika z art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Zatem z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m.in. przekazanie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, przy wytworzeniu których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że od dnia 1 lutego 2006 r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu materiałami do produkcji rolnej. W dniu 3 sierpnia 2006 r. Zainteresowana wraz z mężem jako osoba fizyczna zakupiła nieruchomość rolną niezabudowaną o powierzchni 0,1780 ha. Działkę tę Zainteresowana wprowadziła do ewidencji środków trwałych, gdyż zakupiła z myślą prowadzenia w niej działalności gospodarczej. W dniu 26 lutego 2007 r. Wnioskodawczyni wystąpiła o pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego, w którym miała prowadzić działalność gospodarczą. Zainteresowana zakończyła budowę 31 lipca 2009 r. i od materiałów zakupionych do budowy odliczyła VAT i od tego momentu przeniosła działalność do tego obiektu, a mieszka nadal w (...). W tym obiekcie cały czas Zainteresowana prowadzi działalność gospodarczą. Od 1 lutego 2012 r. w tym budynku otworzył działalność gospodarczą mąż Wnioskodawczyni i prowadził ją do dnia 30 lipca 2013 r. tak, że w tym budynku były prowadzone dwie działalności. W czasie, gdy mąż prowadził działalność, był też w tym budynku zameldowany i mieszkał w nim, a Wnioskodawczyni w (...). Od 2 stycznia 2013 r. Zainteresowana zawiesiła działalność gospodarczą z przyczyn ekonomicznych. W najbliższym okresie Zainteresowany zamierza nieruchomość przeznaczyć na potrzeby własne oraz sprzedać. Ponadto Zainteresowanej nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia nieruchomości. Nieruchomość będąca przedmiotem wycofania z działalności nie była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług i nie była udostępniana innym podmiotom na podstawie umów cywilnoprawnych. Nieruchomość nie była ulepszana po wybudowaniu (nie było nakładów).

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii, czy z tytułu wycofania nieruchomości działalności Zainteresowana będzie musiała zapłacić podatek VAT.

Biorąc pod uwagę przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, w okolicznościach przedstawionych przez Wnioskodawczynię stwierdzić należy, że wycofanie przez nią nieruchomości na potrzeby osobiste, stosownie do treści art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wycofanie nieruchomości - budynku przez Wnioskodawczynię na cele osobiste, nie będzie miało żadnego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, a przy jego wytworzeniu Zainteresowanej przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Powyższe oznacza, że zostały spełnione wszystkie przesłanki warunkujące zrównanie nieodpłatnego przekazania towaru z odpłatną dostawą towaru.

Zatem przekazanie przez Wnioskodawczynię nieruchomości w okolicznościach opisanych we wniosku będzie stanowić odpłatną dostawę towaru podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

I tak, jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Warunkiem zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jest konieczność wykorzystywania towarów, w tym również nieruchomości, będących przedmiotem dostawy wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, wówczas należy poddać badaniu zaistnienie przesłanek wynikających z przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Według art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Zatem przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu, a za takie uważa się również umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem pierwszym zasiedleniem jest również moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy). Wówczas, jak wynika z przepisów ustawy, zwolnienie od podatku od towarów i usług stosuje się w odniesieniu do sprzedaży nieruchomości, jeśli jest ona już zasiedlona bądź zamieszkana.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analiza powołanych przepisów regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z trzech podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. Ponadto jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części może korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a staje się bezzasadne.

Jednocześnie należy zauważyć, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy - obowiązujący od dnia 1 stycznia 2014 r. - w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Jak wynika z opisu sprawy nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży nie była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. Nieruchomość nie była udostępniana innym podmiotom na podstawie umów cywilnoprawnych, ani nie była ulepszana po wybudowaniu (nie było nakładów).

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prowadzi do wniosku, że dostawa ww. nieruchomości nie będzie korzystała ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż nieruchomość - nie była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności gospodarczej zwolnionej od podatku od towarów i usług. Tym samym, ponieważ nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 należy rozpatrzyć warunki do zwolnienia przedmiotowej dostawy z art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy.

Odnosząc się do powołanej wcześniej definicji pierwszego zasiedlenia stwierdzić należy, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu obiekt musi zostać oddany do użytkowania, a ponadto czynność ta powinna podlegać opodatkowaniu. Z powyższej definicji wynika zatem, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a za taką należy uznać umowę sprzedaży, najmu czy dzierżawy, pod warunkiem, że jest to czynność objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, nawet jeśli na podstawie przepisów szczególnych korzysta ze zwolnienia od podatku VAT.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że planowana sprzedaż nieruchomości zabudowanej budynkiem, wykorzystywanej w działalności gospodarczej będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. W opisanej sytuacji bowiem nie został spełniony warunek oddania nieruchomości (budynku) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi po jej wybudowaniu. Tym samym nie doszło jeszcze do pierwszego zasiedlenia. Zatem pierwszą czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT będzie dopiero czynność wyprowadzenia tej nieruchomości z działalności, co nie pozwala na zastosowanie zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie cytowanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż dostawa ta dokonywana będzie w ramach pierwszego zasiedlenia.

W związku z powyższym należy zbadać, czy w niniejszej sprawie wystąpią przesłanki do zastosowania zwolnienia dla dostawy przedmiotowego budynku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Aby dostawa mogła korzystać ze zwolnienia z ww. przepisu muszą być spełnione oba warunki określone tym przepisem łącznie.

Jak wynika ze złożonego wniosku Zainteresowana od materiałów zakupionych do budowy budynku odliczyła podatek VAT. Nieruchomość nie była ulepszana po wybudowaniu.

Z powyższego wynika zatem, że Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy budowie budynku. Tym samym nie będzie spełniony jeden z warunków wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Zatem należy stwierdzić, że planowane przekazanie nieruchomości zabudowanej budynkiem na cele osobiste będzie opodatkowane wg właściwej stawki podatku. Taką samą stawką opodatkowany będzie grunt, na którym ten budynek jest posadowiony, w myśl art. 29a ust. 8 ustawy.

Jak wskazano powyżej zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

Wskazać w tym miejscu należy, że stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy, stosuje się - w myśl art. 41 ust. 12 ustawy - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Stosownie do art. 41 ust. 12b ww. ustawy do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

W myśl art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zatem, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. opodatkowaniu stawką w wysokości 8% podlega dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, z wyłączeniem lokali użytkowych.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem sprzedaży będzie nieruchomość zabudowana budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym. W związku z powyższym należy stwierdzić, że do planowanej przez Wnioskodawczynię czynności sprzedaży ww. budynku mieszkalnego zastosowanie będzie miała stawka podatku VAT w wysokości 8%, o której mowa w art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 oraz art. 41 ust. 12 ustawy, o ile przedmiotowy budynek zaliczany będzie do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Podsumowując, czynność wyprowadzenia nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym z działalności gospodarczej na cele osobiste będzie mieściła się w pojęciu dostawy towarów i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Ponadto czynność ta nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, lecz będzie opodatkowana wg 8% stawki podatku VAT, o ile budynek zaliczany jest do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Zatem udzielając odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni z tytułu wyprowadzenia nieruchomości z działalności będzie zobowiązana do zapłaty podatku VAT.

Informuje się ponadto, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej. Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości został załatwiony w dniu 28 maja 2014 r. interpretacją nr ILPP1/443-159/14-5/AI.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.