ILPP1/443-158/13-2/AWa - Nadanie numeru NIP dla niepublicznego przedszkola utworzonego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana X z dnia 27 lutego 2013 r. (data wpływu 1 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa dotyczącego zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie nadania numeru NIP dla niepublicznego przedszkola utworzonego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 1 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie nadania numeru NIP dla niepublicznego przedszkola utworzonego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od dnia 15 kwietnia 2009 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna w zakresie transportu drogowego towarów. Zainteresowany rozliczał się w formie ryczałtu ewidencyjnego. Wnioskodawca miał już nadany nr NIP (...), którym posługiwał się i posługuje się nadal w działalności transportowej i gospodarstwa rolnego. Z dniem 1 sierpnia 2012 r. Zainteresowany dokonał zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług. Od dnia 1 września 2012 r. Wnioskodawca zgłosił również gospodarstwo rolne na VAT i od dnia 1 września 2012 r. rozszerzył swoją działalność o niepubliczny punkt przedszkolny. W związku z tym, Zainteresowany złożył pismo o zmianie formy opodatkowania z ryczałtu na książkę przychodów i rozchodów wg skali podatkowej. W październiku Wnioskodawca został wezwany telefonicznie do US w (...) w celu złożenia NIP-2 na prowadzenie niepublicznego punktu przedszkolnego. Dnia 23 października 2012 r. został nadany odrębny nr NIP (...) dla niepublicznego punktu przedszkolnego. Punkt przedszkolny został zarejestrowany jako oddzielna działalność gospodarcza i od tej pory Zainteresowany posługuje się dwoma różnymi numerami NIP.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Którym numerem NIP nadanym przez Urząd Skarbowy w (...) Wnioskodawca ma się posługiwać.

Zdaniem Wnioskodawcy, jako osoba fizyczna prowadząca dwie działalności gospodarcze Zainteresowany powinien posługiwać się jednym numerem NIP, który został nadany jako pierwszy, czyli numerem (...).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1314), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu. Stosownie do ust. 2 powyższego przepisu, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków. Natomiast zgodnie z art. 2 ust. 3 powołanej ustawy, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

Jak stanowi art. 3 ust. 1 cyt. ustawy, identyfikatorem podatkowym jest:

W myśl art. 5 ust. 1 powołanej ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi - zgodnie z art. 5 ust. 3 ww. ustawy - zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, (...).

Stosownie do przepisu art. 5 ust. 4 cyt. ustawy, zgłoszenie identyfikacyjne podatników będących osobami fizycznymi wykonujących działalność gospodarczą zawiera dane, o których mowa w ust. 2, nazwę (firmę), adres głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej, adresy dodatkowych miejsc wykonywania działalności, numer identyfikacyjny REGON, organ ewidencyjny, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych.

Każdy więc podmiot posiadający status podatnika lub płatnika podatków lub płatnika składek ubezpieczeniowych jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Przy czym, dokonujący zgłoszenia identyfikacyjnego otrzymuje wyłącznie jeden NIP. Podkreślić również należy, iż numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, która występuje w decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej. Należy także wskazać, że numer identyfikacji podatkowej może być przypisany wyłącznie jednemu podatnikowi (płatnikowi). Zgodnie bowiem z zapisem art. 11 ww. ustawy, podatnik jest zobowiązany do podawania numeru identyfikacji podatkowej na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych, do których poboru obowiązane są organy podatkowe lub celne. Inaczej rzecz ujmując identyfikacja danego podmiotu, a tym samym wynikających z tego tytułu obowiązków odbywa się na podstawie nadanego mu numeru identyfikacji podatkowej. Konsekwencją decyzji administracyjnej o nadaniu numeru NIP, jest jednoznaczna identyfikacja podmiotu poprzez jego NIP, nazwę i adres.

Należy zaznaczyć, że powszechny obowiązek ewidencyjny jest zasadniczo niezależny od statusu organizacyjno-prawnego, jaki zachowuje konkretny podmiot, w szczególności od tego, czy (poza osobami fizycznymi) funkcjonuje on jako osoba prawna czy jako jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej. Zasadnicze znaczenie ma tutaj zachowywanie statusu niezależnego podatnika w systemie opodatkowania co najmniej jednym z obowiązujących podatków.

Na mocy przepisu art. 8a cyt. wyżej ustawy, nadanie NIP następuje przy użyciu Centralnego Rejestru Podmiotów - Krajowej Ewidencji Podatników, zwanego dalej "CRP KEP", po dokonaniu zgłoszenia identyfikacyjnego.

Z kolei, w myśl art. 8c ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, naczelnik urzędu skarbowego unieważnia z urzędu, w drodze decyzji, NIP nadany podmiotowi, w przypadku wielokrotnego nadania NIP, biorąc pod uwagę interes prawny i gospodarczy podmiotu.

A contrario, z powołanego przepisu wynika zatem, że podatnik nie może posiadać dwóch identyfikatorów podatkowych NIP.

Wobec tego, numer NIP nadany może być wyłącznie podatnikowi w przypadku, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, przy czym podatnik może posiadać tylko jeden numer NIP.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca od dnia 15 kwietnia 2009 r. prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna w zakresie transportu drogowego towarów. Zainteresowany rozliczał się w formie ryczałtu ewidencyjnego. Wnioskodawca miał już nadany nr NIP, którym posługiwał się i posługuje się nadal w działalności transportowej i gospodarstwa rolnego. Z dniem 1 sierpnia 2012 r. Zainteresowany dokonał zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług. Od dnia 1 września 2012 r. Wnioskodawca rozszerzył swoją działalność o niepubliczny punkt przedszkolny. W związku z tym, Zainteresowany złożył pismo o zmianie formy opodatkowania z ryczałtu na książkę przychodów i rozchodów wg skali podatkowej. W październiku Wnioskodawca został wezwany telefonicznie do US w celu złożenia NIP-2 na prowadzenie niepublicznego punktu przedszkolnego. Dnia 23 października 2012 r. został nadany odrębny nr NIP dla niepublicznego punktu przedszkolnego. Punkt przedszkolny został zarejestrowany jako oddzielna działalność gospodarcza i od tej pory Zainteresowany posługuje się dwoma różnymi numerami NIP.

W tym miejscu wskazać należy, że na podstawie art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tekst jedn.: Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.), ilekroć w dalszych przepisach jest mowa bez bliższego określenia o szkole - należy przez to rozumieć także przedszkole.

Jak wynika z art. 5 ust. 1 tej ustawy, szkoła i placówka może być szkołą i placówką publiczną albo niepubliczną.

Osoby prawne i fizyczne mogą zakładać szkoły i placówki niepubliczne po uzyskaniu wpisu do ewidencji prowadzonej przez jednostkę samorządu terytorialnego obowiązaną do prowadzenia odpowiedniego typu publicznych szkół i placówek (art. 82 ust. 1 powołanej ustawy).

Stosownie do treści art. 83a ust. 1 ustawy, prowadzenie szkoły lub placówki, zespołu, o którym mowa w art. 90a ust. 1, oraz innej formy wychowania przedszkolnego, o której mowa w art. 14a ust. 1a, nie jest działalnością gospodarczą.

Na podstawie art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. Jak stanowi art. 7 § 2 Ordynacji podatkowej, ustawy podatkowe mogą ustanawiać podatnikami inne podmioty niż wymienione w § 1. Zgodnie zaś z art. 8 ww. ustawy, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego, do obliczenia i pobrania podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W oparciu o przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. brzmieniem art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast treść przytoczonego wyżej przepisu od dnia 1 kwietnia 2013 r. brzmi następująco: "Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych."

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Wskazać w tym miejscu należy, iż o tym, czy dany podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, a tym samym czy prowadzi on w rozumieniu przepisów normujących zasady opodatkowania podatkiem VAT podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem działalność gospodarczą, decydują wyłącznie przepisy prawa podatkowego, regulujące opodatkowanie podatkiem VAT.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie wyłącznie Wnioskodawca, jako osoba fizyczna, będący podatnikiem podatku od towarów i usług, może posiadać numer NIP. W rezultacie, to Zainteresowany, nie zaś prowadzone przez Niego przedszkole posiada ten numer.

Reasumując, Wnioskodawca, będący osobą fizyczną prowadzącą różne działalności gospodarcze, powinien posługiwać się jednym numerem NIP, tym który został nadany Jemu jako pierwszy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.