ILPP1/443-154/10-3/AI

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2010 r. (data wpływu 11 lutego 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 marca 2010 r. (data wpływu 8 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dzierżawy gruntów - jest prawidłowe.

W dniu 11 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dzierżawy gruntów. Powyższy wniosek uzupełniono pismem z dnia 4 marca 2010 r. o pełnomocnictwo.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Gmina jest właścicielem gruntów w obrębie. Jako właściciel gruntów, Gmina oddaje je w dzierżawę na cele upraw jednorocznych. Dnia 9 czerwca 2006 r. Gmina zawarła umowę dzierżawy z osobą fizyczną, której oddała w dzierżawę grunt o powierzchni 1180 m#178; na czas nieoznaczony. Cel transakcji został wyraźnie wskazany w umowie, gdyż dzierżawca zobowiązał się wykorzystać przedmiotowy grunt na uprawy jednoroczne oraz dodatkowo został obostrzony prawem pobierania z gruntu pożytków, w granicach określonych umową stron, bez prawa dokonywania zmian w ustalonym wyżej sposobie wykorzystania dzierżawionego gruntu. Również zastrzeżono w umowie, że bez zgody Wydzierżawiającego, dzierżawca nie może oddawać przedmiotu dzierżawy w całości lub części osobie trzeciej do bezpłatnego używania, ani go poddzierżawiać. Dzierżawcy nie wolno także czynić bez zawarcia odrębnego pisemnego porozumienia na wydzierżawionym gruncie nakładów inwestycyjnych, polegających na wznoszeniu tymczasowych lub trwałych obiektów budowlanych określonych w prawie budowlanym, ani innych nakładów bez uzgodnienia z Wydzierżawiającym. Grunt oddany w przedmiotową dzierżawę w ewidencji gruntów i budynków, oznaczony jest w kategorii Bp czyli jako grunt osiedlowy niezabudowany, ale oddany w dzierżawę na cele uprawy jednorocznej (umowa dzierżawy na użytkach "nierolnych", lecz wydzierżawione na cele rolnicze określone w umowie). Dla nieruchomości objętej wskazaną umową dzierżawy, nie ma uchwalonego planu zagospodarowania przestrzennego. W związku z oddaniem w dzierżawę użytków "nierolnych" na cele rolnicze, zachodzi wątpliwość w sprawie zastosowania zwolnienia od podatku VAT, wynikającego z § 12 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799). W świetle tego przepisu zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dzierżawa gruntów, które zgodnie z umową są przeznaczone na uprawy jednoroczne (cele rolnicze) jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie § 12 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej, zobowiązanie do powstrzymania się od wykonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

Dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług, bowiem nie daje dzierżawcy prawa do rozporządzania jak właściciel. Co do zasady czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 22%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT. Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 12 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji pojęcia "cele rolnicze". W art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, zdefiniowana została wyłącznie działalność rolnicza, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczo-gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnię drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.0113) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Biorąc pod uwagę powyższą definicję można przyjąć, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który może być wykorzystany w ww. działalności rolniczej (w tym w uprawach jednorocznych).

W ocenie Zainteresowanego, Gmina wydzierżawia posiadane przez siebie grunty, które zgodnie z ewidencją gruntów i budynków są zakwalifikowane jako grunty osiedlowe niezabudowane, jednakże zgodnie z umową są przeznaczone pod jednoroczne uprawy, na cele rolniczo-ogrodnicze.

W związku z powyższym Wnioskodawca uznaje, że dla określenia celu przeznaczenia gruntu istotny jest sposób jego wykorzystania, wynikający z treści umowy dzierżawy. Jeżeli zatem aktualnie przedmiotowy grunt jest wykorzystywany pod uprawę jednoroczną warzywno-ogrodniczą (cele rolnicze), to Gmina przy dzierżawie przedmiotowych gruntów korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. rozporządzenia.

Reasumując, dzierżawa gruntów, która zgodnie z umową przeznaczona jest na uprawy jednoroczne (cele rolnicze), jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie § 12 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumieć należy przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawaijącemu umówiony czynsz.

Z powyższego wynika, że umowa dzierżawy ma charakter odpłatny, a czynsz stanowi obligatoryjny element stosunku zobowiązaniowego.

Podstawowa stawka podatku, w myśl art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Oznacza to, że wymienioną wyżej stawkę należy stosować, jeżeli brak jest przepisu szczególnego określającego obniżoną stawkę podatku lub zwolnienie od podatku, przy czym przepisy takie zawiera zarówno ustawa, jak i przepisy wykonawcze do niej.

Jednym z przepisów szczególnych jest § 12 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), zgodnie z którym zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Tak więc o zwolnieniu dzierżawy gruntu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług decyduje przeznaczenie gruntu na cele rolnicze.

Należy w tym miejscu zwrócić uwagę, iż przepisy ustawy nie definiują pojęcia "cele rolnicze". W art. 2 pkt 15 ustawy zdefiniowana została wyłącznie działalność rolnicza, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnię drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Biorąc pod uwagę zapis powyższej definicji, uznać należy, iż gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który może być wykorzystany do ww. działalności rolniczej.

Przeznaczenie dzierżawionych gruntów na cele rolnicze może również wynikać z planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, wydanej przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta. W sytuacji, gdy dla danego terenu brak jest miejscowego aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, stawka podatku od towarów i usług lub ewentualnie zwolnienie od podatku dzierżawy gruntu zależy od obecnego charakteru działki.

W świetle powyższego o przeznaczeniu dzierżawionego gruntu na cele rolnicze decyduje zapis miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo ich aktualne wykorzystanie w działalności rolniczej.

Z okoliczności stanu faktycznego wynika, iż Gmina w dniu 9 czerwca 2006 r. zawarła umowę dzierżawy z osobą fizyczną, na podstawie której oddała w dzierżawę grunt o powierzchni 1180 m#178; na czas nieoznaczony. Cel transakcji został wyraźnie wskazany w umowie, gdyż dzierżawca zobowiązał się wykorzystać przedmiotowy grunt na uprawy jednoroczne oraz dodatkowo został obostrzony prawem pobierania z gruntu pożytków, w granicach określonych umową stron, bez prawa dokonywania zmian w ustalonym wyżej sposobie wykorzystania dzierżawionego gruntu. Również zastrzeżono w umowie, że bez zgody Wydzierżawiającego, dzierżawca nie może oddawać przedmiotu dzierżawy w całości lub w części osobie trzeciej do bezpłatnego używania, ani go poddzierżawiać. Dzierżawcy nie wolno także czynić, bez zawarcia odrębnego pisemnego porozumienia na wydzierżawionym gruncie nakładów inwestycyjnych, polegających na wznoszeniu tymczasowych lub trwałych obiektów budowlanych określonych w prawie budowlanym, ani innych nakładów bez uzgodnienia z Wydzierżawiającym. Grunt oddany w przedmiotową dzierżawę, w ewidencji gruntów i budynków, oznaczony jest w kategorii Bp czyli jako grunt osiedlowy niezabudowany, ale oddany w dzierżawę na cele uprawy jednorocznej (umowa dzierżawy na użytkach "nierolnych", lecz wydzierżawione na cele rolnicze określone w umowie). Dla nieruchomości objętej wskazaną umową dzierżawy, nie ma uchwalonego planu zagospodarowania przestrzennego.

Odnosząc opis stanu faktycznego do powołanych przepisów stwierdzić należy, iż dzierżawa gruntów, które zgodnie z umową są przeznaczone na uprawy jednoroczne (cele rolnicze) jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie § 12 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zaznaczyć jednak należy, iż w sytuacji wykorzystania gruntów na cele pozarolnicze, przedmiotowe czynności będą opodatkowane wg stawki 22%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.