ILPP1/443-145/09-2/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2009 r. (data wpływu: 5 lutego 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 marca 2009 r. (data wpływu: 12 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku wynajmu lokali mieszkalnych - jest prawidłowe.

W dniu 5 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku wynajmu lokali mieszkalnych. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 9 marca 2009 r. (data wpływu: 12 marca 2009 r.) o postanowienie Sądu Rejonowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Bank jest podatnikiem podatku od towarów i usług w odniesieniu do czynności polegających na wynajmie lokali użytkowych.

Wnioskodawca posiada we W. budynek, w którym znajdują się lokale użytkowe oraz lokale mieszkalne. Dotychczas powierzchnia lokali, w których była prowadzona działalność bankowa stanowiła mniej niż połowę całkowitej powierzchni użytkowej budynku.

Od 1 stycznia 2009 r. dwa zwolnione przez lokatorów lokale mieszkalne zostały przeznaczone na powiększenie powierzchni wykorzystywanej na prowadzenie działalności bankowej.

Spowodowało to, że obecnie powierzchnia lokali mieszkalnych stanowi mniej niż połowę całkowitej powierzchni użytkowej budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od 1 stycznia 2009 r. wynajem lokali mieszkalnych w budynku, w którym powierzchnia lokali mieszkalnych stanowi mniej niż połowę całkowitej powierzchni użytkowej budynku, jest nadal zwolniona od podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, wynajem lokali mieszkalnych w takim budynku nadal korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, gdyż pojedyncze mieszkanie jest także nieruchomością o charakterze mieszkalnym.

Tylko w przypadku, gdy lokal mieszkalny zostałby wynajęty na cele niemieszkalne, wynajem ten podlegałby opodatkowaniu stawką podstawową 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług - stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W myśl art. 8 ust. 3 ww. ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Najem jako usługa wymieniona w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej wypełnia, określoną w art. 8 ustawy o VAT, definicję usług wobec czego stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podstawowa stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy o VAT, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W pozycji 4 ww. załącznika wymieniono: "usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe" (PKWiU ex 70.20.11).

Z cyt. wyżej przepisu wynika, że zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlega wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkalne. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług w odniesieniu do czynności polegających na wynajmie lokali użytkowych.

Bank posiada budynek, w którym znajdują się lokale użytkowe oraz lokale mieszkalne. Dotychczas powierzchnia lokali, w których była prowadzona działalność bankowa stanowiła mniej niż połowę całkowitej powierzchni użytkowej budynku, natomiast od 1 stycznia 2009 r. dwa zwolnione przez lokatorów lokale mieszkalne zostały przeznaczone na powiększenie powierzchni wykorzystywanej na prowadzenie działalności bankowej.

Spowodowało to, że obecnie powierzchnia lokali mieszkalnych stanowi mniej niż połowę całkowitej powierzchni użytkowej budynku.

Stosownie do zasad metodycznych klasyfikacji statystycznych - na podstawie Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania, w tym także dla usług według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Odnosząc się do sytuacji przedstawionej we wniosku należy stwierdzić, że jeżeli usługi, o których mowa w zapytaniu sklasyfikowane są w grupie PKWiU ex 70.20.11, wówczas korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na mocy powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, jako usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe. Ponadto bez znaczenia pozostaje fakt, iż powierzchnia lokali mieszkalnych stanowi mniej niż połowę całkowitej powierzchni użytkowej budynku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.