ILPP1/443-1448/09-4/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Zakładu Wodociągów i Kanalizacji przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2009 r. (data wpływu 24 listopada 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 lutego 2010 r. (data wpływu 4 lutego 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług dotyczących infrastruktury - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług dotyczących infrastruktury. Powyższy wniosek uzupełniono pismem z dnia 1 lutego 2010 r. o doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zakład Wodociągów i Kanalizacji (dalej: Wnioskodawca) jest zakładem budżetowym powstałym na podstawie uchwały Rady Miasta i Gminy.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym w urzędzie skarbowym podatnikiem VAT czynnym. Zainteresowany wykonuje na zlecenie Gminy (dalej: Gmina) prace zlecone dotyczące infrastruktury. Są to prace typu: remont studzienek, czyszczenie rowu, remont cząstkowy drogi, odwadnianie drogi gminnej, wykonanie kolektora, wykonanie przepustu z rur betonowych, wykonanie drogi tłuczniowej, konserwacja rowów, remonty przepustów, naprawa wyrwy potoku i nawierzchni tłuczniowej.

Z tytułu wykonania przedmiotowych prac przez Wnioskodawcę, Gmina przekazuje mu stosowne kwoty pieniędzy, jako wynagrodzenie.

W uzupełnieniu z dnia 1 lutego 2010 r. Zainteresowany informuje, iż usługi, których dotyczy wniosek wykonywane są przez Wnioskodawcę na podstawie otrzymanych zleceń od Gminy. W zIeceniach wskazany jest zakres prac oraz termin ich wykonania. Zainteresowany otrzymuje wynagrodzenie na podstawie protokołów odbioru oraz wystawionych przez siebie faktur VAT. Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, iż Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego.

W ocenie Zainteresowanego usługi świadczone (a których dotyczy pytanie) powinny być klasyfikowane wg PKWiU jako:

* 45.21.32 - roboty ogólnobudowlane związane z budową przyłączy kanalizacyjnych i wodociągowych (w szczególności: remonty studzienek, wykonanie przepustu z rur betonowych);

* 45.23.12 - roboty ogólnobudowlane związane z nawierzchnią przy budowie dróg, ulic i pozostałych tras dla pieszych i zmotoryzowanych;

* 45.23.12-00.00 - remonty ogólnobudowlane związane z nawierzchnią przy budowie dróg, ulic i pozostałych tras dla pieszych i zmotoryzowanych, z wyłączeniem autostrad nadziemnych;

* bieżąca naprawa chodników, żwirowanie dróg dojazdowych, remont nawierzchni bitumicznej (w szczególności: remont cząstkowy drogi, naprawa wyrwy potoku i nawierzchni tłuczniowej).

Ponadto, Wnioskodawca świadczy także usługi na rzecz Gminy sklasyfikowane jako:

* 90.00.11-00.00 - budowa sieci i przyłączy kanalizacyjnych, świadczona przez właściciela lub zarządzającego siecią kanalizacyjną;

* 41.00.20-00.00 - budowa sieci i przyłączy wodociągowych, świadczona przez właściciela lub zarządzającego siecią wodociągową.

Zainteresowany podaje, iż pytania zawarte we wniosku nie dotyczą jednak tych usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwoty otrzymywane przez Wnioskodawcę za wykonywanie czynności, o jakich mowa w opisie stanu faktycznego, powinny być w aktualnym stanie prawnym obciążone podatkiem od towarów i usług, a jeśli tak, to jaka jest prawidłowa stawka tego podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowe czynności wykonywane przez niego na rzecz Gminy nie powinny skutkować obowiązkiem obciążania ich podatkiem od towarów i usług. Zainteresowany stoi na stanowisku, iż korzystają one ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Powyższa teza znajduje uzasadnienie w tym, że:

Wnioskodawca jako zakład budżetowy utworzony przez organ stanowiący gminy, świadczy prace na rzecz Gminy m.in. wskazane w opisie stanu faktycznego. Usługi, o których traktuje pytanie nie są - zdaniem Wnioskodawcy - usługami wymienionymi w poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, nie są także usługami komunikacji miejskiej.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone pomiędzy gospodarstwami pomocniczymi jednostek budżetowych, jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi, z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy oraz usług komunikacji miejskiej.

Stosownie do treści art. 4 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 z późn. zm.), sektor finansów publicznych tworzą gminy (...); jednostki budżetowe, zakłady budżetowe i gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych. Biorąc za podstawę cel przepisu § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz opierając się na tym, że Gmina (tekst jedn. mieszkańcy Gminy) jako wspólnota samorządowa (art. 1 ustawy o samorządzie gminnym), działa zgodnie z art. 11 ustawy o samorządzie gminnym, m.in. przez organy gminy, a zgodnie z art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy o finansach publicznych, zakłady budżetowe, (...) tworzą, łączą, przekształcają w inną formę organizacyjno-prawną i likwidują gminne organy stanowiące jednostki samorządu terytorialnego. Należy uznać, iż jednostka budżetowa wykonująca na rzecz (własnej) Gminy usługi niebędące usługami wymienionymi w poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy o VAT ani usługami komunikacji miejskiej, korzysta ze zwolnienia określonego w powołanym przepisie rozporządzenia Ministra Finansów. Ratio legis powołanego wyżej przepisu jest bowiem zwolnienie od opodatkowania transakcji (czynności) wykonywanych pomiędzy jednostkami gminy.

Identyczna sytuacja obowiązywała - zdaniem Wnioskodawcy - także pod rządami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.), tj. przed dniem 1 grudnia 2008 r.

Także i w tym stanie prawnym obowiązywał analogiczny przepis § 8 ust. 1 pkt 14, który stanowił normę prawną, zgodnie z którą zwalnia się od podatku usługi świadczone pomiędzy gospodarstwami pomocniczymi jednostek budżetowych, jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi, z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy o VAT oraz usług komunikacji miejskiej.

Podsumowując, Wnioskodawca, jako zakład budżetowy utworzony przez organ stanowiący gminy, świadcząc usługi na rzecz gminy w zakresie budowy infrastruktury komunalnej jak, wodociągi, kanalizacja sanitarna, oraz inne prace porządkowe, budowlane itp., ale niebędące jednak usługami wymienionymi w poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy o VAT ani usługami komunikacji miejskiej, korzysta ze zwolnienia określonego w § 8 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia oraz wystawia faktury VAT za wykonanie usługi zgodnie z art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług oraz stosownymi przepisami wykonawczymi do tej ustawy.

Jednocześnie Zainteresowany zauważa, że alternatywnie można także bronić tezy, iż przedmiotowe czynności nie wiążą się w ogóle z obowiązkiem opodatkowania w podatku od towarów i usług. Wnioskodawca wymienione powyżej czynności wykonuje bowiem jako jednostka organizacyjna Gminy (zakład budżetowy) i na jej rzecz.

Należy wskazać w tym miejscu, iż przepis art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), przewiduje, iż w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne i zawierać umowy z innymi podmiotami. Umowa zatem jest instrumentem prawnym, za pomocą którego następuje powierzenie wykonania zadania innym (zewnętrznym) podmiotom, nie zaś własnej jednostce organizacyjnej.

Relacja pomiędzy Gminą a jej zakładem budżetowym nie ma więc charakteru cywilnoprawnego. Konsekwentnie nie jest zatem możliwe zawieranie prawnie skutecznych umów cywilnoprawnych (czy zlecenia) pomiędzy zakładem budżetowym a tą Gminą, której to jest jednostką organizacyjną. Jednostka organizacyjna gminy, wykonując powierzone jej przez jednostkę macierzystą, czyli Gminę zadania, nie świadczy więc na jej (Gminy) rzecz usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Podkreślić należy, że powierzenie zakładowi budżetowemu konkretnych zadań przez Gminę (innych niż określone statutem), nie tworzy - z punktu widzenia opodatkowania - sytuacji odmiennej od tej, gdy zakład wykonuje zadania statutowe.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegać mogą zatem wyłącznie te czynności, które są wykonywane przez jednostki budżetowe, w ramach prowadzonej działalności we własnym imieniu i na własny rachunek na rzecz osób trzecich (nie na rzecz macierzystej Gminy).

Na potwierdzenie swojego stanowiska Zainteresowany powołuje decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 29 sierpnia 2005 r. nr PP l 443/763/05/AW.

Jest to sytuacja analogiczna do stosunku pomiędzy spółką kapitałową a jej oddziałem. Także sytuacja wykonywania czynności przez oddział na rzecz macierzystej spółki (nawet w przypadku przesunięcia z tego tytułu do oddziału środków finansowych), nie będzie skutkować na gruncie aktualnych przepisów regulujących podatek od towarów i usług powstaniem obowiązku podatkowego. Wnioskodawca na poparcie swojego stanowiska powołuje wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 3 kwietnia 2007 r., sygn. akt I SA/Wr 325/2006, gdzie czytamy m.in., że cyt.: "po wejściu w życie ustawy o VAT z 2004 r. oddziały osób prawnych przestały być podatnikami VAT, a ich zobowiązania przejęły w drodze sukcesji generalnej osoby prawne. Powinno to być uwzględniane w rozliczeniach VAT".

Powyższe potwierdza stanowisko Wnioskodawcy, iż wykonywane czynności nie stanowią podstawy do obciążania ich podatkiem od towarów i usług.

Jakkolwiek więc Zainteresowany, co do zasady, broni stanowiska, iż pod rządami obu rozporządzeń wskazanych w niniejszej sprawie, czynności opisane w stanie faktycznym korzystały ze zwolnienia od podatku VAT, to jednak z ostrożności wskazuje się, że można także bronić stanowiska, iż w tym okresie, do czynności tych nie stosowały się w ogóle przepisy regulujące opodatkowanie podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 cyt. ustawy.

Definicja usługi zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma szerszy zakres od definicji usługi zawartej w klasyfikacjach statystycznych. Przy definiowaniu "świadczenia" należy odwołać się do przepisów prawa cywilnego. W myśl art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Tak więc na świadczenie może składać się zachowanie polegające na działaniu (dokonanie czynności na rzecz innego podmiotu) albo na zaniechaniu (zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji). Pojęcie świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. Tym samym spod pojęcia świadczenia usług będzie wyłączone świadczenie, którego treścią jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Generalnie - poza wyjątkami wskazanymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności odpłatne.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W świetle art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.), do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług - do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264, z późn. zm.).

Jak wynika z art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3% i 0% oraz zwolnienie od podatku.

Zgodnie natomiast z § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), zwalnia się od podatku usługi świadczone pomiędzy gospodarstwami pomocniczymi jednostek budżetowych, jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi, z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy oraz usług komunikacji miejskiej.

W poz. 138 załącznika nr 3 do ustawy wymienione zostały "usługi w zakresie rozprowadzania wody" symbol PKWiU 41.00.2, a w poz. 153 ww. załącznika "usługi w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, usługi sanitarne i pokrewne" symbol PKWiU 90.0.

Z powyższego przepisu wynika, iż:

* zwolnienie o którym mowa, dotyczy wyłącznie usług świadczonych pomiędzy gospodarstwami pomocniczymi jednostek budżetowych, jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi, (bez ograniczeń dotyczących terytorialnego zakresu działania tych jednostek),

* zwolnienie to nie obejmuje usług w zakresie rozprowadzania wody (PKWiU - 41.00.2) oraz usług w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, a także usług sanitarnych i pokrewnych (PKWiU - 90.0) oraz usług komunikacji miejskiej.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do niej nie definiują terminów: "jednostka budżetowa", "zakład budżetowy" oraz "gospodarstwo pomocnicze jednostki budżetowej." W związku z tym, należy posiłkować się definicjami zawartymi w ustawie z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 z późn. zm.).

Jednostkami budżetowymi - w myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy - są takie jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 1-3.

Według przepisu art. 26 ust. 1 cyt. ustawy, gospodarstwem pomocniczym jednostki budżetowej, jest wyodrębniona z jednostki budżetowej, pod względem organizacyjnym i finansowym, część jej podstawowej działalności lub działalność uboczna.

Natomiast zgodnie z treścią art. 24 ust. 1 powołanej ustawy, zakładami budżetowymi są takie jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych, które:

Należy zauważyć, iż zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, sektor finansów publicznych tworzą m.in.:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednostki samorządu terytorialnego takie jak gminy, powiaty czy województwa, są innymi niż organy władzy publicznej uczestnikami sektora finansów publicznych, zatem nie korzystają z wyłączenia z opodatkowania, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy, lecz są objęte zwolnieniem wskazanym w § 13 ust. 1 pkt 11 powołanego rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 cyt. ustawy).

Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest zakładem budżetowym i wykonuje na zlecenie Gminy (jednostki samorządu terytorialnego) prace dotyczące infrastruktury, tj. remont studzienek, czyszczenie rowu, remont cząstkowy drogi, odwadnianie drogi gminnej, wykonanie kolektora, wykonanie przepustu z rur betonowych, wykonanie drogi tłuczniowej, konserwacja rowów, remonty przepustów, naprawa wyrwy potoku i nawierzchni tłuczniowej. Z tytułu wykonania przedmiotowych prac Zainteresowany otrzymuje wynagrodzenie na podstawie protokołów odbioru oraz wystawionych przez siebie faktur VAT. Wnioskodawca podaje, iż świadczone usługi są sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU pod symbolami: 45.21.32, 45.23.12 i 45.23.12-00.00.

Na mocy cytowanej wyżej ustawy o finansach publicznych stwierdzić należy, że Gmina nie jest jednostką budżetową, zakładem budżetowym ani gospodarstwem pomocniczym jednostki budżetowej. Zatem do usług świadczonych pomiędzy Wnioskodawcą (zakładem budżetowym), a Gminą (jak wskazał Zainteresowany - jednostką samorządu terytorialnego) nie może mieć zastosowania zwolnienie określone w § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto należy stwierdzić, iż przedmiotem świadczenia są usługi zaklasyfikowane przez Wnioskodawcę do grupowań PKWiU 45.21.32, 45.23.12 i 45.23.12-00.00, które nie zostały wymienione w ustawie o podatku od towarów i usług, załącznikach do ustawy oraz w przepisach wykonawczych jako zwolnione lub korzystające z preferencyjnych stawek podatku VAT, dlatego podlegają opodatkowaniu według stawki podstawowej 22% - zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy.

Reasumując, odpłatne czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Gminy w celu realizacji jej zadań własnych, wymienione w przedmiotowym wniosku, mieszczą się w definicji "usług" w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, w konsekwencji czego podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ponadto, w świetle powyższego należy stwierdzić, iż przedmiotowe usługi świadczone na rzecz Gminy przez Wnioskodawcę - będącego zakładem budżetowym, nie korzystają ze zwolnienia określonego w § 13 ust. 1 pkt 12 cyt. rozporządzenia. W związku z czym otrzymywane wynagrodzenie za usługi zaklasyfikowane pod symbolami PKWiU: 45.21.32, 45.23.12 i 45.23.12-00.00 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według podstawowej, 22% stawki.

Należy wskazać, iż od dnia 1 stycznia 2010 r. odpowiednikami powołanych wyżej § 13 ust. 1 pkt 11 oraz § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) są § 12 ust. 1 pkt 12 oraz § 12 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), ich treść nie uległa jednak zmianie.

Podkreślić należy również, iż kwestia zaklasyfikowania przedmiotowych usług według PKWiU nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Tak więc, na podatniku spoczywa obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania wykonywanych usług. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania wyrobu lub usługi według PKWiU zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Zatem przedmiotowa interpretacja wydana została wyłącznie w oparciu o symbol PKWiU podany przez Wnioskodawcę.

Tut. Organ informuje, że powołany przez Zainteresowanego wyrok sądu krajowego jest rozstrzygnięciem w indywidualnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług dotyczących infrastruktury. Natomiast, kwestia dotycząca stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług dotyczących infrastruktury w stanie prawnym obowiązującym przed dniem 1 grudnia 2008 r. została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji z dnia 16 lutego 2010 r. nr ILPP1/443-1448/09-5/AW.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.