ILPP1/443-1424/09-4/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2009 r. (data wpływu 19 listopada 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 stycznia 2010 r. (data wpływu 28 stycznia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pełnego prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu rat leasingowych i zakupu oleju napędowego do samochodu osobowego marki BMW - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pełnego prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu rat leasingowych i zakupu oleju napędowego do samochodu osobowego marki BMW. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 stycznia 2010 r. o doprecyzowanie przedstawionego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 16 listopada 2008 r. Wnioskodawca, prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) (dalej: Podatnik) zawarł umowę leasingu nr (...) z SA. Przedmiotowa umowa stanowi tzw. umowę leasingu operacyjnego. Przedmiotem tej umowy jest używany samochód osobowy marki BMW o pojemności silnika 2993 cm ^3, gdzie w dowodzie rejestracyjnym brak jest wpisu odnośnie dopuszczalnej ładowności. Finansujący zgodnie z harmonogramem do ww. umowy leasingu obciąża Zainteresowanego miesięcznymi ratami. Powyższe oznacza, iż każdego miesiąca, jeszcze przez okres 11 miesięcy, Wnioskodawca otrzymuje od finansującego faktury VAT na poszczególne raty leasingowe. Mając na względzie literalne brzmienie art. 86 ust. 3 i ust. 7 oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) Zainteresowany:

* nie odliczał podatku naliczonego zawartego w fakturach dot. zakupu paliwa silnikowego,

* odliczył jedynie 6.000 zł podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych od finansującego faktur VAT.

Wyrokiem z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie x - ETS stwierdził, iż państwo naruszyło określoną w art. 17 ust. 6 akapit drugi VI Dyrektywy tzw. zasadę stand still. w wyroku z dnia 3 kwietnia 2009 r. WSA w Krakowie doszedł do przekonania, iż wobec sprzeczności z zasadą stand still począwszy od dnia 1 kwietnia 2004 r. nie mają zastosowania wszelkie ograniczenia w odliczaniu podatku naliczonego zawartym w zakupach dotyczących wydatków na nabycie paliwa do samochodów wykorzystywanych w działalności opodatkowanej podatkiem VAT (vide: Jurysdykcja Podatkowa Nr 3/2009, str. 56 i nast.).

W świetle powyższego Wnioskodawca rozważa dokonanie korekty deklaracji VAT-7 za miesiące, w których - zgodnie z literalnym brzmieniem ww. cyt. przepisów ustawy VAT - nie był i nie jest uprawniony do całkowitego odliczenia podatku naliczonego zawartego w:

* fakturach otrzymanych od Finansującego dokumentujących poszczególne raty leasingowe,

* fakturach dokumentujących zakup paliwa do leasingowego samochodu.

Zainteresowany informuje, że z dowodu rejestracyjnego i karty pojazdu przedmiotowego pojazdu nie wynika jaka jest dopuszczalna ładowność ww. pojazdu. Natomiast obowiązujące przepisy prawa nie przewidują trybu w jakim podatnicy mogliby ustalić tę wartość w sposób wiążący dla celów podatkowych. Nie wynika to ani z przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, ani z przepisów wykonawczych, tj. rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 24 października 2005 r. - w sprawie homologacji typu pojazdów samochodowych i przyczep. Wnioskodawca wyjaśnia także, iż w karcie pojazdu oraz w dowodzie rejestracyjnym widnieje wpis, iż przedmiotowy samochód jest samochodem osobowym. Zainteresowany nie dysponuje homologacją tego pojazdu albowiem stosownie do brzmienia art. 68 cyt. ustawy oraz przepisów wykonawczych obowiązek uzyskania homologacji ciąży - co do zasady - na importerze lub producencie pojazdu. z dniem 1 maja 2004 r. przepis art. 68 ustawy - Prawo o ruchu drogowym uzyskał w tym zakresie nowe brzmienie, a w dniu 6 stycznia 2006 r. utraciło moc obowiązującą rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 30 grudnia 2003 r. - w sprawie homologacji pojazdów samochodowych i przyczep. w świetle tych przepisów nabywca samochodu nie ma dostępu do homologacji, co zapewne jest następstwem m.in. zmian w podatku od towarów i usług i wprowadzenia od dnia 1 maja 2004 r. tzw. wzoru Lisaka.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podatnik jest uprawniony, bezpośrednio na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz art. 168 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE, tj. z pominięciem ograniczeń określonych w art. 86 ust. 7 w zw. z ust. 3, do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu:

* rat leasingowych od przedmiotowego samochodu osobowego,

* zakupu oleju napędowego do przedmiotowego samochodu osobowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on uprawniony, bezpośrednio na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy i art. 168 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach wystawionych przez leasingodawcę oraz w fakturach dokumentujących zakup oleju napędowego do przedmiotowego samochodu. Wprawdzie cyt. powyżej wyrok ETS dotyczy Dyrektywy VI oraz odnosi się jedynie do kwestii związanych z zakupem paliwa do samochodu osobowego stanowiącego własność podatnika - to jednak okoliczność ta pozostaje bez znaczenia. w przekonaniu Zainteresowanego WSA w Krakowie w ww. wyroku dokonał rzetelnej i pogłębionej analizy porównawczej zarówno, jeśli idzie o dawne stany prawne, jak i w odniesieniu do obowiązującej regulacji (tekst jedn. w odniesieniu do regulacji obowiązującej od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 21 sierpnia 2005 r., jak też od dnia 22 sierpnia 2005 r. do chwili obecnej). Sąd ten w szczególności trafnie zauważa, iż istniejąca regulacja (wobec jej niezgodności z prawem wspólnotowym), nie pozwala, bez łamania zasad konstrukcyjnych, na przeprowadzenie wykładni, która prowadziłaby do uzyskania normy prawnej w jakikolwiek sposób ograniczającej prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do samochodu osobowego. Zasadę tę trzeba rozciągnąć także na zakup samochodu osobowego lub leasing operacyjny takiego samochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i ust. 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego, na podstawie zapisu art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy dotyczącej podatku VAT, tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), ograniczenie w prawie do odliczenia dotyczące samochodów osobowych zawarte było w art. 25 ust. 1 pkt 2, który posiadał treść: "Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika".

W myśl art. 25 ust. 1 pkt 3a ww. ustawy, obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosowało się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg.

Ponadto, zgodnie z § 10 ust. 3 rozporządzenia z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 z późn. zm.) obowiązującym do dnia 30 kwietnia 2004 r., podatnikom nabywającym samochody inne niż osobowe, które nie posiadają homologacji producenta lub importera wymaganej dla tego rodzaju samochodów, nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku, o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem tych samochodów.

W świetle § 10 ust. 1 ww. rozporządzenia usługobiorcom użytkującym samochody osobowe lub inne samochody o dopuszczalnej ładowności do 500 kg na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub umowy o podobnym charakterze nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) i innych odpłatności wynikających z zawartej umowy.

Z dniem akcesji Polski do Unii Europejskiej, tj. z dniem 1 maja 2004 r. wprowadzony został przepis art. 86 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona wg wzoru:

DŁ= 357 kg + n x 68 kg

gdzie:

DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

n - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy

- kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5.000 zł.

Jednocześnie art. 86 ust. 5 ww. ustawy regulował, iż dopuszczalna ładowność oraz ilość miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 3, określona była na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie miały określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznawało się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3.

Według art. 86 ust. 7 ustawy, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody, o których mowa w ust. 3 i 5, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodu, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu, nie mogła jednak przekroczyć kwoty 5 000 zł.

Jak stanowił ówcześnie obowiązujący art. 88 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosowało się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i ust. 5.

Natomiast, od nowelizacji wprowadzonej ustawą z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 756), stosownie do nowego brzmienia przepisu art. 86 ust. 3 ustawy, obowiązującego od dnia 22 sierpnia 2005 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl art. 86 ust. 4 ustawy, przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań - art. 86 ust. 5 ustawy.

Na podstawie art. 86 ust. 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r., w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Od nowelizacji dokonanej z dniem 22 sierpnia 2005 r., w myśl art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Od dnia 1 stycznia 2007 r. podstawowym aktem wyznaczającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE serii l Nr 347 str. 1 z późn. zm.). Wcześniej zaś obowiązywała VI Dyrektywa Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku - 77/388/EWG (Dz. Urz. UE serii l Nr 145 str. 1 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 17 (6) VI Dyrektywy (oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy) podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz nabywanych paliw. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa wspólnotowego stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, że ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym przepis art. 17 (6) VI Dyrektywy formułuje klauzulę "stand still", przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed dniem wejścia w życie VI Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 (6) VI Dyrektywy należy zauważyć, że pojęcie "prawo krajowe" odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula "stand still" ma bowiem na celu uniemożliwienie nowym państwom członkowskim dokonania zmian swoich wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym z dniem akcesji Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej i wprowadzenie nowych przepisów zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 (6) VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy prawa krajowego nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wyłączeń prawa do odliczenia podatku wynikających z wcześniejszych przepisów prawa krajowego.

W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07. Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z regulacją VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r., uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Analiza przytoczonych przepisów pozwala na stwierdzenie, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów oraz paliw używanych do ich napędu oraz rat leasingowych, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, w niektórych przypadkach rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa. w konsekwencji przepisy krajowe w przedmiotowym zakresie, a co za tym idzie i uchwalone ograniczenia, nie powinny stanowić części krajowego porządku prawnego.

Nie mniej, uznanie powyższych przepisów za sprzeczne z prawem unijnym, nie oznacza braku przesłanek jakimi mogą się kierować podatnicy zamierzający skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabytymi pojazdami samochodowymi i paliwami do ich napędu. Pośrednio na takie zasady wskazuje obowiązująca Dyrektywa 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. nakazująca dopasować zasady dotyczące ograniczeń niedających prawa do odliczenia, do wymogów unijnych.

Jak wskazano, art. 176 obowiązującej Dyrektywy, umożliwił utrzymanie - do czasów wejścia w życie przepisów ustanowionych przez Radę Unii - ograniczeń w prawie do odliczenia zakupionych pojazdów samochodowych. Jeżeli zatem ustanowione - w odpowiedzi na powyższy wymóg - przepisy utraciły wiążący charakter to należy sięgnąć do regulacji poprzedzających zakwestionowane przepisy prawa krajowego.

Należy zauważyć, iż przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym nie przewidywały możliwości odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem samochodów osobowych, ratami leasingowymi oraz paliwem do ich napędu.

Mając zatem na uwadze przytoczone przepisy prawa wspólnotowego i prawa krajowego należy stwierdzić, że podatnik po dniu 1 maja 2004 r. ma prawo do pełnego odliczania podatku naliczonego od nabycia samochodu, paliwa do jego napędu oraz rat leasingowych na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, bez stosowania ograniczeń zawartych w ust. 3 i ust. 7 tego przepisu oraz w art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jednakże z uwzględnieniem treści przepisu art. 25 ust. 1 pkt 2 oraz art. 25 ust. 1 pkt 3a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym i § 10 ust. 1 i ust. 3 rozporządzenia z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, obowiązujących do dnia 30 kwietnia 2004 r., pod warunkiem że z homologacji producenta wynika, że nie jest to samochód osobowy i dopuszczalna ładowność tego pojazdu wynosi powyżej 500 kg.

Z okoliczności niniejszej sprawy wynika, że Wnioskodawca w dniu 16 listopada 2008 r. zawarł umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem jest używany samochód osobowy marki BMW 530D. Zainteresowany nie dysponuje homologacją ww. pojazdu. Brak jest również wpisu w dowodzie rejestracyjnym odnośnie dopuszczalnej ładowności. w karcie pojazdu oraz w dowodzie rejestracyjnym widnieje wpis, że przedmiotowy samochód jest samochodem osobowym. Wnioskodawca, zgodnie z harmonogramem do ww. umowy, otrzymuje każdego miesiąca od finansującego faktury VAT na poszczególne raty leasingowe. Mając na względzie literalne brzmienie art. 86 ust. 3 i ust. 7 oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), Wnioskodawca odliczył jedynie 6.000 zł podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych od finansującego faktur VAT, natomiast nie odliczał podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących zakupu paliwa silnikowego.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa wspólnotowego i krajowego oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego - bezpośrednio na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT z pominięciem ograniczeń zawartych w ust. 3 i ust. 7 tego przepisu - określonego w fakturze VAT z tytułu rat leasingowych, bowiem przedmiotem zawartej umowy leasingowej jest samochód osobowy. Zainteresowany nie ma również prawa do odliczenia podatku od towarów i usług wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie paliw do napędu przedmiotowego samochodu.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy także zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). w związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

W niniejszej interpretacji indywidualnej został załatwiony wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pełnego prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu rat leasingowych i zakupu oleju napędowego do samochodu osobowego marki BMW 530D. Natomiast, wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie załatwiony odrębnym pismem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.