ILPP1/443-140/09-3/MK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 27 kwietnia 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP1/443-140/09-3/MK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2009 r. (data wpływu 5 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania obniżoną, tj. 7% stawką podatku VAT, dostawy lokali mieszkalnych wraz z pomieszczeniami przynależnymi, garażem oraz udziałem we współwłasności nieruchomości wspólnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania obniżoną, tj. 7% stawką podatku VAT dostawy lokali mieszkalnych wraz z pomieszczeniami przynależnymi, garażem oraz udziałem we współwłasności nieruchomości wspólnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka powstała w roku 2008 jako spółka celowa do realizacji budowy apartamentów budynków mieszkalnych wielorodzinnych. Spółka zawiera umowy o wybudowanie lokalu mieszkalnego w budynku mieszkalnym wielorodzinnym z prawem do korzystania z miejsca postojowego w podziemnym garażu wielostanowiskowym. Garaż wielostanowiskowy stanowi część wspólną nieruchomości ze zobowiązaniem do ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego po wybudowaniu i przeniesieniu tej własności wraz z udziałem ułamkowym we współwłasności wspólnej aktem notarialnym na nabywcę. Do niektórych lokali należeć będą również takie pomieszczenia przynależne takie jak pomieszczenia piwniczne.

Każdy nabywca wyraża w umowie zgodę na podział do korzystania z miejsc postojowych w garażu podziemnym w ten sposób, że nabywcy danego lokalu będzie przysługiwać wyłączne prawo do korzystania i pobierania pożytków z oznaczonego miejsca postojowego ze zrzeczeniem się wszelkich roszczeń co do pozostałych miejsc postojowych i wyrażeniem zgody na korzystanie i pobieranie pożytków przez współwłaścicieli pozostałych lokali w budynku i ich następców prawnych (jest to tzw. podział do korzystania z rzeczy stanowiącej współwłasność w częściach ułamkowych - quad usum).

Garaż podziemny wielostanowiskowy zlokalizowany jest w podziemiu budynku mieszkalnego. Realizowany obiekt sklasyfikowany jest zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych w Dziale 11, Grupa 112, Klasa 1122, jako budynki mieszkalne o trzech i więcej mieszkaniach. W akcie notarialnym przeniesienie prawa odrębnej własności lokalu wraz z udziałem we współwłasności nieruchomości wspólnej obejmującej między innymi garaż podziemny wielostanowiskowy z prawem do korzystania i pobierania pożytków z określonego miejsca postojowego, podana będzie jedna cena sprzedaży przedmiotu umowy brutto wraz z rozbiciem do celów podatkowych na kwoty netto oraz podatek od towarów i usług. W umowach przedwstępnych określony jest sposób ustalenia ceny sprzedaży przedmiotu umowy - lokalu wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej. Zgodnie z postanowieniami umowy przedwstępnej ostateczna cena sprzedaży zostanie określona w rozliczeniu końcowym sporządzonym na dzień zakończenia budowy na podstawie inwentaryzacji powykonawczej lokali mieszkalnych.

Podstawą obliczenia łącznej ceny ostatecznej będzie, określona w umowie przedwstępnej na dzień jej podpisania, cena netto za metr kwadratowy powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego plus podatek od towarów i usług w wysokości 7%, cena netto za przydzielone do korzystania i pobierania pożytków miejsce postojowe plus podatek VAT w wysokości 7% oraz ewentualna cena netto za metr kwadratowy pomieszczenia przynależnego plus podatek od towarów i usług w wysokości 7%, przy czym powierzchnia użytkowa lokalu zostanie ustalona po zakończeniu robót obmiarem z natury zgodnie z polską normą. W rozliczeniu końcowym zostaną również uwzględnione zniżki z tytułu robót zaniechanych oraz zwyżki z tytułu robót dodatkowych. W umowach zawarta jest również klauzula o zmianie ceny brutto w przypadkach zmiany stawki podatku od towarów i usług oraz ewentualna klauzula waloryzacyjna do ceny netto.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dla całego przedmiotu dostawy, który stanowi lokal mieszkalny wraz z pomieszczeniami przynależnymi (prawo odrębnej własności lokalu) oraz udziału we współwłasności nieruchomości wspólnej obejmującej m.in. garaż podziemny wielostanowiskowy z prawem do korzystania i pobierania pożytków z określonego miejsca postojowego - jak w przedstawionym zdarzeniu przyszłym - należy zastosować jedną stawkę podatku VAT 7%, na podstawie art. 41 ust. 12 i ust. 12a ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla całego przedmiotu dostawy należy zastosować jedną stawkę podatku VAT - 7% - na podstawie art. 41 ust. 12 i ust. 12a ustawy o podatku od towarów i usług. Na podstawie art. 2 pkt 12 ww. ustawy, jak również objaśnienia wstępne załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) - (Dz. U. Nr 112, poz. 1316) definiujące pojęcie budynku mieszkalnego wskazują, iż w opisanym zdarzeniu przyszłym garaż wielostanowiskowy usytuowany w podziemiach budynku mieszkalnego stanowi część tego budynku. Jest zatem częścią budynku obiektu budownictwa mieszkalnego w rozumieniu art. 41 ust. 12 cyt. ustawy, tak samo jak lokal mieszkalny, pomieszczenia pomocnicze, czy piwnice.

Wnioskodawca argumentuje, że ani ustawa o podatku od towarów i usług ani Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych nie zawiera definicji lokalu użytkowego. Ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.), która ma zastosowanie do przedmiotowych umów, zawiera natomiast definicję samodzielnego lokalu mieszkalnego, którym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, co stosuje się również odpowiednio do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z ich przeznaczeniem na cele inne niż mieszkaniowe.

Do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono lokal mieszkalny, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż (tzw. pomieszczenia przynależne). Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokalu, właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokalu. Nie ma zatem możliwości prawnej - w opinii Wnioskodawcy - sprzedaży odrębnej własności lokalu mieszkalnego bez udziału w nieruchomości wspólnej, przy czym nieruchomość wspólna stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli poszczególnych lokali. Przedmiotem sprzedaży - dostawy w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług - będzie zatem lokal mieszkalny wraz z pomieszczeniami przynależnymi oraz udział w nieruchomości wspólnej, do której należy garaż wielostanowiskowy w podziemiu budynku mieszkalnego. Miejsce postojowe w garażu nie spełnia kryteriów lokalu - nie jest wydzielone ścianami, nawet z woli stron czynności prawnej nie może być uznane za lokal użytkowy w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, co innego pojedynczy garaż, który może być potencjalnym przedmiotem odrębnej własności i przedmiotem samodzielnego obrotu (chociaż z woli stron może być pomieszczeniem przynależnym do lokalu mieszkalnego zgodnie z ustawą o własności lokali).

Wnioskodawca na poparcie swojego stanowiska w przedmiotowym zakresie przywołuje orzecznictwo sądów administracyjnych: wyrok NSA z dnia 22 czerwca 2005 r., sygn. akt I FSK 103/2005, WSA z dnia 16 stycznia 2008 r., sygn. akt I SA/Bd 801/07, WSA z dnia 13 września 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 1052/07.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez odpłatną dostawę towarów - stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pod pojęciem "towarów", zdefiniowanym przez ustawodawcę w art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Podstawowa stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy o VAT, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 12 ustawy, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r., do dostawy, budowy, remontu i modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stosuje się 7% stawkę podatku.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, w myśl ust. 12a powołanego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b. Art. 41 ust. 12b stanowi natomiast, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1.

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m 2;

2.

lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m 2.

Zgodnie z ust. 12c cyt. artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Ponadto, jak stanowi § 6 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12 - w zakresie, w jakim wymienione obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12 - 12c ustawy.

Nadmienia się, iż powołane wyżej rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. zaczęło obowiązywać od 1 grudnia 2008 r. Zastąpiło ono rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.). Obowiązujący od dnia 1 grudnia 2008 r. przepis § 6 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. zastąpił § 5 ust. 1a pkt 2 rozporządzenia z dnia 27 kwietnia 2004 r., jego treść pozostała jednak niezmieniona.

Jak stanowi art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

W celu zastosowania prawidłowej stawki podatku od towarów i usług niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje - mieszkalne czy użytkowe. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Treść przywołanych wyżej zapisów wskazuje na istotne rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami normatywnymi:

* pojęciem pomieszczenia pomocniczego, czyli takiego pomieszczenia, które wraz z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, w danym przypadku chodzi więc wyraźnie o taki funkcjonalny związek tych pomieszczeń z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, który polega na wykorzystaniu całej tej przestrzeni bezpośrednio dla zaspokajania mieszkalnych potrzeb ludzi;

* pojęciem pomieszczenia przynależnego, które w sensie prawnym stanowi wprawdzie część składową lokalu mieszkalnego, jednakże w sensie funkcjonalnym nie jest przestrzenią przeznaczoną dla bezpośredniego zaspokajania potrzeb ludzi, lecz ma służyć zaspokajaniu innych potrzeb tych osób, które korzystają z samodzielnego lokalu mieszkalnego. W tym kontekście ustawodawca wymieniał przykładowo piwnicę, strych, komórkę, garaż.

Przedstawiona analiza przepisów ustawy o własności lokali nie może jednak prowadzić do wniosku, że pomieszczenia przynależne nigdy nie stanowią części obiektu budownictwa mieszkaniowego, bądź iż jest to pojęcie równoznaczne z wyrażeniem: "lokal użytkowy". Na takie stwierdzenie nie pozwala literalne brzmienie art. 2 ust. 4 ustawy o własności lokali, który:

* po pierwsze nie wskazuje, że zawsze pomieszczenia przynależne mają być położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem,

* po drugie wymienia w tej samej kategorii co garaż odmienne funkcjonalnie pomieszczenia np. strych, piwnicę, czy komórkę.

Ze względu na fakt, że system pojęciowy zastosowany w ustawie o własności lokali nie daje jednoznacznego wyniku wnioskowania, należy się odnieść - pomocniczo i posiłkowo - do innych uregulowań, które zawierają pojęcia występujące w przepisach ustawy o VAT. Takim aktem prawnym jest rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.).

Zgodnie z § 3 pkt 14 ww. rozporządzenia lokalem użytkowym jest jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym. Natomiast zgodnie z § 3 pkt 13 ww. rozporządzenia, pomieszczeniem gospodarczym jest pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych. Zaś pomieszczeniem technicznym jest pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku (§ 3 pkt 12 cyt. rozporządzenia).

Mając na uwadze powyższe regulacje prawne zawarte we wskazanym rozporządzeniu stwierdza się, że wielostanowiskowy parking w części podziemnej budynku jest lokalem użytkowym. Należy również zauważyć, że pojedyncze miejsce postojowe, jako wyodrębniona jedynie liniami część hali garażowej nie może stanowić samo w sobie pomieszczenia przynależnego. Pomieszczeniem tym jest wielostanowiskowa hala garażowa, jako całe pomieszczenie podziemne, w którym znajdują się poszczególne miejsca postojowe. Jedno miejsce postojowe jest więc ułamkową częścią pomieszczenia przynależnego. Ponadto analiza powyższego przepisu wskazuje, iż piwnica stanowi pomieszczenie gospodarcze oraz nie wypełnia definicji lokalu użytkowego.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że 7% stawka podatku od towarów i usług może być zastosowana wyłącznie w stosunku do będących przedmiotem sprzedaży samodzielnych lokali mieszkalnych w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali służących zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych społeczeństwa. Preferencyjna stawka podatku VAT nie ma natomiast zastosowania do sprzedaży lokali użytkowych, czyli niepełniących funkcji mieszkalnych.

Biorąc pod uwagę fakt, iż sprzedaż pomieszczenia przynależnego, służącego funkcjom innym niż mieszkaniowe, podlega wyłączeniu z opodatkowania stawką 7%, to sprzedaż jego części ułamkowej również podlega temu wyłączeniu, a w efekcie podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 22%.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca realizuje budowy apartamentów mieszkalnych wielorodzinnych sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11. W tym celu Wnioskodawca zawiera umowy o wybudowanie lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z miejsca postojowego w podziemnym garażu wielostanowiskowym. Miejsce postojowe oraz garaż wielostanowiskowy stanowi część wspólną nieruchomości. Do niektórych lokali mieszkalnych należeć będą także pomieszczenia przynależne jak pomieszczenia piwniczne.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz opisane zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, iż obniżona do wysokości 7% stawka podatku VAT będzie miała zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do sprzedawanych części obiektów budownictwa mieszkaniowego - tj. lokali mieszkalnych oraz lokali wraz pomieszczeniem piwnicznym - na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy o VAT oraz § 6 ust. 2 pkt 2 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. Zastosowanie preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług nie odnosi się jednak do miejsc postojowych znajdujących się w podziemnym garażu wielostanowiskowym stanowiącym cześć wspólną nieruchomości, te bowiem - na podstawie art. 41 ust. 1 cyt. ustawy - będą podlegać opodatkowaniu stawką podstawową, tj. 22%.

Jednocześnie należy zauważyć, iż powołane przez Wnioskodawcę wyroki sądów administracyjnych wydane zostały w indywidualnych sprawach, osadzonych w konkretnych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl