ILPP1/443-1399/11/13/14-S/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 22 października 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 693/13 - stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2011 r. (data wpływu 31 października 2011 r.), uzupełnionym pismami z dnia 3 listopada 2011 r. (data wpływu 21 listopada 2011 r.), 23 stycznia 2012 r. (data wpływu 24 stycznia 2012 r.) oraz 6 lutego 2012 r. (data wpływu 10 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy lokalu niemieszkalnego - jest prawidłowe.

W dniu 31 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy lokalu niemieszkalnego. Dnia 21 listopada 2011 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek o własne stanowisko w sprawie, a dnia 24 stycznia 2012 r. wniosek został uzupełniony o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT) od 18 sierpnia 2005 r. Prowadzi działalność gospodarczą w formie osoby fizycznej od 4 sierpnia 2005 r., na podstawie wpisu do EDG prowadzonego przez Burmistrza miasta. Po zmianach w EDG na dzień dzisiejszy (od daty ostatniej zmiany, tj. 24 lipca 2009 r.) określony przedmiot prowadzonej działalności zawiera się w:

* 70-22Z Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania,

* 74-90Z Pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna,

* 25-11Z Produkcja konstrukcji metalowych i ich części,

* 25-99Z Produkcja pozostałych wyrobów metalowych,

* 68-20Z Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi,

* 73-20Z Badanie rynku i opinii publicznej,

* 73-11Z Działalność agencji reklamowych,

* 73-12C Pośrednictwo w sprzedaży miejsca na cele reklamowe,

* 73-12D Pośrednictwo w sprzedaży miejsca na cele reklamowe,

* 46-72Z Sprzedaż hurtowa metali i rud metali.

Głównym źródłem generowanych przychodów był handel wyrobami hutniczymi, który osiągał następujące przychody wg zeznań podatkowych:

* 2008 r. - 307.588,09 zł,

* 2009 r. - 216.173,49 zł,

* 2010 r. - 60.922,04 zł.

W związku ze spadającymi przychodami oraz kurczeniem się rynków zbytu, w dniu 31 marca 2011 r. został złożony wniosek o zawieszenie działalności z tym dniem.

Wszystkie działania (zamknięcie dodatkowego miejsca prowadzenia działalności i inne) w roku 2011 podporządkowane były jednemu celowi, tj. likwidacji prowadzonej działalności gospodarczej, którą Wnioskodawca zamierzał przeprowadzić już na dzień 31 grudnia 2010 r., jednakże nie mógł tego dokonać ze względu na powiązanie ze spółką kapitałową, w której toczyło się postępowanie podatkowe, z czego mogła wyniknąć konieczność dokonania korekty w podatku VAT.

W dniu 28 marca 2011 r. w Sądzie Rejonowym odbywała się II licytacja komornicza nieruchomości położonej w S. (lokal niemieszkalny) z sumą oszacowania 23.278 zł (netto).

Zainteresowany jako jedyny licytant przystąpił do przetargu i w tym też dniu wniósł opłatę od przybicia w wysokości 100 zł, którego Sąd udzielił.

W trakcie prowadzonej działalności gospodarczej od roku 2005 Wnioskodawca nie przeprowadził żadnej transakcji nabycia nieruchomości, nie było to przedmiotem działalności gospodarczej Zainteresowanego.

Do przetargu Wnioskodawca przystąpił jako osoba fizyczna bez związku z działalnością gospodarczą, gdyż ww. nieruchomość nie leżała w zainteresowaniach Wnioskodawcy jako osoby prowadzącej działalność gospodarczą, jednocześnie miał świadomość, iż stan techniczny tej nieruchomości uniemożliwia prowadzenie w niej jakiejkolwiek działalności, co zostało wykazane w ocenie rzeczoznawcy majątkowego przygotowującego wycenę dla komornika, oraz zostało potwierdzone przez organ podatkowy, który uznał po przeprowadzonym postępowaniu zastosowaną przez Wnioskodawcę stawkę podatkową (obniżoną) jak dla lokali pozostałych (a nie dla budynków i budowli wykorzystywanych w działalności gospodarczej) - podatek od nieruchomości.

W dniu 28 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca został wezwany do uzupełnienia brakującej ceny nieruchomości (ponad wpłacone na licytację wadium) co uczynił w dniu 9 maja 2011 r.

Postępowanie egzekucyjne było prowadzone przez komornika sądowego od roku 2008 (w tym roku przystąpiono do oszacowania nieruchomości). Według informacji otrzymanej przez komornika w trakcie licytacji nabywana nieruchomość jest sprzedawana bez podatku VAT, ponieważ dłużnik nabył tę nieruchomość nie będąc płatnikiem podatku VAT oraz nie prowadząc w tym okresie działalności gospodarczej, w związku z czym komornik również nie naliczył tego podatku.

W dniu 30 maja 2011 r. Sąd Rejonowy, wydał postanowienie o przysądzeniu prawa własności tego lokalu ze względu na spełnienie wszystkich warunków licytacyjnych przez Wnioskodawcę. Powyższe postanowienie stało się prawomocne 20 lipca 2011 r.

Ww. lokal nigdy nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych zawieszonej w tym okresie działalności gospodarczej, koszty związane z jego nabyciem niezwiązane były (niepokryte) środkami związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wnioskodawca nie poniósł też żadnych nakładów inwestycyjnych związanych z tym lokalem.

Wnioskodawca w dniu 23 sierpnia 2011 r. sprzedał opisywaną nieruchomość spółce prawa handlowego, której jest udziałowcem, z zyskiem nie naliczając podatku VAT.

Dnia 24 stycznia 2012 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie stanu faktycznego wskazując, że:

4. Zainteresowany dokonał wcześniej następujących dostaw nieruchomości (budynkowych, lokalowych, gruntowych):

Dnia 10 lutego 2012 r. wniosek uzupełniono o elementy opisu stanu faktycznego wyjaśniając, że:

1. Pomimo, że w nomenklaturze jest to lokal niemieszkalny, zamiarem Wnioskodawcy było przystosowanie go do zamieszkania, biorąc pod uwagę fakt że miejsce obecnego zamieszkania jest odległe o ok. 100 km od miejsca świadczenia pracy na podstawie umowy o pracę. Dojazdy są bardzo kosztowne i męczące. Jednocześnie należy wziąć pod uwagę atrakcyjną cenę (II przetarg, cena wywołania 2/3 wyceny, wycena była sprzed ok. 4 lat) i tylko na takie rozwiązanie było Wnioskodawcę stać finansowo. Są to główne przyczyny zakupu tej nieruchomości.

2. W związku z faktem, że ww. lokal Zainteresowany nabył tylko po oględzinach z zewnątrz (do środka nie udało się komornikowi wprowadzić Wnioskodawcy ze względu na awarię, która spowodowała konieczność wejścia do lokalu przez wspólnotę mieszkaniową z jednoczesnym wymienieniem zamków), dopiero później Zainteresowany stwierdził, że zasadniczą wadą tego lokalu jest podsiąkanie wód gruntowych, które do usunięcia jest bardzo kosztowne oraz trudności z zainstalowaniem sanitariatów (zbyt niski poziom podłogi w stosunku do istniejącej instalacji). To były dwie główne przyczyny pozbycia się z zyskiem tej nieruchomości.

3. Jak pisano wcześniej w uzupełnieniu wniosku Zainteresowany nie podejmował żadnych kosztowych czynności w tym lokalu, jedynie wymienił zamki.

4. Wnioskodawca nie wie kiedy miało miejsce pierwsze zasiedlenie, jest to budynek poniemiecki, tu w całości mieszkalny, tylko jedno pomieszczenie jest uznane jako niemieszkalne (którego dotyczy niniejszy wniosek) jest to wysoka piwnica.

W związku z powyższym zadano następujące pytania: (doprecyzowane w piśmie z dnia 3 listopada 2011 r.):

1. Czy z tytułu realizacji opisanej w stanie faktycznym transakcji sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT...,

2. Czy transakcja ta podlega dyspozycji ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy (doprecyzowanym w piśmie z dnia 3 listopada 2011 r.), transakcja ta nie podlegała podatkowi VAT.

Według Zainteresowanego, w świetle przedstawionego stanu faktycznego sprawy, z tytułu opisanej transakcji sprzedaży nieruchomości, nie jest podatnikiem podatku VAT. Transakcja ta nie podlega dyspozycji ustawy "o podatku od towarów usług". W uzasadnieniu swojego stanowiska Wnioskodawca wskazuje, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Pod pojęciem działalności gospodarczej rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, że ustawodawca wyraźnie powiązał pojęcie podatnika z działalnością gospodarczą.

W tym kontekście należy rozważyć czy pomimo tego, że Wnioskodawca jest podatnikiem VAT w związku z prowadzeniem opisanej w stanie faktycznym działalności gospodarczej, w świetle powołanych przepisów może zostać uznany za podatnika podatku VAT w związku z dokonaną czynnością sprzedaży nieruchomości.

Jak wynika z powołanej ustawowej definicji działalnością gospodarczą jest również czynność wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

"Zamiar" zgodnie z definicją słownikową oznacza to, co ktoś zamierza; projekt, plan, intencję zrealizowania czegoś. Można więc stwierdzić, że zamiar jest pewnym stanem psychicznym, a zatem aby udowodnić jego istnienie w danym momencie należy znaleźć obiektywne okoliczności potwierdzające taki stan.

Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawca nabył ze środków pochodzących z majątku prywatnego. Nieruchomość ta nigdy nie była wykorzystywana w prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej (zakres prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej nie przewidywał dokonywania w jej ramach transakcji związanych z obrotem nieruchomościami). Nieruchomość nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej, Zainteresowany nie rozliczył żadnych kosztów (inwestycji) związanych z tą nieruchomością. W momencie jej nabycia nie miał zamiaru jej dalszej odsprzedaży.

Wobec tego przedmiotowa nieruchomość stanowiła majątek prywatny i nie jest ona związana z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT.

Aby bowiem móc orzec o prowadzeniu przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, musiałby spełnić szereg przesłanek, które czyniłyby tę działalność profesjonalną. A zatem chcąc dokonywać tych czynności powinien dokonać wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, wystąpić o nadanie nr REGON, w którym wykazana byłaby działalność polegająca na obrocie nieruchomościami, uzyskać koncesję na dokonywanie obrotu nieruchomościami, oraz dokonywać zarówno transakcji zakupu, jak i sprzedaży nieruchomości, czy też świadczyć usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Wobec braku realizacji tych czynności, sprzedaż nieruchomości stanowiącej majątek prywatny Wnioskodawcy nie może być uznana za działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami, a Wnioskodawca za podatnika podatku VAT w tym zakresie, pomimo tego, że w czasie realizacji transakcji sprzedaży był podatnikiem VAT, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Potwierdzeniem tego stanowiska jest wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 6 września 2006 r., sygn. akt I SA/Wr 1254/05, zgodnie z którym "okoliczność, iż podmiot wykonuje czynności wymienione w art. 5 VATU (m.in. odpłatną dostawę towarów) nie jest wystarczającą przesłanką do ich opodatkowania podatkiem VAT, bowiem musi działać w charakterze podatnika, a zatem podmiotu wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2. Należy zauważyć również, że wykorzystywanie majątku prywatnego przez osoby fizyczne stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu cyt. art. 15 ust. 2 zd. 2 VATU, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych".

Trudno uznać, by sprzedaż majątku prywatnego w postaci opisanej nieruchomości była dokonywana przez Wnioskodawcę w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przepisach prawa podatkowego nie istnieje definicja pojęcia ciągłości. Wobec powyższego należy odnieść się do przepisów z innych gałęzi prawa związanych z działalnością gospodarczą.

Aby stwierdzić, że mamy do czynienia z ciągłym działaniem, działanie to winno być działaniem stałym (w określonym czasie), zawodowym, powtarzalnym. Potwierdzeniem takiego stanowiska w tej kwestii są następujące orzeczenia:

* "do istotnych cech działalności gospodarczej należy zaliczyć jej zawodowy (stały) charakter, powtarzalność podejmowanych działań, przyporządkowanie zasadzie racjonalnego gospodarowania i uczestnictwo w obrocie gospodarczym" - uchwała SN z 11 października 1996 r. (sygn. akt RN 4/96);

* "do istotnych cech działalności gospodarczej należy zaliczyć jej zawodowy (stały) charakter, powtarzalność podejmowanych działań, przyporządkowanie zasadzie racjonalnego gospodarowania i uczestnictwo w obrocie gospodarczym" - wyrok NSA w Lublinie z 4 lutego 2000 r. (sygn. akt. I SA/Lu 1518/98).

Określenie "stały" ma zastosowanie w sytuacji, gdy transakcje sprzedaży nieruchomości są wykonywane nieprzerwanie, niezmiennie (w określonym okresie). Definicja słownikowa pojęcia "stały" oznacza m.in. "nie ulegający zmianom, niezmienny (w danym okresie), zawsze taki sam, ciągły, nieprzerwany".

Wobec tego w ocenie Wnioskodawcy sprzedaż nieruchomości, która nie jest związana z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, traktować należy jako sprzedaż majątku prywatnego, niepodlegającego dyspozycji ustawy "o podatku od towarów i usług".

Rozpatrując powyższe zagadnienie należy również uwzględnić w tym zakresie regulacje unijne, a w szczególności Dyrektywę 2006/112/WE RADY z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L06.347.l). 112 - ta Dyrektywa w art. 9 (1) stanowi, że podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu, jakąkolwiek działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza w świetle art. 9 (1) definiowana jest jako wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych i prawnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Zapis art. 12 (1) 112 Dyrektywy przewiduje natomiast możliwość rozszerzenia przez państwa członkowskie kręgu podatników o osoby, które okazjonalnie dokonują transakcji związanych z działalnością gospodarczą (wymienioną w art. 9 (1)) dotyczących:

Czynności te nie mogą być jednak zrównane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 9 (1) 112 Dyrektywy.

Przepis powyższy daje państwom członkowskim uprawnienie do rozszerzenia kręgu podatników VAT również na osoby sporadycznie sprzedające swój prywatny majątek nieruchomy, niebędące "handlowcami".

Polski ustawodawca nie wprowadził takiego rozwiązania i nie rozszerzył kręgu podatników o podmioty dokonujące okazjonalnie transakcji niebędących działalnością gospodarczą dotyczących ww. nieruchomości, wobec czego nie można w drodze rozszerzającej wykładni obowiązujących przepisów ustawy o podatku od towarów i usług kreować innych niż ustawowe definicji podatnika podatku VAT.

Przedstawione powyżej argumenty, w ocenie Wnioskodawcy pozwalają stwierdzić, że nie zaistniały przesłanki uznania wykonanej czynności (sprzedaży nieruchomości) za podlegające dyspozycjom ustawy "o podatku od towarów i usług", w konsekwencji czego z tytułu tej transakcji nie może być uznany za podatnika tego podatku.

Na tle przedstawionego opisu sprawy oraz stanowiska Zainteresowanego, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 13 lutego 2012 r. postanowienie bez rozpatrzenia nr ILPP1/443-1399/11-7/MK, ze względu na brak jednoznacznych odpowiedzi udzielonych przez Zainteresowanego na wszystkie sformułowane w wezwaniu do uzupełnienia wniosku z dnia 17 stycznia 2012 r. oraz 31 stycznia 2012 r. pytania. Tym samym, Wnioskodawca nie usunął wszystkich braków formalnych wniosku umożliwiających - zdaniem tut. Organu - wydanie interpretacji indywidualnej w powyższym zakresie.

Pismem z dnia 22 lutego 2012 r. (data wpływu 24 lutego 2012 r.) Pan złożył zażalenie na postanowienie bez rozpatrzenia z dnia 13 lutego 2012 r. nr ILPP1/443-1399/11-7/MK.

W wyniku ponownej analizy sprawy, w piśmie z dnia 23 marca 2012 r. nr ILPP1/443/Z-3/12-2/HMW Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie stwierdzając brak podstaw do wydania interpretacji w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Pan wniósł w dniu 30 kwietnia 2012 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na ww. postanowienie.

Wyrokiem z dnia 25 lipca 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 675/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie z dnia 13 lutego 2012 r. nr ILPP1/443-1399/11-7/MK.

Konsekwencją powyższego tut. Organ dnia 4 lutego 2013 r. wydał interpretację indywidualną nr ILPP1/443-1399/11/13-S/MK, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W odpowiedzi Wnioskodawca wniósł w dniu 25 lutego 2013 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa powstałe na skutek wydania interpretacji indywidualnej. Dnia 15 marca 2013 r. tut. Organ wydał odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa nr ILPP1/443/W-7/13-2/HMW, w której nie znalazł podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej z dnia 4 lutego 2013 r. Skutkiem powyższego dnia 8 kwietnia 2013 r. Pan wniósł - za pośrednictwem organu podatkowego - skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. Następstwem wniesienia ww. środka odwoławczego organ podatkowy wydał w dniu 8 maja 2013 r. odpowiedź na skargę nr ILPP1/4440-7/13-3/HMW.

Objęte skargą zarzuty do interpretacji indywidualnej Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu rozpatrzył w wyroku z dnia 22 października 2013 r. sygn. akt I SA/Wr 693/13.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 22 października 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 693/13 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Skutkiem powyższego status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, że działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Powyższe znajduje potwierdzenie w wyroku z dnia 22 października 2013 r. sygn. akt I SA/Wr 693/13, w którym Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wskazał, że "Podatnikami podatku od towarów i usług są zatem podmioty działające profesjonalnie w zakresie m.in. obrotu nieruchomościami. Dla oceny czy podmiot dokonujący sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku od towarów i usług ma zatem istotne znaczenie czy podmiot ten nabywa nieruchomość z zamiarem wykorzystania jej na cele osobiste, czy też z zamiarem sprzedaży z zyskiem".

Pomocne w rozstrzygnięciu powyższej kwestii jest także orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10. W myśl powołanego wyroku dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Zatem jak wynika z powyższych rozważań, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę nieruchomości należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie nieruchomości budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Biorąc pod uwagę tezy z powyższego orzeczenia Trybunału w sprawach C-180/10 i C 181/10 stwierdzić należy, że dostawę nieruchomości przeznaczonej pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT) od 18 sierpnia 2005 r. W związku ze spadającymi przychodami oraz kurczeniem się rynków zbytu, w dniu 31 marca 2011 r. został złożony wniosek o zawieszenie działalności z tym dniem.

W dniu 28 marca 2011 r. w Sądzie Rejonowym odbywała się II licytacja komornicza nieruchomości położonej w S. (lokal niemieszkalny). Zainteresowany jako jedyny licytant przystąpił do przetargu i w tym też dniu wniósł opłatę od przybicia w wysokości 100 zł, którego Sąd udzielił. W trakcie prowadzonej działalności gospodarczej od roku 2005 Wnioskodawca nie przeprowadził żadnej transakcji nabycia nieruchomości, nie było to przedmiotem działalności gospodarczej Zainteresowanego. Do przetargu Wnioskodawca przystąpił jako osoba fizyczna bez związku z działalnością gospodarczą, gdyż ww. nieruchomość nie leżała w zainteresowaniach Wnioskodawcy jako osoby prowadzącej działalność gospodarczą, jednocześnie miał świadomość, że stan techniczny tej nieruchomości uniemożliwia prowadzenie w niej jakiejkolwiek działalności, co zostało wykazane w ocenie rzeczoznawcy majątkowego przygotowującego wycenę dla komornika, oraz zostało potwierdzone przez organ podatkowy, który uznał po przeprowadzonym postępowaniu zastosowaną przez Wnioskodawcę stawkę podatkową (obniżoną) jak dla lokali pozostałych (a nie dla budynków i budowli wykorzystywanych w działalności gospodarczej) - podatek od nieruchomości. Pomimo, że w nomenklaturze jest to lokal niemieszkalny, zamiarem Wnioskodawcy było przystosowanie go do zamieszkania. W dniu 30 maja 2011 r. Sąd Rejonowy, wydał postanowienie o przysądzeniu prawa własności tego lokalu ze względu na spełnienie wszystkich warunków licytacyjnych przez Wnioskodawcę. Powyższe postanowienie stało się prawomocne 20 lipca 2011 r. Ww. lokal nigdy nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych zawieszonej w tym okresie działalności gospodarczej, koszty związane z jego nabyciem niezwiązane były (niepokryte) środkami związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wnioskodawca nie poniósł też żadnych nakładów inwestycyjnych związanych z tym lokalem. Wnioskodawca w dniu 23 sierpnia 2011 r. sprzedał opisywaną nieruchomość spółce prawa handlowego, której jest udziałowcem, z zyskiem nie naliczając podatku VAT.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisany stan faktyczny wskazać należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonujący dostawy opisanego lokalu Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika. Zainteresowany nabył - w trakcie zawieszenia prowadzenia działalności gospodarczej - jedną nieruchomość nie z zamiarem jej sprzedaży z zyskiem. Celem nabycia był zakup lokalu mieszkalnego dla realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych, przez co lokal nie stał się środkiem trwałym w działalności gospodarczej. Zakup został dokonany ze środków prywatnych i na potrzeby osobiste, niezwiązane z działalnością gospodarczą, która w tym okresie była zawieszona. W takim kształcie sprawy dostawa nieruchomości objętej wnioskiem jest transakcją incydentalną. Ponadto z opisu sprawy nie wynika, by Wnioskodawca ogłaszał zamiar sprzedaży opisanej we wniosku nieruchomości (zbył spółce, w której jest udziałowcem). W tej sytuacji nie wynika taka aktywność Zainteresowanego, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zainteresowany przed sprzedażą nie ponosił żadnych nakładów inwestycyjnych na tą nieruchomość. Uwzględniając powyższy brak działań marketingowych Wnioskodawcy stwierdzić należy, że nic nie wskazuje na to, aby nabyciu nieruchomości towarzyszył zamiar jej późniejszego zbycia oraz wykorzystywania w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem Zainteresowany dokonując sprzedaży wymienionej nieruchomości korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a dostawę działki cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, Wnioskodawca w związku z dostawą lokalu niemieszkalnego nie wystąpił w roli podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, skutkiem czego czynność ta nie podlegała zapisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.