ILPP1/443-134/07-3/MK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 8 listopada 2007 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP1/443-134/07-3/MK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2007 r., uzupełnionym pismem z dnia 26 września 2007 r. (data wpływu 28 września 2007 r.,) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zastosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług do dostawy działek gruntowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zastosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług do dostawy działek gruntowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem działki rolnej o powierzchni 1,26 ha oznaczonej numerem 5ZZ/XX. Nieruchomość gruntowa znajduje się w miejscowości Jędrzychów w województwie dolnośląskim i stała się własnością Wnioskodawcy w roku 19XX w skutek darowizny dokonanej przez matkę (akt notarialny nr 11ZZZ/XX z dnia 19 października 19XXr.). Tak uzyskany grunt stanowi majątek własny Wnioskodawcy. Część działki (ok. 25 arów) w planach zagospodarowania przestrzennego wydzielona jest pod zabudowę. Jak wskazuje Wnioskodawca sprzedaży gruntu dokona pierwszy raz.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1.

Czy odsprzedając niewielką część działki, tj. 10 arów, wydzielonych pod zabudowę, należy odprowadzić podatek VAT w wysokości 22%.

2.

Czy w przyszłości chcąc sprzedać pozostałe 15 arów przeznaczonych pod zabudowę należy odprowadzić podatek VAT w wysokości 22%.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż przedmiotowych nieruchomości nie podlega ustawie o podatku VAT. Zainteresowany wskazuje, iż nabył grunty w drodze darowizny ze strony swojej matki. Nieruchomości stanowią jego majątek osobisty, a sam Wnioskodawca nie nabywał go w celu dalszej odsprzedaży. Pan Karlak wskazuje ponadto, iż nie jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą, a w konsekwencji nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ad 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ustępie 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pojęcie częstotliwości należy rozumieć jako zakładające powtarzalność czynności tego samego rodzaju. Przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż zamierza dokonać dostawy jednej nieruchomości gruntowej, należącej do majątku prywatnego, otrzymanej wcześniej w formie darowizny.

Grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, jednak w przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy. Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży gruntu Wnioskodawca działał w charakterze handlowca. Nie można bowiem stwierdzić, że nabył grunt w celu odsprzedaży, ponieważ pochodzi on z majątku prywatnego, otrzymanego w formie darowizny. Wnioskodawca sprzedając grunt korzysta z przysługującego Mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem jeśli przedmiotowe grunty nigdy nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, a Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, należy uznać, że ich sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad 2.

Aktualnie obowiązujące przepisy wskazują, iż dostawa nabytych w drodze darowizny nieruchomości gruntowych stanowiących majątek osobisty niezwiązany z działalnością gospodarczą sprzedawcy nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług. Brak jednak uzasadnionych podstaw do stwierdzenia, czy taka czynność w przyszłości również nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aktualnie brak podstaw do opodatkowania podatkiem VAT, w przyszłości jednak (wolą ustawodawcy) może dojść do zmiany przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w takiej treści, iż może to skutkować opodatkowaniem. Tak więc opodatkowanie w przyszłości sprzedaży nieruchomości gruntowych nie związanych z działalnością gospodarczą sprzedawcy uzależnione jest od obowiązujących w momencie powstania obowiązku podatkowego z tytułu tej czynności przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl