ILPP1/443-1336/09-2/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o, przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2009 r. (data wpływu: 28 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia - jest prawidłowe.

W dniu 28 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zawarła umowy leasingu samochodów osobowych oraz umowy o świadczenie usług dodatkowych z tym samym podmiotem. Umowy leasingu zawarte są na czas oznaczony - 36 miesięcy, w których Spółka zobowiązała się do uiszczania comiesięcznych opłat za korzystanie z leasingowanych samochodów.

Jednocześnie Zainteresowana zawarła z tym samym podmiotem odrębne umowy na świadczenie usług dodatkowych w stosunku do przedmiotowych samochodów.

Zakres czynności wchodzących w skład usług dodatkowych może być dobrany dowolnie w zależności od potrzeb leasingobiorcy.

W przypadku Spółki w zakres tych usług wchodzą: serwis gwarancyjny i pogwarancyjny, ubezpieczenie pojazdów OC/AC, pomoc assistance, przeglądy okresowe, wymiana płynów eksploatacyjnych, wymiana i przechowywanie ogumienia, auto zastępcze.

Z tytułu świadczenia usług dodatkowych, Spółka zobowiązała się do uiszczania comiesięcznych opłat określonych szczegółowo do każdego z pojazdów.

Leasingodawca w umowie leasingu narzuca na Spółkę jedynie obowiązki związane ze sposobem korzystania z pojazdu oraz obowiązki w zakresie ubezpieczenia pojazdu, w tym: dokonywania przeglądów gwarancyjnych i pogwarancyjnych, dokonywania napraw serwisowych, ubezpieczenia pojazdu w pełnym zakresie OC/AC. Nie wskazuje natomiast podmiotu, co do nazwy, w którym te czynności mają być wykonane. Wskazuje jedynie stacje obsługi właściwe dla marki pojazdu.

Wynika z tego, że zawarcie umowy o świadczenia dodatkowe z tym samym podmiotem, z którym Spółka zawarła umowy o leasing samochodów nie mają charakteru obowiązkowego i należy je traktować jako odrębnie zawarte umowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy limit określony w art. 86 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) dotyczy wyłącznie podatku naliczonego od raty leasingowej, czy również dotyczy podatku naliczonego od usług dodatkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do zapisu art. 86 ust. 1 ww. ustawy, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ponadto, zgodnie z art. 86 ust. 7 cyt. ustawy, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Biorąc pod uwagę wyżej przytoczone artykuły należy stwierdzić, że Spółka zawarła umowy leasingu oraz umowy o świadczenie usług dodatkowych, których skutki, co do prawa odliczania podatku naliczonego należałoby rozpatrywać oddzielnie.

Zgodnie z art. 86 ust. 7 ww. ustawy, prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą ograniczone jest do 60%, jednak nie więcej niż 6.000 zł.

W rezultacie ograniczenie, o którym mowa dotyczy wyłącznie podatku naliczonego od "umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze", których przedmiotem jest udostępnianie samochodów do używania. Natomiast, jeśli przedmiotem umowy jest świadczenie usług dodatkowych, na które składają się serwis gwarancyjny i pogwarancyjny, ubezpieczenie pojazdów, pomoc assistance, przeglądy okresowe, wymiana płynów eksploatacyjnych, wymiana i przechowywanie ogumienia, auto zastępcze, to w tym przypadku nie znajdzie zastosowania ograniczenie zawarte w art. 86 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z powyższym należy stwierdzić, iż podatek naliczony, który wynika z faktur dokumentujących zakup usług dodatkowych (serwisowych) podlega odliczeniu na zasadach ogólnych określonych w art. 86 ust. 1 ww.

Takie stanowisko potwierdza interpretacja indywidualna wydana przez Izbę Skarbową w Poznaniu z dnia 20 lutego 2008 r., nr lLPP2/443-169/07-2/MN: " (...) Na mocy art. 86 ust. 7 ww. ustawy, ustawodawca ograniczył prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku użytkowania samochodów osobowych na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub umowy o podobnym charakterze do 60% (nie więcej jednak niż 6.000 zł) podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności, udokumentowanych fakturą.

Zatem ograniczenie, o którym mowa powyżej, dotyczy jedynie podatku naliczonego od czynszu wynikającego z zawartej umowy najmu, dzierżawy oraz innych umowo podobnym charakterze, których istotą jest udostępnienie samochodów do używania. Natomiast, skoro przedmiotem umowy jest wykonanie kompleksowej usługi serwisowej, to w przypadku odliczenia podatku naliczonego uiszczonego z tytułu nabycia tej usługi nie znajdzie zastosowania ograniczenie przewidziane w przepisie art. 86 ust. 7 ww. ustawy.

W rezultacie należy stwierdzić, że podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących zakup usługi kompleksowej obsługi serwisowej podlega odliczeniu na zasadach ogólnych, określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże z uwzględnieniem ograniczeń, o których mowa w art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie tut. Organ zaznacza, iż z dniem 1 grudnia 2008 r. (z wyjątkami określonymi w art. 15 tej ustawy) weszła w życie ustawa z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320).

Przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy w brzmieniu "obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem wypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego" - został uchylony. Wobec powyższego prawo do odliczenia podatku naliczonego do dnia 30 listopada 2008 r. uzależnione było od zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym, natomiast od dnia 1 grudnia 2008 r. prawo do odliczenia podatku naliczonego nie pozostaje w związku z możliwością zaliczenia ponoszonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.