ILPP1/443-1326/10-5/NS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki reprezentowanej przez pełnomocnika doradcę podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2010 r. (data wpływu 20 grudnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 marca 2011 r. (data wpływu 7 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku oraz podstawy opodatkowania przy sprzedaży Nieruchomości 2 - gruntu niezabudowanego - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej stawki podatku oraz podstawy opodatkowania przy sprzedaży Nieruchomości 2 - gruntu niezabudowanego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 1 marca 2011 r. (data wpływu 7 marca 2011 r.) o własne stanowisko.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na podstawie Aktu Notarialnego z dnia 15 lipca 2010 r. Rep. a nr (...) Wnioskodawca dokonał sprzedaży dwóch nieruchomości (Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2) za łączną cenę 6.710.000,00 zł, w tym podatek VAT według stawki 22%. Cena nie zawiera podziału na grunty i poszczególne zabudowania.

Nieruchomość 1 składa się z działki gruntu o nr ewid. x - zabudowanej budynkami i budowlami, nabytej w dniu 2 września 1997 r. Akt not. Rep. a nr (...), od osoby fizycznej. Zgodnie z aktem notarialnym transakcja nie była opodatkowana podatkiem VAT. Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów z dnia 7 lipca 2010 r. działka gruntu nr x stanowi grunty pod wodami powierzchniowymi stojącymi (oznaczenie użytków "Ws") oraz inne tereny zabudowane (oznaczenie użytków "Bi").

Zgodnie z wypisem z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Śródmieścia i Wschodniej Części Miasta A, działka nr x przeznaczona jest na cele: RPU - tereny urządzeń obsługi rolnictwa. Na Nieruchomości 1 znajdują się: budynek biurowy i dwie hale magazynowe oraz budowle: ogrodzenie zewnętrzne, place i drogi, system nawadniania.

Spółka ponosiła nakłady ulepszające na ww. obiekty w wys. przekraczającej 30% ich wartości początkowej (dalej: wp), od których odliczała podatek naliczony VAT. Nakłady na ulepszenie ww. środków trwałych na Nieruchomości 1 wynosiły odpowiednio:

* hala magazynowa (wp 308.652,88 zł) + 2.012.938,45 zł (2004) +10.039,60 zł (2006),

* magazyn OP (wp 53.898 zł) + 677.811,12 zł (2004) +2.360 zł (2005) + 4.457,88 zł (2006),

* budynek biurowy (wp 43.897 zł) + 773.849 zł (2004) + 2.652,22 zł (2006),

* system nawadniania (wp 0 zł) + 76.678,05 zł (2004) + 146.725,54 zł (2005) + 98.371,06 zł (2006)

* ogrodzenie zewnętrzne (wp 10.000 zł) + 98.768,81 zł (2004),

* place i drogi (wp 5.000 zł) + 279.845,32 zł (2004).

Nieruchomość 1 była przedmiotem umowy najmu w okresie od dnia 31 grudnia 2008 r. do dnia 10 lutego 2010 r. w ramach czynności opodatkowanych VAT, zatem od umowy najmu do dnia zbycia nie upłynął okres 2 lat.

Nieruchomość 2 - niezabudowana, składa się z działek gruntu o nr ewid. y oraz Z, nabytych w dniu 17 maja 1999 r. Akt notarialny Rep. a nr (...) od b w upadłości. Zgodnie z aktem notarialnym transakcja nie była opodatkowana podatkiem VAT. Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów z dnia 7 lipca 2010 r. działka gruntu nr y stanowi grunty orne (oznaczenie użytków "Rlllb" i "RlVb"), działka nr z stanowi grunty orne (oznaczenie użytków "RlVa"). Zgodnie z wypisem z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Śródmieścia i Wschodniej Części miasta A, działka nr z przeznaczona jest na cele: RPU - tereny urządzeń obsługi rolnictwa, ZP - tereny zieleni urządzonej - park miejski z urządzeniami zabaw dla dzieci wyposażony w place, oraz k.p. - tereny komunikacji pieszej oraz ścieżek rowerowych. Działka nr y przeznaczona jest na cele: RO/MN - tereny rezerw pod tereny zabudowy mieszkaniowej rezydencjonalnej z zachowaniem istniejących sadów, k.p. - teren komunikacji pieszej oraz ścieżek rowerowych, d - tereny dróg dojazdowych - podstawowego elementu układu komunikacyjnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu z dnia 1 marca 2011 r.), według art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu podlega m.in. odpłatna dostawa towarów. Pod pojęciem towarów rozumie się rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT). Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku VAT dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z powyższych przepisów wynika, że przedmiotem opodatkowania jest grunt, a nie jego część. Towarem, zgodnie z ww. definicją może być tylko część budynku lub budowli, a nie część gruntu.

Pojęcie gruntu nie zostało zdefiniowane w ustawie o VAT, stąd należy odnieść się do znaczenia tego pojęcia w prawie cywilnym. Według art. 46 § 1 k.c., nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Definicja ta została doprecyzowana w orzecznictwie, m.in. w: postanowieniu SN z dnia 30 października 2003 r., sygn. akt IV CK 114/02, wyroku SN z dnia 26 lutego 2003 r., sygn. akt II CKN 1306/00. Zgodnie z tym postanowieniem, graniczące ze sobą działki gruntu stanowiące własność tej samej osoby, objęte oddzielnymi księgami wieczystymi, są odrębnymi nieruchomościami w rozumieniu art. 46 § 1 k.c. Odrębność tę tracą w razie połączenia ich w jednej księdze wieczystej. Sąd Najwyższy przyznał zatem, że księga wieczysta jest czynnikiem wyodrębniającym nieruchomość w rozumieniu art. 46 § 1 k.c., gdyż pozwala na skonkretyzowanie właściciela danego obszaru oraz najlepiej zapewnia bezpieczeństwo obrotu nieruchomościami.

Zatem odnosząc stan faktyczny do przedstawionych definicji należy stwierdzić, iż towarem jest nieruchomość gruntowa (Nieruchomość nr 2) objęta jedną księgą wieczystą, a nie część tej Nieruchomości, czyli poszczególne działki lub części tych działek.

Z kolei w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT użyto pojęcia "tereny", jednakże wyłącznie w celu innego nazwania gruntu.

Tak więc, w przypadku różnego przeznaczenia danego towaru (gruntu), o jego opodatkowaniu bądź zwolnieniu od podatku VAT winno przesądzać jego przeważające przeznaczenie, gdyż mamy do czynienia w ramach jednej dostawy z jednym przedmiotem dostawy tj. z nieruchomością niezabudowaną. Za takim traktowaniem dostawy przemawia również wyrok ETS z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, dot. tzw. świadczeń złożonych, który nie zezwala na sztuczne dzielenie jednej dostawy i różnego traktowania pod względem podatkowym tego samego przedmiotu dostawy, tj. w części jako opodatkowanego VAT, a w części jako zwolnionego od tego podatku.

Zatem, w przypadku, gdy przeważająca część Nieruchomości nr 2 spełnia warunki do zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwolnieniem tym winna być objęta cała Nieruchomość nr 2, gdyż decydujące winno być przeważające przeznaczenie gruntu, a nie jego poszczególnych części, tj. działek ewidencyjnych lub części tych działek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2010 r., podstawowa stawka podatku - na mocy art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Zatem, zwolnienie przysługuje wyłącznie względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane, czy też pod zabudowę. Oznacza to, że ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym lub leśnym.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu. Jednakże na gruncie przepisów podatkowych ustawodawca nie wskazał na postawie jakich kryteriów należy daną nieruchomość gruntową uznać jako przeznaczoną pod zabudowę lub też nie.

W związku z tym, że ustawa nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć trzeba, że pojęcie "tereny przeznaczone pod zabudowę" obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy, począwszy od zabudowy mieszkaniowej, przez tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej, aż po tereny zabudowy zagrodowej włącznie.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy odwołać się do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Dla prawidłowego określenia przeznaczenia terenów istotne znaczenie odgrywa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ww. ustawy. Stosownie do treści art. 4 ust. 1 tej ustawy ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (...) (art. 4 ust. 2 cyt. ustawy).

Na podstawie art. 3 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy należy do jej zadań własnych. w świetle art. 9 ust. 1 ww. ustawy polityka przestrzenna gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Studium nie jest aktem prawa miejscowego, jednakże jego postanowienia są wiążące dla Rady Gminy przy uchwalaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu (art. 9 ust. 4 i ust. 5 cyt. ustawy).

Natomiast, ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 z późn. zm.), informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznie w niej zawartych.

Z powyższych przepisów wynika, że o przeznaczeniu danego terenu decyduje plan zagospodarowania przestrzennego lub decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, decyduje przeznaczenie określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. w przypadku braku ww. dokumentacji - przeznaczenie terenu może wynikać z ewidencji gruntów i budynków.

Należy jednak wskazać, iż kwalifikowanie przeznaczenia gruntów w oparciu o dokumentację dotyczącą kształtowania i prowadzenia polityki przestrzennej nie leży w kompetencji organów podatkowych - art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

Należy zauważyć, iż w przypadku sprzedaży wyodrębnionych geodezyjnie działek, nawet w przypadku gdy są one objęte jedną księgą wieczystą zbycie to na gruncie przepisów podatkowych należy rozpatrywać oddzielnie w odniesieniu do każdej z tych działek. Zatem określenie stawki, bądź zwolnienie nie może być rozszerzane na całą nieruchomość, lecz winno być przyporządkowane do działki lub części działki, która spełnia warunki wynikające z przepisów uprawniające do stosowania preferencji.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż w dniu 15 lipca 2010 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży dwóch nieruchomości (Nieruchomość 1 i Nieruchomość 2) za łączną cenę 6.710.000,00 zł, w tym podatek VAT według stawki 22%. Cena nie zawiera podziału na grunty i poszczególne zabudowania. Nieruchomość 2 - niezabudowana, składa się z działek gruntu o nr ewid. y oraz Z, nabytych w dniu 17 maja 1999 r. od b w upadłości - transakcja nie była opodatkowana podatkiem VAT. Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów z dnia 7 lipca 2010 r. działka gruntu nr y stanowi grunty orne (oznaczenie użytków "Rlllb" i "RlVb"), działka nr z stanowi grunty orne (oznaczenie użytków "RlVa"). Zgodnie z wypisem z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Śródmieścia i Wschodniej Części miasta A, działka nr z przeznaczona jest na cele: RPU - tereny urządzeń obsługi rolnictwa, ZP - tereny zieleni urządzonej - park miejski z urządzeniami zabaw dla dzieci wyposażony w place i k.p. - tereny komunikacji pieszej oraz ścieżek rowerowych. Działka nr y przeznaczona jest na cele: RO/MN - tereny rezerw pod tereny zabudowy mieszkaniowej rezydencjonalnej z zachowaniem istniejących sadów, k.p. - teren komunikacji pieszej oraz ścieżek rowerowych, d - tereny dróg dojazdowych - podstawowego elementu układu komunikacyjnego.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, iż dostawa działki niezabudowanej nr y podlegała opodatkowaniu wg stawki wskazanej w art. 41 ust. 1 ustawy, tj. 22%, gdyż przedmiotowa działka zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczona jest pod zabudowę budynkami i budowlami. Natomiast działka nr z w części przeznaczona pod zabudowę, podlegała opodatkowaniu 22% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, natomiast w części stanowiącej grunty bez prawa jakiejkolwiek zabudowy - o ile fakt ten potwierdzają zapisy planu i Wnioskodawca jest w stanie tę część wydzielić - korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług - na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Stosownie do treści art. 29 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., podstawą podatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W tym miejscu wyjaśnić należy, iż przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają zapisu dotyczącego sposobu podziału nieruchomości gruntowej i wyliczenia części opodatkowanej bądź zwolnionej od podatku od towarów i usług, w sytuacji, gdy grunt ten w części jest opodatkowany stawką podstawową podatku VAT, natomiast w części spełnia przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku. Ww. przepisy nie wskazują też, iż działka gruntu dla potrzeb podatku VAT nie może być dzielona.

Z uwagi na powyższe dopuszcza się, iż w celu wyliczenia tych części można przyjąć różne rozwiązania, np. wg klucza wartościowego lub klucza powierzchniowego.

Zatem, biorąc powyższe pod uwagę każda metoda, czy to oparta na kluczu wartościowym czy też kluczu powierzchniowym, o ile odzwierciedla stan faktyczny, jest właściwa.

Zauważyć należy, iż z cywilistycznego punktu widzenia w omawianym przypadku przedmiotem transakcji może być jeden towar, jednak dla celów podatku od towarów i usług może dojść do dokonania kilku dostaw - każda z odrębnie ustaloną na podstawie przepisów podatkowych, sobie właściwą stawką lub zwolnioną. Na gruncie przepisów podatku od towarów i usług zasadą jest, że jedna dostawa towarów podlega jednej stawce podatku. Jednakże, jeżeli tak wynika z przepisów, konieczne jest odrębne opodatkowanie określonych składników tej dostawy. Zatem okoliczność, iż określone towary stanowią przedmiot jednej dostawy, która z jednej strony obejmuje towar objęty preferencyjną stawką podatku lub zwolnieniem oraz z drugiej strony towar wyłączony z preferencji, nie stoi na przeszkodzie temu, aby dostawa była opodatkowana według zasad właściwych dla każdego z towarów.

Reasumując, podstawę opodatkowania w przedmiotowej sytuacji należy określić zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, tj. jako kwotę należną z tytułu sprzedaży, pomniejszoną o kwotę należnego podatku, przy czym podziału tej podstawy na przypadającą na sprzedaż opodatkowaną i zwolnioną Wnioskodawca powinien dokonać w oparciu o metodę odzwierciedlającą stan faktyczny, w tym przypadku miarodajną.

Jednocześnie wskazać należy, iż od dnia 1 stycznia 2011 r., na podstawie ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), przepis art. 2 pkt 6 otrzymał brzmienie: "Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii".

Ponadto, stosownie do treści obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonego art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578) i zmienionego art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Tut. Organ informuje także, iż od dnia 1 stycznia 2011 r., mocą ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), art. 29 ust. 1 ustawy otrzymał brzmienie: "Podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku."

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stawki podatku oraz podstawy opodatkowania przy sprzedaży Nieruchomości 2 - gruntu niezabudowanego. Natomiast kwestia dotycząca sprzedaży Nieruchomości 1 została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z dnia 18 marca 2011 r. nr ILPP1/443-1326/10-4/NS.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.