ILPP1/443-1325/09-4/MK - Opodatkowanie podatkiem VAT dostawy działek niezabudowanych.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 21 stycznia 2010 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP1/443-1325/09-4/MK Opodatkowanie podatkiem VAT dostawy działek niezabudowanych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2009 r. (data wpływu 26 października 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 grudnia 2009 r. (data wpływu 30 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek. w dniu 30 grudnia 2009 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie stanu faktycznego sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 29 kwietnia 2004 r. Wnioskodawca nabył od X działającego jako Dyrektor Domu Zakonnego, działki gruntu - numer 5639/1 o powierzchni 2.201 m2 i 5640/1 o obszarze 3.006 m2 - sklasyfikowane jako grunty rolne. Nabycia dokonał do majątku wspólnego z żoną. Cena sprzedaży została ustalona przez strony na kwotę 44.360,94 zł. Cena została zapłacona w całości, poprzez potrącenie wszystkich zaległych wierzytelności przysługujących Wnioskodawcy jako osobie prowadzącej firmę pod nazwą "A" z siedzibą w L. z tytułu faktury VAT: numer 2 (...), z dnia 18 czerwca 2001 r., na kwotę 10.937,38 zł; numer 2 (...), z dnia 16 sierpnia 2001 r., na kwotę 16.423,54 zł i numer 4 (...), z dnia 10 grudnia 2001 r. na kwotę 17.000,02 zł wystawionych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod nazwą "A", dla Nowicjatu Towarzystwa (...), wraz z należnymi odsetkami za zwłokę w płatności.

Następnie chcąc odzyskać potrzebne pilnie pieniądze Wnioskodawca podjął wraz z żoną decyzję o sprzedaży powyższych gruntów. Na nieruchomość nie było jednak zainteresowania ze względu na zbyt dużą powierzchnię jak na potrzeby indywidualnego klienta. Wnioskodawca postanowił więc przeprowadzić podział geodezyjny na mniejsze działki. Działka Nr 5639/1 została podzielona na działki 5639/3, 5639/4, 5639/5, 5639/6 oraz podzielono nieruchomość o Nr 5640/1 na działki 5640/3, 5640/4, 5640/5, 5640/6.

Dnia 12 stycznia 2009 r. po kilku latach prób udało się sfinalizować sprzedaż pierwszej działki - państwu Z. i B. M. - działka Nr 5639/6 i 5640/6 o łącznym obszarze 0,1222 ha.

W dniu 19 lutego 2009 r. zbyto kolejne działki, tj. Nr 5639/5 i 5640/5 na rzecz A. i T. M. Kolejne działki - 5639/3 i 5640/3 zostały sprzedane w dniu 24 czerwca 2009 r. na rzecz D.S. w dniu 29 września 2009 r. sprzedane zostały ostatnie działki o Nr 5639/4 i 5640/4, których nabywcami byli J. i E. D.

W dniu 30 grudnia 2009 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek o doprecyzowanie stanu faktycznego sprawy wskazując, iż jest podatnikiem podatku od towarów i usług natomiast małżonka Wnioskodawcy - Pani - nie jest podatnikiem podatku VAT. Zainteresowany nie udostępniał odpłatnie przedmiotowych działek na podstawie umów cywilnoprawnych osobom trzecim. Ponadto Zainteresowany wyjaśnił, iż wraz z małżonką w roku 1997 nabył grunt, który został następnie jednorazowo sprzedany. w przeszłości Wnioskodawca wspólnie z żoną kupił grunt, na którym następnie wybudowano garaże po czym zostały one sprzedane (do transakcji doliczono podatek VAT). Sprzedaż ta jednak dotyczyła gruntów zabudowanych, ale nie na cele mieszkalne, i zdaniem Wnioskodawcy nie powinna być brana pod uwagę przy rozpatrywaniu powyższej sprawy.

Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym, o którym mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Zainteresowany wskazał jednocześnie, iż w czasie w którym posiadał przedmiotowe grunty nie było planu zagospodarowania przestrzennego dla tego terenu ani też studium uwarunkowań i kierunków zabudowy oraz nie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, w związku z tym taka decyzja nie była wydana.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji Wnioskodawca zobowiązany był do zapłaty podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 zwalnia od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Kluczowym wydaje się być odpowiedź na pytanie czy w opisanym przypadku spełnione zostały warunki, o których mowa powyżej:

a.

teren niezabudowany - warunek spełniony,

b.

teren inny niż budowlany,

c.

teren inny niż przeznaczony pod zabudowę.

Notariusz w akcie notarialnym dokumentującym sprzedaż z dnia 12 stycznia 2009 r. w § 1 stwierdza, że "powyższa sprzedaż nastąpiła pod warunkiem, że Agencja Nieruchomości Rolnych działająca na rzecz Skarbu Państwa nie wykona prawa pierwokupu na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. Nr 64, poz. 592 z późn. zm.). Wskazana ustawa stanowi, że:

Artykuł 3 ust. 1 "w przypadku sprzedaży nieruchomości rolnej przez osobę fizyczną lub osobę prawną inną niż Agencja prawo pierwokupu przysługuje z mocy prawa jej dzierżawcy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1.

umowa dzierżawy została zawarta w formie pisemnej i ma datę pewną oraz była wykonywana przez co najmniej 3 lata, licząc od tej daty;

2.

nabywanie nieruchomości wchodzi w skład gospodarstwa rodzinnego dzierżawcy lub jest dzierżawiona przez spółdzielnie produkcji rolnej".

W myśl ust. 2 ww. przepisu, o treści umowy sprzedaży nieruchomości rolnej przez osobę, o której mowa w ust. 1, zawiadamia się dzierżawcę tej nieruchomości, jeżeli umowa dzierżawy trwała co najmniej 3 lata od dnia jej zawarcia.

Jak stanowi ust. 3 przepisu, jeżeli dzierżawcy przysługuje prawo pierwokupu, o którym mowa w ust. 1, zawiadomienie, o którym mowa w ust. 2, wywołuje skutki określone w przepisach Kodeksu cywilnego dotyczących prawa pierwokupu. Zgodnie z art. 3 ust. 4 ustawy, w przypadku braku uprawnionego do pierwokupu, o którym mowa w ust. 1, albo niewykonania przez niego tego prawa, prawo pierwokupu przysługuje z mocy ustawy Agencji, działającej na rzecz Skarbu Państwa.

W związku z faktem, że w ww. przepisie ustawodawca mówi o gruntach rolnych oraz z faktem, że do właściwego Urzędu Wnioskodawca opłaca z tytułu posiadania tych gruntów podatek rolny. Zainteresowany uważa, że jest to grunt rolny a zatem inny niż budowlany.

Mając na względzie fakt, iż teren na którym mieszczą się przedmiotowe grunty nie ma opracowanego planu zagospodarowania przestrzennego Wnioskodawca jest zdania, że teren ten nie jest przeznaczony pod zabudowę. Zainteresowany wyjaśnia, iż nie wnika w jakim celu grunt nabywany jest przez kupców. Wnioskodawca nie wyklucza, że w celach budowlanych, bowiem nabywcy mogą się zwrócić do odpowiedniego urzędu o indywidualne warunki zabudowy i takowe otrzymać. Zainteresowany wyjaśnia, iż z jego punktu widzenia w momencie sprzedaży nie jest to teren przeznaczony pod zabudowę i w związku z tym uważa, że również ten warunek został spełniony.

W momencie zakupu ww. gruntu - w dniu 29 czerwca 2004 r. - w akcie notarialnym Wnioskodawca występował jako osoba prowadząca działalność gospodarczą i zapłata za grunt nastąpiła poprzez potrącenie wierzytelności przysługujących Wnioskodawcy z racji prowadzonej działalności gospodarczej. Grunty te nabył wraz z małżonką do majątku wspólnego (§ 3 aktu notarialnego). Gruntów tych nigdy nie wprowadzał do prowadzonej działalności gospodarczej i w związku z tym uważa, iż posiada prawo sprzedać je jako zwolnione od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwana dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, stosując wykładnię językową przepisu stwierdzić można, iż działalnością gospodarczą jest działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, także wówczas gdy czynność podlegająca opodatkowaniu została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy. Przez częstotliwość należy rozumieć zakładające powtarzalność czynności tego samego rodzaju (np. sprzedaż działek). Natomiast przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca wraz z małżonką nabyli działki gruntu o Nr 5639/1 i 5640/1 o obszarze 3.006 m2, sklasyfikowane jako grunty rolne. Cena została zapłacona w całości poprzez potrącenie wszystkich zaległych wierzytelności przysługujących Wnioskodawcy jako osobie prowadzącej działalności gospodarczą, w związku z niezapłaconymi fakturami VAT o Nr 2 (...), 2 (...) oraz 4 (...). Wnioskodawca postanowił przeprowadzić podział geodezyjny na mniejsze działki. Na skutek tej czynności powstały działki o numerach 5639/3, 5639/4, 5639/5, 5639/6 oraz 5640/3, 5640/4, 5640/5, 5640/6. Zainteresowany wskazał także, iż w czasie w którym posiadał przedmiotowe grunty nie było planu zagospodarowania przestrzennego dla tego terenu ani też studium uwarunkowań i kierunków zabudowy. Wnioskodawca nie występował do organu samorządu terytorialnego z wnioskiem o wydanie decyzji administracyjnych o warunkach zabudowy dla opisanych działek. w dniach 12 stycznia 2009 r., 19 lutego 2009 r., 24 czerwca 2009 r. oraz 29 września 2009 r. zbył 8 działek gruntu. Zainteresowany jest podatnikiem od podatku od towarów i usług, natomiast małżonka Wnioskodawcy takiego statusu nie posiada. Zainteresowany nie jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu ustawy o VAT i przedmiotowych działek nie udostępniał odpłatnie na podstawie umowy cywilnoprawnej osobom trzecim.

W przedmiotowej sprawie istotne jest, że przedmiotowe działki stanowiły formę "płatności" za wierzytelności powstałe w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Zatem ich dalsza sprzedaż związana jest z prowadzoną działalnością i podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Brak jest bowiem podstaw do uznania, iż opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. pozwala by niektóre czynności związane z wykonywaną działalnością gospodarczą podlegały opodatkowaniu, a niektóre nie. Dostawa gruntu była dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług czyli przez podmiot mający status podatnika, tj. prowadzącego samodzielną działalność gospodarczą w rozumieniu powołanej wyżej definicji, a grunt stanowił element majątku prowadzonej działalności.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz stan faktyczny sprawy wskazać należy, iż Wnioskodawca dokonując dostawy działek wykonuje czynność podlegającą opodatkowaniu w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Powyższe wynika z faktu, iż dostawa gruntów - uznanych w świetle art. 2 pkt 6 ustawy za towary - jest czynnością podlegającą na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu. Zakupiona nieruchomość została nabyta jako potrącenie należności z tytułu niezapłaconych faktur VAT wystawionych w związku z transakcjami handlowymi dokonanymi na podstawie prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. w konsekwencji nie można uznać, iż dostawa wydzielonych z pierwotnej nieruchomości działek dotyczy majątku osobistego Wnioskodawcy. Bezpośrednim powodem nabycia nieruchomości pierwotnej była działalność gospodarcza Zainteresowanego i wypłacalność kontrahenta. Skutkiem powyższego dostawa działek jest kolejną transakcją handlową majątku (towarów) nabytych w ramach aktywności zawodowej Wnioskodawcy, mającego jedynie inną niż pieniężna postać.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku wynosi 22%. Jednakże zarówno w treści ustawy o VAT, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku. Zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, objęta jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1.

lokalizację inwestycji terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2.

sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.), dane z ewidencji gruntów i budynków mogą być stosowane wyłącznie posiłkowo gdyż nie zawierają danych o "przeznaczeniu" danego gruntu, a jedynie obejmują dane - w przypadku gruntów - dotyczące ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego (miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego), a w przypadku ich braku inne akty ustanowione przez właściwe organy (studium uwarunkowań oraz decyzja o warunkach zabudowy), natomiast dopiero w przypadku braku wyżej wskazanych dokumentów - ewidencja gruntów.

Jak wynika z przytoczonego stanu faktycznego, przedmiotowe nieruchomości w dacie nabycia przez Wnioskodawcę sklasyfikowane były jako grunty rolne. Jednocześnie - jak oświadczył Wnioskodawca - w czasie posiadania ww. nieruchomości nie było dla opisanych gruntów planu zagospodarowania przestrzennego, nie istniało studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania oraz nie wydawano decyzji administracyjnych o warunkach zabudowy. w konsekwencji o charakterze gruntu decyduje ewidencja, w świetle zapisów której, działki są gruntem rolnym, czyli niezabudowanym i nieprzeznaczonym pod zabudowę.

Mając na względzie powyższe przepisy oraz wskazane elementy stanu faktycznego wyjaśnić należy, iż dostawy przedmiotowych nieruchomości korzystały ze zwolnienia od podatku VAT.

Reasumując, Wnioskodawca dokonując dostawy przedmiotowych działek - uznanych w świetle art. 2 pkt 6 ustawy za towary - wykonuje czynność podlegającą opodatkowaniu - na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zainteresowany nie jest jednak zobligowany do zapłaty podatku od towarów i usług bowiem dostawa działek korzystała ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, ze wzglądu na swój rolny charakter oraz nie objęcia nieruchomości aktami prawa miejscowego i decyzjami przewidzianymi w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl