ILPP1/443-1306/11-2/AWa - Odliczenie podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących raty leasingu samochodu osobowego przeznaczonego na wynajem.

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 3 stycznia 2012 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP1/443-1306/11-2/AWa Odliczenie podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących raty leasingu samochodu osobowego przeznaczonego na wynajem.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 3 października 2011 r. (data wpływu 7 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących raty leasingu samochodu osobowego przeznaczonego na wynajem oraz korekty podatku VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących raty leasingu samochodu osobowego przeznaczonego na wynajem oraz korekty podatku VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej w zakresie m.in. transportu drogowego, usług pośrednictwa ubezpieczeniowego. W miesiącu wrześniu Zainteresowany rozszerzył przedmiot działalności gospodarczej m.in. o wynajem i dzierżawę samochodów osobowych i furgonetek. W najbliższym czasie Wnioskodawca zamierza podpisać umowę leasingu operacyjnego na leasing samochodu osobowego. Samochód ten niezwłocznie po odbiorze z salonu Zainteresowany zamierza oddać w odpłatne używanie innemu przedsiębiorcy na podstawie zawartej z nim umowy najmu o charakterze ciągłym na okres co najmniej 7 miesięcy. Zgodnie z zapisami umowy najmu czynsz za wynajmowany samochód uiszczany będzie co miesiąc. Wnioskodawca z uwagi na to, iż zakupił samochód do wykonywania działalności gospodarczej polegającej na oddaniu samochodu w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu z otrzymanych faktur leasingowych odliczy w całości podatek naliczony zgodnie z art. 86 ust. 4 pkt 7 ppkt b.

Po upływie okresu obowiązywania umowy najmu Zainteresowany wynajmował będzie nadal zakupiony samochód innym przedsiębiorcom lub poprzedniemu najemcy. Jednakże Wnioskodawca nie wyklucza, że po upływie okresu obowiązywania umowy najmu zawartej na okres co najmniej 7 miesięcy zaprzestanie wynajmowanie samochodu i przeznaczy go do własnej działalności np. będzie nim wykonywał przejazdy w celu załatwiania bieżących spraw związanych z dotychczas prowadzoną działalnością gospodarczą do czynności opodatkowanych np. negocjowaniem umów poza siedzibą zamieszkania, spotkaniami z kontrahentami, kontaktami z urzędami itp.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1.

Czy Wnioskodawca może odliczyć podatek naliczony z faktur leasingowych w całości, tj. 100%.

2.

Czy po ewentualnym zaprzestaniu po upływie 7 miesięcy od oddania samochodu w odpłatne używanie jego dalszego odpłatnego wynajmowania i przeznaczeniu samochodu do celów związanych z dotychczas prowadzoną działalnością gospodarczą opodatkowaną, Zainteresowany będzie musiał dokonać korekty podatku VAT naliczonego, który odliczy w całości z faktur leasingowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi z zastrzeżeniem ust. 3-7;

1.

suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

a.

z tytułu nabycia towarów i usług,

b.

potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,

c.

od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4;

2.

w przypadku importu towarów - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego deklaracji importowej z zastrzeżeniem pkt 5;

3.

zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;

4.

kwota podatku należnego od importu usług kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów,

5.

kwota podatku należnego z tytułu importu towarów - w przypadku, o którym mowa w art. 33a.

Przepisy art. 86 ust. 3 ustawy wskazują, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Na mocy art. 86 ust. 4 pkt 7 ustawy, ograniczenia zawartego w art. 86 ust. 3 nie stosuje się w przypadku, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

1.

odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub

2.

oddanie w odpłatne używanie samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. transportu drogowego, a od października będzie również zajmował się wynajmem i dzierżawą samochodów osobowych i furgonetek. Zainteresowany wyleasinguje nowy samochód osobowy, który niezwłocznie po odbiorze z salonu zamierza oddać w odpłatne używanie innemu przedsiębiorcy na podstawie zawartej z nim umowy najmu o charakterze ciągłym na okres co najmniej 7 miesięcy.

Zgodnie z zapisami umowy najmu czynsz za wynajmowany samochód uiszczany będzie co miesiąc. Z uwagi na to, iż samochód używany na podstawie umowy leasingu będzie wykorzystywany do działalności gospodarczej polegającej na oddaniu samochodu w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, przy zakupie samochodu Wnioskodawca odliczy w całości podatek naliczony zgodnie z art. 86 ust. 4 pkt 7 ppkt b.

Po upływie okresu obowiązywania umowy najmu Zainteresowany będzie nadal wynajmował zakupiony samochód innym przedsiębiorcom lub poprzedniemu najemcy. Jednakże nie wyklucza, że po upływie okresu obowiązywania umowy najmu zawartej na okres co najmniej 7 miesięcy zaprzestanie wynajmowania samochodu i przeznaczy go do własnej działalności opodatkowanej, np. będzie nim wykonywał przejazdy w celu załatwiania bieżących spraw związanych z dotychczas prowadzoną opodatkowaną działalnością gospodarczą np. negocjowaniem umów poza siedzibą zamieszkania, spotkaniami z kontrahentami, kontaktami z urzędami itp.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przywołane wyżej przepisy, należy stwierdzić, iż z uwagi na przepis art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b) ustawy o VAT, Zainteresowanemu będzie przysługiwało prawo do odliczenia całości podatku naliczonego zawartego w fakturze VAT dokumentującej czynsze leasingowe z tytułu użytkowania tego samochodu.

Wnioskodawca planuje kontynuację działalności w zakresie wynajmu przedmiotowego samochodu innym przedsiębiorcom lub poprzedniemu najemcy albo jej zaprzestanie i przeznaczenie go do wykonywania własnej działalności opodatkowanej (np. załatwienie bieżących spraw).

Z powyższego wynika, iż zmieni się przeznaczenie przedmiotowego samochodu, jednak Zainteresowany uważa, iż nie zachodzi konieczność korygowania dokonanego przy nabyciu tego samochodu odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego, przy założeniu, że samochód ten nadal będzie służyć czynnościom opodatkowanym. W przedmiotowym przypadku spełnione zostaną przesłanki wynikające z art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b) ustawy warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. samochód osobowy oddany zostanie w odpłatne użytkowanie na podstawie umowy najmu przez okres dłuższy niż 6 miesięcy. Późniejsze przekazanie samochodu do celów działalności gospodarczej jako środek trwały nie spowoduje konieczności korekty podatku naliczonego do wysokości 60% podatku naliczonego nie więcej niż 6.000 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. nadanym ustawą z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

a.

z tytułu nabycia towarów i usług,

b.

potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,

c.

od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z powołanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Do dnia 31 grudnia 2010 r. zasady odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy, natomiast kwestię prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z nabyciem paliwa do samochodów regulował przepis art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Na mocy powołanej wyżej ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, zwanej dalej: "ustawą nowelizującą", z dniem 1 stycznia 2011 r., ww. przepisy art. 86 ust. 3-7a oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług zostały uchylone.

Natomiast dodano m.in. przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej, dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem oraz użytkowaniem samochodów regulują odpowiednio przepisy art. 3 i art. 6 ustawy nowelizującej.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

W świetle tego przepisu możliwość odliczenia całości podatku od nabycia występuje w przypadku, gdy dopuszczalna masa całkowita pojazdu samochodowego przekracza 3,5 tony. Od tej zasady występuje szereg wyjątków, wymienionych w art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej, który stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1.

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2.

pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;

3.

pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4.

pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

5.

pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;

6.

pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

7.

przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

a.

odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub

b.

oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Z literalnego brzmienia przepisu art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b) ustawy wynika, iż koniecznym warunkiem jego zastosowania jest przeznaczenie samochodu do działalności polegającej m.in. na jego wynajmie przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy. Istotne jest, aby przeznaczenie samochodu do działalności polegającej na jego wynajmie trwało nie krócej niż 6 miesięcy, a nie aby jedna czynność wynajmu trwała minimum pół roku.

Ponadto, zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł. Przepis ten nie dotyczy jednak pojazdów wymienionych w art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej, w stosunku do których podatnik ma w pełni prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących płatności z tytułu ww. umów.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż podatnik ma prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktur dokumentujących raty leasingowe od nabytego na podstawie umowy leasingu operacyjnego samochodu osobowego pod warunkiem spełnienia łącznie przesłanek, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy nowelizującej, tj.:

1.

gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, oraz

2.

samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te ww. cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 91 ust. 1 cyt. ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Według zapisów ust. 2 powołanego artykułu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

Stosownie do art. 91 ust. 4 i ust. 5 ustawy w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty. W przypadku, o którym mowa powyżej, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy - ust. 5 art. 90.

Przepis ust. 6, będący niezbędnym doprecyzowaniem ust. 4, określa w jakim przypadku dla celów korekty sprzedaż towaru jest traktowana jako wykorzystanie go do czynności opodatkowanych, a w jakich do czynności zwolnionych od podatku, a mianowicie w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1.

opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;

2.

zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

W myśl zaś art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Artykuł 91 ust. 7a ustawy stanowi doprecyzowanie ww. przepisów. I tak w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, iż w stosunku do środków trwałych o wartości poniżej 15.000 zł, a wykorzystywanych w działalności podatnika do czynności zwolnionych od podatku VAT, przewidziano roczny okres korekty. Zatem, w przypadku zmiany ich przeznaczenia zastosowanie znajdują przepisy ust. 1 i ust. 3 art. 91 ustawy, w związku z ust. 7 tego artykułu. Korekta podatku naliczonego w sposób przewidziany w art. 91 ust. 1 ww. ustawy jest korektą dokonywaną po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało, i stosownie do reguły wyrażonej w art. 91 ust. 7 - nie przysługiwało - prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Według ustawy o podatku od towarów i usług rok podatkowy jest rokiem kalendarzowym.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w miesiącu wrześniu rozszerzył przedmiot prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie m.in. transportu drogowego, usług pośrednictwa ubezpieczeniowego m.in. o wynajem i dzierżawę samochodów osobowych i furgonetek. Zainteresowany zamierza podpisać umowę leasingu operacyjnego na samochód osobowy, który planuje następnie oddać w odpłatne używanie innemu przedsiębiorcy na podstawie zawartej z nim umowy najmu o charakterze ciągłym na okres co najmniej 7 miesięcy. Zgodnie z zapisami ww. umowy czynsz za wynajmowany samochód uiszczany będzie co miesiąc. Wnioskodawca z uwagi na to, iż zakupił samochód do wykonywania działalności gospodarczej polegającej na oddaniu samochodu w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu z otrzymanych faktur leasingowych odliczy w całości podatek naliczony zgodnie z art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b) ustawy. Po upływie okresu obowiązywania umowy najmu Zainteresowany nadal będzie wynajmował zakupiony samochód innym przedsiębiorcom lub poprzedniemu najemcy. Jednakże Wnioskodawca nie wyklucza, że po upływie okresu obowiązywania umowy najmu zawartej na okres co najmniej 7 miesięcy zaprzestanie wynajmowanie samochodu i przeznaczy go do własnej działalności np. będzie nim wykonywał przejazdy w celu załatwiania bieżących spraw związanych z dotychczas prowadzoną działalnością gospodarczą do czynności opodatkowanych np. negocjowaniem umów poza siedzibą zamieszkania, spotkaniami z kontrahentami, kontaktami z urzędami itp.

W świetle powołanych przepisów prawa stwierdzić zatem należy, iż w sytuacji, gdy przedmiotem prowadzonej działalności jest oddanie w odpłatne używanie samochodu osobowego na podstawie umowy najmu, a samochód ten jest przeznaczony wyłącznie do wykorzystania na ten cel przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy, Wnioskodawcy przysługuje (o ile nie zaistnieją przesłanki negatywne określone w art. 88 ustawy) pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących płatności z tytułu zawartej umowy leasingowej.

Z przepisu art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ww. ustawy wynika, że nabyty na umowę leasingu operacyjnego samochód osobowy, od którego przysługuje 100% odliczenia podatku naliczonego od rat leasingowych winien być przeznaczony przez podatnika wyłącznie na cele wynajmu przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy. Zatem, przez ten okres podatnik musi przeznaczyć ten pojazd wyłącznie na ten cel, zaś po okresie nie krótszym niż 6 miesięcy może przeznaczyć go oprócz najmu również na cele prowadzonej działalności. W tak przedstawionej sytuacji podatnikowi będzie nadal przysługiwało 100% prawo do odliczenia podatku od rat leasingowych do końca trwania umowy leasingu.

Natomiast, ograniczone prawo do odliczenia podatku od rat leasingowych przysługiwać będzie wówczas, gdy po 6 miesiącach wykorzystywany na wynajem samochód osobowy przeznaczony jest wyłącznie do wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż w przypadku, gdy podatnik zawarł umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem był samochód osobowy, a następnie samochód ten:

* przez pierwsze 6 miesięcy przeznaczył wyłącznie na wynajem - zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy nowelizującej, podatnik ma pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od każdej raty leasingowej,

* po okresie 6 miesięcznego wynajmu przeznaczył wyłącznie do wykorzystania w prowadzonej działalności gospodarczej - podatnik nie może kontynuować odliczenia w wysokości 100% podatku, wystąpi u niego ograniczenie odliczenia, tj. 60% od każdej kolejnej raty leasingowej.

Zatem, Zainteresowanemu po okresie wynajmu będzie przysługiwało odliczenie podatku naliczonego w wysokości 60% od każdej raty leasingowej, przy czym nie więcej niż 6.000 zł licząc łącznie od początku trwania okresu leasingu. Zatem, jeśli Wnioskodawca już odliczył 6.000 zł w czasie, gdy odliczał podatek w pełnej wysokości (100%), dalsze odliczenie nie będzie jemu przysługiwało.

Ad. 1

Mając na uwadze powołany stan prawny oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, przez okres co najmniej 6 miesięcy będzie wykorzystywał przedmiotowy samochód osobowy wyłącznie w ten sposób, iż odda go w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, wówczas zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy nowelizującej, będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia całości, tj. 100% podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT wystawionych mu przez leasingodawcę z tytułu leasingu operacyjnego przy założeniu, iż w analizowanej sprawie nie zajdzie wyłączenie określone w art. 88 ustawy.

Ad. 2

W sytuacji, gdy po okresie 6 miesięcznego wynajmu Zainteresowany przeznaczy ww. samochód osobowy wyłącznie do wykorzystania w prowadzonej działalności gospodarczej - podatnik nie będzie mógł kontynuować odliczenia w wysokości 100% podatku. Wówczas wystąpi u niego ograniczenie prawa do odliczenia, tj. 60% od każdej kolejnej raty leasingowej, przy czym nie więcej niż 6.000 zł licząc łącznie od początku trwania okresu leasingu. Zatem, jeśli Wnioskodawca już odliczył 6.000 zł w czasie, gdy odliczał podatek w pełnej wysokości (100%), dalsze odliczenie nie będzie jemu przysługiwało. Zainteresowany będzie zobowiązany dokonać korekty podatku VAT naliczonego, który odliczy z faktur leasingowych, tylko w sytuacji, gdy przekroczy próg 6.000 zł.

Jednocześnie zaznacza się, iż stanowisko Wnioskodawcy dotyczące braku konieczności dokonania korekty podatku VAT w związku z zaprzestaniem po upływie 7 miesięcy od oddania samochodu w odpłatne używanie jego dalszego odpłatnego wynajmowania i przeznaczeniu go do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą opodatkowaną, uznano za prawidłowe, jednakże z uwagi na obowiązujący limit, tj. Zainteresowany ma prawo odliczyć podatek VAT w kwocie nie większej niż 6.000 zł licząc łącznie od początku trwania okresu leasingu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl