ILPP1/443-1302/11-2/AW - Zwolnienie z podatku na podstawie art. 113 ust. 1 u.p.t.u.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 3 października 2011 r. (data wpływu 6 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia podmiotowego z tytułu świadczenia usług rachunkowo-księgowych - jest prawidłowe.

W dniu 6 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia podmiotowego z tytułu świadczenia usług rachunkowo-księgowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca posiada uprawnienia doradcy podatkowego i w tym zakresie prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Od dnia 1 stycznia 2012 r., na mocy posiadanych uprawnień, Zainteresowany zamierza założyć spółkę cywilną (biuro rachunkowe) świadczącą usługi obsługi rachunkowo-księgowej w zakresie prowadzenia:

Powyższe usługi spółka (biuro rachunkowe) będzie wykonywać na podstawie dokumentów powierzonych przez przedsiębiorców. Czynności te są sklasyfikowane według PKD 2007 pod kodem 69.20.Z "Działalność rachunkowo-księgowa; doradztwo podatkowe", a według PKWiU z roku 2008 pod symbolem np.: 69.20.21.0; 69.20.22.0; 69.20.24.0; 69.20.29.0; 69.20.23.0.

Spółka będzie wykonywać te czynności na zlecenie/na rzecz klientów - osób fizycznych, prowadzących działalność gospodarczą, nie udzielając przy tym porad prawnych, a jedynie sporządzając i podpisując w ich imieniu deklaracje podatkowe.

Spółka nie będzie świadczyć usług w zakresie doradztwa, a także nie będzie zajmować się sporządzaniem deklaracji podatkowych i udzielaniem pomocy w tym zakresie osobom nieprowadzącym działalności gospodarczej oraz podmiotom gospodarczym, którym nie prowadzi ewidencji lub ksiąg.

Działalność spółki prowadzona byłaby na podstawie wpisu do Ewidencji Działalności Gospodarczej.

Spółka rozpoczynająca działalność zamierza skorzystać ze zwolnienia podmiotowego VAT określonego w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) - dalej u.p.t.u.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność gospodarcza w zakresie usług księgowych, których zakres i istota została przedstawiona we wniosku, może korzystać ze zwolnienia podmiotowego w podatku VAT, w oparciu o art. 113 ustawy o VAT.

Własne stanowisko Zainteresowany opiera na wyjaśnieniach zawartych w piśmie Ministerstwa Finansów.

Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 17 lipca 1997 r., PP3-8228-618/97/AK stwierdziło, że: "Przepisy ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. Nr 102, poz. 475) wymieniają określone rodzaje usług, które w ramach zawodu doradcy podatkowego mogą być świadczone. Nie wszystkie jednak usługi powinny być opodatkowane podatkiem od towarów i usług tylko z tego względu, że są wykonywane na podstawie licencji dotyczącej doradztwa podatkowego. Zatem prowadząc działalność polegającą wyłącznie na obsłudze rachunkowo-księgowej różnych jednostek (m.in. prowadzenie ksiąg i ewidencji podatkowych, wypełnianie deklaracji i zeznań podatkowych), podmiot może korzystać ze zwolnienia określonego w art. 14 ust. 1 pkt 1 i ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.). O wyłączeniu ze zwolnień podmiotowych decyduje istota i klasyfikacja wykonywanych czynności, a nie nazwa uprawnień zawodowych w zakresie doradztwa, wydanych w związku z ustawą o doradcach podatkowych".

Z tego też względu, jeżeli podatnik wykonuje czynności wyłącznie w zakresie prowadzenia ksiąg i ewidencji podatkowych, to nie będzie to wyłączało prawa do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 u.p.t.u. Również sporządzanie deklaracji podatkowych na rzecz obsługiwanych podmiotów nie wyłącza prawa do zwolnienia, czynności te mieszczą się bowiem w zakresie obsługi rachunkowo-księgowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W świetle art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z powołanych przepisów wynika zatem, że do kwoty limitu 150.000 zł nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, które korzystały ze zwolnienia przedmiotowego.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 (art. 113 ust. 4 ustawy).

W oparciu o art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (...).

Stosownie do art. 113 ust. 7 ustawy, przepis ust. 5 stosuje się również do podatników, którzy rezygnują ze zwolnienia, o którym mowa w:

Na mocy art. 113 ust. 9 ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio (art. 113 ust. 10 ustawy).

Na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Zauważyć należy, iż na mocy art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a) i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W wykonaniu ww. delegacji Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Stosownie do § 27 ww. rozporządzenia, Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia.

W poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia (bez względu na symbol PKWiU), wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Z powyższego wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin "doradztwo" obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia "usługi w zakresie doradztwa" jest szerszy niż termin "usługi w zakresie doradztwa podatkowego". Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 "doradzać" znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć szeroko. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Czynności doradztwa podatkowego, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213) obejmują:

Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 ww. ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie. Oznacza to, że w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych, musi się to odbywać w imieniu i na rzecz podatników wraz z udzielaniem pomocy w tym zakresie. Podobnie rzecz się ma przy sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.).

Usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2 (art. 76a ust. 1 cyt. ustawy).

W myśl art. 76a ust. 2 ww. ustawy, przedsiębiorcy wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności obejmującej:

Stosownie do zapisu art. 76a ust. 3 powołanej ustawy, działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca posiada uprawnienia doradcy podatkowego i w tym zakresie prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Od dnia 1 stycznia 2012 r., na mocy posiadanych uprawnień, Zainteresowany zamierza założyć spółkę cywilną (biuro rachunkowe) świadczącą usługi obsługi rachunkowo-księgowej w zakresie: prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, rejestrów sprzedaży i zakupów VAT, i przygotowywania na ich podstawie deklaracji VAT, obliczania/rozliczania zaliczek na podatek dochodowy przedsiębiorców (klientów) i ich pracowników oraz sporządzania stosownych informacji/deklaracji podatkowych, sporządzanych na podstawie prowadzonych ksiąg i innych ewidencji podatkowych, obliczania/rozliczania składek ZUS, dotyczących przedsiębiorców i ich pracowników, i przygotowywania stosownych deklaracji/raportów do ZUS, ewidencji środków trwałych oraz ewidencji wyposażenia, sporządzania list płac dla pracowników klientów, ewidencji przychodów.

Ww. usługi spółka (biuro rachunkowe) będzie wykonywać na podstawie dokumentów powierzonych przez przedsiębiorców. Czynności te są sklasyfikowane według PKD 2007 pod kodem 69.20.Z "Działalność rachunkowo-księgowa; doradztwo podatkowe".

Spółka będzie wykonywać te czynności na zlecenie/na rzecz klientów - osób fizycznych, prowadzących działalność gospodarczą, nie udzielając przy tym porad prawnych, a jedynie sporządzając i podpisując w ich imieniu deklaracje podatkowe.

Spółka nie będzie świadczyć usług w zakresie doradztwa, a także nie będzie zajmować się sporządzaniem deklaracji podatkowych i udzielaniem pomocy w tym zakresie osobom nieprowadzącym działalności gospodarczej oraz podmiotom gospodarczym, którym nie prowadzi ewidencji lub ksiąg.

Odnosząc przedstawione okoliczności sprawy do obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, iż nowo utworzona spółka cywilna świadcząc ww. usługi, będzie od dnia 1 stycznia 2012 r. korzystała ze zwolnienia podmiotowego od podatku, przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy, do momentu przekroczenia kwoty obrotu określonej w powołanym artykule, z uwzględnieniem ust. 5 tego przepisu, przy założeniu, że spółka nie będzie wykonywała usług o charakterze doradczym, ani nie będzie udzielała porad prawnych, a przygotowywanie deklaracji podatkowych nie będzie realizowane w ramach odrębnego zlecenia, lecz będzie stanowiło element kompleksowej usługi w zakresie rachunkowości.

Reasumując, spółce cywilnej z chwilą rozpoczęcia działalności gospodarczej będzie przysługiwało prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy, pod warunkiem, że spółka nie będzie świadczyła usług o charakterze doradczym oraz nie będzie udzielała porad prawnych.

Natomiast, fakt sporządzania deklaracji podatkowych i ich podpisywania, o ile nie będzie realizowany w ramach odrębnego zlecenia, lecz będzie stanowił element kompleksowej usługi w zakresie rachunkowości, nie będzie uznany za czynność doradztwa podatkowego. Zatem w tym przypadku nie będzie miało zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy. Oznacza to, że spółka będzie miała możliwość skorzystania z ww. zwolnienia podmiotowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.