ILPP1/443-130/08-4/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowejw Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2008 r. (data wpływu 29 stycznia 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 marca 2008 r. (data wpływu 18 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości niezabudowanej - jest prawidłowe.

W dniu 29 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości niezabudowanej. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 marca 2008 r. (data wpływu 18 marca 2008 r.) o pełnomocnictwo.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W celu prowadzenia działalności gospodarczej, w styczniu 2008 r. Wnioskodawca zakupił nieruchomość, która zgodnie z wpisem do księgi wieczystej jest nieruchomością niezabudowaną. Wg wypisu z rejestru gruntów przedmiotowa nieruchomość jest sklasyfikowana jako grunty orne. Pomimo, że nieruchomość znajduje się w obrębie miasta X, nie została objęta ani miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ani studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Sprzedawca nieruchomości jest osobą fizyczną, zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT, który z tytułu dzierżawy części opisanej nieruchomości odprowadzał podatek VAT. Nieruchomość jest nieuzbrojona i tylko w części, która była objęta dzierżawą jest doprowadzona woda i telefon. Dzierżawcy postawili tam 3 przenośne kontenery. Sprzedający nabył ww. nieruchomość w roku 1998, w ramach umowy kupna, ponadto w ostatnim okresie sprzedawał już nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w omawianej sytuacji sprzedawca słusznie zastosował 22% stawkę podatku VAT, czy należało skorzystać z zapisu art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i zastosować zwolnienie.

Zdaniem Wnioskodawcy, grunt służył prowadzeniu działalności gospodarczej, a wynikające z dzierżawy korzyści były opodatkowane, tak więc dla dostawy ww. nieruchomości słusznie zastosowano 22% stawkę podatku. Podatek VAT od opisanej transakcji zostanie odprowadzony do urzędu skarbowego, a Wnioskodawca będzie mógł go rozliczyć w deklaracji za miesiąc, w którym nastąpiło nabycie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów (zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy) należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Grunt niezabudowany jest towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, zatem jego sprzedaż dokonywana przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ww. ustawy czyli osobę prawną, jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej oraz osobę fizyczną wykonującą samodzielnie działalność gospodarczą, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ustawodawca daje jednak podatnikom szereg możliwości zastosowania zwolnień podatkowych.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Z przytoczonego wyżej przepisu jednoznacznie wynika, że kluczowym elementem pozwalającym stwierdzić, czy dostawa nieruchomości niezabudowanych może skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT jest określenie przeznaczenia gruntu.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Dane z ewidencji gruntów i budynków mogą być stosowane wyłącznie posiłkowo, gdyż nie zawierają danych o "przeznaczeniu" danego gruntu, co jest warunkiem decydującym o zwolnieniu z podatku w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, a jedynie obejmują dane dotyczące ich aktualnego wykorzystania - art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. z 2005 r. Dz. U. Nr 240, poz. 2027 ze. zm.).

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca kupił nieruchomość niezabudowaną sklasyfikowaną w ewidencji gruntów jako grunt orny, która nie została objęta zarówno miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jak również studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Przedmiotowa nieruchomość jest częściowo uzbrojona (przyłączono sieć wodociągową i telefoniczną), a ponadto była wykorzystywana przez zbywcę do prowadzenia działalności gospodarczej (dzierżawa), z którego to tytułu właściciel gruntu był czynnym podatnikiem VAT. Istotnym elementem w analizowanym stanie faktycznym jest również fakt, że sprzedający dokonywał już wcześniej dostaw nieruchomości.

Mając na uwadze powyższą analizę przepisów należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowej nieruchomości została słusznie opodatkowana stawką podatku w wysokości 22%, ponieważ nieruchomość była wykorzystywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ponadto jest częściowo uzbrojona, a sprzedający w ostatnim okresie sprzedawał już nieruchomości.

Ponadto należy podkreślić, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla sprzedawcy ww. nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.