ILPP1/443-1265/09-4/AI

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Parafii Rzymskokatolickiej, przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2009 r. (data wpływu 13 października 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 grudnia 2009 r. (data wpływu 10 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 13 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego. Powyższy wniosek uzupełniono pismem z dnia 9 grudnia 2009 r. o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina zamierza zawrzeć bezpłatną umowę użyczenia z Parafią Rzymskokatolicką. Przedmiotem użyczenia mają być nieruchomości będące własnością Parafii. Na użyczonym terenie Gmina planuje utworzyć teren rekreacyjno - kulturalny dla mieszkańców Gminy (plac zabaw, muszla koncertowa, boiska do gry w siatkówkę i koszykówkę, ławki, nasadzenia zieleni itp.). Czas trwania umowy to 30 lat.

Z pisma uzupełniającego z dnia 9 grudnia 2009 r. wynika, iż grunty stanowiące przedmiot interpretacji były własnością Parafii od momentu jej powstania, tj. od roku 1819. w związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy trudno mówić o przysługiwaniu prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości. Parafia nie wykorzystywała i nie wykorzystuje nieruchomości w działalności gospodarczej. Parafia nie była i nie jest podatnikiem podatku VAT. Nieruchomość nie była i nie jest przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych o podobnym charakterze. Na terenie mającym być przedmiotem umowy obowiązuje studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania terenu z roku 2001, w którym teren ten jest przeznaczony pod zieleń publiczną, wody otwarte, usługi różne w tym: handel, gastronomia, usługi bankowe. Nieruchomość jest nieruchomością gruntową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z wyżej wspomnianą transakcją po stronie Parafii powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, na Parafię nie zostanie nałożony obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, ponieważ parafia nie jest podatnikiem tego podatku na podstawie art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), ponieważ nie prowadzi samodzielnie działalności gospodarczej. Zwolnieniu podlega również czynność zawarcia umowy użyczenia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast, w myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, co do zasady podlegają czynności wykonywane odpłatnie.

Jednak, zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję dostawy towarów lub świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Czynnością zrównaną z odpłatną dostawą towarów, stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, jest także przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy).

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy, jako odpłatne świadczenie usług traktuje się także nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części.

Na podstawie powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że każde przekazanie należących do przedsiębiorstwa podatnika towarów bez wynagrodzenia (w szczególności darowizny), niezależnie od tego, czy następują one na cele prowadzonej działalności gospodarczej czy też nie, uznać należy za opodatkowaną dostawę towarów, z wyjątkiem czynności wymienionych w art. 7 ust. 3 - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Natomiast nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące warunki:

* nieodpłatne świadczenie usług nie jest związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa,

* podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami.

Przy czym niedopełnienie któregokolwiek z ww. warunków jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przedstawiona powyżej analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług jednoznacznie wskazuje, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają transakcje, których przedmiotem jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług lub czynności, które na mocy art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 zostały zrównane z czynnościami odpłatnymi, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że Parafia zamierza zawrzeć bezpłatną umowę użyczenia z Gminą. Przedmiotem użyczenia mają być nieruchomości będące własnością Parafii. Na użyczonym terenie Gmina planuje utworzyć teren rekreacyjno - kulturalny dla mieszkańców Gminy (plac zabaw, muszla koncertowa, boiska do gry w siatkówkę i koszykówkę, ławki, nasadzenia zieleni itp.). Czas trwania umowy to 30 lat. Grunty stanowiące przedmiot interpretacji były własnością Parafii od momentu jej powstania, tj. od roku 1819. w związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości Parafii nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Parafia nie wykorzystywała i nie wykorzystuje nieruchomości w działalności gospodarczej. Parafia nie była i nie jest podatnikiem podatku VAT. Nieruchomość nie była i nie jest przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych o podobnym charakterze. Na terenie mającym być przedmiotem umowy obowiązuje studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania terenu z roku 2001, w którym teren ten jest przeznaczony pod zieleń publiczną, wody otwarte, usługi różne w tym: handel, gastronomia, usługi bankowe. Nieruchomość jest nieruchomością gruntową.

Stosownie do art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Istotnymi cechami tej umowy są zatem dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas oraz nieodpłatność. Ponadto ważne jest, że umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy.

Powyższe oznacza, że oddanie rzeczy do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia - na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług - stanowi nieodpłatne świadczenie usług.

Mając na uwadze przedstawioną wyżej analizę przepisów oraz zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż z uwagi na niespełnienie co najmniej jednego z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy - brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu przez Wnioskodawcę towarów i usług związanych ze świadczoną usługą - nieodpłatne przekazanie części nieruchomości (gruntu) na podstawie umowy użyczenia nie może być traktowane jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ww. przepisu. w konsekwencji, w przedmiotowej sprawie, opisana czynność nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku VAT.

Zatem, w związku z przedmiotową transakcją, po stronie Parafii nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe, jednakże z uwagi na zastosowanie innych przepisów prawa niż wskazane przez Wnioskodawcę.

Informuje się ponadto, iż w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego. Natomiast kwestia dotycząca podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych z tytułu zawarcia umowy bezpłatnego użyczenia nieruchomości została rozstrzygnięta w interpretacji z dnia 22 grudnia 2009 r. nr ILPB3/423-918/09-4/JG.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.