ILPP1/443-1237/10-4/NS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania Interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2010 r. (data wpływu 24 listopada 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 lutego 2011 r. (data wpływu 7 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości w ramach postępowania upadłościowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości w ramach postępowania upadłościowego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 1 lutego 2011 r. (data wpływu 7 lutego 2011 r.) o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 17 grudnia 2007 r. Sąd Rejonowy, ogłosił upadłość X prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w Y, sygn. akt (...). Postanowienie to jest prawomocne.

Postanowieniem z dnia 6 maja 2008 r. Sąd Rejonowy, powołał Panią Z na syndyka masy upadłości, sygn. akt (...). Postanowienie to jest prawomocne.

W celu wykazania legitymacji syndyka do wystąpienia z niniejszym wnioskiem, Zainteresowana wskazuje, iż w myśl art. 173 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1361 z późn. zm.) w brzmieniu sprzed zmiany ustawy z dnia 6 marca 2009 r., syndyk niezwłocznie obejmuje majątek upadłego, zarządza nim, zabezpiecza go przed zniszczeniem, uszkodzeniem lub zabraniem go przez osoby postronne oraz przystępuje do jego likwidacji. Jednocześnie zgodnie z art. 160 ust. 1 ww. ustawy, w sprawach dotyczących masy upadłości syndyk dokonuje czynności na rachunek upadłego, lecz w imieniu własnym.

W ramach prowadzonego postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, przedmiotem sprzedaży będzie prawo własności niezabudowanych nieruchomości rolnych położonych w A oraz B, zlokalizowanych w powiecie Y, województwo C.

Właścicielami ww. nieruchomości na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej są X i D.

Dla nieruchomości położonej w A, która składa się z działek ewidencyjnych o nr 376, 377 oraz 392 jest założona księga wieczysta KW o nr (...).

Dla nieruchomości położonej w B, która składa się z działki ewidencyjnej nr 44 jest założona księga wieczysta KW nr (...).

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy Y zatwierdzonym Uchwałą nr (...) Rady Gminy w Y z dnia 27 października 2004 r. oraz zmianą ww. planu zatwierdzoną Uchwałą nr (...) Rady Gminy w Y z dnia 30 marca 2007 r. poszczególne działki ewidencyjne wchodzące w skład ww. nieruchomości leżą na następujących terenach:

Na podstawie prawomocnego wyroku z dnia 4 maja 1994 r. wydanego przez Sąd Wojewódzki w Y w sprawie o sygn. akt (...) upadły i jego małżonka w dniu 30 sierpnia 1994 r. zostali wpisani jako właściciele nieruchomości położonej w B, dla której jest prowadzona księga wieczysta nr (...) oraz jako właściciele nieruchomości położonej w A, dla której jest prowadzona księga wieczysta nr (...).

Przedmiotowe nieruchomości rolne stanowią majątek prywatny upadłego i jego żony oraz nie zostały zakupione w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Dodatkowo należy wskazać, iż ww. nieruchomości stanowią tereny rolne "R" przeznaczone do zagospodarowania rolniczego. Są to grunty rolne, w tym tereny upraw polowych i plantacji.

Jednocześnie Wnioskodawczyni wskazała, iż upadły X nie był i nie jest zarejestrowany w Urzędzie Skarbowym w Y jako rolnik ryczałtowy w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Upadły jest natomiast zarejestrowany w US w Y jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą - VAT-7 oraz posiada numer REGON - (...) i w związku z tą działalnością był podatnikiem podatku VAT.

Z dokumentacji księgowej przekazanej przez upadłego nie wynika, aby ww. nieruchomości były związane z prowadzoną przez X działalnością gospodarczą, nie znajdują się w ewidencji środków trwałych, jak również nie były udostępniane przez upadłego osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych.

W związku z ogłoszeniem upadłości w oparciu o treść art. 124 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze cały majątek upadłego, w tym także przedmiotowe nieruchomości weszły do masy upadłości natomiast na zasadzie art. 75 ust. 1 ww. ustawy X utracił prawo zarządu oraz możliwość korzystania i rozporządzania mieniem wchodzącym do masy.

Wobec powyższego, w ramach prowadzonego postępowania upadłościowego to Syndyk podejmuje czynności związane z likwidacją masy upadłości polegające na sprzedaży poszczególnych składników masy w tym także ww. nieruchomości oraz będzie przystępował do sprzedaży pozostałych nieruchomości.

W złożonym w dniu 7 lutego 2011 r. uzupełnieniu do wniosku Zainteresowana wskazała następujące informacje:

W dniu 2 czerwca 1992 r. upadły sprzedał przedmiotowe działki. Wyrokiem z dnia 4 maja 1994 r. Sąd Wojewódzki w Y w sprawie o sygn. akt (...) uznał za nieważną umowę sprzedaży z dnia 2 czerwca 1992 r. wobec czego upadły i jego małżonka w dniu 30 sierpnia 1994 r. zostali wpisani ponownie jako właściciele nieruchomości położonej w B, dla której jest prowadzona księga wieczysta nr (...) oraz jako właściciele nieruchomości położonej w A, dla której jest prowadzona księga wieczysta nr (...). Od tego czasu nie dokonywał sprzedaży ww. działek. Obecnie Syndyk zamierza je sprzedać w ramach prowadzonego postępowania upadłościowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż wyżej opisanych nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a jeśli tak, to jaka stawka podatku VAT winna być zastosowana.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 5 ust. 1, art. 2 pkt 6 oraz art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, dostawa nieruchomości stanowiących własność prywatną upadłego i jego żony (nie ujętych w ewidencji środków trwałych firmy) nie nosi znamion sprzedaży związanej z działalnością gospodarczą. Tym samym osobę dokonującą sprzedaży nie uznaje się za podatnika, w związku z powyższym przedmiotowa dostawa, w opinii Zainteresowanej, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Również dostawa ww. nieruchomości, w ocenie Wnioskodawczyni, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od tego podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Zatem, na mocy tego przepisu opodatkowaniu VAT podlegają jedynie tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., nadanym ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku od towarów i usług, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

W przedmiotowej sprawie, na szczególne podkreślenie zasługuje fakt, iż definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, jednoznacznie przesądza, że działalność wykonywana przez rolników zawiera się w pojęciu działalności gospodarczej.

Według art. 2 pkt 19 ustawy, przez rolnika ryczałtowego rozumie się rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Przez działalność rolniczą rozumie się - w świetle art. 2 pkt 15 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. - produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

W oparciu o art. 2 pkt 16 ustawy, przez gospodarstwo rolne rozumie się gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym.

Z opisu sprawy wynika, iż w dniu 17 grudnia 2007 r. Sąd Rejonowy ogłosił upadłość X prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w Y. W ramach prowadzonego postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, przedmiotem sprzedaży będzie prawo własności niezabudowanych nieruchomości rolnych położonych w A oraz B, zlokalizowanych w powiecie Y, województwo C. Właścicielami ww. nieruchomości na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej są X i D. Z dokumentacji księgowej przekazanej przez upadłego nie wynika, aby ww. nieruchomości były związane z prowadzoną przez X działalnością gospodarczą, nie znajdują się w ewidencji środków trwałych. Jak wskazała Wnioskodawczyni, upadły X zakupił przedmiotowe działki z zamiarem ich wykorzystywania w działalności rolniczej. Z informacji uzyskanych przez Syndyka wynika, że upadły X wykorzystywał przedmiotowe nieruchomości w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, albowiem wydzierżawiał grunty, jak również dokonywał zbioru i sprzedaży produktów rolnych pochodzących z tych działek. W trakcie prowadzonego postępowania upadłościowego Syndyk mający wyłączne prawo dysponowania majątkiem upadłego będzie sprzedawał jeszcze inne grunty należące do upadłego.

Wskazać należy, iż grunt rolny wykorzystywany przez rolnika do prowadzenia działalności rolniczej nie stanowi jego majątku osobistego, lecz majątek wykorzystywany w działalności gospodarczej (rolniczej). Wobec powyższego, w świetle definicji zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy, rolnicy traktowani są na tych samych zasadach co handlowcy, producenci, czy usługodawcy. W konsekwencji należy uznać, że działalność prowadzona przez rolników mieści się w pojęciu działalności gospodarczej. Grunty te, jako wykorzystywane w działalności rolniczej (działalności uznanej za działalność gospodarczą na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług) należy uznać za związane z tą działalnością.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że planowana przez Syndyka sprzedaż gruntów wykorzystywanych przez osobę upadłego do działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym do działalności gospodarczej w rozumieniu tej ustawy, będzie podlegała jej regulacjom, a osoba upadłego występować będzie w tych transakcjach w charakterze podatnika tego podatku.

Podstawowa stawka podatku - na mocy art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie natomiast do treści obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonego art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionego art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy odwołać się do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Dla prawidłowego określenia przeznaczenia terenów istotne znaczenie odgrywa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ww. ustawy. Stosownie do treści art. 4 ust. 1 tej ustawy ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (art. 4 ust. 2 cyt. ustawy).

Na podstawie art. 3 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy należy do jej zadań własnych. W świetle art. 9 ust. 1 ww. ustawy polityka przestrzenna gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Studium nie jest aktem prawa miejscowego, jednakże jego postanowienia są wiążące dla Rady Gminy przy uchwalaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu (art. 9 ust. 4 i ust. 5 cyt. ustawy).

Natomiast, ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 z późn. zm.), informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznie w niej zawartych.

Z powyższych przepisów wynika, że o przeznaczeniu danego terenu decyduje plan zagospodarowania przestrzennego lub decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, decyduje przeznaczenie określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku ww. dokumentacji - przeznaczenie terenu może wynikać z ewidencji gruntów i budynków.

Należy jednak wskazać, iż kwalifikowanie przeznaczenia gruntów w oparciu o dokumentację dotyczącą kształtowania i prowadzenia polityki przestrzennej nie leży w kompetencji organów podatkowych - art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

Z przedłożonego wniosku wynika, iż w ramach prowadzonego postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, przedmiotem sprzedaży będzie prawo własności niezabudowanych nieruchomości. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy Y poszczególne działki ewidencyjne wchodzące w skład ww. nieruchomości leżą na następujących terenach:

Jak wskazała Wnioskodawczyni, ww. nieruchomości stanowią tereny rolne "R" przeznaczone do zagospodarowania rolniczego. Są to grunty rolne, w tym tereny upraw polowych i plantacji.

Posiłkując się treścią załącznika Nr 1 poz. 3 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. 164, poz. 1587) stwierdzić należy, że "tereny zabudowy zagrodowej" zostały zaklasyfikowane w grupie "tereny użytkowane rolniczo", która obejmuje trzy podgrupy:

* 3.1 "tereny rolnicze" - oznaczenie literowe R;

* 3.2 "tereny obsługi produkcji w gospodarstwach rolnych, hodowlanych, ogrodniczych oraz gospodarstwach leśnych i rybackich" - oznaczenie literowe RU;

* 3.3 "tereny zabudowy zagrodowej w gospodarstwach rolnych, hodowlanych i ogrodniczych" - oznaczenie literowe RM.

Z powyższego wynika zatem jednoznacznie, że "tereny zabudowy zagrodowej" we wskazanych gospodarstwach to odmienna klasyfikacja od "terenów rolniczych", a zatem terenów przeznaczonych typowo pod uprawy rolne czy ogrodnicze. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia zabudowa zagrodowa, posiłkując się jednak innymi kryteriami stwierdzić należy jednoznacznie, że tereny zabudowy zagrodowej, to tereny przeznaczone pod zabudowę.

W tym zakresie można odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. z 2010 r. Dz. U. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.). Stosownie do treści art. 29 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, pozwolenia na budowę nie wymaga budowa obiektów gospodarczych związanych z produkcją rolną i uzupełniających zabudowę zagrodową w ramach istniejącej działki siedliskowej:

Zgodnie natomiast z art. 3 cyt. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o:

Z powyższego jednoznacznie wynika, iż na działce zagrodowej mogą znajdować się obiekty gospodarskie (np. stodoła, obora, garaż, silos), jak również budynek mieszkalny, tym samym stwierdzić należy, że przedmiotowe działki zabudowy zagrodowej są przeznaczone pod zabudowę, a ich dostawa, jako terenów niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę, zgodnie z przepisami ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie korzysta ze zwolnienia od tego podatku.

To samo dotyczy terenów, które zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego mogą być wykorzystane pod budowę innych budynków lub też budowli.

Reasumując, dostawa przedmiotowych terenów niezabudowanych w części przeznaczonej pod zabudowę, będzie podlegać opodatkowaniu 23% stawką podatku - zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy - natomiast w części stanowiącej grunty rolne bez prawa jakiejkolwiek zabudowy, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług - na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.