ILPP1/443-1206/11-7/AWa

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 września 2011 r. (data wpływu 12 września 2011 r.), uzupełnionym pismami z dnia 18 listopada 2011 r. (data wpływu 23 listopada 2011 r.) oraz z dnia 21 grudnia 2011 r. (data wpływu 23 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy lokalu mieszkalnego wraz z wyłącznym prawem do korzystania z miejsca postojowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy lokalu mieszkalnego wraz z wyłącznym prawem do korzystania z miejsca postojowego. Powyższy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 18 listopada 2011 r. oraz z dnia 21 grudnia 2011 r. o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego i oświadczenia Wnioskodawcy złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność deweloperską. W ramach tej działalności Spółka, jako zarejestrowany i czynny podatnik VAT, prowadzi inwestycję polegającą na budowie kompleksu handlowo-mieszkaniowego na gruncie, którego jest użytkownikiem wieczystym. W wyniku prowadzonej inwestycji zostaną wybudowane m.in. 142 lokale mieszkalne, które Wnioskodawca zamierza zbywać na wolnym rynku. Część lokali mieszkalnych będzie można nabyć wraz z komórką lokatorską (ze względu na ich ograniczoną ilość w stosunku do ogólnej liczby lokali mieszkalnych).

Zgodnie z projektem umowy przedwstępnej, która stosowana będzie przy sprzedaży lokali wybudowanych w wyniku inwestycji prowadzonej przez Wnioskodawcę, pomieszczenie w którym znajdować się będą wydzielone komórki lokatorskie, pod względem prawnym, stanowić będzie część wspólną budynku, podobnie jak ciągi komunikacyjne, tarasy etc. Nie ma możliwości nabycia samej komórki lokatorskiej bez nabywania lokalu mieszkalnego. Nabywca lokalu mieszkalnego, który zdecyduje się nabyć wraz z lokalem mieszkalnym również komórkę lokatorską otrzyma, wyłączne prawo do jej użytkowania z wyłączeniem innych współwłaścicieli części wspólnych budynku (tzw. podział quod ad usum). Pomieszczenie komórek lokatorskich zlokalizowane będzie na poziomie (-1) budynku - w hali garażowej, poszczególne komórki oddzielone będą od siebie siatką, a każda z nich posiadać będzie własne drzwi.

Pomieszczenie hali garażowej na poziomie (-1) będzie oddzielone od pomieszczenia komórek lokatorskich trwałymi ścianami i stanowić będzie odrębny lokal, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.), mający własną księgę wieczystą. W rezultacie wyodrębnienia hali garażowej jako odrębnego lokalu, komórki lokatorskie mimo, iż zlokalizowane na tej samej kondygnacji (-1), będą stanowić część nieruchomości wspólnej wszystkich członków wspólnoty mieszkaniowej (właścicieli lokali mieszkalnych), gdyż nie ma ono przymiotu samodzielności zgodnie z przepisami ustawy o własności lokali.

Pismem z dnia 18 listopada 2011 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Wnioskodawca poinformował, że:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy istnieje możliwość zastosowania stawki VAT w wysokości 8% przy sprzedaży miejsc postojowych (garażowych), znajdujących się w budynku mieszkalnym w sytuacji, gdy pomieszczenie garażowe stanowić będzie odrębny lokal z własną księgą wieczystą, w którym nabywcy miejsc postojowych nabywać będą prawo współwłasności wraz z wyłącznym prawem do korzystania z danego miejsca postojowego (podział quod ad usum).

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie preferencyjnej stawki VAT w wysokości 8% przy sprzedaży udziału we współwłasności w odrębnym lokalu użytkowym (pomieszczeniu garażowym), zlokalizowanym w podziemnej części budynku mieszkalnego jest jak najbardziej uzasadnione, gdyż sprzedaż udziału we współwłasności odrębnego lokalu (hali garażowej wielostanowiskowej) jest ściśle związana z zaspokojeniem potrzeb mieszkaniowych nabywcy lokalu mieszkalnego.

Zgodnie z wyjaśnieniami Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach zawartymi w interpretacji z dnia 22 października 2010 r., nr IBPP1/443-901/10/LSz, wydanej na podstawie wyroku NSA z dnia 14 maja 2010 r., sygn. akt I FSK 607/09, Sąd stwierdził, że ustawodawca wyłączając spod opodatkowania w art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o VAT, obniżoną stawką podatku VAT lokale użytkowe niewątpliwie zmierzał do obciążenia stawką podstawową części budynku wykorzystywanych w komercyjny sposób. Zatem, chodzi o lokale sklepowe, lokale usługowe, czy też lokale biurowe i inne o zbliżonym charakterze. W chwili obecnej pomieszczenia garażowe dla mieszkańców są równie niezbędne jak piwnica, strych, czy suszarnia. W aktualnych realiach projektanci nowego budownictwa mieszkaniowego pomijają coraz częściej piwnice niż garaże, które wobec trudności z parkowaniem w miastach stają się niezbędne dla mieszkańców. NSA stwierdził, iż pomieszczenie garażowe, znajdujące się w budynku mieszkalnym, nie jest lokalem użytkowym, w rozumieniu art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o VAT, albowiem stanowiąc część składową samodzielnego lokalu mieszkalnego nie może być przedmiotem odrębnej od tego lokalu dostawy towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak, według art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W tym miejscu należy zauważyć, iż z dniem 1 stycznia 2011 r. zmianie uległy stawki podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Na mocy art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2 stosuje się do dostawy, budowy, remontu i modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Przepis art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

Zgodnie z ust. 12c cyt. artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Jednocześnie, w myśl § 7 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

* robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;

* robót konserwacyjnych dotyczących:

Przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i pkt 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont (§ 7 ust. 2 rozporządzenia). Przy czym, zgodnie z § 7 ust. 3, przepisu ust. 1 pkt 3 powołanego wyżej § 7 rozporządzenia, nie stosuje się, jeżeli wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych przekracza 50% tej podstawy.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z tym rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje - mieszkalne czy użytkowe. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.).

W myśl art. 2 ust. 1 ww. ustawy, samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej "lokalami", mogą stanowić odrębne nieruchomości.

W świetle art. 2 ust. 2 ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na definicję pojęcia "lokal użytkowy" zawartą w § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Pod pojęciem pomieszczenia technicznego - zgodnie z pkt 12 wskazanego wyżej paragrafu - należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku, natomiast przez pomieszczenie gospodarcze - pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia).

Na podstawie powyższych uregulowań można stwierdzić, że kondygnacja budynku mieszkalnego, w części w której znajdują się konkretne garaże lub miejsca postojowe, nie mieści się ani w pojęciu pomieszczenia technicznego, ani pomieszczenia gospodarczego, w związku z czym, w opisanym we wniosku przypadku, stanowi lokal użytkowy.

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakimi obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału.

W myśl art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali, właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże stosownie do ust. 2 ww. artykułu, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność deweloperską. W ramach tej działalności Spółka, jako zarejestrowany i czynny podatnik VAT, prowadzi inwestycję polegającą na budowie kompleksu handlowo-mieszkaniowego na gruncie, którego jest użytkownikiem wieczystym. W wyniku prowadzonej inwestycji zostaną wybudowane m.in. 142 lokale mieszkalne, które Wnioskodawca zamierza zbywać na wolnym rynku. Transakcja sprzedaży lokalu mieszkalnego obejmować będzie także prawo do udziału we współwłasności wraz z wyłącznym prawem do korzystania z danego miejsca postojowego (podział quoad usum). Pomieszczenie hali garażowej wielostanowiskowej, w której są zlokalizowane miejsca postojowe, znajdujące się na poziomie (-1) będzie oddzielone od pomieszczenia komórek lokatorskich trwałymi ścianami i stanowić będzie odrębny lokal, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o własności lokali, mający własną księgę wieczystą. Budynek, w którym zlokalizowane są lokale mieszkalne, komórki lokatorskie oraz miejsca postojowe, będące przedmiotem sprzedaży, jest sklasyfikowany według PKOB w grupowaniu 1122 budynki o trzech i więcej mieszkaniach. Co do zasady, dostawa lokalu mieszkalnego wraz z wyłącznym prawem do korzystania z miejsca postojowego (garażowego) będzie stanowiła jedną transakcję sprzedaży zawartą w jednym akcie notarialnym. W przypadku zawarcia umowy przedwstępnej (zarówno w formie pisemnej, jak i aktu notarialnego) zobowiązanie do sprzedaży powyższych także będzie zawarte w jednej umowie. Natomiast, w przypadku klientów korzystających przy zakupie lokalu mieszkalnego z kredytu, prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego (garażowego), będzie przedmiotem odrębnej umowy (dostawy), analogicznie w przypadku zawarcia umowy przedwstępnej zobowiązanie do sprzedaży powyższych także będzie zawarte w odrębnych umowach.

Z powyższego wynika, iż w analizowanej sprawie, przedmiotem sprzedaży jest wyodrębniony na własność lokal mieszkalny oraz udział, również w wyodrębnionym na odrębną własność, garażu wielostanowiskowym (lokalu użytkowym mającym odrębną księgę wieczystą) na rzecz właściciela lokalu mieszkalnego oraz określenie sposobu korzystania (quoad usum,) z miejsc postojowych w ramach tego lokalu garażowego.

Z uwagi na powołane wyżej uregulowania, w celu określenia właściwej stawki podatku dla sprzedaży na odrębną własność lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym w garażu wielostanowiskowym, istotnym jest precyzyjne określenie przedmiotu tej czynności.

W przypadku bowiem dostawy lokalu mieszkalnego i miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym, możliwym jest:

W niniejszej sprawie występuje drugi z ww. przypadków.

Odnosząc zatem powołane przepisy prawa do przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy, należy stwierdzić, iż w ww. sytuacji mamy do czynienia z dwoma transakcjami sprzedaży, tj. z dostawą:

Podkreślenia wymaga, iż miejsce postojowe w garażu wielostanowiskowym, jako oddzielnym od lokalu mieszkalnego lokalu użytkowym, nie jest pomieszczeniem przynależnym (nie jest - jako miejsce postojowe - ograniczone przestrzennie ścianami), ani urządzeniem w rozumieniu ustawy o własności lokali, jak również nie stanowi udziału w częściach wspólnych budynku, a zatem nie może być przyporządkowane w sensie prawnym do lokalu mieszkalnego. Miejsce postojowe stanowi część wyodrębnionego na odrębną własność lokalu użytkowego (garażu), a zatem nie stanowi części wspólnej nieruchomości związanej z lokalem mieszkalnym, a tym bardziej nie może być przynależne do lokalu mieszkalnego. Jak bowiem stwierdził Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 19 maja 2004 r. (I CK 696/03; publ. OSP 2005/5/61) miejsce garażowe w garażu wielostanowiskowym, należące do właściciela lokalu mieszkalnego, stanowiącego odrębną nieruchomość, nie jest pomieszczeniem przynależnym do tego lokalu w rozumieniu art. 2 ust. 4 ustawy o własności lokali. Nabywca lokalu mieszkalnego, nabywa bowiem tylko udział we współwłasności lokalu niemieszkalnego (garażu wielostanowiskowego), z możliwością korzystania z przyznanego mu miejsca postojowego.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż obniżoną 8% stawką podatku VAT objęta jest jedynie dostawa obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych. Zatem, stawką tą powinna być opodatkowana dostawa lokalu mieszkalnego (z łączącym się z nim udziałem w częściach wspólnych budynku i gruntu), natomiast sprzedaż udziału w lokalu niemieszkalnym (użytkowym), z przeznaczeniem do korzystania z niego na garażowanie samochodu na przydzielonym miejscu postojowym - opodatkowana stawką 23%. Ustawodawca bowiem jednoznacznie nakazuje odrębne traktowanie dostaw lokali mieszkalnych oraz użytkowych. Dlatego też należy dokonać oddzielnego opodatkowania dostawy lokalu mieszkalnego i sprzedaży udziału w lokalu użytkowym (por. wyrok ETS z dnia 6 lipca 2006 r. w sprawie C-251/05 Talacre Beach Caravan Sales Ltd), gdyż w sytuacji takiej nie mamy do czynienia z jednolitym świadczeniem, składającym się z kilku czynności, tworzących w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.

Reasumując, w sytuacji, gdy sprzedaż obejmuje lokal mieszkalny oraz udział w wyodrębnionym na odrębną własność lokalu niemieszkalnym (lokalu użytkowym z własną księgą wieczystą) w budynku mieszkalnym, stawką opodatkowania 8% objęta jest jedynie dostawa lokalu mieszkalnego, a sprzedaż udziału w lokalu niemieszkalnym (użytkowym, garażowym), z określeniem sposobu korzystania z miejsc postojowych w ramach podziału quoad usum - opodatkowana jest stawką 23%.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy lokalu mieszkalnego wraz z wyłącznym prawem do korzystania z miejsca postojowego. Kwestia dotycząca stanu faktycznego w zakresie stawki podatku przy sprzedaży komórki lokatorskiej z prawem do jej wyłącznego użytkowania przez nabywcę lokalu mieszkalnego została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji nr ILPP1/443-1206/11-6/AWa z dnia 23 grudnia 2011 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.