ILPP1/443-12/10-6/AK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 17 marca 2010 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP1/443-12/10-6/AK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, reprezentowanej przez pełnomocnika przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2009 r. (data wpływu: 24 grudnia 2009 r.), uzupełnionym pismami z dnia 20 stycznia 2010 r. (data wpływu: 25 stycznia 2010 r.) oraz z dnia 20 stycznia 2010 r. (data wpływu 28 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktury VAT przez komornika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktury VAT prze komornika. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami w dniach 20 stycznia 2010 r. oraz 28 stycznia 2010 r. o udzielone pełnomocnictwo.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zakupiła na licytacji komorniczej nieruchomość znajdującą się, będącą własnością Autoryzowanej Stacji Obsługi. Na podstawie postanowienia z dnia 7 kwietnia 2009 r., które Wnioskodawca otrzymał w dniu 6 lipca 2009 r., Sąd Rejonowy w...przysądził własność na rzecz Spółki.

Na mocy przepisów w zakresie nakładania na komorników sądowych obowiązków płatnika w związku z egzekucją nieruchomości będącej własnością dłużnika, Komornik powinien wystawić Spółce fakturę VAT.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 pkt 1 w związku z art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), dostawa nieruchomości w trybie egzekucji stanowi odpłatną dostawę towarów. W przypadku, gdy na dłużniku spoczywałby obowiązek podatkowy związany z tą dostawą, jest ona opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług, płatnikami podatku od dostawy w trybie egzekucji towarów będących własnością dłużnika są organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu sądowym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.

Definicja płatnika jest zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Zgodnie z tą regulacją, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka administracyjna niemająca osobowości prawnej zobowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi zatem podstawę prawną do podjęcia przez komornika sądowego czynności płatnika podatku od towarów i usług od dokonanej w trybie egzekucji dostawy towarów stanowiących własność dłużnika. Komornik sądowy ma obowiązek obliczenia podatku, pobrania od podatnika podatku oraz wypłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy komornik ma obowiązek wystawienia faktury VAT przy sprzedaży licytowanej nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie § 22 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 22, poz. 1337), komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w przypadku sprzedaży towarów wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów. Fakturę wystawia się jeśli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

Powyższe potwierdza interpretacja MF nr PP5-0331-04/MZ/2006/PP-249 z dnia 28 lutego 2006 r. oraz wyrok NSA z 29 sierpnia 2009 r. (sygn. akt I FSK 111/08), uchwała SN z dnia 15 grudnia 2006 r. (sygn. akt III CZP 115/06), a także odpowiedź na interpretację poselską podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów z dnia 10 czerwca 2009 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 18 ustawy, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści powyższego przepisu wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne.

Obowiązki płatnika podatku VAT zostały określone w art. 8 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Podatnikiem natomiast, stosownie do art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

W świetle art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Z powyższego wynika, iż podatnik wystawia fakturę w przypadku dostawy towaru lub świadczenia usługi. Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Na podstawie § 22 ust. 1 ww. rozporządzenia, organy egzekucyjne, określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.), oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.), w przypadku sprzedaży towarów, wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów.

Fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów (§ 22 ust. 2).

Za osoby uprawnione do wystawiania faktur w imieniu organów egzekucyjnych uważa się kierowników tych organów lub osoby przez nich upoważnione (§ 22 ust. 3).

Stosownie do § 9 cyt. rozporządzenia, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12. Jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 (§ 10 ust. 1 rozporządzenia).

Fakturę wystawia się również nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi każdą kolejną część należności (zaliczkę, przedpłatę, zadatek lub ratę).

Według § 11 ust. 1 rozporządzenia, w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-5 i 7-11, ust. 16a oraz ust. 16b ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 19 ust. 10 ustawy, w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są lokale i budynki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wydania, z zastrzeżeniem ust. 13 pkt 10 i 11.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółka nabyła w drodze licytacji komorniczej nieruchomość należącą do Autoryzowanej Stacji Obsługi. Na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego przysądzona została przedmiotowa nieruchomość na rzecz Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż komornik miał obowiązek wystawić fakturę VAT pod warunkiem, że na dłużniku (....) spoczywał obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą przedmiotowej nieruchomości. Jeżeli przedmiotem dostawy był budynek (lokal) wraz z gruntem, to komornik miał obowiązek wystawienia faktury z chwilą otrzymania całości lub części należności za nieruchomość, nie później jednak niż 30. dnia licząc od dnia wydania towaru. Natomiast w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy był grunt niezabudowany lub też grunt zabudowany budowlą, komornik miał obowiązek wystawienia faktury nie później niż siódmego dnia od dnia wydania ww. nieruchomości.

Należy zauważyć, iż w opisanym we wniosku przypadku na komorniku nie spoczywa obowiązek dokumentowania ww. transakcji fakturą VAT tylko wówczas, gdy dłużnik nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktury VAT przez komornika. Wniosek w zakresie interpretacji prawa w części dotyczącej sposobów wyegzekwowania obowiązku wystawienia faktury VAT przez komornika został rozstrzygnięty postanowieniem o odmowie wszczęcia postępowania z dnia 17 marca 2010 r. znak ILPP1/443-12/10-7/AK.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl