ILPP1/443-1181/12-3/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2012 r. (data wpływu 21 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usługi najmu lokali mieszkalnych - jest prawidłowe.

W dniu 21 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usługi najmu lokali mieszkalnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i z tego tytułu uzyskuje dochody. Ponadto Wnioskodawca jest wspólnikiem spółek osobowych oraz prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą jako jednoosobowy przedsiębiorca. Tym samym Wnioskodawca wybrał jako metodę prowadzenia przez siebie działalności gospodarczej udział w spółkach kapitałowych, udział w spółkach osobowych oraz indywidualną jednoosobową działalność gospodarczą.

Ponadto w przyszłości, w przypadku dysponowania nadwyżkami finansowymi pochodzącymi z działalności gospodarczej prowadzonej poprzez wybrane formy aktywności gospodarczej oraz ze środków z majątku prywatnego Wnioskodawca rozważa możliwość zakupienia lokali mieszkalnych, które będą należały wyłącznie do majątku osobistego Wnioskodawcy.

Nabycie mieszkań jest dla Wnioskodawcy formą lokaty nadwyżek kapitału (pochodzącego głównie ze spółek i pozarolniczej działalności gospodarczej oraz z majątku prywatnego). Przychód, który Wnioskodawca uzyska z tytułu najmu będzie miał charakter uzupełniający w odniesieniu do dochodu uzyskiwanego z tytułu zaangażowania w działalność gospodarczą prowadzoną poprzez spółki i jednoosobową działalność gospodarczą.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, iż najem będzie miał charakter tzw. najmu prywatnego i nie będzie związany ani z działalnością gospodarczą spółki/spółek, ani z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą a nabyte lokale mieszkalne nie będą stanowiły składników majątku rzeczowego żadnej z prowadzonych przez Wnioskodawcę aktywności gospodarczej.

Nabyte lokale mieszkalne będą wynajmowane głównie osobom fizycznym, aczkolwiek Wnioskodawca nie wyklucza wynajmowania ich podmiotom gospodarczym. Wnioskodawca zamierza wynajmować nabyte lokale mieszkalne, co do zasady na cele mieszkalne, aczkolwiek nie wyklucza ich wynajmu na cele komercyjne, inne niż cele mieszkaniowe. Jednocześnie Wnioskodawca pragnie wskazać, iż jako osoba fizyczna prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, i jako taki podatnik, na bieżąco rozlicza wszelkie zobowiązania w podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę podatku należy zastosować w przypadku wynajmu lokali mieszkalnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, przy wynajmie lokali mieszkalnych należy zastosować:

W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 wskazanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy VAT.

Zgodnie z art. 5a ww. ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Podstawowa stawka podatku w myśl art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1 (art. 41 ust. 2 ustawy).

Jednakże na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, natomiast stosownie do pkt 2 tego artykułu stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Stosownie do art. 43 ust. 20 ww. ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy. W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawodawca w załączniku nr 3 w poz. 163 wymienił usługi związane z zakwaterowaniem sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 55.

Z wyżej wymienionego art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT wynika, że zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

* świadczenie usługi na własny rachunek,

* charakter mieszkalny nieruchomości,

* mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy, bez względu na rzecz jakiego podmiotu usługi owe są wykonywane.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia. Należy zwrócić uwagę, iż zwolnienie od podatku od towarów i usług przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy VAT, jaką jest opodatkowanie sprzedaży 23% stawką podatku. W związku z tym powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów. W żadnym razie nie powinny one być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlega wyłącznie świadczenie usług w zakresie wynajmowania nieruchomości, po pierwsze o charakterze mieszkalnym, po drugie - na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).

W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Wskazany przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę jak i od podmiotu nabywającego tę usługę. Nie odnosi się również do czasu wynajmowania nieruchomości oraz klasyfikacji statystycznych. W związku z tym nie można uznać, iż każda usługa wynajmu lokalu mieszkalnego, która nie została sklasyfikowana przez GUS do grupy PKWiU 55 korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT.

O ile identyfikacja istnienia pozostałych elementów nie stanowi problemu, o tyle zwrócić uwagę należy na cel świadczonej usługi. Realizacja celu wynajmu następuje poprzez wykorzystanie lokalu przez najemcę. Każdorazowo zatem, gdy wynajmowany lokal mieszkalny będzie służył zaspokojeniu celów mieszkaniowych wówczas czynności wynajmu takiego lokalu na te cele będą objęte przedmiotowym zwolnieniem od podatku od towarów i usług.

W ocenie Wnioskodawcy do wykorzystania nieruchomości na cele inne niż mieszkalne dojdzie wówczas, gdy celem najmu jest np. krótkotrwały pobyt o charakterze turystycznym, bądź biznesowym albo gdy najemcą będzie spółka kapitałowa, bądź spółka nieposiadająca osobowości prawnej wykorzystująca lokal mieszkalny w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (także poprzez wynajem dla osób trzecich). Wynajem lokalu na rzecz tych podmiotów - co do zasady - nie może być dokonywany na cele mieszkaniowe, gdyż podmioty te, w odróżnieniu od osoby fizycznej, nie mają potrzeb mieszkaniowych. Cel mieszkaniowy będzie natomiast realizowany w sytuacji gdy lokal będzie przeznaczony na potrzeby mieszkaniowe pracowników podmiotu wynajmującej lokal (tak m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2011 r. IPPP3/443-173/11-2/JF). Ponadto cel najmu należy odczytywać przez pryzmat umowy łączącej wynajmującego z najemcą, a nie dalszych umów zawieranych przez najemcę z kolejnymi podmiotami (podmiotami trzecimi). Bez znaczenia dla kwalifikacji usługi świadczonej na rzecz najemcy, który dokonuje jej dalszego udostępnienia podmiotom trzecim będzie cel realizowany przez ostatecznego odbiorcę usługi. Cel każdego stosunku prawnego należy analizować w oderwaniu od celów realizowanych przez pozostałe podmioty, które nie są stroną danej umowy (tak interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 czerwca 2011 r. IPPP2/443-616/11-4/JO).

Inne odstępstwo od zasady opodatkowania według stawki podstawowej przewiduje art. 41 ust. 2 ustawy VAT w związku z poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy VAT. Stawka preferencyjna w wysokości 8% znajduje zastosowanie w przypadku "usług związanych z zakwaterowaniem" wymienionych w klasyfikacji PKWiU z roku 2008 w dziale 55. Zgodnie z art. 5a ustawy VAT, jeżeli dla danej usługi przepisy ustawy powołują symbole statystyczne wówczas daną usługę należy identyfikować za pomocą klasyfikacji wydanej na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W świetle wyjaśnień do klasyfikacji PKWiU z roku 2008 do usług związanych z zakwaterowaniem ujętych w sekcji 1 należą usługi w zakresie noclegów i usług towarzyszących świadczone przez hotele, motele, pensjonaty, centra odnowy biologicznej i inne obiekty hotelowe. Do usług związanych z zakwaterowaniem nie zalicza się wynajmu nieruchomości mieszkalnych w celu dłuższego pobytu, zazwyczaj w cyklu miesięcznym lub rocznym, sklasyfikowanego w PKWiU z roku 2008 w grupowaniu 68.20.1.

W odniesieniu do grupowania PKWiU 68.20.1, wynajem (na podstawie umowy najmu) lokali mieszkalnych w budynkach mieszkalnych, bez względu na charakter najemcy, niezależnie czy jest to osoba fizyczna, czy podmiot gospodarczy, jeżeli celem wynajmu jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych jest klasyfikowane bezwzględnie w grupowaniu PKWiU 68.20.11.0 "Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi".

Tak więc, reasumując, usługi wynajmu lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe świadczone przez Wnioskodawcę należy klasyfikować do grupowania PKWiU 68.20.1, a co za tym idzie, będą one podlegały zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT.

W przypadku zaś, gdy wynajem lokali mieszkalnych nie będzie następował na cele mieszkaniowe, wówczas usługi wynajmu podlegały będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej 23% podatku, bez względu na to, kto jest odbiorcą usługi.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na mocy art. 5a ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 4 wymieniał jako zwolnione od podatku usługi sklasyfikowane w grupowaniu ex 70.20.11 - "Usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe".

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 2006.347.1 z późn. zm.).

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z ww. przepisu wynika, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi według stawki 23%, gdyż najem, jako usługa wypełnia określoną w art. 8 ustawy o VAT definicję usług i stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlega wyłącznie świadczenie usług w zakresie wynajmowania nieruchomości, po pierwsze o charakterze mieszkalnym, po drugie - na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Wskazany przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i od podmiotu nabywającego tę usługę. Nie odnosi się również do czasu wynajmowania nieruchomości oraz klasyfikacji statystycznych. W związku z tym, nie można uznać, iż każda usługa wynajmu lokalu mieszkalnego, która nie została sklasyfikowana przez GUS do grupy PKWiU 55 korzysta ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

O ile identyfikacja istnienia pozostałych elementów nie stanowi problemu, o tyle zwrócić uwagę należy na cel świadczonej usługi. Realizacja celu wynajmu następuje poprzez wykorzystanie lokalu przez najemcę. Tym samym, zasadniczą kwestią dla opodatkowania czy zwolnienia od podatku świadczonej usługi pozostaje cel realizowany przez osobę bezpośrednio uczestniczącą w świadczeniu usługi. W przypadku kiedy najemcą jest podmiot wykorzystujący lokal mieszkalny w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (wynajem dla osób trzecich) cel zawsze będzie finansowy (gospodarczy). Zatem, w takim przypadku podmiot (właściciel lokalu) świadczący na własny rachunek usługę wynajmu lub dzierżawy lokalu mieszkalnego na cele gospodarcze podmiotu, który lokal ten dalej podnajmuje, nie korzysta ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Tym samym, winien świadczoną usługę opodatkować według stawki 23%.

A zatem należy stwierdzić, że cel realizowany przez ostatecznego konsumenta, który podnajmuje lokal, nie ma wpływu na opodatkowanie usługi najmu świadczonej przez wynajmującego na rzecz najemcy podnajmującego tenże lokal. W ocenie tut. Organu cel każdego stosunku prawnego powinien być analizowany w oderwaniu od celów realizowanych przez pozostałe podmioty nie będące stroną danego stosunku prawnego.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, iż zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, jaką jest opodatkowanie sprzedaży 23% stawką podatku. W związku z tym, powinno być ono interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów. W żadnym razie nie powinno ono być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia.

Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.

Pod pozycją 163 przedmiotowego załącznika, stanowiącego "Wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7%", wymieniono usługi z grupowania PKWiU 55 "Usługi związane z zakwaterowaniem". Na podstawie powołanego wyżej art. 146a pkt 2 wymienione w załączniku nr 3 do ustawy usługi podlegają opodatkowaniu 8% stawką podatku.

Jak wynika z powyższego usługi mieszczące się pod symbolem PKWiU 55, tj. usługi związane z zakwaterowaniem nie korzystają ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy lecz podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8%.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że w przyszłości, w przypadku dysponowania nadwyżkami finansowymi pochodzącymi z działalności gospodarczej prowadzonej poprzez wybrane formy aktywności gospodarczej oraz ze środków z majątku prywatnego Wnioskodawca rozważa możliwość zakupienia lokali mieszkalnych, które będą należały wyłącznie do majątku osobistego Wnioskodawcy. Najem będzie miał charakter tzw. najmu prywatnego i nie będzie związany ani z działalnością gospodarczą spółki/spółek Zainteresowanego, ani z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą a nabyte lokale mieszkalne nie będą stanowiły składników majątku rzeczowego żadnej z prowadzonych przez Wnioskodawcę aktywności gospodarczej. Nabyte lokale mieszkalne będą wynajmowane głównie osobom fizycznym, aczkolwiek Wnioskodawca nie wyklucza wynajmowania ich podmiotom gospodarczym. Wnioskodawca zamierza wynajmować nabyte lokale mieszkalne, co do zasady na cele mieszkalne, aczkolwiek nie wyklucza ich wynajmu na cele komercyjne, inne niż cele mieszkaniowe.

Mając na uwadze powołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku, w sytuacji gdy Wnioskodawca będzie wynajmował lokale mieszkalne na cele mieszkaniowe wynajmującego, świadczenie tej usługi będzie korzystało ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Natomiast w sytuacji, gdy przedmiotowe lokale będą wynajmowane podmiotom, które następnie będą lokale te podnajmować osobom trzecim, niezależnie od tego czy podnajem odbywać się będzie na cele mieszkaniowe podnajmującego, usługę tą będzie należało opodatkować stawką podatku w wysokości 23%. Powyższe wynika z faktu, że w tej sytuacji nie zostanie zrealizowany jeden z warunków uprawniających do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, a mianowicie najem lokalu mieszkalnego nie będzie następował na cel mieszkaniowy. Jak wskazano bowiem wyżej cel realizowany przez ostatecznego konsumenta, który podnajmuje lokal, nie ma wpływu na opodatkowanie usługi najmu świadczonej przez wynajmującego na rzecz najemcy podnajmującego tenże lokal.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usługi najmu lokali mieszkalnych. Odpowiedzi na pytanie dotyczące zdarzenia przyszłego w zakresie stwierdzenia, czy Wnioskodawca jest podatnikiem VAT w związku z wynajmem lokali mieszkalnych, udzielono interpretacją z dnia 11 marca 2013 r. nr ILPP1/443-1181/12-2/KG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.