ILPP1/443-1171/09-4/AT - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości gruntowych niewykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana X, przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2009 r. (data wpływu 25 września 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 października 2009 r. (data wpływu 3 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 25 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Powyższy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 31 października 2009 r. o doprecyzowanie przedstawionego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest rolnikiem. Nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest płatnikiem VAT, ani rolnikiem ryczałtowym, grunt uprawia na potrzeby własne. Zainteresowany posiada 5 ha ziemi, którą dostał w darowiźnie od syna. Grunt ten w całości (5 ha) został podzielony na działki po 3.000 m² w trybie rolnym z tym, że:

1. 2 ha z tych 5 ha są w studium rozwoju Gminy z przeznaczeniem pod budownictwo jednorodzinne (studium rozwoju Gminy - zdaniem Wnioskodawcy - stanowi tylko przyszłą prognozę, a nie jest przepisem prawa miejscowego i nie oznacza, że jest to teren budowlany lub nie jest terenem przeznaczonym pod zabudowę) i jest terenem bez decyzji o warunkach zabudowy, czyli jest nadal terenem niebudowlanym i nie przeznaczonym pod zabudowę w planie miejscowym w chwili sprzedaży,

2. 3 ha to działki rolne znajdujące się poza studium rozwoju Gminy.

Gruntu tego Wnioskodawca nie wydzierżawiał, ani nie wydzierżawia i uprawia na potrzeby własne. W roku ubiegłym Zainteresowany sprzedał 2 działki rolne bez przeznaczenia pod budowę o wielkości 3.000 m².

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca poinformował, że nie wykorzystywał i nie wykorzystuje ww. działek w działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Przedmiotowy grunt uprawia na potrzeby własne. Zainteresowany nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z upraw na ww. nieruchomości gruntowej. W roku 2004 Wnioskodawca otrzymał ziemię w formie darowizny od syna. Po podziale gruntu powstanie 10 działek. Zainteresowany ma zamiar sprzedać 5-6 działek. Sprzedaży dokona w celu zakupienia innego gruntu o lepszej klasie ziemi i poszerzenia swojego gospodarstwa rolnego. W przeszłości - poza sprzedażą wskazaną we wniosku - Zainteresowany nie sprzedawał żadnych innych działek. Wnioskodawca nie potrafi określić czy będzie sprzedawał dalsze działki, nie planuje takiej sprzedaży, ale jeśli będzie zmuszony, to może 2-4 działki po 3.000 m². W momencie sprzedaży przedmiotowe działki będą działkami rolnymi, bez prawa zabudowy, bez planu miejscowego, bez decyzji o warunkach zabudowy, jak również nie będą znajdowały się w studium rozwoju Gminy. Przed sprzedażą Wnioskodawca nie wystąpi o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla zbywanych działek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedając te działki w odstępach co 3 miesiące Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT:

Zdaniem Wnioskodawcy, w obu przypadkach nie będzie obowiązywała Zainteresowanego opłata podatku VAT, gdyż są to tereny niebudowlane i nie przeznaczone pod zabudowę w chwili sprzedaży, a studium to tylko przyszła prognoza rozwoju i zabudowy Gminy, która nie jest przepisem prawa miejscowego i nie zezwala na zabudowę terenów będących w studium.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Przez towary - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w odniesieniu do tej transakcji podatnik działał w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z treści przedłożonego wniosku wynika, iż Zainteresowany w roku 2004 otrzymał 5 ha ziemi, w formie darowizny od syna. Grunt ten w całości (5 ha) został podzielony na 10 działek po 3.000 m²;. Zainteresowany ma zamiar sprzedać w odstępach co 3 miesiące 5-6 działek celem zakupienia innego gruntu o lepszej klasie ziemi i poszerzenia swojego gospodarstwa rolnego. Działki z terenu 2 ha są przeznaczone według studium rozwoju Gminy pod budownictwo jednorodzinne, natomiast działki z terenu 3 ha stanowią działki rolne znajdujące się poza studium rozwoju Gminy. Wnioskodawca ww. grunt uprawia na potrzeby własne. Tym samym, nie wykorzystywał (i nie wykorzystuje) ww. działek w działalności gospodarczej, jak również ich nie wydzierżawiał (i nie wydzierżawia). Zainteresowany nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z upraw na ww. nieruchomości gruntowej. W roku ubiegłym Zainteresowany sprzedał 2 działki rolne bez przeznaczenia pod budowę o wielkości 3.000 m²;. Wnioskodawca nie potrafi określić, czy będzie sprzedawał dalsze działki, nie planuje takiej sprzedaży, ale jeśli będzie zmuszony, to może 2-4 działki po 3.000 m².

Grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, jednak w przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy.

Nic bowiem nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży gruntu Wnioskodawca działał w charakterze handlowca. Nie można bowiem stwierdzić, że nabył grunt w celu odsprzedaży, ponieważ pochodzi on z majątku prywatnego, otrzymanego w roku 2004 w formie darowizny. Zainteresowany sprzedając grunt będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie będzie oznaczała wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Bez znaczenia zatem w przedmiotowej sprawie pozostaje przeznaczenie ww. gruntu.

Reasumując, jeżeli grunty przeznaczone do sprzedaży nigdy nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności ani rolniczej, ani pozarolniczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i Zainteresowany nie będzie prowadził zorganizowanej działalności polegającej na dostawie nieruchomości, to sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W tej sytuacji Zainteresowany nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT z tytułu planowanych transakcji sprzedaży ww. działek.

Stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, a w szczególności stwierdzenia, iż w momencie otrzymania w formie darowizny przedmiotowego gruntu, Wnioskodawca miał już zamiar dokonać transakcji sprzedaży działek, o których mowa we wniosku, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.