ILPP1/443-1150/12-2/NS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 8 marca 2013 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP1/443-1150/12-2/NS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2012 r. (data wpływu 11 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu wykonywania obowiązków członka zarządu Spółki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu wykonywania obowiązków członka zarządu Spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest członkiem zarządu spółki kapitałowej (dalej: "Spółka"). Podstawą prawną czynności wykonywanych przez Zainteresowanego jest zawarty pomiędzy nim a Spółką kontrakt menedżerski (dalej: "Kontrakt").

Zgodnie z postanowieniami Kontraktu, Wnioskodawca jest uznawany za osobę prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług zarządzania. Wynagrodzenie z tytułu czynności wykonywanych przez Zainteresowanego, zgodnie z treścią Kontraktu, jest powiększane o należne podatki.

Zgodnie z treścią Kontraktu, odpowiedzialność wobec osób trzecich za szkody im wyrządzone przy wykonywaniu Kontraktu przez Wnioskodawcę ponosi Spółka. Jednocześnie, Zainteresowany ponosi odpowiedzialność za szkody poniesione przez Spółkę będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków wynikających z Kontraktu, przy czym Spółka będzie dochodzić swych roszczeń wyłącznie w przypadku, gdy szkoda powstała z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa Wnioskodawcy. Odpowiedzialność określona w zdaniu poprzednim jest niezależna od odpowiedzialności Zainteresowanego jako Członka Zarządu Spółki określonej przepisami Kodeksu spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm., dalej: "k.s.h.") i innymi bezwzględnie obowiązującymi przepisami prawa, gdzie Wnioskodawca odpowiada zgodnie z zasadami i standardami odpowiedzialności określonymi w tych przepisach, a w szczególności w art. 293 k.s.h. i następnych.

Dodatkowo, postanowienia Kontraktu zobowiązują Zainteresowanego do ubezpieczenia się na własny koszt od odpowiedzialności cywilnej powstałej w związku z zarządzaniem Spółką, na określoną sumę gwarancyjną oraz złożenia oświadczenia Spółce o zawarciu takiej umowy ubezpieczenia.

Wnioskodawca na czas obowiązywania Umowy, jak również przez określony czas po jej zakończeniu, objęty jest zakazem konkurencji.

Poza wynagrodzeniem, Spółka:

* udostępnia Zainteresowanemu nieodpłatnie narzędzia niezbędne do wykonywania usługi (samochód, telefon komórkowy, komputer). Spółka pokrywa koszty usług telekomunikacyjnych do określonego poziomu, powyżej którego nastąpi obciążenie Wnioskodawcy. Spółka obciąża również Zainteresowanego kosztami korzystania z udostępnionego samochodu do celów prywatnych. Wnioskodawca jest upoważniony do korzystania z kart flotowych posiadanych przez Spółkę;

* pokrywa koszty podnoszenia kwalifikacji Zainteresowanego, poprzez uczestnictwo w konferencjach, sympozjach oraz szkoleniach, zarówno w kraju, jak i zagranicą (do określonego limitu);

* pokrywa wydatki związane z wynajmem mieszkania (do określonego limitu).

Zgodnie z treścią Kontraktu, Wnioskodawca może otrzymać zaliczkę na ponoszone wydatki. Wnioskodawca może również obciążyć Spółkę innymi uzasadnionymi wydatkami.

Wnioskodawca złożył zgłoszenie rejestracyjne dla celów VAT. Niemniej, ma wątpliwość, czy w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym spełnione są przesłanki z art. 15 ust. 1 i ust. 2, pozwalające na uznanie go za podatnika VAT dla usług świadczonych na mocy Kontraktu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca, wykonując obowiązki członka zarządu Spółki na podstawie postanowień Kontraktu opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, działa jako podatnik podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, wykonując obowiązki członka zarządu Spółki na podstawie Kontraktu, nie działa jako podatnik VAT. W konsekwencji, Jego wynagrodzenie nie powinno być powiększane o należny VAT oraz nie powinien On wystawiać faktur sprzedaży VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm., dalej: "Ustawa o VAT"), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 tejże ustawy, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w przepisach Ustawy o VAT jest definiowana jako działalność obejmująca wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z zakresu pojęcia działalności gospodarczej na gruncie Ustawy o VAT przepisy wyłączają czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361, dalej: "Ustawa o PIT"), jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Odwołanie zawarte w Ustawie o VAT do przepisów art. 13 pkt 2-9 Ustawy o PIT wskazuje wyraźnie na czynności wykonywane na podstawie kontraktu menedżerskiego (w przypadku członków zarządu - art. 13 pkt 7 Ustawy o PIT). Warunkiem koniecznym wyłączenia danej działalności menedżera z zakresu działalności gospodarczej w rozumieniu VAT jest istnienie pomiędzy spółką a owym menedżerem stosunku prawego normującego warunki wykonywania czynności, wynagrodzenie i odpowiedzialność zlecającego (spółki) wobec osób trzecich.

Powyższe prowadzi do wniosku, że osoba zatrudniona na podstawie kontraktu menedżerskiego nie jest podatnikiem VAT, jeżeli ów kontrakt spełnia następujące warunki:

* określa warunki wykonania czynności,

* określa wynagrodzenie,

* określa, że zlecający wykonanie czynności menedżerowi ponosi za nie odpowiedzialność wobec osób trzecich.

Mając na uwadze, że każda umowa zlecenia określa wynagrodzenie oraz określa przynajmniej podstawowe warunki wykonywania czynności, należy uznać, że "odpowiedzialność zlecającego wobec osób trzecich" jest kryterium kluczowym dla oceny charakteru prawno-podatkowego danego podmiotu. Jest to czynnik odróżniający na gruncie Ustawy o VAT prowadzenie działalności gospodarczej (przesłanki warunkującej status podatnika podatku VAT) od innego rodzaju aktywności zawodowej nie powodującej powstania podmiotowości prawno-podatkowej na gruncie Ustawy o VAT.

W ocenie Zainteresowanego, ważna jest w tym przypadku analiza istoty odpowiedzialności, wynikającej z charakteru stosunku prawnego łączącego Wnioskodawcę oraz Spółkę. Ponoszenie odpowiedzialności wobec osób trzecich powinno być, zdaniem Zainteresowanego, rozumiane jako ponoszenie ryzyka podejmowanych czynności. Ryzyko to może dotyczyć odpowiedzialności w sensie prawnym, ale również obejmuje ryzyko ekonomiczne, właściwe dla działalności przedsiębiorców. Ryzyko ekonomiczne jest określane jako niepewność np. co do popytu, konkurencji, a także ostatecznego rezultatu finansowego podjętej działalności.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że prowadzenie działalności gospodarczej powinno wiązać się z określonym stopniem zorganizowania, zaangażowaniem określonych środków oraz narzędzi, koniecznych do wykonywania danej działalności. W związku z tym, za czynniki wykluczające z zakresu działalności podatnika VAT należy uznać (za: J. Zubrzycki "VAT. Leksykon 2011" s. 443):

* wykonywanie działalności przy wykorzystywaniu wyłącznie lub przede wszystkim organizacji i infrastruktury podmiotu, na rzecz którego działalność jest prowadzona;

* brak ryzyka ekonomicznego zleceniobiorcy;

* brak odpowiedzialności wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością, którą to odpowiedzialność ponosi wyłącznie "pracodawca".

Powyższy sposób interpretowania zakresu definicji podatnika VAT potwierdza również wykładnia przepisu art. 10 Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: "Dyrektywa VAT"). Przepis ów stwierdza, że "Warunek (...) przewidujący, że działalność gospodarcza jest prowadzona samodzielnie wyklucza opodatkowanie VAT pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą umową o pracę lub jakimikolwiek innymi więzami prawnymi tworzącymi stosunek prawny między pracodawcą a pracownikiem w zakresie warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy. Orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: "ETS") w zakresie definiowania działalności gospodarczej dla celów VAT (m.in. w sprawie C-202/90 Ayuntamiento de Sevilla oraz w sprawie C-23/98 J. Heerma) kładzie nacisk na kwestię ponoszenia ryzyka działalności prowadzonej na własny rachunek. Ryzyko to nie powinno więc być całkowicie utożsamiane z odpowiedzialnością wobec osób trzecich, o której mowa w art. 15 ust. 3 Ustawy o VAT.

Zainteresowany podkreśla, że charakter jego działalności, jako członka zarządu, opiera się na wykorzystywaniu struktury organizacyjnej Spółki oraz jej majątku (urządzeń) powierzonych mu w celu wykonywania tych czynności. Nie można więc uznać, że Wnioskodawca, w zakresie opisanym w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, ponosi ryzyko ekonomiczne działań podejmowanych we własnym imieniu i na własny rachunek.

Wnioskodawca zwraca również uwagę, że zakres obowiązków oraz odpowiedzialności członków zarządu wynika z k.s.h. Zgodnie z art. 201 k.s.h., zarząd, który składa się z jednego lub większej liczby członków, prowadzi sprawy spółki i reprezentuje spółkę. Z art. 208 k.s.h. wynika natomiast, że jeżeli zarząd jest wieloosobowy, a umowa spółki nie stanowi inaczej, do wzajemnych stosunków członków zarządu stosuje się przepisy - każdy członek zarządu ma m.in. prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Odpowiedzialność członka zarządu spółki kapitałowej (spółki z ograniczoną odpowiedzialnością) wynika z rozdziału 7 k.s.h., w tym, m.in. z art. 293 § 1 k.s.h., zgodnie z którym "Członek zarządu, rady nadzorczej, komisji rewizyjnej oraz likwidator odpowiada wobec spółki za szkodę wyrządzoną działaniem lub zaniechaniem sprzecznym z prawem lub postanowieniami umowy spółki, chyba że nie ponosi winy". Powyższa odpowiedzialność jest więc odpowiedzialnością wobec spółki, nie zaś wobec osób trzecich. Natomiast spółka odpowiada za działania lub zaniechania swoich organów, w tym - członków zarządu, w relacji do osób trzecich.

Powyższe prowadzi do wniosku, że działania podejmowane w ramach wykonywania obowiązków członka zarządu nie mogą być uznane za działalność gospodarczą dla celów VAT.

Powyższe stanowisko można odnaleźć również w licznych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, m.in. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 listopada 2012 r. (sygn. IPPP2/443-850/12-4/MM). W interpretacji tej organ podatkowy wskazał, że " (...) w świetle powołanych powyżej przepisów Dyrektywy, wnioskodawcy, jako członka zarządu spółki nie można uznać za podatnika podatku VAT, prowadzącego samodzielną działalność gospodarczą (...)". Podobne stwierdzenie można odnaleźć również w interpretacji prawa podatkowego Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 lutego 2011 r. (sygn. IPPP2-443-856/10-3/AK), Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 października 2008 r. (sygn. IBPP2/333-648/08/EJ) oraz w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 12 maja 2010 r. (sygn. ILPP1/443-218/10-2/AK).

W opinii Zainteresowanego, na szczególną uwagę zasługuje także orzecznictwo sądów administracyjnych w tym względzie, w tym wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: "NSA") z dnia 23 sierpnia 2012 r., sygn. akt I FSK 1645/11. W orzeczeniu tym NSA szeroko uzasadnił swoje stanowisko w zakresie uznania, że członek zarządu spółki kapitałowej nie prowadzi samodzielnej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT. W ocenie sądu, " (...) działalności (członka zarządu) nie można przypisać warunku samodzielności, który stanowi immanentną cechę działalności gospodarczej w rozumieniu VAT. Jako członek zarządu - menedżer działa w ramach struktury organizacyjnej zarządzanej Spółki, nie ponosi kosztów swej działalności, wynagrodzenie nie jest uzależnione od ekonomicznego ryzyka i działa jedynie w imieniu i na rzecz zarządzanej Spółki, która za jego działania ponosi odpowiedzialności za wyrządzoną szkodę osobom trzecim. Nie działa on w warunkach ryzyka, niepewności, np. co do popytu, konkurencji czy ostatecznego rezultatu własnego przedsiębiorstwa. Nie wykonuje swojej działalności w swoim imieniu i na własny rachunek, lecz w imieniu zarządzanej Spółki".

Jednocześnie, w ocenie Sądu, "powyższej konstatacji nie zmienia fakt autonomiczności członka zarządu w wykonywaniu powierzonych mu obowiązków, co wynika z treści art. 219 § 2 k.s.h., zgodnie z którymi rada nadzorcza nie ma prawa wydawania zarządowi poleceń dotyczących prowadzenia spraw spółki, jak też fakt ponoszenia posiłkowej odpowiedzialności za zobowiązania spółki czy odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe spółki".

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższa analiza przepisów prawa podatkowego, poparta stanowiskiem praktyki organów podatkowych oraz orzecznictwa sądów administracyjnych prowadzi do wniosku, że w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Zainteresowany, nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów Ustawy o VAT. Zarówno analiza zakresu Jego odpowiedzialności prawnej wobec osób trzecich, jak również analiza zakresu ponoszonego przez Wnioskodawcę ryzyka ekonomicznego nie pozwala na uznanie, że wykonywane przez Niego czynności stanowią działalność samodzielną, prowadzoną w swoim imieniu i na własny rachunek.

W ocenie Zainteresowanego, spełnia On przesłankę, o której mowa w art. 15 ust. 3 pkt 3 Ustawy o VAT, określającą zakres wyłączenia z definicji podatnika VAT. Należy więc uznać, że Wnioskodawca, wykonując czynności opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym jako członek zarządu Spółki, nie działa jako podatnik VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, według ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pojęcie działalności gospodarczej zdefiniowane zostało również w drugim akapicie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), zwanej dalej "Dyrektywą". W myśl tego artykułu działalnością gospodarczą jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Przepis ten stwierdza, że wykorzystywanie własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych w sposób ciągły, należy w szczególności uznać za działalność gospodarczą.

W akapicie pierwszym, art. 9 ust. 1 określa osobę, która może stać się podatnikiem, jako każdą osobę, która niezależnie prowadzi w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Artykuł 10 wyjaśnia znaczenie terminu "samodzielnie" użytego w art. 9 ust. 1. Na mocy tego przepisu, warunek, o którym mowa w art. 9 ust. 1, przewidujący, że działalność gospodarcza jest prowadzona samodzielnie wyklucza opodatkowanie VAT pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą umową o pracę lub jakimikolwiek innymi więzami prawnymi tworzącymi stosunek prawny między pracodawcą a pracownikiem w zakresie warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniach sprecyzował, że za samodzielną nie będzie mogła być uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością (orzeczenia w sprawie C-202/90 Ayuntamiento de Sevilla a Recandadores de Tributos de las Zonas primera y Segunda, C-235/85 pomiędzy Komisją Europejską a Królestwem Holandii).

W celu określenia granic pojęcia "działalności gospodarczej" i "podatnika" należy przypomnieć art. 9 ust. 2 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy.

Artykuł 9 ust. 2 stwierdza, że oprócz osób, o których mowa w ustępie 1, każda osoba, która w sporadycznych przypadkach, dostarcza nowy środek transportu (...) jest uznawana za podatnika. Przy czym, artykuł 12 ust. 1 stanowi, że "państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto, okazjonalnie, zawiera transakcje związane z działalnością, o której mowa w drugim akapicie artykułu 9 ust. 1, w szczególności (...)".

Dyrektywa VAT zapewnia bardzo szeroki zakres działalności gospodarczej, obejmujący wszystkie etapy produkcji, dystrybucji i dostarczania towarów i usług. Fakt, że działalność gospodarcza, która ma być traktowana jako taka, nie jest działalnością wykonywaną okazjonalnie, nie oznacza to, że działalność ta, aby mieścić się w zakresie podatku VAT, musi osiągnąć pewną liczbę operacji lub osiągnąć określony poziom dochodu. Decydującym elementem jest wola lub zamiar osoby dokonującej czynności, aby brać udział w produkcji, dystrybucji lub dostarczaniu dóbr lub usług. Elementem definiującym działalność gospodarczą na gruncie przepisów Dyrektywy jest to, że osoba, w celu wykonywania swoich działań, wykorzystuje zasoby ludzkie lub rzeczowe w taki sam sposób, jak są one wykorzystywane przez producenta, handlowca lub osoby świadczące usługi. Działalność gospodarcza w rozumieniu dyrektywy w sprawie VAT będzie miała miejsce, gdy zaistnieje zamiar wykorzystania i zorganizowania środków w celu wzięcia udziału w produkcji, dystrybucji towarów lub świadczeniu usług.

W oparciu o art. 15 ust. 3 ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1.

z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.);

2.

(uchylony);

3.

z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Z powyższych przepisów wynika, że dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, istotne jest spełnienie wszystkich elementów wymienionych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy.

Chodzi zatem o taki stosunek prawny między usługodawcą a usługobiorcą, który wskazuje cechy właściwe stosunkowi pracy, tj. podporządkowanie usługodawcy co do warunków realizacji umówionych czynności, określenie wynagrodzenia, a dodatkowo z dokumentów dotyczących zawarcia umowy o wykonanie świadczenia powinna wynikać kwestia odpowiedzialności osoby zlecającej wobec osób trzecich. Tym samym, w sytuacji, gdy istnieje stosunek prawny, w ramach którego zleceniodawca ponosi odpowiedzialność za działania zleceniobiorcy, wtedy nie jest to działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Tylko w takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności zleceniobiorcy.

Tak bowiem rozumiana odpowiedzialność za wykonanie czynności określa, kto ponosi ryzyko prowadzonej działalności, a tym samym wskazuje na wyłączenie ze sfery samodzielności (i z grona podatników podatku od towarów i usług) tego podmiotu, który nie odpowiada za efekt wykonywanej pracy wobec osób trzecich.

Istotny zatem, z punktu widzenia uznania realizowanych czynności za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą, jest sposób określenia w umowie odpowiedzialności zleceniodawcy wobec osób trzecich.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest członkiem zarządu spółki kapitałowej. Podstawą prawną czynności wykonywanych przez Zainteresowanego jest zawarty pomiędzy nim a Spółką kontrakt menedżerski. Zgodnie z postanowieniami Kontraktu, Wnioskodawca jest uznawany za osobę prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług zarządzania. Wynagrodzenie z tytułu czynności wykonywanych przez Zainteresowanego, zgodnie z treścią Kontraktu, jest powiększane o należne podatki. Zgodnie z treścią Kontraktu, odpowiedzialność wobec osób trzecich za szkody im wyrządzone przy wykonywaniu Kontraktu przez Wnioskodawcę ponosi Spółka. Jednocześnie, Zainteresowany ponosi odpowiedzialność za szkody poniesione przez Spółkę będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków wynikających z Kontraktu, przy czym Spółka będzie dochodzić swych roszczeń wyłącznie w przypadku, gdy szkoda powstała z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa Wnioskodawcy. Odpowiedzialność określona w zdaniu poprzednim jest niezależna od odpowiedzialności Zainteresowanego jako Członka Zarządu Spółki określonej przepisami Kodeksu spółek handlowych i innymi bezwzględnie obowiązującymi przepisami prawa, gdzie Wnioskodawca odpowiada zgodnie z zasadami i standardami odpowiedzialności określonymi w tych przepisach, a w szczególności w art. 293 k.s.h. i następnych. Dodatkowo, postanowienia Kontraktu zobowiązują Zainteresowanego do ubezpieczenia się na własny koszt od odpowiedzialności cywilnej powstałej w związku z zarządzaniem Spółką, na określoną sumę gwarancyjną oraz złożenia oświadczenia Spółce o zawarciu takiej umowy ubezpieczenia. Wnioskodawca na czas obowiązywania Umowy, jak również przez określony czas po jej zakończeniu, objęty jest zakazem konkurencji. Poza wynagrodzeniem, Spółka:

* udostępnia Zainteresowanemu nieodpłatnie narzędzia niezbędne do wykonywania usługi (samochód, telefon komórkowy, komputer). Spółka pokrywa koszty usług telekomunikacyjnych do określonego poziomu, powyżej którego nastąpi obciążenie Wnioskodawcy. Spółka obciąża również Zainteresowanego kosztami korzystania z udostępnionego samochodu do celów prywatnych. Wnioskodawca jest upoważniony do korzystania z kart flotowych posiadanych przez Spółkę;

* pokrywa koszty podnoszenia kwalifikacji Zainteresowanego, poprzez uczestnictwo w konferencjach, sympozjach oraz szkoleniach, zarówno w kraju, jak i zagranicą (do określonego limitu);

* pokrywa wydatki związane z wynajmem mieszkania (do określonego limitu).

Zgodnie z treścią Kontraktu, Wnioskodawca może otrzymać zaliczkę na ponoszone wydatki. Wnioskodawca może również obciążyć Spółkę innymi uzasadnionymi wydatkami.

Odnosząc przedstawiony opis sprawy do powołanych powyżej przepisów prawa stwierdzić należy, iż czynności wykonywane przez Wnioskodawcę jako członka zarządu Spółki na podstawie postanowień Kontraktu, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy. W przedmiotowej sprawie, z uwagi na fakt, iż - jak wskazano we wniosku - odpowiedzialność wobec osób trzecich za szkody im wyrządzone przy wykonywaniu Kontraktu przez Wnioskodawcę ponosi Spółka, zastosowanie znajdzie art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy. Jak wskazano bowiem powyżej, w sytuacji, gdy istnieje stosunek prawny, w ramach którego zleceniodawca ponosi odpowiedzialność za działania zleceniobiorcy, wtedy nie jest to działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że w okolicznościach przedmiotowej sprawy działanie Wnioskodawcy będącego członkiem zarządu - menedżerem w Spółce, nie mieści się w definicji działalności gospodarczej określonej w ustawie o podatku od towarów i usług. Działaniom Zainteresowanego nie można bowiem przypisać spełnienia warunku samodzielności, który stanowi cechę działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę podlegają wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy.

Reasumując stwierdzić należy, iż Zainteresowany, wykonując obowiązki członka zarządu Spółki na postawie postanowień Kontraktu opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, nie działa jako podatnik podatku od towarów i usług. Zatem, wykonywane przez Wnioskodawcę czynności objęte kontraktem menedżerskim nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl