ILPP1/443-1140/10-2/AI

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gospodarstwa Pomocniczego przy Parku Narodowym, przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2010 r. (data wpływu 21 października 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania pozostałych po likwidacji gospodarstwa pomocniczego składników majątkowych na rzecz jednostki budżetowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania pozostałych po likwidacji gospodarstwa pomocniczego składników majątkowych na rzecz jednostki budżetowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Parki Narodowe działające w Polsce (dalej: PN) są państwowymi jednostkami budżetowymi, utworzonymi na podstawie odrębnych rozporządzeń Rady Ministrów, wydanych zgodnie z upoważnieniem określonym w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220 z późn. zm.), dalej: u.o.p. Zachowując przepisy art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 z późn. zm.), dalej: u.f.p.u.s., jak również art. 101 ust. 1 u.o.p. przy PN zostały utworzone gospodarstwa pomocnicze (dalej: GP), które są wyodrębnioną z jednostki budżetowej pod względem organizacyjnym i finansowym częścią PN, wykonującą działalność podstawową lub działalność uboczną (art. 26 ust. 1 u.f.p.u.s.).

Zgodnie z art. 87 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1241 z późn. zm.), dalej: p.w.u.f.p.u. z dniem 31 grudnia 2010 r. zakończeniu ulega likwidacja gospodarstw pomocniczych państwowych jednostek budżetowych. GP państwowej jednostki budżetowej likwiduje kierownik jednostki budżetowej, przy którym funkcjonowało gospodarstwo pomocnicze (vide art. 89 ust. 1 p.w.u.f.p.u.). Nowy katalog form organizacyjno - prawnych jednostek sektora finansów publicznych, nie przewiduje funkcjonowania gospodarstw pomocniczych jednostek budżetowych, a jedynie jednostki budżetowe, samorządowe zakłady budżetowe, agencje wykonawcze, instytucje gospodarki budżetowej oraz państwowe fundusze celowe (vide art. 9 ust. 3 do ust. 7 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.), dalej: u.f.p.u.

GP gminnej, powiatowej i wojewódzkiej jednostki budżetowej likwiduje kierownik jednostki po uzyskaniu opinii dotyczącej terminu rozpoczęcia i zakończenia likwidacji (art. 89 ust. 2 p.w.u.f.p.u.). Wymóg uzyskania opinii nie dotyczy likwidacji GP działającego przy jednostce budżetowej, której kierownikiem jest wójt, burmistrz lub prezydent miasta.

Zgodnie z § 66 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2006 r. w sprawie gospodarki finansowej jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych oraz trybu postępowania przy przekształcaniu w inną formę organizacyjno-prawną (Dz. U. Nr 116, poz. 783 z późn. zm.), dalej: r.g.s., likwidacja gospodarstwa pomocniczego polega na zamknięciu rachunku bankowego oraz ustaleniu i przejęciu przez jednostkę budżetową należności, zobowiązań i środków pieniężnych pozostałych na rachunku bankowym.

Pozostałe po likwidacji składniki majątkowe, należności i zobowiązania zlikwidowanego GP przejmuje jednostka budżetowa, przy której funkcjonuje gospodarstwo pomocnicze. Przejęcie następuje na podstawie protokołu zdawczo - odbiorczego (art. 89 ust. 4 p.w.u.f.p.u.).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy istnieje obowiązek podatkowy na gruncie podatku od towarów i usług dla czynności związanych z przekazaniem pozostałych po likwidacji gospodarstwa pomocniczego składników majątkowych na rzecz jednostki budżetowej, przy której funkcjonuje gospodarstwo pomocnicze, na zasadach przejęcia na podstawie protokołu zdawczo - odbiorczego (tekst jedn.: czynności, o której mowa w art. 89 ust. 4 p.w.u.f.p.u.).

Zdaniem Wnioskodawcy, wypełnienie przepisów art. 89 ust. 4 w zw. z art. 87 ust. 1 p.w.u.f.p.u., nie rodzi obowiązku podatkowego na gruncie podatku od towarów i usług, tj. nie wystąpi obowiązek podatkowy w związku z likwidacją oraz nie ma obowiązku składania w Urzędzie Skarbowym tzw. remanentu likwidacyjnego.

Konsekwencje podatkowe (na gruncie podatku od towarów i usług) dla czynności przekazania pozostałych po likwidacji GP składników majątkowych jednostce budżetowej (tu: Parkowi Narodowemu) na podstawie obowiązku, o którym mowa w art. 89 ust. 4 p.w.u.f.p.u.), mogą wynikać z przepisów:

Dla oceny istnienia ewentualnego obowiązku podatkowego należy przeanalizować zakres podmiotowy oraz przedmiotowy wyżej wymienionych przepisów prawa podatkowego.

Ustawa o VAT zawiera katalog czynności, które podlegają opodatkowaniu. Zgodnie z art. 5 ust. 1 u.p.t.u. opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Na mocy art. 5 ust. 3 u.p.t.u., powyższe przepisy stosuje się również do towarów, o których mowa w art. 14 u.p.t.u., tj. do towarów własnej produkcji i towarów, które nie były przedmiotem dostawy w przypadku:

Stosownie do art. 7 ust. 1 u.p.t.u., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 u.p.t.u. rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Dla opodatkowania przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel nakłada się warunek odpłatności (opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów). Oznacza to, iż opodatkowaniu podlega tylko taka dostawa, w wyniku której:

W przypadku przejęcia pozostałego po likwidacji majątku GP przez PN, oba wyżej wymienione podmiotowe i przedmiotowe warunki opodatkowania nie są spełnione. Dzieje się tak dlatego, iż:

1. nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel;

Po pierwsze dlatego, iż funkcjonowanie GP odbywa się w oparciu o przepisy u.f.p.u.s. uraz p.w.u.f.p.u. w świetle tych przepisów, GP to "wyodrębniona z jednostki budżetowej (...) część jej podstawowej działalności lub działalność uboczna" (art. 26 ust. 1 u.f.p.u.s. - odrębność finansowa i organizacyjna jedynie funkcji, a nie materii, w tym rzeczy, a w szczególności towarów). Co istotne, składniki mienia GP stanowią mienie Skarbu Państwa lub mienie jednostki samorządu terytorialnego tak samo, jak mienia macierzystej jednostki budżetowej. Wybranym mieniem GP może dysponować bezpośrednio kierownik jednostki budżetowej, w świetle art. 26 ust. 10 u.f.p.u.s. a zatem, likwidacja GP i przekazanie majątku (towarów) na podstawie protokołu zdawczo - odbiorczego, o którym mowa w art. 89 ust. 4 p.w.u.f.p.u., ma charakter jedynie porządkowy i nie zmienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w myśl art. 7 ust. 1 u.p.t.u.

2. przejęciu pozostałych po likwidacji GP składników majątkowych przez PN nie towarzyszy odpłatność, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u.

A zatem czynności przekazania towarów przez GP na rzecz PN nie można przypisać obowiązku podatkowego przewidzianego w art. 5 ust. 1 w związku z art. 7 ust. 1 u.p.t.u.

Pozostając przy powyższym założeniu należy rozważyć, czy "przeniesienie" majątku GP do macierzystej jednostki budżetowej (Parku Narodowego), podlega opodatkowaniu na zasadach art. 7 ust. 2 u.p.t.u. Zgodnie z tym przepisem, na równi z dostawą odpłatną traktowane są również przekazania przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, a w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Przekazanie majątku GP do Parku Narodowego (macierzystej jednostki budżetowej) na podstawie protokołu zdawczo - odbiorczego nie może być również opodatkowane na podstawie powyższych przepisów. Dzieje się tak dlatego, iż GP nie jest przedsiębiorcą. w związku z tym, iż definicji przedsiębiorstwa nie skonstruowano odrębnie dla prawa podatkowego należy bezwzględnie przywołać konstrukcję w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.), dalej: u.s.d.g., której GP nie spełnia. Potwierdzeniem tego jest stanowisko WSA w Warszawie, zgodnie z którym GP stanowi formę prawa budżetowego, a nie formę wykonywania działalności gospodarczej (wyrok z dnia 6 lipca 2005 r., sygn. akt VI SA/Wa 2083/04, Lex 190634).

Analizując status prawny gospodarstwa pomocniczego sąd administracyjny podniósł, że podmiotowość prawna wynika wyłącznie z przepisu ustawy. GP jako jednostka organizacyjna sektora finansów publicznych ma jedynie cząstkową zdolność prawną, co oznacza, że reprezentując siebie, jednocześnie reprezentuje cząstkę macierzystej osoby prawnej (tu: Skarbu Państwa), na bazie której zostało utworzone. w stosunkach cywilnoprawnych podmiotowość prawną ma Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego, a nie państwowe lub samorządowe jednostki organizacyjne (szerzej patrz: L. Lipiec: Komentarz do u.f.p.u.s., LEX/el. 2008).

Uprawnienia gospodarstwa pomocniczego w zakresie czynności prawnych pochodzą od jednostki macierzystej i są wyrazem cząstkowej realizacji przez nią podmiotowości Skarbu Państwa (uchwała SN z dnia 28 września 1995 r., sygn. akt III CZP 123/95, OSNC 1996, Nr 1, poz. 9).

Zgodnie z art. 4 u.s.d.g., przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą, a także wspólnicy spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej. w świetle przepisów u.f.p.u.s. GP, mimo wyodrębnienia organizacyjnego, majątkowego i finansowego, nie mają osobowości prawnej. Nie działają w imieniu własnym i na własny rachunek, korzystają natomiast z osobowości prawnej Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego (statio fisci lub statio municipi). w cytowanym wyroku sąd administracyjny wywiódł, że jeżeli u.f.p.u.s. zezwala gospodarstwu pomocniczemu na wykonywanie czynności odpowiadających cechom działalności gospodarczej, to uznanie go za przedsiębiorców nie jest możliwe w świetle art. 4 ust. 1 u.s.d.g., gdyż z przepisów u.f.p.u.s. nie wynika przyznanie mu zdolności prawnej.

Cytowana ustawa przyznaje wprawdzie status przedsiębiorcy także jednostce organizacyjnej niebędącej osobą prawną (obok osoby fizycznej i prawnej), jednak uzależnia to od przyznania tejże jednostce zdolności prawnej przepisami innej ustawy i wykonywania we własnym imieniu działalności gospodarczej. w przypadku gospodarstw pomocniczych taka sytuacja nie zachodzi (por. C. Kosikowski, Koncesje i zezwolenia na działalność gospodarczą, Warszawa 2002, s.15).

Wyłączenie gospodarstw pomocniczych wykonujących działalność gospodarczą z grona przedsiębiorców, oznacza pozbawienie ich uprawnień oraz obciążeń wynikających z posiadania statusu przedsiębiorcy. a zatem, skoro GP nie jest przedsiębiorcą to nie może przekazać towarów należących do jego przedsiębiorstwa, przedmiotowo zakreślonych w art. 55¹ k.c.

Dodatkowo, likwidacja (a zatem przekazanie majątku) GP działających przy PN nie oznacza faktycznego zakończenia realizacji części zadań publicznych, określonych u.o.p. Zadania te powierzone przez Dyrektorów PN do realizacji przez GP, w dalszym ciągu będą realizowane, jednakże przez następcę prawnego jakim zostanie PN jako państwowa jednostka budżetowa.

Fakt uprzedniego zrealizowania przez GP prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zapłaconego przy nabyciu towarów pozostaje bez znaczenia dla opodatkowania przekazania towarów bez wynagrodzenia na rzecz Parku Narodowego, skoro towary nie należały do przedsiębiorstwa podatnika.

Posiadanie odrębnego statusu podatnika (odrębny NIP GP i Parku Narodowego) pozostaje bez znaczenia, bowiem komentowany przepis art. 7 ust. 2 u.p.t.u. dotyczy przekazania przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa". Bez znaczenia jest również próba uznania, iż skoro istnieją regulacje przewidziane w § 12 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 z późn. zm.), dalej: r.w.p.t.u., to należy GP i PN traktować jako odrębne podmioty i przekazanie majątku, o którym mowa w art. 89 ust. 4 p.w.u.f.p.u., należy bezwzględnie opodatkować w myśl art. 7 ust. 2 u.p.t.u. Skoro ustawodawca ograniczył obowiązek podatkowy jedynie do towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika, to uznanie, że treść przepisu dotyczy wszystkich towarów podatnika należy bezwzględnie uznać za interpretację rozszerzającą prawo podatkowe. Ta zaś jest niedopuszczalna - należny bowiem wskazać na art. 84 Konstytucji RP, zgodnie z treścią którego każdy ma obowiązek ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznoprawnych na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Przepis ten ma swoje rozwinięcie w art. 217 Konstytucji, określającym elementy składowe konstrukcji podatku, które powinny być bezpośrednio uregulowane w ustawie. Zgodnie z jego brzmieniem nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy.

Analiza powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że treść zobowiązania podatkowego musi mieć swoje granice w ustawie. Przekroczenie tych granic jest niedopuszczalne. Stosunek prawny zobowiązania podatkowego kształtowany jest bowiem przez prawo, zaś podmioty mają jedynie te uprawnienia i obowiązki, które przypisuje im w danej sytuacji norma prawna. a zatem również w podatku od towarów i usług wyłącznie te zdarzenia, które określone zostały ustawą, będą rodziły po stronie podatnika tego podatku określone w ustawie konsekwencje.

Ostatecznie, przejęcie przez Park Narodowy pozostałego po likwidacji majątku gospodarstwa pomocniczego, nie będzie opodatkowane w myśl art. 7 ust. 2 u.p.t.u.

Zgodnie z wolą ustawodawcy opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

Ustawodawca w sposób normatywny określił katalog podmiotowy podatników obowiązanych do zastosowania wyżej wymienionych przepisów, a GP nie wyczerpuje znamion żadnego z wyżej wymienionych - vide rozważania dotyczące statusu gospodarstwa pomocniczego.

Nie można również przypisać konieczności opodatkowania czynności przekazania majątku (towarów) na podstawie protokołu zdawczo - odbiorczego, o którym mowa w art. 89 ust. 4 p.w.u.f.p.u., na zasadach art. 14 u.p.t.u.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Wskazać należy, iż użyty w tym artykule zwrot "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" rozumie się jako czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Wskazać ponadto należy, iż istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawo własności". Istotny jest przede wszystkim aspekt ekonomiczny, a nie prawny transakcji, w ramach której podatnik przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również - zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy - przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Ponadto, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy nie definiują terminu "przedsiębiorstwo". z tej przyczyny dla celów określenia zakresu pojęcia "przedsiębiorstwo" wykorzystuje się regulację zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje w szczególności:

Zatem, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Jeżeli warunki, o których mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, zostaną spełnione, to wniesienie takiego aportu do innego podmiotu (spółki prawa handlowego), nie podlega przepisom ustawy.

Należy tu wskazać również art. 55² Kodeksu cywilnego, którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Zatem, przedsiębiorstwem w rozumieniu Kodeksu cywilnego jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 27e ustawy, organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z przytoczonej definicji wynika, iż aby zespół składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

* istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

* organizacyjne i finansowe wyodrębnienie tego zespołu składników w istniejącym przedsiębiorstwie,

* przeznaczenie tych składników do realizacji określonych zadań gospodarczych,

* zdolność zespołu składników do stanowienia niezależnego przedsiębiorstwa, samodzielnie realizującego te zadania gospodarcze.

Przepis art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w spawie wspólnego system podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE I 347/1 z dnia 11 grudnia 2006 r.), stanowi, że w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. w przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego wynika, że ww. przepis wprowadza, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca (Gospodarstwo Pomocnicze) zamierza dokonać przekazania na podstawie protokołu zdawczo - odbiorczego pozostałych po likwidacji składników majątkowych, należności i zobowiązań.

Okoliczności przedstawione we wniosku wskazują, iż przekazanie to dokonywane jest na potrzeby innego podmiotu (innego podatnika - jednostki budżetowej), zatem nie jest ono związane z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że w przypadku, gdy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu składników majątkowych, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług czynność nieodpłatnego ich przekazania podlegałaby opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako przekazanie na cele inne niż związane z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem. Niemniej jednak w przypadku dotyczącym Wnioskodawcy, z uwagi na przedmiot - całość majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności, która będzie wykorzystywana przy jej kontynuacji przez jednostkę macierzystą, a także zobowiązania i należności, przedmiotowa czynność będzie wyłączona spod działania przepisów ustawy, na podstawie ww. art. 6 pkt 1 ustawy, co oznacza, że transakcja ta nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Dodatkowo wskazać należy, iż opisana transakcja, wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, dokonywana jest pomiędzy dwoma podmiotami gospodarczymi z punktu widzenia przepisów prawa podatkowego, tj. pomiędzy dwoma podmiotami: dwiema jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej, będącymi odrębnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Nieuzasadnione jest zatem twierdzenie Wnioskodawcy, iż w przypadku przekazania majątku, który stanowi mienie Skarbu Państwa, nie nastąpi przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel. Bowiem prezentowane przez Wnioskodawcę rozumienie pojęcia "przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel" pozostałoby w sprzeczności m.in. z realizacją prawa do odliczania nabywanych towarów i usług związanych z prowadzoną przez Gospodarstwo Pomocnicze działalnością.

Zgodzić się natomiast należy ze stanowiskiem Wnioskodawcy w części dotyczącej braku opodatkowania składników majątkowych przekazywanych w formie protokołu zdawczo-odbiorczego na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

gdyż Wnioskodawca nie jest ani spółką cywilną lub handlową niemającą osobowości prawnej, ani też osobą fizyczną.

Reasumując, opisana czynność przekazania, w związku z likwidacją Gospodarstwa Pomocniczego, będzie wyłączona spod działania przepisów ustawy, na podstawie ww. art. 6 pkt 1 ustawy, zatem nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Oceniając całościowo prezentowane stanowisko Wnioskodawcy uznano je za nieprawidłowe, gdyż brak opodatkowania oparto na innych niż wskazane we wniosku przepisach i argumentach.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.