ILPP1/443-1139/14-2/AI

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2014 r. (data wpływu 15 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy w odniesieniu do faktur VAT, faktur VAT korygujących, duplikatów i not korygujących otrzymanych przez Spółkę Przejmującą i dokumentujących czynności dokonane w dniu i po dniu wydzielenia, na których jako nabywca została wskazana Spółka Dzielona, Spółka Przejmująca ma prawo zmieniać dane nabywcy tak, aby odzwierciedlały one fakt, że stroną transakcji jest Spółka Przejmująca, w drodze wystawienia noty korygującej - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy w odniesieniu do faktur VAT, faktur VAT korygujących, duplikatów i not korygujących otrzymanych przez Spółkę Przejmującą i dokumentujących czynności dokonane w dniu i po dniu wydzielenia, na których jako nabywca została wskazana Spółka Dzielona, Spółka Przejmująca ma prawo zmieniać dane nabywcy tak, aby odzwierciedlały one fakt, że stroną transakcji jest Spółka Przejmująca, w drodze wystawienia noty korygującej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej: "Spółka Przejmująca") jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, która w związku z podziałem innej spółki kapitałowej (dalej "Spółka Dzielona"), w oparciu o przepis art. 529 § 1 pkt 4 Kodeksu spółek handlowych (podziału poprzez wydzielenie części majątku do innej spółki), otrzyma zorganizowaną część przedsiębiorstwa (dalej: ZCP). Majątek, który pozostanie w Spółce Dzielonej stanowił będzie również ZCP. Od dnia podziału kontrahenci powinni wystawiać faktury na rzecz Spółki Przejmującej, będą o tym informowani z wyprzedzeniem, aczkolwiek Wnioskodawca spodziewa się, że będą błędnie wystawiać faktury.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w odniesieniu do faktur VAT, faktur VAT korygujących, duplikatów i not korygujących otrzymanych przez Spółkę Przejmującą (dotyczących towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych) i dokumentujących czynności dokonane w dniu i po dniu wydzielenia, na których jako nabywca została wskazana Spółka Dzielona, Spółka Przejmująca ma prawo zmieniać dane nabywcy tak, aby odzwierciedlały one fakt, że stroną transakcji jest Spółka Przejmująca, w drodze wystawienia noty korygującej.

Zdaniem Wnioskodawcy, z analizy przepisów art. 106j i 106k ustawy o podatku od towarów i usług (dalej "ustawa o VAT") wynika możliwość wyeliminowania błędów pojawiających się na fakturze, a dotyczących nabywców lub sprzedawców, także przez jej nabywcę, przez wystawienie noty korygującej. Takimi błędami, które można skorygować są zatem błędy powodujące omyłkowe wskazanie osoby fizycznej lub prawnej, która nie była stroną umowy sprzedaży. Odmowa dokonania korekty w przedmiotowym zakresie byłaby nieprzewidzianym w przepisie art. 106k ust. 1 ustawy o VAT wyjątkiem od możliwości wystawiania przez nabywcę noty korygującej. Przepis ten nie wprowadza żadnego ograniczenia w tym zakresie. Wykluczona jest jedynie możliwość korekty faktury w przypadkach enumeratywnie wymienionych we wspomnianym wyżej art. 106e ust. 1 pkt 8-15 ustawy o VAT, które nie są objęte niniejszym wnioskiem.

Istota noty korygującej sprowadza się do doprowadzenia faktury pierwotnej do stanu odzwierciedlającego rzeczywisty przebieg transakcji miedzy jej stronami. Realizacją tego jest możliwość wystawienia przez otrzymującego fakturę, jako faktycznego nabywcy towarów i usług, not korygujących do faktur zakupu. Stanowisko odmawiające słuszności prawu do dokonania tej czynności stanowi nieuprawnioną, bo zawężającą, interpretację treści art. 106k ust. 1 ustawy o VAT. Zatem Spółka Przejmująca ma prawo, w odniesieniu do faktur VAT, faktur VAT korygujących, duplikatów i not korygujących, zmieniać dane nabywcy w formie not korygujących.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie regulują przepisy zawarte w art. 93-93e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.). W przepisach tych ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Zgodnie z art. 93 § 1 ww. ustawy, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W myśl art. 93 § 2 cyt. ustawy, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

Zgodnie z art. 93c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, osoby prawne przejmujące lub osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują, z dniem podziału lub z dniem wydzielenia, we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im, w planie podziału, składnikami majątku.

Przepis § 1 stosuje się, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie - także majątek osoby prawnej dzielonej, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa (art. 93c § 2 Ordynacji podatkowej).

Z cytowanych przepisów prawa wynika, że w przypadku podziału osoby prawnej następuje sukcesja jej praw i obowiązków. Zakres sukcesji związany jest z przydzielonymi w planie podziału składnikami majątku. Warunkiem sukcesji jest, aby majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie - także majątek osoby prawnej dzielonej, stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Nadmienić przy tym należy, że zgodnie z art. 93e Ordynacji podatkowej, przepisy art. 93-93d stosuje się w zakresie, w jakim odrębne ustawy, umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz inne ratyfikowane umowy międzynarodowe, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, nie stanowią inaczej. Oznacza to, że aby określić zakres przejmowanych przez następcę prawnego praw i obowiązków, należy dokonać oceny nie tylko przepisów Ordynacji podatkowej, ale także innych aktów prawnych.

Zagadnienie podziału spółek jest również uregulowane w tytule IV dziale II ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030, z późn. zm.), zwanej dalej k.s.h.

W treści art. 529 § 1 k.s.h. wyróżniono cztery sposoby dokonania podziału spółek kapitałowych. Jednym z nich jest, zgodnie z pkt 4 tego przepisu, podział przez przeniesienie części majątku spółki dzielonej na istniejącą spółkę lub spółkę nowo zawiązaną (podział przez wydzielenie).

Do podziału przez wydzielenie stosuje się przepisy o podziale spółek dotyczące odpowiednio spółki przejmującej lub spółki nowo zawiązanej (art. 529 § 2 k.s.h.). Podział przez wydzielenie jest instytucją prawa handlowego będącą jedną z form restrukturyzacji, polegającą na rozdrobnieniu majątku spółki dzielonej, które polega na przekazaniu składników majątkowych (pasywów i aktywów) spółki dzielonej bez przeprowadzenia likwidacji, do spółek nowo tworzonych. Instytucję podziału spółek regulują przepisy art. 528-550 k.s.h.

Stosownie do art. 531 § 1 k.s.h., spółki przejmujące lub spółki nowo zawiązane powstałe w związku z podziałem wstępują z dniem podziału bądź z dniem wydzielenia w prawa i obowiązki spółki dzielonej, określone w planie podziału. Na spółkę przejmującą lub spółkę nowo zawiązaną powstałą w związku z podziałem przechodzą z dniem podziału bądź z dniem wydzielenia w szczególności zezwolenia, koncesje oraz ulgi, pozostające w związku z przydzielonymi jej w planie podziału składnikami majątku spółki dzielonej, a które zostały przyznane spółce dzielonej, chyba że ustawa lub decyzja o udzieleniu zezwolenia, koncesji lub ulgi stanowi inaczej (art. 531 § 2 k.s.h.).

Artykuł 532 § 1 k.s.h. wprost stanowi, że do podziału spółki stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące powstania właściwego typu spółki przejmującej albo nowo zawiązanej, z wyłączeniem przepisów o wkładach niepieniężnych.

Istotą podziału przez wydzielenie w rozumieniu przepisów Kodeksu spółek handlowych jest to, że przy takim trybie podziału nie dochodzi do wniesienia aportu do nowo powstałej spółki.

Kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 93c Ordynacji podatkowej w powiązaniu z art. 531 § 1 k.s.h. Z przepisów tych jednoznacznie wynika, że osoby prawne przejmujące lub osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują, z dniem podziału lub z dniem wydzielenia, we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im, w planie podziału, składnikami majątku.

Jednakże podział przez wydzielenie ma szczególny charakter, ze względu na fakt, że spółka dzielona nie traci swojej podmiotowości prawnej, a jedynie zmniejsza swój majątek o część, która jest przenoszona do istniejącego podmiotu. Zatem następstwo prawne, w zakresie o którym mowa powyżej dotyczy tylko i wyłącznie określonej w planie podziału części przenoszonej na inny podmiot (sukcesja uniwersalna częściowa).

Należy również podkreślić, że przedmiotem sukcesji prawnopodatkowej przewidzianej w art. 93c Ordynacji podatkowej będą jedynie te prawa i obowiązki dzielonej osoby prawnej, które pozostają w związku z przydzielonymi sukcesorowi w planie podziału składnikami majątku. Przepis art. 93c Ordynacji podatkowej zakłada możliwość wyodrębnienia praw i obowiązków podatkowych związanych z poszczególnymi zorganizowanymi częściami majątku oraz że tak wyodrębnione zespoły praw i obowiązków są objęte sukcesją. Powyższy przepis wprowadza zatem do systemu podatkowego zasadę sukcesji podatkowej częściowej. Zgodnie z tą zasadą, w przypadku podziału przez wydzielenie, podmiot przejmujący wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki podatkowe, które związane są z tą częścią majątku, która jest przejmowana. Należy jednak zwrócić uwagę na to, że w wyniku podziału przez wydzielenie przejmowane są prawa i obowiązki przewidziane w przepisach prawa podatkowego, ale pod warunkiem, że majątek przejmowany na skutek podziału, a także majątek osoby prawnej dzielonej stanowi zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa (art. 93c § 2 Ordynacji podatkowej).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Faktura jest dokumentem wystawianym dla potrzeb dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dane, które powinna zawierać faktura zostały określone w art. 106e ustawy, są to między innymi:

Z powołanych przepisów wynika, że faktura winna zawierać dane nabywcy towaru lub usługi i tym samym dokumentować rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a jako wystawca i nabywca powinni widnieć faktyczni uczestnicy transakcji. Każdorazowo należy ustalić więc nabywcę towaru lub usługi, który winien wynikać z zawartej umowy.

W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury VAT są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Wskazać należy, że ustawodawca ze względu na zdarzające się w praktyce pomyłki przy dokumentowaniu przez podatników obrotu gospodarczego przewidział dwie procedury korygowania błędów w fakturach VAT, tj. przez wystawienie przez wystawcę faktury korygującej oraz przez wystawienie przez odbiorcę noty korygującej.

I tak, zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Faktura korygująca - w myśl art. 106j ust. 2 ustawy - powinna zawierać:

Natomiast kwestię not korygujących regulują zapisy art. 106k ustawy. Zgodnie z ust. 1, ust. 2 i ust. 3 powołanego artykułu, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą (ust. 1.). Faktura, o której mowa w ust. 1, wymaga akceptacji wystawcy faktury (ust. 2). Faktura, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać (ust. 3):

Przepisy ust. 1-3 nie naruszają przepisów dotyczących wystawiania faktur korygujących (art. 106k ust. 4 ustawy).

Z powołanych wyżej unormowań wynika, że noty korygujące wystawia odbiorca faktury (nabywca towaru lub usługi). Ten rodzaj dokumentu koryguje błędy, które nie mają żadnego wpływu na jakąkolwiek kwotę wykazaną w fakturze. Dotyczy to przypadków, kiedy stwierdzone w fakturach pomyłki nie skutkują brakiem możliwości odliczenia podatku naliczonego w nich wykazanego nawet wtedy, gdy nabywca nie poprawi takiego błędu stosując notę korygującą.

Jednocześnie należy podkreślić, że celem faktury VAT jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, co oznacza, iż nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy wskazuje ona, co prawda zaistniałe zdarzenie gospodarcze, ale które wystąpiło między innymi podmiotami. Jeżeli więc faktura zawiera pomyłki dotyczące nazwy strony transakcji, jej adresu, a także jej numeru identyfikacji podatkowej, to powinna zostać skorygowana w ten sposób, aby odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję między ściśle określonymi podmiotami gospodarczymi.

Należy podkreślić, że gdy faktura zawiera błędy tylko w niektórych elementach nazwy podatnika czy oznaczenia towaru lub usługi, wówczas można je skorygować notą korygującą. Nie można natomiast przez wystawienie noty korygującej zmieniać podmiotu umowy sprzedaży. W przypadku bowiem, gdy błędne są wszystkie dane sprzedawcy lub nabywcy towaru lub usługi, wówczas nie jest dopuszczalne jej korygowanie przez nabywcę notą korygującą. Podobnie (analogicznie) nie można przez wystawienie przez nabywcę noty korygującej zmieniać przedmiotu umowy sprzedaży. W takim przypadku korekta notą korygującą powoduje, że faktura traci swą wiarygodność gospodarczą.

Należy wskazać, że informacje podawane na fakturach powinny mieć taką formę, by nie budziły zastrzeżeń co do danych w nich zawartych, umożliwiających identyfikację sprzedawcy i nabywcy, a także towaru czy usługi. Przez wystawienie noty korygującej można korygować wyłącznie błędy formalne, pomyłki, które nie mają istotnego znaczenia dla nabytych wcześniej praw czy rozliczeń. Pomyłki dotyczące niektórych danych nabywcy mogą być zatem skorygowane przez wystawioną przez nabywcę notę korygującą, pod warunkiem, że nota taka będzie zawierała wszystkie elementy wskazane w ww. przepisach.

Z kolei - jak stanowi art. 106I ust. 1 i ust. 2 ustawy - w przypadku, gdy faktura ulegnie zniszczeniu albo zaginie:

Faktura wystawiona ponownie powinna zawierać wyraz "DUPLIKAT" oraz datę jej wystawienia.

Wobec przytoczonych wyżej regulacji prawnych stwierdzić należy, że duplikat jest ponownie wystawioną na wniosek nabywcy fakturą, zawierającą dane zawarte w kopii faktury, której oryginał uległ zniszczeniu albo zaginął, opatrzoną wyrazem "duplikat". Duplikat faktury jak i faktury korygującej, ma moc prawną równą fakturze pierwotnej, dokumentuje w ten sam sposób to samo zdarzenie gospodarcze, co faktura pierwotna i stanowi na równi z nią podstawę do odliczenia podatku naliczonego.

Zatem duplikat faktury winien zostać wystawiony zgodnie z danymi zawartymi na kopii faktury, bądź faktury korygującej, ma on bowiem stanowić egzemplarz jednobrzmiący z dokumentem pierwotnym, którego kopia znajduje się w posiadaniu sprzedawcy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - Spółka Przejmująca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, która w związku z podziałem innej spółki kapitałowej, w oparciu o przepis art. 529 § 1 pkt 4 Kodeksu spółek handlowych (podziału poprzez wydzielenie części majątku do innej spółki), otrzyma zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Majątek, który pozostanie w Spółce Dzielonej stanowił będzie również ZCP. Od dnia podziału kontrahenci powinni wystawiać faktury na rzecz Spółki Przejmującej, będą o tym informowani z wyprzedzeniem, aczkolwiek Wnioskodawca spodziewa się, że będą błędnie wystawiać faktury.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy, czyli Spółki Przejmującej dotyczą kwestii, czy w odniesieniu do faktur VAT, faktur VAT korygujących, duplikatów i not korygujących otrzymanych przez Spółkę Przejmującą (dotyczących towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych) i dokumentujących czynności dokonane w dniu i po dniu wydzielenia, na których jako nabywca została wskazana Spółka Dzielona, Spółka Przejmująca ma prawo zmieniać dane nabywcy tak, aby odzwierciedlały one fakt, że stroną transakcji jest Spółka Przejmująca, w drodze wystawienia noty korygującej.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku wskazać należy, że dla dokonania korekty faktury VAT ustawodawca przewidział jedynie formę faktury korygującej, którą może wystawić sprzedawca albo noty korygującej, do wystawienia której uprawniony jest nabywca towaru lub usługi.

Jednocześnie należy stwierdzić, że nie można poprzez wystawienie noty korygującej zmieniać podmiotu umowy sprzedaży, a tym samym przebiegu transakcji, którą dokumentuje faktura. W przypadku bowiem, gdy błędne są wszystkie dane nabywcy towaru lub usługi wskazane na fakturze, wówczas nie jest dopuszczalne jej korygowanie przez nabywcę notą korygującą. Na podkreślenie zasługuje fakt, że faktura wystawiona na innego podatnika dokumentuje czynności, które faktycznie nie zostały wykonane.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku podkreślić należy, że dotyczy ona dokumentów sprzedaży dla czynności dokonanych w dniu oraz po dniu wydzielenia, a więc takich, których stroną była już Spółka Przejmująca i to jej dane jako nabywcy winny być wskazane na dokumentach sprzedaży. W tej sytuacji przepisy dotyczące sukcesji podatkowej w ogóle nie mają zastosowania.

W konsekwencji, w przypadku, gdy na fakturach zakupu (a także fakturach korygujących oraz duplikatach) wskazano jako nabywcę Spółkę Dzieloną zamiast Spółki Przejmującej, brak jest podstaw prawnych, w oparciu o które Spółka Przejmująca mogłaby wystawić notę korygującą zmieniając całkowicie dane nabywcy. W omawianej sytuacji prawidłowe jest skorygowanie faktury VAT poprzez wystawienie faktury korygującej przez wystawców faktur. Z kolei, odnośnie not korygujących otrzymywanych przez Spółkę Przejmującą zaznaczyć należy, że taka sytuacja w odniesieniu do sprawy będącej przedmiotem zapytania, nie powinna mieć miejsca, gdyż jak wskazano, zgodnie z przepisami regulującymi te kwestie, to nabywca towaru lub usługi wystawia notę korygującą, a więc Spółka Przejmująca jako nabywca nie może otrzymywać not korygujących od sprzedawców.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.