ILPP1/443-1136/11-4/AWa

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2011 r. (data wpływu 23 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 listopada 2011 r. (data wpływu 14 listopada 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia usług cateringowych - jest prawidłowe.

W dniu 23 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia usług cateringowych. Powyższy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 listopada 2011 r. (data wpływu 14 listopada 2011 r.) o doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego, pełnomocnictwo oraz brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka realizuje prace projektowe dotyczące inwestycji z zakresu telekomunikacji oraz energetyki realizowanych na terenie całego kraju, zajmuje się również wykonawstwem. Największe kontrakty realizowane przez Spółkę to m.in. projekty stacji elektroenergetycznych i parków wiatrowych. Część tych prac zlecanych jest jako podwykonawstwo innym firmom projektowym lub budowlanym z całej Polski. Spółka współpracuje również z wieloma biurami geodezyjnymi.

Realizacja prac wymaga częstych spotkań zarówno z inwestorami, jak i podwykonawcami. W trakcie tych spotkań m.in. negocjowane są kontrakty, omawiane warunki wzajemnej bieżącej i potencjalnej współpracy, a także przekazywane określone informacje techniczne dotyczące realizowanych prac projektowych. Większość tych spotkań dotyczy zwłaszcza uzgodnień technicznych z uwagi na to, że prace projektowe realizowanie przez Spółkę są wysokospecjalistyczne i wymagają wielu uzgodnień branżowych oraz zastosowania coraz to nowszych rozwiązań technicznych.

Spotkania te odbywają się w siedzibie Spółki, w trakcie podawane są m.in. kawa, herbata, woda mineralna, słodycze. W przypadkach, gdy takie spotkania trwają kilka godzin podawany jest posiłek (lunch) dostarczany przez firmę cateringową, udokumentowany fakturą. Catering ten nie nosi znamion okazałości i wystawności, ale odpowiada standardom biznesowym i podstawowym kanonom kultury. Celem organizowania tych spotkań nie jest chęć okazania przepychu, a tym samym nie kreują one wizerunku firmy. Organizacja tego typu spotkań umożliwia jedynie omówienie spraw biznesowych.

W piśmie z dnia 8 listopada 2011 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Wnioskodawca poinformował, iż nabywane przez podatnika usługi cateringowe są wykorzystywane do wykonywania tylko czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia usług cateringu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisami art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - dalej u.p.t.u. zasadą jest, że w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 u.p.t.u., przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przypadki, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia, wymienione zostały w art. 88 u.p.t.u. Na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b) u.p.t.u. obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Na gruncie stosowanego dla celów podatkowych do końca roku 2010 PKWiU z roku 1997 przyjmowano, że wyłączenie to dotyczy wyłącznie usług gastronomicznych sensu stricto, tj. usług klasyfikowanych na gruncie PKWiU jako usługi gastronomiczne (symbol PKWIU 55.3), a więc nie dotyczy m.in. usług cateringowych klasyfikowanych na gruncie PKWIU z roku 1997 jako usługi dostarczania posiłków dla odbiorców zewnętrznych (PKWiU 55.5) (przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 24 lutego 2010 r. ILPP2/443-1707/09-2/AD, czy interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 listopada 2010 r. IBPP2/443-685/10/ASz).

Od dnia 1 stycznia 2011 r. dla celów podatkowych stosowana jest PKWiU z roku 2008, która usługi cateringowe zalicza do grupowania 56.2, tj. usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering) i pozostałych usług gastronomicznych. Pomimo zmian PKWiU od dnia 1 stycznia 2011 r. podatnicy nadal mogą odliczać podatek naliczony z faktur dokumentujących usługi cateringowe. Należy bowiem zauważyć, że słowniki języka polskiego wskazują dwa znaczenia pojęcia "gastronomia". Pierwsze to - jak wynika ze "Słownika języka polskiego" prof. M. Szymczaka, Warszawa 2002 - jest "sztuka kulinarna, sztuka przyrządzania potraw". Drugie znaczenie to "działalność o charakterze produkcyjno-usługowym obejmująca prowadzenie otwartych zakładów zbiorowego żywienia (restauracji, barów, gospód itp.). Nie powinno ulegać wątpliwości, że pojęcie "usług gastronomicznych" użyte w art. 88 ust. 1 pkt 4 u.p.t.u. odwołuje się do tego drugiego znaczenia gastronomii (tj. do usług gastronomicznych świadczonych w ramach działalności w tym zakresie), a więc nie obejmuje usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych, czyli cateringu. Za argumentami powyższymi przemawia również fakt, iż polskie przepisy VAT należy interpretować w zgodzie z przepisami unijnymi (tzw. wykładnia prowspólnotowa), tj. w zgodzie z przepisami Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11 grudnia 2006 s. 1 - dalej Dyrektywy 347. Przepisy te określają zaś tzw. klauzulę stałości (zob. art. 176 Dyrektywy 347), z której wynika zakaz wprowadzania przez państwa członkowskie nowych ograniczeń prawa do odliczenia. Przyjęcie stanowiska o objęciu zakazom odliczania podatku naliczonego przy nabywaniu usług cateringowych prowadziłoby zatem do interpretacji przepisów niezgodnej z przepisami unijnymi.

Podobne uregulowania odnośnie cateringu znajdują się w rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 2821/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z dnia 23 marca 2011 r., str. 1), które obowiązuje od dnia 1 lipca 2011 r.

W myśl rozporządzenia 282/2011 usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy. Za usługi cateringowe i restauracyjne nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających. Tak więc dostawa lunchu do Spółki wraz z usługami wspomagającymi takim jak zapewnienie nakryć powalających na spożycie posiłków jest zgodnie z rozporządzeniem 282/2011 usługą cateringową. Dla podatku naliczonego od zakupu takich towarów ograniczeń w odliczeniu nie ma.

W związku z powyższym, Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia usług cateringu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego - na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. - stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT - spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego itp.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W oparciu o art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b) ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Natomiast, w art. 88 ust. 3a pkt 1 i pkt 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r., wskazano, iż nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne m.in. w przypadku, gdy:

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka realizuje prace projektowe dotyczące inwestycji z zakresu telekomunikacji oraz energetyki realizowanych na terenie całego kraju, zajmuje się również wykonawstwem. Największe kontrakty realizowane przez Spółkę to m.in. projekty stacji elektroenergetycznych i parków wiatrowych. Część tych prac zlecanych jest jako podwykonawstwo innym firmom projektowym lub budowlanym z całej Polski. Spółka współpracuje również z wieloma biurami geodezyjnymi.

Realizacja prac wymaga częstych spotkań zarówno z inwestorami, jak i podwykonawcami. W trakcie tych spotkań m.in. negocjowane są kontrakty, omawiane warunki wzajemnej bieżącej i potencjalnej współpracy, a także przekazywane określone informacje techniczne dotyczące realizowanych prac projektowych. Większość tych spotkań dotyczy zwłaszcza uzgodnień technicznych z uwagi na to, że prace projektowe realizowanie przez Spółkę są wysokospecjalistyczne i wymagają wielu uzgodnień branżowych oraz zastosowania coraz to nowszych rozwiązań technicznych.

Spotkania te odbywają się w siedzibie Spółki, w trakcie podawane są m.in. kawa, herbata, woda mineralna, słodycze. W przypadkach, gdy takie spotkania trwają kilka godzin podawany jest posiłek (lunch) dostarczany przez firmę cateringową, udokumentowany fakturą. Catering ten nie nosi znamion okazałości i wystawności, ale odpowiada standardom biznesowym i podstawowym kanonom kultury. Celem organizowania tych spotkań nie jest chęć okazania przepychu, a tym samym nie kreują one wizerunku firmy. Organizacja tego typu spotkań umożliwia jedynie omówienie spraw biznesowych.

Wnioskodawca poinformował, iż nabywane przez podatnika usługi cateringowe są wykorzystywane do wykonywania tylko czynności opodatkowanych.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje ani usług gastronomicznych, ani usług cateringowych.

W świetle obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Podkreślić zatem należy, iż prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług w stosunku do towarów, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną. Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku VAT jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU).

Od dnia 1 stycznia 2011 r., dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług, wprowadzoną w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Klasyfikacja Wyrobów i Usług zawiera Sekcję I - usługi związane z zakwaterowaniem i usługi gastronomiczne, która obejmuje m.in.:

* usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering),

* usługi gastronomiczne,

* usługi stołówkowe,

* usługi przygotowywania i podawania napojów.

Przy czym, w klasyfikacji tej ustawodawca w dziale 56 sklasyfikował "Usługi związane z wyżywieniem", w grupowaniu 56.10 - "Usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych", w grupowaniu 56.21 "Usługi przygotowania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering)", natomiast w grupowaniu 56.29 umieszczono "Pozostałe usługi gastronomiczne", a pod symbolem PKWiU 56.29.2 sklasyfikowano "Usługi stołówkowe".

Z powyższego wynika, iż usługi cateringowe stanowią usługi odrębne w stosunku do usług gastronomicznych. W przepisie art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, wyłączającym prawo do odliczenia podatku naliczonego, zostały wymienione jedynie usługi gastronomiczne. Tym samym, z uwagi na odmienny charakter tych usług, nie można uznać, iż do usług cateringowych znajdzie zastosowanie ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego wynikające z art. 88 ustawy. Warunkiem jednak skorzystania z tego prawa jest, aby nabyte usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Reasumując, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabywaniem usług cateringowych, które mają pośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wskazać ponadto należy, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisanym stanie faktycznym, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to kwestii prawa do odliczenia VAT z tytułu nabycia artykułów spożywczych.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia usług cateringowych. Natomiast, w kwestii dotyczącej opodatkowania nieodpłatnego przekazywania zakupionych usług cateringowych kontrahentom oraz obowiązku wystawienia z tego tytułu faktury wewnętrznej została wydana odrębna interpretacja indywidualna z dnia 24 listopada 2011 r. nr ILPP1/443-1136/11-5/AWa. Z kolei, w kwestii dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z organizacją spotkań z kontrahentami zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.