ILPP1/443-1128/13-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko prowadzących działalność gospodarczą w formie Spółki cywilnej przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2013 r. (data wpływu 19 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie naliczenia podatku VAT do otrzymanej dotacji - jest prawidłowe.

W dniu 19 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie naliczenia podatku VAT do otrzymanej dotacji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka cywilna obejmująca dwóch Wspólników powstała w dniu 24 maja 2011 r. (umowa spółki cywilnej z dnia 24 maja 2011 r.).

Wspólnicy Spółki są osobami fizycznymi posiadającymi miejsce zamieszkania w Polsce oraz w Polsce podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku PIT od dnia zawiązania spółki do dnia dzisiejszego.

Spółka w roku 2011 była i do dnia dzisiejszego jest czynnym podatnikiem podatku VAT i z punktu widzenia podatku od towarów i usług - wykonuje czynności opodatkowane w 100%.

Dnia 8 czerwca 2011 r. Spółka otrzymała decyzję Marszałka Województwa (...) dotyczącą pozwolenia na prowadzenie stacji demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji zlokalizowanej w (...).

Spółka dokonuje zakupu samochodów - wraków do demontażu od osób fizycznych oraz od innych przedsiębiorstw. W przypadku nabycia wraków od przedsiębiorstw opodatkowany jest on w formie odwrotnego obciążenia. Dostawa odzyskanych towarów z demontażu wymienionych w załączniku nr 11 ustawy o VAT odbywa się również zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Dnia 3 grudnia 2013 r. Spółka zawarła Umowę dotacji nr (...) z Narodowym Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej na dofinansowanie dopłat do demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji. Ww. umowa została zawarta zgodnie z przepisami art. 410a Ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. prawo Ochrony Środowiska. Dofinansowanie ma charakter pomocy de minimis i jest udzielone zgodnie z warunkami określonymi w rozporządzeniu Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i art. 88 Traktatu WE.

Spółka otrzymaną dotację wykorzysta na bieżące koszty działalności związane z demontażem pojazdów wycofanych z eksploatacji, m.in.: ulepszenie i rozbudowa stacji demontażu, zakup narzędzi i wyposażenia. W związku z otrzymaniem dofinansowania nie ulegną zmianie ceny dostawy towarów odzyskanych w wyniku demontażu, którymi są np. złom, odpady typu odpady z tworzyw sztucznych, gumy, przepalone oleje silnikowe oraz używanie części samochodowe. Dotacja ma charakter zakupowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma obowiązek podatkowy naliczenia 23% podatku VAT należnego od otrzymanej dotacji z NFOŚiGW na dofinansowanie dopłat do demontażu pojazdu wycofanych z eksploatacji.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nie ma obowiązku naliczenia 23% podatku VAT należnego od otrzymanej dotacji z NFOŚiGW na dofinansowanie dopłat do demontażu pojazdu wycofanych z eksploatacji.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku."

W Spółce dotacja nie wpływa na kształtowanie się ceny towarów, a tym samym nie ma również wpływu na obrót. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy konkretnego rodzaju usługi. W Spółce dotacja ma charakter zakupowy i ma na celu dofinansowanie bieżących kosztów działalności związanych z demontażem pojazdów, nieuzależnionych od ilości i wartości dostarczanych towarów.

W związku z tym, że dotacja w Spółce przeznaczona jest na pokrycie kosztów i nie zwiększa obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT oraz nie stanowi czynności wymienionej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, nie będzie podlegała obowiązkowi naliczenia VAT należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast świadczenie usług, to w świetle art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Należy w tym miejscu podkreślić, że czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie ustawy nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane "po kosztach" ich świadczenia, bądź poniżej tych kosztów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

W istocie okoliczność, czy transakcja została dokonana po cenie niższej, czy też wyższej od kosztu świadczenia, nie ma znaczenia dla zakwalifikowania transakcji jako "transakcji odpłatnej" w rozumieniu art. 5 ustawy, bowiem to ostatnie pojęcie wymaga wyłącznie istnienia bezpośredniego związku między dostawą towarów lub świadczeniem usług a świadczeniem wzajemnym (wynagrodzeniem) rzeczywiście otrzymanym przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy - obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r. - podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W tym miejscu wskazać należy, że art. 1 pkt 23 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35) uchylono wraz z dniem 1 stycznia 2014 r. - art. 29 ustawy.

Jednocześnie pkt 24 cytowanego wyżej przepisu dodano (po uchylonym art. 29 ustawy) art. 29a ustawy podatku od towarów i usług, który wszedł w życie z dniem 1 stycznia 2014 r.

I tak, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy - obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. - podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zatem przepis ten oznacza, że do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usługi.

Z przedstawionego wyżej przepisu wynika zatem, że podstawą opodatkowania jest wszystko co stanowi zapłatę, którą usługodawca otrzyma z tytułu sprzedaży od usługobiorcy. Jednocześnie ustawodawca precyzuje, że za taką zapłatę należy uznać wszelkie dotacje, subwencje oraz inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę. W konsekwencji powyższego także w świetle nowelizacji ustawy o podatku od towarów i usług, do podstawy opodatkowania wlicza się wszystko co ma cenotwórczy charakter.

Dla określenia, czy dana dotacja, subwencja i inne dopłaty o podobnym charakterze są, czy też nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że w sytuacji, gdy podatnik w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję lub inną dopłatę o podobnym charakterze), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia usług.

Kryterium uznania dotacji (subwencji lub innej dopłaty) za zwiększającą obrót stanowi zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Natomiast dotacja niedająca się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu tym podatkiem, służąca pokryciu ogólnych kosztów działalności podatnika nie stanowi obrotu - w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy - czyli nie zwiększa podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne - na pokrycie kosztów działalności (czy też kosztów realizacji konkretnego zadania) nie podlega opodatkowaniu.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca otrzymał dotację na dofinansowanie dopłat do demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji. Spółka otrzymaną dotację wykorzysta na bieżące koszty działalności, np. ulepszenie stacji, zakup narzędzi. W związku z otrzymaniem dofinansowania nie ulegną zmianie ceny dostawy towarów odzyskanych w wyniku demontażu. Dotacja ma charakter zakupowy.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii obowiązku podatkowego naliczenia 23% podatku VAT należnego od otrzymanej dotacji na dofinansowanie dopłat do demontażu pojazdu wycofanych z eksploatacji.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że Wnioskodawca na realizację ww. inwestycji otrzyma dofinansowanie ze środków publicznych. Otrzymana dotacja - jak wskazał Wnioskodawca - będzie wykorzystana na bieżące koszty działalności gospodarczej (w tym zakup sprzętu) i nie będzie miała wpływu na cenę towarów odzyskanych po demontażu pojazdów.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że skoro - jak wskazano - pozyskana dotacja przeznaczona jest na bieżące koszty oraz zakup sprzętu, czyli będzie dotacją o charakterze zakupowym, a nie dotacją mającą na celu sfinansowanie ceny sprzedaży, w związku z tym przyznane na taki cel dofinansowanie nie będzie spełniało przesłanki dotacji wynikającej z art. 29a ust. 1 ustawy, a tym samym nie będzie stanowiło ceny zapłaty opodatkowanej podatkiem VAT. W konsekwencji, w związku z realizacją inwestycji sfinansowanej dotacją, Wnioskodawca nie otrzyma wynagrodzenia za świadczone usługi w rozumieniu przepisów ustawy, a jedynie zwrot ponoszonych kosztów.

Podsumowując, Spółka nie ma obowiązku naliczenia 23% podatku VAT należnego od otrzymanej dotacji na dofinansowanie dopłat do demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji. Powyższe wynika z faktu, że - jak wskazał Wnioskodawca - dotacja ta ma charakter zakupowy i nie ma wpływu na cenę towarów odzyskanych po demontażu pojazdów (sprzedaż podatnika), skutkiem czego nie stanowi dotacji z art. 29a ust. 1 ustawy i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.