ILPP1/443-1125/11-5/NS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2011 r. (data wpływu 22 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży wierzytelności - jest prawidłowe.

W dniu 22 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Na wstępie Wnioskodawca poprosił tutejszą Izbę Skarbową o rzetelną analizę opisanej sytuacji i zadanych pytań, a tym samym praktyczną realizację zasady zaufania obywatela wobec Państwa, a nie bezkrytyczne powielanie innych interpretacji, lub powoływanie się na wyroki sądów, w sprawach związanych z wierzytelnościami w sytuacji gdy dotyczą one tylko częściowo podobnych stanów faktycznych lub przyszłych niż przez Spółkę przedstawione w niniejszym wniosku.

Ponadto Zainteresowany wyjaśnił, że jego zdaniem, w niniejszym wniosku o wydanie interpretacji przedstawił 6 zdarzeń przyszłych, stąd uiszczona przez niego opłata wynosi 6 x 40 zł = 240 zł:

* definitywne nabycie przez Spółkę od wierzyciela (cedenta) jej wierzytelności własnej przeterminowanej, na podstawie umowy przelewu wierzytelności (cesji),

* odpłatną odsprzedaż osobie trzeciej wierzytelności uprzednio definitywnie nabytej przez Wnioskodawcę od cedenta,

* windykację od dłużnika we własnym imieniu, na własną rzecz, rachunek i ryzyko, wierzytelności uprzednio definitywnie nabytej przez Zainteresowanego od cedenta,

* wykorzystanie wierzytelności uprzednio definitywnie nabytej przez Spółkę od cedenta, do zapłaty komornikowi za sprzedawane przez niego środki trwałe, w szczególności nieruchomości, które zajął tytułem egzekucji temu dłużnikowi, w stosunku do którego Wnioskodawca ma roszczenie z tytułu ww. nabytej przez niego wierzytelności,

* wykorzystanie wierzytelności uprzednio definitywnie nabytej przez Zainteresowanego od cedenta, do zapłaty dłużnikowi tej wierzytelności za nabywany przez Spółkę od dłużnika towar, usługę, lub środek trwały,

* sprzedaż przez Wnioskodawcę jego wierzytelności własnej.

Spółka jest podatnikiem VAT czynnym.

Wnioskodawca zamierza poszerzyć zakres faktycznie wykonywanej działalności gospodarczej o nabywanie od osób trzecich ich własnych wierzytelności przeterminowanych i dalszą ich odsprzedaż. Ponadto, w ramach prowadzonej działalności, nabywane od cedentów ich przeterminowane wierzytelności własne Zainteresowany zamierza wykorzystywać także w inny sposób, w szczególności zamierza je windykować od dłużników we własnym imieniu, na własną rzecz, rachunek, koszt i ryzyko, lub wykorzystać je do zapłaty dłużnikowi za nabyte od niego, w późniejszym terminie, towary, usługi lub środki trwałe, w tym nieruchomości, lub płacić nimi komornikowi za środki trwałe, w szczególności nieruchomości, sprzedawane przez niego w ramach egzekucji majątku tego dłużnika, w stosunku do którego ma roszczenie z tytułu ww. nabytej przez siebie wierzytelności.

Istota planowanej działalności będzie polegać na tym, że w pierwszym kroku, na podstawie umowy przelewu wierzytelności w rozumieniu art. 509 Kodeksu cywilnego (tzw. cesja wierzytelności), Wnioskodawca będzie, jako cesjonariusz, nabywać odpłatnie i definitywnie, od cedentów będących podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą lub osobami fizycznymi nie prowadzącymi działalności gospodarczej, ich przeterminowane wierzytelności własne, czyli wierzytelności jakie te podmioty posiadają w stosunku do swoich dłużników, z tytułu sprzedaży im towarów, usług, czy z tytułu udzielonych im pożyczek.

Innymi słowy, w wyniku każdej takiej umowy przelewu (cesji) wierzytelności, nastąpi definitywne i odpłatne przeniesienie na Spółkę (cesjonariusza) prawa do wierzytelności, jakie posiadał wobec dłużnika dotychczasowy wierzyciel (cedent). W konsekwencji, na Zainteresowanego zostanie przeniesione, definitywnie i bezpowrotnie, zarówno uprawnienie do otrzymania od dłużnika świadczenia wynikającego z nabytej przez niego wierzytelności, jak i ryzyko nie otrzymania tego świadczenia w całości lub w części.

Przez odpłatne przeniesienie na Zainteresowanego wierzytelności, Wnioskodawca rozumie sytuację, w której dotychczasowemu posiadaczowi wierzytelności zapłaci za nabytą od niego wierzytelność, a kwota tej zapłaty będzie z reguły mniejsza (niekiedy znacznie), chociaż niekiedy może być równa, ale nigdy nie większa, od nominalnej wartości nabywanej wierzytelności.

Przez definitywne i bezpowrotne nabycie wierzytelności Spółka rozumie sytuację, w której płaci dotychczasowemu wierzycielowi (cedentowi) za nabytą od niego wierzytelność niezwłocznie po jej nabyciu, zapłata nie podlega zwrotowi ani w całości, ani w części i jest niezależna od tego, jakie będą dalsze kroki czynione przez nią w stosunku do nabytej wierzytelności, w szczególności jest niezależna od tego:

* czy wierzytelność tę Zainteresowany będzie próbować egzekwować od dłużnika we własnym imieniu i na własną rzecz, i czy egzekucja ta będzie skuteczna w całości lub części, lub

* czy wierzytelność tę sprzeda osobie trzeciej, lub

* czy wierzytelnością tą zapłaci za towary lub usługi nabywane później od dłużnika, którego ta wierzytelność dotyczy, lub

* czy wierzytelnością tą zapłaci za towary nabywane od komornika, który zajął je u dłużnika, którego ta wierzytelność dotyczy.

Innymi słowy, nabywając wierzytelność od cedenta Wnioskodawca będzie przejmował na siebie pełne ryzyko z tym związane, a cedent w żadnej sytuacji nie będzie miał obowiązku zwracać mu całości ani części otrzymanej od niego zapłaty za wierzytelność.

Spółka podkreśliła, że celem zawieranych przez nią umów o przelew wierzytelności będzie wyłącznie nabycie wierzytelności od cedenta, a nie na przykład ich windykacja lub sprzedaż w imieniu cedenta, lub na rzecz cedenta, lub w imieniu i na rzecz cedenta.

W związku z nabyciem wierzytelności od cedenta Zainteresowany nie będzie wykonywał na rzecz cedenta żadnej usługi, w szczególności usługi faktoringu czy windykacji wierzytelności w imieniu, lub na rzecz, lub w imieniu i na rzecz cedenta, ani też cedent nigdy nie będzie płacił Wnioskodawcy z żadnego innego tytułu żadnego wynagrodzenia, lub prowizji związanych z faktem, że nabył od niego wierzytelność.

Wnioskodawca podkreślił, że niniejszy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy wyłącznie nabywania od cedentów ich wierzytelności własnych (pierwotnych), czyli posiadanych przez nich z tytułu sprzedaży towarów lub usług, lub z tytułu udzielonych przez nich pożyczek, a nie dotyczy wierzytelności, które oni uprzednio nabyli na podstawie umowy przelewu wierzytelności (cesji) od innych osób czy podmiotów.

Ponadto Spółka nadmieniła, że jej zdaniem wierzytelności są zaliczane do praw majątkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Odpłatne zbycie przez Spółkę, jako cedenta, wierzytelności własnej w ogóle nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług; taka sprzedaż nie jest ani świadczeniem usługi, ani dostawą towarów.

Posiadanie przez Zainteresowanego roszczenia w postaci wierzytelności własnej jest następstwem wcześniej dokonanej przez niego sprzedaży towarów, lub wykonania usługi. Późniejsze przelanie przez Wnioskodawcę, jako cedenta, tej wierzytelności na cesjonariusza jest więc tylko wykonywaniem przez niego prawa własności odnoszącego się do tej wierzytelności, a nie dostawą towaru czy świadczeniem usługi na czyjąkolwiek rzecz. Gdyby przelew wierzytelności własnej (cesja) miała u Spółki podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, to doszłoby do dwukrotnego opodatkowania podatkiem VAT: raz przy dostawie towaru lub usługi, która była podstawą powstania wierzytelności, a drugi raz przy cesji tejże wierzytelności.

Ad. 2

Odpłatne i definitywne zbycie przez Wnioskodawcę osobie trzeciej, we własnym imieniu i na własną rzecz, wierzytelności na podstawie umowy przelewu (cesji) wierzytelności, która to wierzytelność została przez niego uprzednio odpłatnie i definitywnie nabyta od cedenta na podstawie innej umowy przelewu wierzytelności (cesji), nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wierzytelność jest prawem majątkowym z czego wynika, że nie jest ani rzeczą, ani żadną z postaci energii, a w konsekwencji nie jest towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Odpłatne zbycie przez Zainteresowanego, we własnym imieniu i na własną rzecz, ww. wierzytelności, na podstawie umowy przelewu (cesja), nie jest także świadczeniem przez Wnioskodawcę usługi na czyjąkolwiek rzecz.

Uprzednio definitywnie i bezpowrotnie nabyte przez Spółkę prawo majątkowe w postaci wierzytelności, jest jej wyłączną własnością. Zainteresowany sprzedaje je we własnym imieniu i na własną rzecz, nie może więc być mowy o świadczeniu przez niego jakiejkolwiek usługi na czyjąkolwiek rzecz.

W konsekwencji sprzedaż ta nie mieści się w zakresie czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, według art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z cytowanego przepisu jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana przepisami w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Stosownie do treści art. 509 § 1 ustawy - Kodeks cywilny, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki - art. 509 § 2 cyt. ustawy.

W oparciu o art. 510 § 1 ww. ustawy, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Istotą przelewu wierzytelności jest umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na mocy której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność. W wyniku przelewu wierzytelności, prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności, przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie. Na podstawie umowy przelewu wierzytelności cesjonariusz może dochodzić spełnienia określonego świadczenia od dłużnika, przysługuje mu również uprawnienie do rozporządzania wierzytelnością poprzez jej dalszą odsprzedaż, zamianę, darowiznę, zapis w testamencie lub zastaw.

W przypadku cesji wierzytelności własnych o świadczeniu usług można mówić jedynie w odniesieniu do nabywcy tych wierzytelności. Przeniesienie wierzytelności w formie cesji wierzytelności (przelewu wierzytelności) na osobę trzecią najczęściej może mieć miejsce w sytuacji, gdy wierzyciel ma kłopoty z uzyskaniem od dłużnika zapłaty za sprzedane towary lub usługi.

Nabycie wierzytelności w celu ich windykacji we własnym zakresie mieści się w zakresie usług pośrednictwa finansowego. W tak pojmowanej usłudze mieści się cywilnoprawna instytucja przelewu wierzytelności polegająca na przeniesieniu wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku osoby trzeciej. Oznacza to, iż w takim przypadku nabywca wierzytelności świadczy na rzecz jej zbywcy usługę pośrednictwa finansowego, której celem jest uwolnienie sprzedawcy od ciężaru egzekwowania wierzytelności.

Cesja taka, z punktu widzenia pierwotnego wierzyciela, nie jest sprzedażą towarów ani usług, lecz jednym ze sposobów otrzymania zapłaty za dokonaną wcześniej sprzedaż.

Celem i skutkiem przelewu jest przejście wierzytelności na nabywcę. W wyniku przelewu przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. Wierzytelność przechodzi na nabywcę w takim stanie, w jakim była w chwili zawarcia umowy o przelew, a więc ze wszystkimi związanymi z nią prawami i brakami (np. przedawnieniem). W przypadku sprzedaży wierzytelności własnej (przez pierwszego wierzyciela) nie można zakładać, iż czynność ta może być wykonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym. Spółka zamierza poszerzyć zakres faktycznie wykonywanej działalności gospodarczej o nabywanie od osób trzecich ich własnych wierzytelności przeterminowanych i dalszą ich odsprzedaż. Ponadto, w ramach prowadzonej działalności, nabywane od cedentów ich przeterminowane wierzytelności własne Zainteresowany zamierza wykorzystywać także w inny sposób, w szczególności zamierza je windykować od dłużników we własnym imieniu, na własną rzecz, rachunek, koszt i ryzyko, lub wykorzystać je do zapłaty dłużnikowi za nabyte od niego, w późniejszym terminie, towary, usługi lub środki trwałe, w tym nieruchomości, lub płacić nimi komornikowi za środki trwałe, w szczególności nieruchomości, sprzedawane przez niego w ramach egzekucji majątku tego dłużnika, w stosunku do którego ma roszczenie z tytułu ww. nabytej przez siebie wierzytelności. Istota planowanej działalności będzie polegać na tym, że w pierwszym kroku, na podstawie umowy przelewu wierzytelności w rozumieniu art. 509 Kodeksu cywilnego (tzw. cesja wierzytelności), Wnioskodawca będzie, jako cesjonariusz, nabywać odpłatnie i definitywnie, od cedentów będących podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą lub osobami fizycznymi nie prowadzącymi działalności gospodarczej, ich przeterminowane wierzytelności własne, czyli wierzytelności jakie te podmioty posiadają w stosunku do swoich dłużników, z tytułu sprzedaży im towarów, usług, czy z tytułu udzielonych im pożyczek. W wyniku każdej takiej umowy przelewu (cesji) wierzytelności, nastąpi definitywne i odpłatne przeniesienie na Spółkę (cesjonariusza) prawa do wierzytelności, jakie posiadał wobec dłużnika dotychczasowy wierzyciel (cedent). W konsekwencji, na Zainteresowanego zostanie przeniesione, definitywnie i bezpowrotnie, zarówno uprawnienie do otrzymania od dłużnika świadczenia wynikającego z nabytej przez niego wierzytelności, jak i ryzyko nie otrzymania tego świadczenia w całości lub w części. Przez odpłatne przeniesienie na Zainteresowanego wierzytelności, Wnioskodawca rozumie sytuację, w której dotychczasowemu posiadaczowi wierzytelności zapłaci za nabytą od niego wierzytelność, a kwota tej zapłaty będzie z reguły mniejsza (niekiedy znacznie), chociaż niekiedy może być równa, ale nigdy nie większa, od nominalnej wartości nabywanej wierzytelności. Przez definitywne i bezpowrotne nabycie wierzytelności Spółka rozumie sytuację, w której płaci dotychczasowemu wierzycielowi (cedentowi) za nabytą od niego wierzytelność niezwłocznie po jej nabyciu, zapłata nie podlega zwrotowi ani w całości, ani w części i jest niezależna od tego, jakie będą dalsze kroki czynione przez nią w stosunku do nabytej wierzytelności. Innymi słowy, nabywając wierzytelność od cedenta Wnioskodawca będzie przejmował na siebie pełne ryzyko z tym związane, a cedent w żadnej sytuacji nie będzie miał obowiązku zwracać mu całości ani części otrzymanej od niego zapłaty za wierzytelność. Spółka podkreśliła, że celem zawieranych przez nią umów o przelew wierzytelności będzie wyłącznie nabycie wierzytelności od cedenta, a nie na przykład ich windykacja lub sprzedaż w imieniu cedenta, lub na rzecz cedenta, lub w imieniu i na rzecz cedenta. W związku z nabyciem wierzytelności od cedenta Zainteresowany nie będzie wykonywał na rzecz cedenta żadnej usługi, w szczególności usługi faktoringu czy windykacji wierzytelności w imieniu, lub na rzecz, lub w imieniu i na rzecz cedenta, ani też cedent nigdy nie będzie płacił Wnioskodawcy z żadnego innego tytułu żadnego wynagrodzenia, lub prowizji związanych z faktem, że nabył od niego wierzytelność. Wnioskodawca podkreślił, że niniejszy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy wyłącznie nabywania od cedentów ich wierzytelności własnych (pierwotnych), czyli posiadanych przez nich z tytułu sprzedaży towarów lub usług, lub z tytułu udzielonych przez nich pożyczek, a nie dotyczy wierzytelności, które oni uprzednio nabyli na podstawie umowy przelewu wierzytelności (cesji) od innych osób czy podmiotów.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż czynności polegającej na zbyciu wierzytelności własnych nie można uznać za dostawę towaru, gdyż wierzytelność stanowi prawo majątkowe, które nie mieści się w dyspozycji art. 2 pkt 6 ustawy, określającego co należy rozumieć na potrzeby podatku od towarów i usług, pod pojęciem towaru. Zbycie wierzytelności nie stanowi również świadczenia usługi, ponieważ jest ono jedynie przejawem wykonania prawa własności w stosunku do wierzytelności powstałej z innego tytułu (dostawy towaru lub świadczenia usługi). Zatem, transakcja, której przedmiotem będzie sprzedaż wierzytelności własnych pozostanie poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Również czynność polegająca na sprzedaży przez Spółkę wierzytelności nabytej uprzednio, nie będzie podlegać u Zainteresowanego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W takiej sytuacji bowiem to nabywca wierzytelności świadczyć będzie na rzecz Wnioskodawcy usługę, polegającą na uwolnieniu go od wykonywania czynności związanych ze ściąganiem długu i ryzyka jego nieściągnięcia.

Reasumując:

Ad. 1

Odpłatne zbycie przez Zainteresowanego wierzytelności własnej na podstawie zawartej przez niego, jako cedenta, umowy przelewu (cesji) wierzytelności, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad. 2

Odpłatne i definitywne zbycie przez Spółkę osobie trzeciej, we własnym imieniu, na własną rzecz, wierzytelności na podstawie umowy przelewu (cesji) wierzytelności, która to wierzytelność została przez nią uprzednio odpłatnie i definitywnie nabyta od cedenta na podstawie innej umowy przelewu wierzytelności, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem to nabywca tej wierzytelności w istocie będzie świadczyć usługę na rzecz Wnioskodawcy.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży wierzytelności. Wniosek w zakresie podatku od towarów i usług w kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez cedenta został rozstrzygnięty w interpretacji indywidualnej z dnia 8 grudnia 2011 r. nr ILPP1/443-1125/11-3/NS. Natomiast kwestia dotycząca podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania zakupu wierzytelności została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z dnia 8 grudnia 2011 r. nr LPP1/443-1125/11-4/NS.

Z kolei wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych został rozstrzygnięty odrębnymi pismami.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.