ILPP1/443-1122/13-4/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2013 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 13 grudnia 2013 r., do Biura KIP w Lesznie 18 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 stycznia 2014 r. (data wpływu 28 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie naliczenia podatku VAT w związku z dostawą działek gruntowych - jest nieprawidłowe

W dniu 13 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie naliczenia podatku VAT w związku z dostawą działek gruntowych. Dnia 28 stycznia 2014 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 9 lutego 1988 r. jako osoba fizyczna, która nie prowadziła działalności gospodarczej, Wnioskodawca nabył na podstawie aktu notarialnego grunt rolny od Skarbu Państwa. Nieruchomość obejmującą obszar 5,49 hektara składała się z działki 5/I położonej we wsi Z, Gmina C (akt notarialny Nr. reper. (...) z dnia (...) lutego 1988 r. sporządzony w Państwowym Biurze Notarialnym w X przed notariuszem Y). Nieruchomość została nabyta jako samodzielne gospodarstwo rolne w celu dokonywania upraw rolnych. Na nabytym gruncie Wnioskodawca prowadził działalność rolniczą (zaświadczenie o nadanym numerze identyfikacyjnym producentów nr (...) i dowód uiszczenia podatku rolnego za rok 2013). Na niewielkiej powierzchni działki wybudował budynki gospodarcze, w tym służące do hodowli lisów. Innych dochodów z posiadania tej nieruchomości poza działalnością rolniczą Wnioskodawca nie osiągał. Przedmiotowy grunt nie był objęty planem zagospodarowania przestrzennego. Ponieważ działalność rolnicza nie przynosiła oczekiwanych dochodów postanowił z żoną o jego sprzedaży. Z uwagi na to, że atrakcyjniejszą cenę sprzedaży można uzyskać jeżeli będzie opracowany dla tych gruntów plan zagospodarowania przestrzennego, w którym grunty te będą przeznaczone pod zabudowę, Wnioskodawca wystąpił do Rady Miejskiej w C z wnioskiem o uchwalenie dla tego terenu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Rada Miejska w C 26 września 2012 r. uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania, w którym przedmiotowe tereny zostały przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową, pod wody powierzchniowe i infrastrukturę techniczną. Burmistrz C decyzją znak. (...) z dnia 21 stycznia 2013 r. na wniosek Wnioskodawcy orzekł o zatwierdzeniu projektu podziału nieruchomości położonej w obrębie wsi Z (oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako działka numerem 5/1 o pow. 5.3855 ha Księga wieczysta - (...)) w taki sposób, że działka ta została podzielona na 38 działek oznaczonych numerami od 5/2-5/39 przy czym nadal grunt ten widnieje w rejestrze gruntów jako teren rolny (wypis i wyrys z rejestru gruntów prowadzonego przez Starostę na dzień 13 maja 2013 r. sygn. (...)). Działki te nie są uzbrojone i nie są ogrodzone.

W czerwcu 2013 r. Wnioskodawca dokonał zbycia pierwszej działki, a następnie sprzedał kolejne 15 działek. Uzyskane ceny sprzedaży tych działek jako działek rolnych przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę były znacznie niższe od cen działek budowlanych osiąganych na terenie Gminy C. Działki te z uwagi na status działek rolnych wymagają ich "odrolnienia", co związane jest z koniecznością poniesienia znacznych wydatków z tym związanych.

Uznając, że prowadząc wyłącznie działalność rolniczą bez składania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 15 ust. 4 i ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług oraz wykonując czynność sprzedaży przedmiotowych działek, Wnioskodawca nie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 15 tej ustawy, i nie miał obowiązku naliczenia podatku VAT od tych czynności.

Dnia 28 stycznia 2014 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego wskazując, że:

1. grunt (działka nr 5/1) nigdy nie była udostępniana przez Wnioskodawcę osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych.

2. W celu znalezienia w miarę szybko nabywcy (nabywców) Wnioskodawca zawarł w lutym 2013 r. umowę pośrednictwa w sprzedaży z Biurem Nieruchomości, ofertę sprzedaży ogłosił również w internecie. Ale - w opinii Wnioskodawcy - jest to normalne działanie w celu pozyskiwania nabywcy i uzyskania jak najwyższej ceny. Większość sprzedających nieruchomości tak postępuje, ale nie zmienia to faktu, że zbycie nieruchomości gruntowej nie było wykonane jako działalność gospodarcza.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego prawidłowe jest stanowisko, że dokonując sprzedaży gruntu rolnego wchodzącego w skład gospodarstwa rolnego (działek rolnych po dokonaniu podziału tego gruntu) pomimo, że w uchwalonym na wniosek Zainteresowanego planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczony został pod zabudowę, Wnioskodawca nie był obowiązany do naliczenia podatku od towarów i usług, gdyż przy tych czynnościach nie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Ww. podkreślił, że prowadząc wyłącznie działalność rolniczą (gospodarstwo rolne) bez złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie był podatnikiem VAT w rozumieniu art. 15 tej ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu czynności sprzedaży przedmiotowych działek gruntu rolnego niezwiązanego z działalnością gospodarczą poza działalnością rolniczą prowadzoną bez złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 15 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, nie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu tej ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 i ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług za podatnika uważa się osobę fizyczną prowadzącą wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie lub działalność rolniczą w innych przypadkach, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy.

Ponieważ prowadząc wyłącznie działalność rolniczą Wnioskodawca nie składał takiego zgłoszenia, nie był więc i nadal nie jest podatnikiem od towarów usług. Wnioskodawca nadmienia, że poza działalnością rolniczą innej działalności nie prowadził i nadal nie prowadzi. Nie był więc obowiązany do naliczania podatku od towarów i usług z tytułu wykonania czynności sprzedaży przedmiotowych działek niezabudowanego gruntu rolnego stanowiącego składnik gospodarstwa rolnego. Potwierdzeniem słuszności takiego stanowiska jest uzasadnienie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 grudnia 2012 r. sygnatura I FSK 266/12, w którym Sąd uznał, że cyt. "Stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Wykonanie danej czynności (w przypadku sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę) jednorazowo jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT. Konieczne jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie jako osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu. Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika z art. 15 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

* dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* czynność ta wykonana została przez podmiot, który dla tej właśnie czynności występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle przytoczonych wyżej regulacji prawnych zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług definicja działalności gospodarczej ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tut. Organ nadmienia, że definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 672 z późn. zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.). W konsekwencji, ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji, jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta.

Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W ustaleniu czy podmiot dokonujący sprzedaży w odniesieniu do tej czynności powinien być uznany za podatnika podatku VAT pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07. W orzeczeniu tym Sąd wskazał, że formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W orzeczeniu tym stwierdzono również, że fakt podjęcia, np. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną. Na taki rodzaj działalności wskazywać mogą takie działania, jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, zwłaszcza w sytuacji gdy sprzedawca jest już podatnikiem w zakresie usług budowlanych, deweloperskich czy innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz.U.UE.L 347.1 z późn. zm. - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zatem, biorąc pod uwagę tezy z powyższego orzeczenia Trybunału w sprawach C-180/10 i C 181/10 stwierdzić należy, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z powołanego wyżej orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej jednoznacznie wynika, że rozstrzygnięcie czy podmiot w związku z realizacją określonej czynności występuje w charakterze podatnika wymaga każdorazowo oceny okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

W świetle powołanych orzeczeń, nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Ponadto, podjęcie takich czynności np. wystąpienie o uchwalenie dla danego terenu planu zagospodarowania przestrzennego w celu przeznaczenia w nim posiadanego gruntu pod zabudowę, podział gruntu na działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działanie marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną może stanowić również działalność gospodarczą.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku niezabudowanych nieruchomości, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w roku 1988 jako osoba fizyczna, która nie prowadziła działalności gospodarczej, nabył na podstawie aktu notarialnego grunt rolny od Skarbu Państwa. Nieruchomość obejmującą obszar 5,49 hektara składała się z działki 5/I. Nieruchomość została nabyta jako samodzielne gospodarstwo rolne w celu dokonywania upraw rolnych. Na nabytym gruncie Wnioskodawca prowadził działalność rolniczą. Na niewielkiej powierzchni działki wybudował budynki gospodarcze, w tym służące do hodowli lisów. Przedmiotowy grunt nie był objęty planem zagospodarowania przestrzennego. Ponieważ działalność rolnicza nie przynosiła oczekiwanych dochodów postanowił z żoną o jego sprzedaży. Z uwagi na to, że atrakcyjniejszą cenę sprzedaży można uzyskać jeżeli będzie opracowany dla tych gruntów plan zagospodarowania przestrzennego, w którym grunty te będą przeznaczone pod zabudowę Wnioskodawca wystąpił do Rady Miejskiej w C z wnioskiem o uchwalenie dla tego terenu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Dnia 26 września 2012 r. Rada Miejska uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania, w którym przedmiotowe tereny zostały przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową, pod wody powierzchniowe i infrastrukturę techniczną. Burmistrz C decyzją znak. (...) z dnia 21 stycznia 2013 r. na wniosek Wnioskodawcy orzekł o zatwierdzeniu projektu podziału nieruchomości położonej w obrębie wsi Z oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako działka numerem 5/1 w taki sposób, że działka ta została podzielona na 38 działek oznaczonych numerami od 5/2-5/39, przy czym nadal grunt ten widnieje w rejestrze gruntów jako teren rolny. Działki te nie są uzbrojone i nie są ogrodzone. W czerwcu 2013 r. Wnioskodawca dokonał zbycia pierwszej działki, a następnie sprzedał kolejne 15 działek. W celu znalezienia w miarę szybko nabywcy (nabywców) Wnioskodawca zawarł w lutym 2013 r. umowę pośrednictwa w sprzedaży z Biurem Nieruchomości ofertę sprzedaży ogłosił również w internecie.

W świetle powołanych powyżej przepisów, dostawa gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na względzie przedstawiony powyżej opis sprawy wskazać należy, że w analizowanej sprawie występują przesłanki pozwalające uznać, że dokonując dostaw ww. działek Wnioskodawca występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Jak wskazał sam Zainteresowany, chcąc uzyskać wyższą cenę za działki gruntu wystąpił do Rady Miejskiej w C z wnioskiem o uchwalenie dla posiadanego terenu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, co nastąpiło w dniu 26 września 2012 r. po uchwaleniu tego aktu prawa miejscowego. Dodatkowo w celu sprzedaży większej ilości działek gruntu Wnioskodawca złożył wniosek o podzielenie gruntu nr 5/1 na 38 działek. Celem szybszego sfinalizowania dostaw zamiar sprzedaży ogłosił w sieci internetowej oraz zawarł stosowną umowę z biurem pośrednictwa nieruchomości. Skutkiem powyższego w czerwcu 2013 r. zbył pierwszą działkę gruntu a następnie kolejnych 15.

Zatem, powyższe działania jednoznacznie wskazują, że Wnioskodawca w celu sprzedaży działek zachowuje się jak podmiot profesjonalnie zajmujący się obrotem nieruchomościami. Zainteresowany zaangażował środki podobne do tych jakie byłyby wykorzystywane przez handlującego nieruchomościami.

W ocenie tut. Organu opisane wyżej działania podejmowane przez Wnioskodawcę nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, a to oznacza że dostawy działek nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Biorąc pod uwagę powyższe wskazać należy, że czynności wykonywane przez Zainteresowanego wypełniają definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, zatem Wnioskodawca występuje - w związku z dostawą ww. działek - w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W związku z tym, sprzedaż działek, o których mowa we wniosku, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 96 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Wskazać należy, że podstawowa stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Niemniej, jak wynika z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r. nadanym art. 1 pkt 34 lit. a, tiret czwarte ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35 z późn. zm.) - zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi, itp. niebędących terenami budowlanymi - są zwolnione od podatku VAT.

Przez tereny budowlane - w myśl art. 2 pkt 33 ustawy w brzmieniu od 1 kwietnia 2013 r. - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę".

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy od 1 kwietnia 2013 r. art. 2 pkt 33 w zgodny sposób odpowiada także treści orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie aktów prawa miejscowego.

Z powyższego wynika, że nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że sprzedaż niezabudowanych działek stanowi - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - odpłatną dostawę towarów, tj. czynność podlegającą opodatkowaniu uregulowaną w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Transakcja ta nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Jak wyjaśniono bowiem powyżej, przedmiotowa regulacja zwalnia od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Przesłanka ta w niniejszej sprawie nie jest spełniona, gdyż dla działek będących przedmiotem dostawy uchwalono miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przeznaczając opisane działki pod zabudowę mieszkaniową. Zatem ww. grunty uznane są za tereny budowlane. Skutkiem powyższego sprzedaż działek, o których mowa we wniosku, nie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, lecz jest opodatkowana - stosownie do treści art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy - według stawki podatku w wysokości 23%.

Podsumowując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca dokonując sprzedaży gruntu rolnego wchodzącego w skład gospodarstwa rolnego (działek rolnych po dokonaniu podziału tego gruntu) przeznaczonego zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę był obowiązany do naliczenia podatku od towarów i usług, gdyż wykonując te czynności występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Fakt niezłożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy, nie mógł stanowić przesłanki wykluczającej Wnioskodawcę z grona podatników VAT, gdyż - jak wynika z opisu sprawy - Zainteresowany dopiero w związku z dostawą działek wyczerpał przesłanki do uznania za podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Informuje się, że na podstawie art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1608) w cyt. wyżej art. 146a ustawy wprowadzenie do wyliczenia dotyczącego stawek podatku - z dniem 31 grudnia 2013 r. - otrzymało następujące brzmienie: "W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f;".

Zatem termin obowiązywania ww. stawki został przedłużony do 31 grudnia 2016 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.