ILPP1/443-1120/13-4/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Powiatu przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2013 r. (data wpływu 17 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 lutego 2014 r. (data wpływu 13 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług - jest:

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania podatkiem VAT uiszczanych opłat za holowanie i przechowywanie pojazdów usuniętych z drogi,

* nieprawidłowe - w zakresie udokumentowania ww. opłat.

W dniu 17 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT uiszczanych opłat za holowanie i przechowywanie pojazdów usuniętych z drogi oraz udokumentowania ww. opłat. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 11 lutego 2014 r. o wskazanie kto jest Wnioskodawcą w analizowanej sprawie oraz o doprecyzowanie własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Powiat wykonuje zadania własne i zlecone z zakresu administracji publicznej na podstawie art. 4 ustawy o samorządzie powiatowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 595 z późn. zm.). Swoje zadania wykonuje przy pomocy jednostki organizacyjnej Starostwa Powiatowego. Starostwo Powiatowe jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, i składa miesięczne deklaracje podatkowe.

W związku z nowelizacją ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137), usuwanie pojazdów i ich przechowywanie na parkingu strzeżonym z dniem 21 sierpnia 2011 r. stało się zadaniem własnym powiatu. Opłaty za usunięcie i parkowanie usuniętych pojazdów stanowią dochód własny powiatu.

Przepis art. 130a ust. 6 ustawy zawiera delegację dla rady powiatu do określenia corocznie wysokości opłat za usuwanie pojazdów z dróg, przechowywanie ich na parkingu strzeżonym oraz do określenia wysokości kosztów powstałych z wyniku wydania dyspozycji usunięcia, a następnie odstąpienia od usunięcia pojazdu. Nowe prawo wprowadza przepis nakładający na właściciela pojazdu obowiązek uiszczania należności za usunięcie, przechowywanie, oszacowanie, sprzedaż lub zniszczenie pojazdu w przypadku, gdy nie odbierze go z parkingu w ustawowym terminie. Wówczas starosta w drodze decyzji administracyjnej nakłada obowiązek zapłaty tych należności. W razie niewykonania decyzji starosty dobrowolnie, obowiązek uiszczenia stosownych opłat jest dochodzony w trybie egzekucji administracyjnej przez naczelników urzędów skarbowych. Ustawodawca w art. 130a ust. 6a ustawy, określił maksymalną wysokość stawek kwotowych opłat za usunięcie i przechowywanie pojazdów.

Zadania powiatu obejmujące usuwanie pojazdów oraz prowadzenie parkingu strzeżonego dla pojazdów usuniętych wykonywane są przez podmiot wyłoniony zgodnie z przepisami o zamówieniach publicznych.

Za wykonane usługi wykonawca otrzymuje wynagrodzenie zgodne z zawartą umową na podstawie wystawionej faktury VAT dla zamawiającego. Właściciele usuniętych pojazdów za odholowanie i postój na parkingu strzeżonym wnoszą opłaty w kasie Starostwa Powiatowego lub na rachunek bankowy.

Dotychczas za wniesioną przez właściciela usuniętego pojazdu opłatę za usługę usuwania oraz ich przechowywanie na parkingu strzeżonym była wystawiana faktura VAT i odprowadzany podatek do urzędu skarbowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy opłaty, o których mowa w art. 130a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym z tytułu holowania i przechowywania pojazdów są opodatkowane podatkiem od towarów i usług, w myśl zapisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

2. Czy stawki opłat za holowanie i przechowywanie pojazdów usuniętych z drogi, ustalone w drodze uchwały Rady Powiatu powinny zawierać podatek VAT, a jeżeli tak, to wg jakiej stawki.

3. Jeżeli ww. czynności nie podlegają ustawie o podatku od towarów i usług, to czy należy za wymienione opłaty wystawić rachunki zgodnie z art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

Zdaniem Wnioskodawcy (doprecyzowanym w piśmie z dnia 11 lutego 2014 r.), opłaty ustalone w drodze uchwały Rady Powiatu za usuwanie i przechowywanie pojazdów na parkingu strzeżonym na podstawie art. 130a ustawy - Prawo o ruchu drogowym, mają charakter publicznoprawny i nie powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizacji zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane.

Dla udokumentowania wniesionej opłaty za usuwanie i przechowywanie pojazdów na parkingu strzeżonym należy wystawić rachunki zgodnie art. 87 § 1 z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania podatkiem VAT uiszczanych opłat za holowanie i przechowywanie pojazdów usuniętych z drogi,

* nieprawidłowe - w zakresie udokumentowania ww. opłat.

Wniosek wpłynął w roku 2013 i dotyczy stanu faktycznego, dlatego odpowiedź zostanie udzielona na podstawie przepisów obowiązujących w roku 2013.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Unormowanie to pozostaje w zgodzie z art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, s. 1 z późn. zm.), który stwierdza, że krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego, nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Zatem organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług - w zakresie czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane.

Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe i ma zastosowanie przy spełnieniu przez ten organ dwóch warunków:

* jego podmiotem jest organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ,

* odnosi się jedynie do czynności nałożonych przepisami prawa, dla których powołano te organy, z wyłączeniem czynności realizowanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Organy te oraz urzędy je obsługujące są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Generalnie zatem wyłączone od opodatkowania podatkiem od towarów i usług są czynności wykonywane przez podmioty prawa publicznego (organy władzy publicznej i urzędy obsługujące te organy) w ramach sprawowanego przez nie władztwa publicznego.

Wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy, stanowi odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania i jako takie musi być ściśle interpretowane. Przepisy ustawy o podatku VAT nie zawierają jednoznacznej definicji pojęcia organów władzy publicznej. Najbardziej precyzyjne w tym względzie są regulacje zawarte w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 885 z późn. zm.). Przepisy tej ustawy jednoznacznie rozdzielają organy władzy publicznej od innych jednostek sektora finansów publicznych.

Z brzmienia art. 9 pkt 1 cyt. ustawy o finansach publicznych wynika, że organy władzy publicznej tworzą organy władzy rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa, sądy oraz trybunały.

Powołany wyżej przepis art. 15 ust. 6 ustawy, jak i cyt. przepis obowiązującej obecnie Dyrektywy wyłączają z opodatkowania organy podlegające prawu publicznemu, jeżeli prowadzą daną działalność jako organy publiczne, nawet wtedy, gdy pobierają z tytułu tej działalności wynagrodzenie. Czynności, w których organy te uczestniczą jako organy publiczne, to określone prawem czynności wykonywane w interesie publicznym. Zatem organy wykonujące czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, nie są traktowane jako podatnicy.

Jak wskazał Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 4 grudnia 2001 r., sygn. akt SK 18/00 pojęcie "władzy publicznej" w rozumieniu art. 77 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483), obejmuje wszystkie władze w sensie konstytucyjnym - ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą.

Należy podkreślić, że pojęcia organu państwa oraz organu władzy publicznej nie są tożsame. W pojęciu "władzy publicznej" mieszczą się bowiem także inne instytucje niż państwowe lub samorządowe, o ile wykonują funkcje władzy publicznej w wyniku powierzenia czy przekazania im tych funkcji przez organ władzy państwowej lub samorządowej. Wykonywanie władzy publicznej dotyczy wszelkich form działalności państwa, samorządu terytorialnego i innych instytucji publicznych, które obejmują bardzo zróżnicowane formy aktywności.

Pojęcie "działania" organu władzy publicznej nie zostało konstytucyjnie zdefiniowane. W pojęciu tym mieszczą się zarówno zachowania czynne tego organu, jak i zaniechania. W zakresie działań czynnych organu władzy publicznej mieszczą się indywidualne rozstrzygnięcia, np. decyzje, orzeczenia i zarządzenia.

Analiza zatem wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

W związku z powyższym należy podkreślić, że tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy.

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 595 z późn. zm.), powiat jako osoba prawna wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 6 i pkt 15 tej ustawy, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w tym m.in. w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych, porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ww. ustawy, w celu wykonywania zadań powiat może tworzyć jednostki organizacyjne i zawierać umowy z innymi podmiotami.

Powiat nie może prowadzić działalności gospodarczej wykraczającej poza zadania o charakterze użyteczności publicznej (art. 6 ust. 2 cyt. ustawy).

W odniesieniu do pobierania opłat za czynności przechowywania pojazdów usuniętych z drogi wskazać należy, że stosownie do przepisu art. 130a ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 z późn. zm.), pojazd jest usuwany z drogi na koszt właściciela w przypadku: 1. pozostawienia pojazdu w miejscu, gdzie jest to zabronione i utrudnia ruch lub w inny sposób zagraża bezpieczeństwu;2. nieokazania przez kierującego dokumentu potwierdzającego zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu lub dowodu opłacenia składki za to ubezpieczenie, jeżeli pojazd ten jest zarejestrowany w kraju, o którym mowa w art. 129 ust. 2 pkt 8 lit. c; 3. przekroczenia wymiarów, dopuszczalnej masy całkowitej lub nacisku osi określonych w przepisach ruchu drogowego, chyba że istnieje możliwość skierowania pojazdu na pobliską drogę, na której dopuszczalny jest ruch takiego pojazdu; 4. pozostawienia pojazdu nieoznakowanego kartą parkingową, w miejscu przeznaczonym dla pojazdu osoby niepełnosprawnej o obniżonej sprawności ruchowej oraz osób wymienionych w art. 8 ust. 2; 5. pozostawienia pojazdu w miejscu obowiązywania znaku wskazującego, że zaparkowany pojazd zostanie usunięty na koszt właściciela.

Pojazd jest usuwany z drogi na koszt wykonującego przejazd drogowy w przypadku, o którym mowa w art. 140ad ust. 2 pkt 2 (art. 130a ust. 1a ww. ustawy).

W myśl art. 130a ust. 2 powołanej wyżej ustawy, pojazd może być usunięty z drogi na koszt właściciela, jeżeli nie ma możliwości zabezpieczenia go w inny sposób, w przypadku gdy:

Zgodnie z art. 130a ust. 5c ustawy - Prawo o ruchu drogowym, pojazd usunięty z drogi, w przypadkach określonych w ust. 1-2, umieszcza się na wyznaczonym przez starostę parkingu strzeżonym do czasu uiszczenia opłaty za jego usunięcie i parkowanie.

W myśl art. 130a ust. 5f ww. ustawy, usuwanie pojazdów oraz prowadzenie parkingu strzeżonego dla pojazdów usuniętych w przypadkach, o których mowa w ust. 1-2, należy do zadań własnych powiatu. Starosta realizuje te zadania przy pomocy powiatowych jednostek organizacyjnych lub powierza ich wykonywanie zgodnie z przepisami o zamówieniach publicznych.

Stosownie do art. 130a ust. 6 cytowanej wyżej ustawy, Rada powiatu, biorąc pod uwagę konieczność sprawnej realizacji zadań, o których mowa w ust. 1-2, oraz koszty usuwania i przechowywania pojazdów na obszarze danego powiatu, ustala corocznie, w drodze uchwały, wysokość opłat, o których mowa w ust. 5c, oraz wysokość kosztów, o których mowa w ust. 2a. (...).

W art. 130a ust. 6a ww. ustawy, ustalone zostały maksymalne wysokości stawek kwotowych opłat, o których mowa w ust. 5c.

Opłaty, o których mowa w ust. 6, stanowią dochód własny powiatu (art. 130 ust. 6e cyt. ustawy).

Z treści art. 5 ust. 2 pkt 1 powołanej wyżej ustawy o finansach publicznych wynika, że dochodami publicznymi są daniny publiczne, do których zalicza się: podatki, składki, opłaty, wpłaty z zysku przedsiębiorstw państwowych i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, a także inne świadczenia pieniężne, których obowiązek ponoszenia na rzecz państwa, jednostek samorządu terytorialnego, państwowych funduszy celowych oraz innych jednostek sektora finansów publicznych wynika z odrębnych ustaw.

Z treści wniosku wynika, że Powiat wykonuje zadania własne i zlecone z zakresu administracji publicznej na podstawie art. 4 ustawy o samorządzie powiatowym. Swoje zadania wykonuje przy pomocy jednostki organizacyjnej Starostwa Powiatowego. W związku z nowelizacją ustawy - Prawo o ruchu drogowym, usuwanie pojazdów i ich przechowywanie na parkingu strzeżonym z dniem 21 sierpnia 2011 r. stało się zadaniem własnym powiatu. Opłaty za usunięcie i parkowanie usuniętych pojazdów stanowią dochód własny powiatu.

Zadania powiatu obejmujące usuwanie pojazdów oraz prowadzenie parkingu strzeżonego dla pojazdów usuniętych wykonywane są przez podmiot wyłoniony zgodnie z przepisami o zamówieniach publicznych.

Za wykonane usługi wykonawca otrzymuje wynagrodzenie zgodne z zawartą umową na podstawie wystawionej faktury VAT dla zamawiającego. Właściciele usuniętych pojazdów za odholowanie i postój na parkingu strzeżonym wnoszą opłaty w kasie Starostwa Powiatowego lub na rachunek bankowy.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług uiszczanych opłat za holowanie i przechowywanie pojazdów usuniętych z drogi oraz udokumentowania ww. opłat, które są egzekwowane na podstawie ustawy - Prawo o ruchu drogowym.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca pobierając opłaty za holowanie pojazdów z drogi oraz za ich przechowywanie na parkingu strzeżonym wykonuje działania mieszczące się w zakresie zadań własnych powiatu. Jak wynika z treści wniosku przedmiotowe opłaty stanowią dochód jednostki samorządu terytorialnego.

Zaznacza się, że art. 15 ust. 6 ustawy stanowi, że wspomniane organy są podatnikami w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, jednak w analizowanym przypadku taka sytuacja nie występuje. Czynności, o których mowa, mają bowiem charakter publicznoprawny a nie cywilnoprawny, a ich wysokość jest ściśle określona w przepisach prawa.

W przedmiotowej sprawie mamy zatem do czynienia z pobieraniem przez Zainteresowanego daniny o charakterze publicznym, która nie stanowi zapłaty za świadczenie usług.

Skoro zatem Powiat pobiera opłaty w związku z holowaniem (inaczej usuwaniem) pojazdów z drogi oraz ich przechowywaniem na podstawie przepisów ustawy - Prawo o ruchu drogowym, a pobierane kwoty tytułem ww. opłat stanowią w całości dochód Powiatu, to należy uznać, że Zainteresowany w zakresie realizacji ww. zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa jest adresatem normy prawnej, o której mowa w art. 15 ust. 6 ustawy.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że Wnioskodawca w zakresie wykonywania opisanych czynności nie występuje jako podatnik podatku od towarów i usług. Zatem opłaty pobierane za ww. czynności, w wysokości określonej w powołanych wyżej regulacjach, nie są objęte podatkiem od towarów i usług.

Tym samym pytanie o wysokość stawki, jaką są ww. opłaty objęte jest bezprzedmiotowe.

Ponadto Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące udokumentowania ww. czynności w przypadku, gdy nie podlegają one ustawie o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Jak wykazano powyżej, dla opisanych we wniosku czynności Powiat nie działa jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, ponieważ wyklucza to brzmienie omówionego wcześniej art. 15 ust. 6 ustawy.

Wobec powyższego, opłaty pobierane w trybie ustawy - Prawo o ruchu drogowym, nie powinny być dokumentowane fakturami VAT zarówno w przypadku usunięcia pojazdów, jak i ich przechowywania na parkingu strzeżonym.

Zgodnie z art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Ponieważ w opisywanej sytuacji Wnioskodawca nie działa jako podatnik, opłaty pobierane w trybie ustawy - Prawo o ruchu drogowym, nie powinny być również dokumentowane rachunkami.

Podsumowując, opłaty za holowanie pojazdów z dróg oraz ich przechowywanie, egzekwowane na podstawie ustawy - Prawo o ruchu drogowym, nie podlegają ustawie o podatku od towarów i usług, tym samym nie są opodatkowane podatkiem VAT.

Ponadto należy wskazać, że ww. opłaty za holowanie i przechowywanie pojazdów nie powinny być dokumentowane poprzez wystawienie przez Wnioskodawcę rachunków zgodnie z art. 87 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.