ILPP1/443-1119/09-3/AI

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 9 grudnia 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP1/443-1119/09-3/AI

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2009 r. (data wpływu 17 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia sumy ponoszonych wydatków na ulepszenie środków trwałych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia sumy ponoszonych wydatków na ulepszenie środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe

Spółka prowadzi w Polsce działalność obejmującą produkcję i sprzedaż wysokiej klasy materiałów izolacyjnych z wełny mineralnej, wykorzystywanych jako izolacja cieplna, akustyczna i ognioochronna między innymi w budownictwie, przemyśle rafineryjnym, petrochemicznym i motoryzacyjnym.

Dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, wykorzystuje zarówno budynki, budowle, jak i wyposażenie niezbędne do wytwarzania oferowanych produktów, w szczególności specjalistyczne maszyny oraz części zamienne do tych maszyn.

Z uwagi na istotne obciążenie związane z obsługą techniczną i administracyjną posiadanych środków trwałych, planuje przeprowadzić restrukturyzację mającą na celu uproszczenie działalności w zakresie użytkowania i utrzymania posiadanych środków trwałych. w ramach planowanej restrukturyzacji, Wnioskodawca zamierza wnieść posiadane budynki, budowle lub ich części (dalej: nieruchomości) wraz z gruntem (dalej: grunt), na którym są posadowione (działkami ewidencyjnymi objętymi odpowiednimi księgami wieczystymi) i maszyny (dalej: maszyny) (nieruchomości, grunty i maszyny dalej łącznie: środki trwałe), w formie wkładu niepieniężnego do założonej w tym celu spółki celowej - Spółki Komandytowej.

Zainteresowany zostanie komandytariuszem w Spółce Komandytowej, podczas gdy drugim wspólnikiem (komplementariuszem) będzie inna spółka kapitałowa mająca siedzibę w Polsce. w przyszłości możliwe jest przystąpienie do Spółki Komandytowej nowych wspólników.

Rozważane jest też wniesienie aportem - obok samych środków trwałych - również posiadanych części zamiennych. Alternatywnie Spółka Komandytowa kupi od Wnioskodawcy części zamienne.

Celem wydzielenia środków trwałych do Spółki Komandytowej, oprócz wspomnianego uproszczenia działalności Spółki, jest zwiększenie skuteczności w zarządzaniu środkami trwałymi poprzez zapewnienie specjalizacji w tym zakresie. w konsekwencji, Spółka Komandytowa będzie odpowiedzialna przede wszystkim za:

* kontrolę i zarządzanie całym zbiorem przejętych środków trwałych,

* nadzór nad wszelkimi stosownymi aspektami prawnymi związanymi z posiadaniem zbioru środków trwałych,

* utrzymywanie całego zbioru środków trwałych w stanie umożliwiającym ich prawidłową eksploatację, minimalizując ryzyko wystąpienia niespodziewanych przerw w produkcji, a w szczególności zapewnienie napraw środków trwałych w przypadku wystąpienia usterek oraz zabezpieczenie ich przed zniszczeniem,

* planowanie remontów i modernizacji w celu zapewnienia ciągłości produkcji i odpowiedniego sprzętu pod względem jego stanu i zaawansowania technicznego,

* odpłatne udostępnianie zbioru środków trwałych w ramach umowy cywilnoprawnej (leasing/najem/dzierżawa środków trwałych, których prawo do amortyzacji przysługiwać będzie Spółce Komandytowej) na rzecz Spółki, ale również innych podmiotów,

* wymianę starych oraz zakup nowych środków trwałych.

Zarządzanie środkami trwałymi, z poziomu innego podmiotu (Spółki Komandytowej), umożliwi Wnioskodawcy koncentrację na podstawowej działalności operacyjnej-produkcyjnej, przy jednoczesnej eliminacji nakładu pracy administracyjnej związanej z utrzymywaniem środków trwałych.

Spółka Komandytowa - po otrzymaniu aportu - będzie samodzielnie organizować proces zarządzania środkami trwałymi i będzie zmuszona zapewnić ich obsługę techniczną, administracyjną, informatyczną (odpowiedni system komputerowy) i księgową. w tym celu planowane jest, że Spółka Komandytowa zatrudni 1-2 wykwalifikowane osoby, które będą zajmowały się planowaniem remontów, monitorowaniem stanu środków trwałych, ich udostępnianiem itp. Niewykluczone, że Spółka Komandytowa zrekrutuje wspomniane osoby spośród obecnych pracowników Wnioskodawcy. w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania, Spółka Komandytowa może również korzystać z usług podmiotów zewnętrznych.

Zarówno Spółka jak i Spółka Komandytowa są/będą podatnikami VAT czynnymi.

Z uwagi na bardzo różnorodną historię poszczególnych środków trwałych, Spółka liczy się z tym, że w odniesieniu do nieruchomości i gruntów, w zależności od ich historii, aport może być zarówno opodatkowany VAT według stawki właściwej dla danej nieruchomości, zwolniony od VAT, jak i zwolniony od VAT z możliwością wyboru opcji opodatkowania VAT według stawki właściwej - w takim przypadku Zainteresowany oraz Spółka Komandytowa złożą stosowne oświadczenie w celu skorzystania z opcji opodatkowania.

Również traktowanie dostawy maszyn może być zróżnicowane: dostawa części z nich będzie podlegała opodatkowaniu według stawki właściwej dla danej maszyny, część zaś może być zwolniona od VAT, z uwagi na fakt, że mogą one zostać zakwalifikowane jako używane w rozumieniu ustawy o VAT.

Część środków trwałych podlegała ulepszeniom dokonywanym przez Spółkę (nawet kilka razy w jednym roku podatkowym). Wartość ulepszeń była różna. Wnioskodawca każdorazowo powiększał wartość początkową danego środka trwałego o wartość ulepszeń przekraczających w roku podatkowym kwotę 3.500 zł. Podwyższenie wartości początkowej jest udokumentowane w postaci dowodu OT "Przyjęcie środka trwałego"/protokołu.

Zainteresowany zaznaczył, że w konkretnych przypadkach nie jest w stanie we właściwy sposób udokumentować i udowodnić, czy przy nabyciu danego środka trwałego przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz czy takie prawo przysługiwało mu w stosunku do dokonanych ulepszeń danego środka trwałego, w szczególności nieruchomości (o ile takie ulepszenia miały miejsce). Dotyczy to sytuacji, gdy nabycie, wytworzenie lub ulepszenie środka trwałego miało miejsce w okresach, w stosunku do których, zgodnie z obowiązującymi przepisami, Spółka już nie jest zobowiązana do przechowywania dokumentacji (np. z uwagi na upływ okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego). w praktyce Wnioskodawca dysponuje pełną i kompletną dokumentacją obejmującą 7 minionych lat podatkowych - przykładowo w 2009 r. dysponuje dokumentacją za lata podatkowe 2002-2009, ponieważ w 2009 r. przedawnieniu ulega zobowiązanie podatkowe za 2003 r., ale z uwagi na system zaliczek uproszczonych było ono w ciągu roku regulowane w oparciu o deklarację złożoną w 2002 r.

W posiadaniu Zainteresowanego jest wprawdzie również częściowa dokumentacja za ubiegłe okresy (a więc od 1993-2001), jednakże nie jest on w stanie zagwarantować jej kompletności, gdyż po upływie terminu przedawnienia dokumentacja taka nie podlega systematycznemu archiwizowaniu, ani nie jest katalogowana czy też indeksowana. Spółka nie jest w stanie wykluczyć, że część dokumentacji mogła ulec zniszczeniu.

Znaczącą część środków trwałych (w tym nieruchomości) Wnioskodawca nabył w ramach wkładu niepieniężnego w formie przedsiębiorstwa wniesionego przez spółkę Skarbu Państwa w latach 90-tych. w stosunku do nich (ale również innych nabytych od podmiotów trzecich) Zainteresowany nie dysponuje dokumentami dotyczącymi ich historii (np.: czy przed aportem podlegały one ulepszeniom przez zbywcę, czy były przez zbywcę udostępniane podmiotom trzecim w ramach czynności podlegających opodatkowaniu VAT). w przypadku nabytych nieruchomości Spółka dysponuje aktem notarialnym, jednakże nie zawsze dokumentuje on historyczną wartość początkową nieruchomości. Nie dysponuje również kompletną dokumentacją dotyczącą maszyn oraz ulepszeń środków trwałych za okres dłuższy niż 7 ostatnich lat podatkowych. Ponadto, w 1995 r. nieruchomości były przedmiotem obowiązkowego przeszacowania dokonanego na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów.

W okresie swojej wieloletniej działalności (od 1993 r.) Zainteresowany kilkakrotnie dokonywał zmiany systemu księgowego (ostatnia zmiana, na system X, miała miejsce w 2005 r.). Do nowych systemów Spółka przenosiła zawsze łączną wartość początkową poszczególnych środków trwałych wynikającą ze starych systemów (nie były więc przenoszone pojedyncze wartości poszczególnych ulepszeń, lecz na mocy przepisów u.p.d.o.p. powiększały one wartość początkową danego środka trwałego rejestrowaną w nowym systemie). w konsekwencji, do nowego systemu importowana była aktualna wartość początkowa określana na dzień dokonywania zmiany systemów. w związku z tym, w odniesieniu do wielu nieruchomości, mogą zdarzyć się sytuacje, że Spółka nie będzie w stanie uzyskać informacji co do wielkości lub terminu dokonania ulepszeń, które miały miejsce przed wprowadzeniem do nowego systemu, oraz czy w związku z tymi ulepszeniami przysługiwało Spółce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Spółka pragnie potwierdzić rozumienie definicji zawartych w przepisach podatkowych, istotnych dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy analizując, czy poniesione wydatki na ulepszenie wyniosły co najmniej "30 % wartości początkowej" nieruchomości, o których mowa w art. 2 pkt 14 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT, należy uwzględniać jedynie jednorazowe zwiększenie wartości użytkowej nieruchomości, w rozumieniu art. 16g ust. 13 ustawy o p.d.o.p., w wyniku poniesienia wydatków wynoszących co najmniej 30 % jej wartości początkowej (przy czym wydatki na każde ulepszenie powinny być badane odrębnie, bez sumowania z wydatkami na inne ulepszenia, które powiększyły wartość początkową w innym momencie).

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno w art. 2 pkt 14 jak i art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, mowa jest o poniesionych wydatkach na ulepszenie nieruchomości, które stanowią co najmniej 30 % jej wartości początkowej. Wydatki na ulepszenie powinny być odnoszone do wartości początkowej nieruchomości, uwzględniającej wcześniejsze ulepszenia (jeśli takie miały miejsce) poprzednio przyjęte do używania. Takie podejście oznacza, zdaniem Spółki, że wydatki na dane ulepszenie powinny być odrębnie (tj. bez sumowania z wydatkami na inne ulepszenia, które powiększyły wartość początkową w innym momencie) badane na okoliczność czy stanowią one co najmniej 30 % wartości początkowej.

Przykładowo, jeżeli nieruchomość miałaby wartość początkową równą 100 jednostek a Spółka poniosłaby wydatki na ulepszenie w wysokości 10 jednostek i ulepszenie to zostałoby przyjęte do używania przez Spółkę, to po ulepszeniu wartość początkowa nieruchomości wyniosłaby 110 jednostek (nie uwzględniając dokonanych odpisów amortyzacyjnych). Jeżeli po kilku latach poniesione zostałyby kolejne wydatki na ulepszenie tej nieruchomości w wysokości 20 jednostek, to należy uznać, że wydatki te, w ujęciu procentowym, wyniosły 18 % (wydatki na obecne ulepszenie w wysokości 20 jednostek należy odnieść do wartości początkowej tej nieruchomości powiększonej o wydatki na ulepszenie już przyjęte do używania, tj. 110 jednostek).

Zainteresowany podkreślił, że nie jest jego zdaniem racjonalne sumowanie wydatków poniesionych na ulepszenia, które wcześniej powiększyły wartość początkową nieruchomości z wydatkami na ulepszenie, które zostało przyjęte do używania później. Przykładowo, w sytuacji gdy na nieruchomość, mającą wartość początkową równą 100 jednostek, Spółka poniosłaby wydatki na ulepszenie, równe 10 jednostek i oddała ulepszoną nieruchomość do używania, należałoby uznać, że wydatki na ulepszenie wyniosły 10 %. Ponosząc kolejne wydatki na ulepszenie tej nieruchomości (już po oddaniu poprzednich wydatków do używania) w wysokości 11 jednostek, stanowiące 10 % jej nowej wartości początkowej, nie można, zdaniem Wnioskodawcy, uznać, że wydatki na ulepszenie (na potrzeby art. 2 pkt 14 jak i art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT) tej nieruchomości wyniosły 20 % jej wartości początkowej. w takim wypadku doszłoby bowiem do dodania wydatków na ulepszenie (w ujęciu procentowym) naliczanych od różnej podstawy (wartości początkowej nieruchomości).

W konsekwencji, zgodnie z literalną wykładnią art. 2 pkt 14 jak i art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, w kontekście art. 16g ust. 13 i art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy o p.d.o.p., analizując czy wydatki na ulepszenie stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej nieruchomości, wydatki na każde ulepszenie powinny być badane odrębnie (tj. bez sumowania z wydatkami na inne ulepszenia, które powiększyły wartość początkową w innym momencie).

W ocenie Zainteresowanego, każda inna metoda liczenia wysokości wydatków poniesionych na ulepszenie jest w tej sytuacji nieracjonalna.

Mając powyższe na uwadze, Spółka stoi na stanowisku, iż analizując, czy poniesione wydatki na ulepszenie wyniosły co najmniej "30 % wartości początkowej" nieruchomości, o których mowa w art. 2 pkt 14 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT, należy uwzględniać jedynie jednorazowe zwiększenie wartości użytkowej nieruchomości (ustalone na podstawie dowodu OT/protokołu), w wyniku poniesienia wydatków wynoszących co najmniej 30 % jej wartości początkowej, określonej w ten sposób, że wydatki na każde ulepszenie powinny być badane odrębnie, bez sumowania z wydatkami na inne ulepszenia, które powiększyły wartość początkową w innym momencie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7 %, 3 % i 0 % oraz zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a.

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b.

pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Na podstawie art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

a.

wybudowaniu lub

b.

ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a.

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b.

dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30 % wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza wnieść posiadane budynki, budowle lub ich części wraz z gruntem, na którym są posadowione i maszyny, w formie wkładu niepieniężnego do założonej w tym celu spółki celowej - Spółki Komandytowej. Zainteresowany analizuje, czy w przypadku gdy wydatki na ulepszenie wyniosły co najmniej 30% wartości początkowej nieruchomości, o których mowa w art. 2 pkt 14 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, to przy określeniu wysokości ulepszeń należy uwzględniać jedynie jednorazowe zwiększenie wartości użytkowej nieruchomości, w rozumieniu art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z powyższych regulacji wynika, że zarówno w art. 2 pkt 14 jak i w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, mowa jest o poniesionych wydatkach na ulepszenie nieruchomości, które stanowią co najmniej 30% wartości początkowej.

Reasumując, Wnioskodawca analizując, czy poniesione wydatki na ulepszenie wyniosły co najmniej 30% wartości początkowej nieruchomości, o których mowa w art. 2 pkt 14 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, winien uwzględniać wydatki na dane ulepszenie łącznie zsumowane z wydatkami na inne ulepszenia, które powiększyły uprzednio wartość początkową w innym momencie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, zwrócić należy uwagę, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisanych stanowisku własnym, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

W zakresie zdarzenia przyszłego dotyczącego opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie zdefiniowania pojęcia wartość początkowa oraz określenia terminu od kiedy należy liczyć okres wykorzystywania nieruchomości do czynności opodatkowanych w dniu 9 grudnia 2009 r. zostały wydane odrębne interpretacje odpowiednio o numerach: ILPP1/443-1119/09 -2/AI oraz ILPP1/443-1119/09-4/AI.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl