ILPP1/443-1109/11-4/MS - Możliwość zwolnienia z opodatkowania VAT usług pomocniczych dotyczących likwidacji szkód, świadczonych na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2011 r. (data wpływu 16 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 października 2011 r. (data wpływu 25 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pomocniczych dotyczących likwidacji szkód świadczonych na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pomocniczych dotyczących likwidacji szkód świadczonych na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 października 2011 r. o informacje doprecyzowujące przedstawiony stan faktyczny.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. (dalej jako Spółka) świadczy wyspecjalizowane usługi pomocnicze dla towarzystw ubezpieczeniowych w zakresie działalności ubezpieczeniowej na które składa się szereg czynności:

* wykonanie oględzin uszkodzonych pojazdów, maszyn i urządzeń w miejscu wskazanym przez towarzystwo ubezpieczeniowe oraz wskazanym przez poszkodowanego lub uprawnionego z mocy ubezpieczenia,

* sporządzenie kwalifikacji i rejestracji zakresu uszkodzeń oraz wykonanie kalkulacji kosztów naprawy pojazdów, maszyn i urządzeń z wykorzystaniem odpowiednich programów komputerowych stosowanych w szkodach komunikacyjnych "A", "E",

* ustalenie stanu technicznego i wartości przed szkodą na podstawie oględzin pojazdu na podstawie notowań cen rynkowych z wykorzystaniem również programów komputerowych "E", "lE",

* ustalenie wartości rynkowej pozostałości,

* udzielenie niezbędnej pomocy poszkodowanemu przy wypełnieniu protokołu zgłoszenia szkody komunikacyjnej i przyjęcie protokołu przez rzeczoznawcę do kompletu dokumentacji szkody dla towarzystwa ubezpieczeniowego,

* wykonanie materiału fotograficznego dokumentującego rozmiar uszkodzeń pojazdu i ewentualnie miejsca,

* wykonanie uzasadnionych potrzebami towarzystwa oględzin miejsca zdarzenia - kolizji, wizji lokalnej z udziałem uczestników, sporządzenie protokołu,

* odebranie od klienta oświadczeń, wykonanie fotokopii lub odebranie ksero dokumentów potwierdzonych w procesie likwidacji określonej szkody komunikacyjnej i przesłanie materiału fotograficznego, dostarczenie ww. dokumentów przekazem internetowym, wynikających z opracowań rzeczoznawcy wg zasad określonych powyżej z zamieszczeniem ich w programie (systemie),

* dodatkowe czynności wg ustaleń z przedstawicielami towarzystw w zależności od rodzaju szkody (wgląd w akta policyjne, prokuratorskie, sądowe itp.),

* zapewnienie obsługi przyjęcia zgłoszenia szkody drogą telefoniczną lub inną,

* rejestracja szkody na podstawie informacji uzyskanych od zgłaszającego, zgodnie z zasadami wskazanymi przez towarzystwo,

* ustalenie związku przyczynowego pomiędzy roszczeniami poszkodowanego a zgłoszoną szkodą, w tym związku przyczynowego pomiędzy zakresem uszkodzeń a okolicznościami, w których doszło do zdarzenia,

* weryfikacja zakresu wykonanej naprawy w stosunku do zakresu uszkodzeń ujętego w ocenie technicznej.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 24 października 2011 r. Zainteresowany wskazał, iż Spółka nie występuje w roli ubezpieczyciela. Nie zapewnia ochrony ubezpieczeniowej klientom i w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia, nie spełnia na rzecz ubezpieczonego żadnego świadczenia.

Ponadto Wnioskodawca uważa, że Spółka jest podmiotem wykonującym przedmiotowe czynności jako zewnętrzną usługi likwidacji szkód, działając w imieniu i na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych.

Usługa wstępnej likwidacji szkody polega przede wszystkim na kontakcie telefonicznym z klientem towarzystwa ubezpieczeniowego, dojazd na miejsce oględzin, przyjęcia zgłoszenia szkody, wykonanie fotokopii dokumentów (prawo jazdy, dowód rejestracyjny, polisa, oświadczenia kierowcy dot. trzeźwości, dokumenty dot. cesji, wykonanie oceny technicznej w programie "A" i przekazanie klientowi, transfer dokumentacji).

Dla jednego z towarzystw ubezpieczeniowych Wnioskodawca wykonuje usługi bezpośrednio na ich zlecenie jako wykonanie czynności pomocniczych w procesie likwidacji szkody.

Dla innego towarzystwa ubezpieczeniowego pełnomocnictwa i umocowania danemu podobnej Spółce z branży w W., a Wnioskodawca na zasadzie substytucji (podmiot współpracujący) wykonuje czynności pomocnicze w procesie likwidacji szkody na terenie x (Spółka w W. nie działa na terenie x).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionej argumentacji usługi pomocnicze dotyczące likwidacji szkód świadczone na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych przez rzeczoznawców Spółki podlegają zwolnieniu od podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowe usługi towarzystwa ubezpieczeniowe, zgodnie z przyjętym trybem postępowania, zlecają Spółce jako czynności pomocnicze w likwidacji szkody w formie prawnej zlecenia lub umowy. W obu przypadkach, w ramach umowy lub zlecenia, zawarty jest zapis, że towarzystwo ubezpieczeniowe zleca Spółce wykonanie czynności pomocniczych w procesie likwidacji szkody (dawniej "w swoim imieniu i na swoją rzecz") - również ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej art. 35 ust. 6 (Dz. U. Nr 124, poz. 1154 z późn. zm.). Czynności te zlecane rzeczoznawcom Spółki nie wykonują już pracownicy towarzystw zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r.

Zdaniem Zainteresowanego zwolnieniu od podatku VAT podlegają m.in. usługi ubezpieczeniowe i usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług. Jednocześnie zgodnie z art. 43 ust. 13 w znowelizowanym brzmieniu zwolnienie obejmować powinno także usługi stanowiące element usługi ubezpieczeniowej, który stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi ubezpieczeniowej (tzw. usługi pomocnicze).

W ocenie Spółki usługi świadczone przez jej rzeczoznawców na zlecenie towarzystw ubezpieczeniowych w formie ekspertyz i opinii są samodzielnymi opracowaniami i stanowią odrębną całość, niezbędną w realizacji zasadniczych funkcji działalności ubezpieczeniowej, objętej zwolnieniem od podatku VAT i dotyczą procesu likwidacji szkód ubezpieczeniowych.

Dodatkowo należy wskazać, że orzecznictwo europejskie zajmowało się już sytuacjami, w których firma ubezpieczeniowa wydzielała określone usługi do podmiotu zewnętrznego. Decydującym aspektem w ocenie Trybunału Sprawiedliwości dla uznania danej usługi za usługę zwolnioną, jest zawsze jej ekonomiczny charakter, nie zaś status podmiotu, który świadczy usługę (tą zasadą również kierował się ustawodawca mając na uwadze uzasadnienie do projektu ustawy VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy usługa likwidacji szkód jako usługa pomocnicza niezbędna w procesie likwidacji szkody świadczona przez Spółkę w myśl nowych przepisów (zewnętrzna likwidacja szkód) powinna również podlegać zwolnieniu z VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 5a ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Artykuł 5a został dodany do ustawy o podatku od towarów i usług na podstawie art. 1 pkt 2 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, w myśl art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Podkreślić także należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie powołana wyżej ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług. Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ust. 1 ustawy punktu 37, regulującego zwolnienia od podatku usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych, usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usług świadczonych przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek.

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

Według art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

W świetle art. 43 ust. 14 ustawy, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Z kolei stosownie do art. 43 ust. 15 cyt. ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Zatem, w pierwszej kolejności należy określić jakie czynności miał na myśli prawodawca formułując w art. 43 ust. 1 pkt 37 zwolnienie dla świadczonych usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych i usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Wskazane wyżej zwolnienie od podatku od towarów i usług określone w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy jest zgodne z art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE, w myśl którego zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlegają transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT.

Jest ustalonym prawem precedensowym, że zwolnienia te stanowią niezależne pojęcia prawa wspólnotowego, którego celem jest uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych Państwach Członkowskich.

W związku z powyższym, tut. Organ wydając interpretację w stanie prawnym od dnia 1 stycznia 2011 r. określa ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych.

Czynność ubezpieczeniowa, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Czynność ubezpieczeniowa, w każdym przypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia (od podatku) a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe TSUE w sprawie C-8/01 orzekł jednak, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skania C-240/99, paragraf 37).

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie "transakcje ubezpieczeniowe" nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38).

Jednak w akapicie 41 sprawy Skandia Trybunał podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, iż tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B (a) Szóstej Dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym. W ww. orzeczeniu rozstrzygnięto, że wyceny szkód pojazdów silnikowych dokonane przez stowarzyszenie w imieniu swoich członków, będących firmami ubezpieczeniowymi nie są transakcjami ubezpieczeniowymi ani usługami pokrewnymi transakcjom ubezpieczeniowym, które świadczą maklerzy lub przedstawiciele ubezpieczeniowi, w znaczeniu tego postanowienia.

Natomiast zasadniczym kryterium, pozwalającym na ustalenie, czy dana osoba jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, czy też nie, jest charakter wykonywanych przez nią czynności wewnętrznych. W sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien TSUE zwrócił uwagę, że przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy brokerem lub pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do której się przyczynił. Stwierdzenie posiadania statusu brokera lub pośrednika ubezpieczeniowego zależy zatem od cech badanej działalności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca świadczy wyspecjalizowane usługi pomocnicze dla towarzystw ubezpieczeniowych w zakresie działalności ubezpieczeniowej, na które składa się szereg czynności:

* wykonanie oględzin uszkodzonych pojazdów, maszyn i urządzeń w miejscu wskazanym przez towarzystwo ubezpieczeniowe oraz wskazanym przez poszkodowanego lub uprawnionego z mocy ubezpieczenia,

* sporządzenie kwalifikacji i rejestracji zakresu uszkodzeń oraz wykonanie kalkulacji kosztów naprawy pojazdów, maszyn i urządzeń z wykorzystaniem odpowiednich programów komputerowych stosowanych w szkodach komunikacyjnych "A", "E",

* ustalenie stanu technicznego i wartości przed szkodą na podstawie oględzin pojazdu na podstawie notowań cen rynkowych z wykorzystaniem również programów komputerowych "E", "lE",

* ustalenie wartości rynkowej pozostałości,

* udzielenie niezbędnej pomocy poszkodowanemu przy wypełnieniu protokołu zgłoszenia szkody komunikacyjnej i przyjęcie protokołu przez rzeczoznawcę do kompletu dokumentacji szkody dla towarzystwa ubezpieczeniowego,

* wykonanie materiału fotograficznego dokumentującego rozmiar uszkodzeń pojazdu i ewentualnie miejsca,

* wykonanie uzasadnionych potrzebami towarzystwa oględzin miejsca zdarzenia - kolizji, wizji lokalnej z udziałem uczestników, sporządzenie protokołu,

* odebranie od klienta oświadczeń, wykonanie fotokopii lub odebranie ksero dokumentów potwierdzonych w procesie likwidacji określonej szkody komunikacyjnej i przesłanie materiału fotograficznego, dostarczenie ww. dokumentów przekazem internetowym, wynikających z opracowań rzeczoznawcy wg zasad określonych powyżej z zamieszczeniem ich w programie (systemie),

* dodatkowe czynności wg ustaleń z przedstawicielami towarzystw w zależności od rodzaju szkody (wgląd w akta policyjne, prokuratorskie, sądowe itp.),

* zapewnienie obsługi przyjęcia zgłoszenia szkody drogą telefoniczną lub inną,

* rejestracja szkody na podstawie informacji uzyskanych od zgłaszającego, zgodnie z zasadami wskazanymi przez towarzystwo,

* ustalenie związku przyczynowego pomiędzy roszczeniami poszkodowanego a zgłoszoną szkodą, w tym związku przyczynowego pomiędzy zakresem uszkodzeń a okolicznościami, w których doszło do zdarzenia,

* weryfikacja zakresu wykonanej naprawy w stosunku do zakresu uszkodzeń ujętego w ocenie technicznej.

Spółka nie występuje w roli ubezpieczyciela. Nie zapewnia ochrony ubezpieczeniowej klientom i w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia, nie spełnia na rzecz ubezpieczonego żadnego świadczenia.

Wnioskodawca uważa ponadto, że Spółka jest podmiotem wykonującym przedmiotowe czynności jako zewnętrzną usługi likwidacji szkód, działając w imieniu i na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych.

Usługa wstępnej likwidacji szkody polega przede wszystkim na kontakcie telefonicznym z klientem towarzystwa ubezpieczeniowego, dojazd na miejsce oględzin, przyjęcia zgłoszenia szkody, wykonanie fotokopii dokumentów (prawo jazdy, dowód rejestracyjny, polisa, oświadczenia kierowcy dot. trzeźwości, dokumenty dot. cesji, wykonanie oceny technicznej w programie "A" i przekazanie klientowi, transfer dokumentacji).

Dla jednego z towarzystw ubezpieczeniowych Wnioskodawca wykonuje usługi bezpośrednio na ich zlecenie jako wykonanie czynności pomocniczych w procesie likwidacji szkody.

Dla innego towarzystwa ubezpieczeniowego pełnomocnictwa i umocowania danemu podobnej Spółce z branży w W., a Wnioskodawca na zasadzie substytucji (podmiot współpracujący) wykonuje czynności pomocnicze w procesie likwidacji szkody na terenie x (Spółka w W. nie działa na terenie x).

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nie wykonuje czynności ubezpieczeniowych. Czynność ubezpieczeniowa, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Zainteresowany nie występuje w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia będzie zobowiązany do świadczenia na rzecz ubezpieczonego klienta.

Zauważyć należy, iż "czynność ubezpieczeniowa", w każdym wypadku związana będzie z istnieniem stosunku umownego między ubezpieczycielem, który na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług może korzystać ze zwolnienia z tego podatku, a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym. Natomiast z opisu sprawy wynika, iż między Wnioskodawcą a zleceniodawcami nie istnieje żaden stosunek prawny ubezpieczenia. Jak wskazał Wnioskodawca nie zapewnia ochrony ubezpieczeniowej klientom i w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia, nie spełnia na rzecz ubezpieczonego żadnego świadczenia.

Mając na uwadze powołane przepisy prawne należy wskazać, iż wykonywane przez Wnioskodawcę czynności nie stanowią usług w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, a są czynnościami technicznymi. Powyższe czynności nie są bezpośrednio związane z zawartymi umowami ubezpieczenia, a ich niewykonanie przez Wnioskodawcę, ale przez inny podmiot w żaden sposób nie wpłynęłoby na treść i jakość umowy ubezpieczenia.

Wnioskodawca nie świadczy również usług reasekuracyjnych, polegających na wykonywaniu czynności związanych z przyjmowaniem ryzyka cedowanego przez zakład ubezpieczeń lub przez zakład reasekuracji oraz dalsze cedowanie przyjętego ryzyka.

W konsekwencji, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę będące przedmiotem wniosku, nie stanowią usług ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych, korzystających ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Z treści art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy wynika, iż prawodawca zwolnił od podatku również usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Przy czym czynności wykonywane przez pośrednika ubezpieczeniowego dotyczą czynności wykonywanych w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń (agencyjne) oraz czynności wykonywanych w imieniu lub na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej (brokerskie).

Działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek strony umowy dotyczącej produktu finansowego. Usługa pośrednictwa ubezpieczeniowego to usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo ma zatem na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności, które umożliwiłyby zawarcie przez obie strony umowy, przy czym pośrednik nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu.

Z okoliczności stanu faktycznego można wywnioskować, iż Spółka w przedmiotowej sprawie - wbrew temu co twierdzi Wnioskodawca - nie jest podmiotem wykonującym czynności w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń, a jedynie podmiotem wykonującym czynności techniczne na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych. Świadczone usługi są w rezultacie czynnościami polegającymi na ustaleniu stanu faktycznego i prawnego zaszłego zdarzenia oraz oszacowaniu wysokości odszkodowania, co wymaga dokonania jego wyceny. Zatem ww. czynności należy traktować jako formę niezbędną w celu uzyskania odszkodowania od towarzystw ubezpieczeniowych.

Biorąc pod uwagę powyższe, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę będące przedmiotem wniosku, nie stanowią również usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, korzystających ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie są również usługami wskazanymi w art. 43 ust. 13 ustawy, gdyż nie stanowią one elementu usługi wskazanej w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej.

Zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy ustawodawca uzależnia od łącznego spełnienia określonych warunków. Przepis ten wyraźnie wskazuje, że przedmiotowe usługi muszą być właściwe oraz niezbędne do wykonania usługi podstawowej, tj. usługi ubezpieczeniowej a także stanowić odrębną całość. Zgodnie z obowiązującymi zasadami wykładni, w przypadku zwolnień od podatku, regulacji tych nie wolno interpretować w sposób rozszerzający, lecz możliwie wąsko. Usługi wykonywane przez Wnioskodawcę zdaniem tut. Organu stanowią odrębną całość i są niezbędne do wykonania przez towarzystwo ubezpieczeniowe usługi ubezpieczeniowej. Jednakże przepis ust. 13 art. 43 ustawy dotyczący zwolnienia wyraźnie wskazuje, że usługi te muszą być również właściwe do wykonania usługi podstawowej, tj. usługi ubezpieczeniowej, co znaczy zatem, że usługa musi być właściwa. Aby uznać usługę za właściwą musi ona z ogólnego punktu widzenia stanowić osobną całość, w rezultacie obejmując funkcje charakterystyczne dla usługi zwolnionej. W przedmiotowej sprawie usług wykonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych nie można uznać za usługi właściwe do wykonania usługi podstawowej, tj. usługi ubezpieczeniowej. Owszem stanowią one osobną całość obok usługi ubezpieczeniowej, jednakże nie obejmują one funkcji charakterystycznych dla usługi ubezpieczeniowej zwolnionej od podatku VAT, świadczonej przez zakład ubezpieczeniowy, który dostarcza swoim klientom ochrony ubezpieczeniowej w ramach polisy ubezpieczeniowej. Jak wynika z wniosku, wykonywane przez Zainteresowanego czynności zmierzają do wyceny i likwidacji szkód. Tak więc czynności te nie są działaniami nastawionymi na świadczenie usług ubezpieczeniowych zwolnionych od podatku VAT, a jedynie mają na celu ocenę wysokości szkód i rozmiaru odszkodowań. Przedmiotowe usługi mają wpływ na decyzje podejmowane przez towarzystwa ubezpieczeniowe, które zlecają Wnioskodawcy wykonanie opisanych czynności, nie obejmują one jednak funkcji charakterystycznych dla usługi ubezpieczeniowej.

Problem usług pokrewnych do usług ubezpieczeniowych był przedmiotem powołanego wyżej wyroku TSUE z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie C-8/01 Assurandor-Societetet, działającym w imieniu Taksatorringen przeciwko Skatteministeriet, w którym rozstrzygnięto, że wyceny szkód pojazdów silnikowych dokonane przez stowarzyszenie w imieniu swoich członków będących firmami ubezpieczeniowymi nie są ani transakcjami ubezpieczeniowymi, ani usługami pokrewnymi transakcjom ubezpieczeniowym, które świadczą maklerzy lub przedstawiciele ubezpieczeniowi w znaczeniu tego postanowienia.

Zatem stwierdzić należy, iż usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie są usługami właściwymi dla usług ubezpieczeniowych świadczonych przez firmy ubezpieczeniowe i w konsekwencji nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 13 ustawy.

Reasumując, wyspecjalizowane usługi pomocnicze dotyczące likwidacji szkód świadczone na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych przez rzeczoznawców Spółki, nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT tak jak usługi ubezpieczeniowe, lecz są opodatkowane stawką podstawową, która od dnia 1 stycznia 2011 r. wynosi 23%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.