ILPP1/443-1098/13-2/HW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2013 r. (data wpływu 9 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pośrednictwa ubezpieczeniowego - jest prawidłowe.

W dniu 9 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej, polegającej na świadczeniu usług pośrednictwa ubezpieczeniowego. W celu świadczenia ww. usług zamierza zawrzeć umowę pośrednictwa z osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, zwaną dalej Agentem. Agent prowadzi działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego w oparciu o podpisane umowy z Zakładami Ubezpieczeń w zakresie ubezpieczeń majątkowych, ubezpieczeń na życie i ubezpieczeń zdrowotnych - zgodnie z Ustawą z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym z późn. zm..

Na podstawie umowy pośrednictwa, którą Zainteresowany zamierza zawrzeć z Agentem, będzie uczestniczył w dystrybucji produktów, poprzez podejmowanie czynności zmierzających do zawarcia umów pomiędzy klientami a Ubezpieczycielami w szczególności:

Za swoje czynności, które będą wykonywane w związku z zawarciem umowy z Agentem, Wnioskodawca będzie otrzymywał od niego wynagrodzenie w formie prowizji. Z tytułu świadczonych usług nie będzie otrzymywał wynagrodzenia od klientów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opisane usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych, będą zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie usług, które zamierza wykonywać podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 41 ustawy o VAT, stawka podatku, co do zasady wynosi 23%. Jednocześnie, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Usługi mające na celu doprowadzenie do zawarcia umowy ubezpieczenia świadczone przez Zainteresowanego, jako podmiot zajmujący się pośrednictwem ubezpieczeniowym, dla celów podatku VAT powinny być traktowane jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych, czyli usługi podlegające zwolnieniu od podatku VAT. Biorąc pod uwagę fakt, że zakres usług świadczonych przeze Zainteresowanego na rzecz innego agenta jest taki jaki byłby świadczony bezpośrednio na rzecz zakładu ubezpieczeń, zasady opodatkowania usługi w obydwu przypadkach powinny być takie same - usługa powinna być traktowana jako zwolniona od VAT.

Ustawa o VAT, nie zawiera definicji usług dla celów VAT. Ponadto, ustawa o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. w przypadku usług finansowych (uprzednio wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy o VAT) obecnie nie zawiera odniesienia do klasyfikacji statystycznych w kontekście podatkowej kwalifikacji usług. Zatem dla celów podatkowych usługi powinny być kwalifikowane zgodnie z ich charakterem. Wobec powyższego, usługi których istotą jest pośredniczenie w świadczeniu usług ubezpieczeniowych - czyli usługi, które polegają na doprowadzeniu do zawarcia umowy ubezpieczenia na rzecz Ubezpieczycieli (i nie stanowią jedynie czynności technicznych) powinny być traktowane jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego. W tym celu należy odwołać się do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 11, poz. 66 z późn. zm.). Zgodnie z art. 2 ust. 1 powołanej ustawy, pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na wykonywaniu przez pośrednika za wynagrodzeniem czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia.

Zgodnie z art. 4 ww. ustawy, pośrednik ubezpieczeniowy wykonuje:

W myśl przytoczonych przepisów, świadczone przez Wnioskodawcę usługi mające na celu doprowadzenie do zawarcia umowy ubezpieczenia, dla celów podatku VAT powinny być traktowane jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych, czyli usługi podlegające zwolnieniu od podatku VAT. Zakres czynności wykonywanych przez Zainteresowanego w ramach umowy z innym Agentem jest tożsamy z zakresem czynności wynikającym z definicji pośrednika ubezpieczeniowego zawartej w powołanym art. 4 ustawy o działalności ubezpieczeniowej z tą tylko różnicą, że Wnioskodawca nie będzie działał bezpośrednio w imieniu lub na rzecz Zakładu Ubezpieczeń, ale za pośrednictwem innego podmiotu, który sam pozostaje w bezpośrednim stosunku z Ubezpieczycielem.

Z wyżej cytowanego art. 4 ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym wynika, że czynności wykonywane przez pośrednika ubezpieczeniowego dotyczą czynności agencyjnych wykonywanych w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń oraz czynności brokerskich wykonywanych w imieniu i na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej. Bez znaczenia jednak pozostaje fakt, że Wnioskodawca nie będzie działał bezpośrednio w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń, a za pośrednictwem innego pośrednika ubezpieczeniowego. Przepis art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT nie uzależnia zastosowania zwolnienia od statusu odbiorcy usług (zakład ubezpieczeń lub pośrednik ubezpieczeniowy). Ponadto Wnioskodawca będzie wykonywał dokładnie te same czynności prowadzące do pozyskania klientów i zawarcia umów ubezpieczeniowych działając bezpośrednio na rzecz ubezpieczonego. Zdaniem Zainteresowanego, jeżeli dana usługa swoim zakresem kwalifikuje się do zastosowania zwolnienia od podatku to usługa ta powinna podlegać zwolnieniu bez względu na to, czy odbiorcą usługi jest zakład ubezpieczeń czy też pośrednik ubezpieczeniowy.

Wnioskodawca uważa, że wykonywane przez Niego usługi nie będą odbiegać swym zakresem od czynności pośrednika ubezpieczeniowego i wypełniają przesłanki do skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, gdyż usługi te aby korzystały ze zwolnienia nie muszą być świadczone bezpośrednio na rzecz stron transakcji ubezpieczeniowej. Jednakże jeśliby ta kwalifikacja była błędna, to usługi te będą stanowić element usługi ubezpieczeniowej, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi ubezpieczeniowej - korzystającej ze zwolnienia opisanego w art. 43 ust. 13 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, gdyż odpowiadają swym zakresem usługom pośrednictwa opisanym w ustawie o działalności ubezpieczeniowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Według art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane są przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy zauważyć, że na podstawie art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1608) w art. 146a ustawy wprowadzenie do wyliczenia - z dniem 31 grudnia 2013 r. - otrzymało następujące brzmienie: "W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:".

Tym samym termin obowiązywania ww. stawki został przedłużony do dnia 31 grudnia 2016 r.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Z treści art. 43 ust. 13 ustawy wynika, że zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Zatem w pierwszej kolejności należy określić jakie czynności miał na myśli prawodawca formułując w art. 43 ust. 1 pkt 37 zwolnienie dla świadczonych usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych oraz usług pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

W myśl art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Wskazać należy, że Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych, ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych.

"Czynność ubezpieczeniowa", w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Czynność ubezpieczeniowa, w każdym przypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia (od podatku) a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-8/01 orzekł, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu to, że ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skandia C-240/99, paragraf 37).

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie "transakcje ubezpieczeniowe" nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38).

Jednak w akapicie 41 sprawy Skandia TSUE podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, że tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B (a) Szóstej Dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.

Natomiast zasadniczym kryterium, pozwalającym na ustalenie, czy dana osoba jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, czy też nie, jest charakter wykonywanych przez nią czynności wewnętrznych. W sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien TSUE zwrócił uwagę, że przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do której się przyczynił. Stwierdzenie posiadania statusu pośrednika ubezpieczeniowego zależy zatem od cech badanej działalności.

Z kolei, w sprawie C-453/05 TSUE stwierdził, że "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem, że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową".

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej, polegającej na świadczeniu usług pośrednictwa ubezpieczeniowego. W celu świadczenia ww. usług zamierza zawrzeć umowę pośrednictwa z osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą - Agentem. Agent prowadzi działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego w oparciu o podpisane umowy z Zakładami Ubezpieczeń w zakresie ubezpieczeń majątkowych, ubezpieczeń na życie i ubezpieczeń zdrowotnych - zgodnie z Ustawą z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym.

Na podstawie umowy pośrednictwa, którą Zainteresowany zamierza zawrzeć z Agentem, będzie uczestniczył w dystrybucji produktów, poprzez podejmowanie czynności zmierzających do zawarcia umów pomiędzy klientami a Ubezpieczycielami w szczególności:

* poszukiwanie i informowanie potencjalnych klientów o Produktach Ubezpieczycieli,

* poszukiwanie klientów na produkty Ubezpieczycieli, nawiązywanie bezpośredniego kontaktu w celu podpisania umów ubezpieczenia bezpośrednio pomiędzy klientem a Agentem,

* informowanie potencjalnych klientów o Produktach Ubezpieczycieli oraz zawieranie umów ubezpieczenia jako osoba wykonująca czynności agencyjne przy pomocy, której agent wykonuje czynności agencyjne - zgodnie z Ustawą z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym.

Za swoje czynności, które będą wykonywane w związku z zawarciem umowy z Agentem, Wnioskodawca będzie otrzymywał od niego wynagrodzenie w formie prowizji. Z tytułu świadczonych usług nie będzie otrzymywał wynagrodzenia od klientów.

Biorąc pod uwagę opis sprawy należy stwierdzić, że Zainteresowany nie wykonuje "czynności ubezpieczeniowych". Czynność ubezpieczeniowa, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia, do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Tak rozumiana "czynność ubezpieczeniowa", w każdym przypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia od podatku a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym. Natomiast z opisu sprawy wynika, że między Wnioskodawcą oraz ubezpieczonymi nie istnieje żaden stosunek prawny ubezpieczenia.

Zainteresowany nie występuje w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia będzie zobowiązany do świadczenia na rzecz ubezpieczonego klienta.

Wnioskodawca nie świadczy również usług reasekuracyjnych, polegających na wykonywaniu czynności związanych z przyjmowaniem ryzyka cedowanego przez zakład ubezpieczeń lub przez zakład reasekuracji oraz dalszym cedowaniem przyjętego ryzyka.

W konsekwencji, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę będące przedmiotem wniosku, nie stanowią usług ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych, korzystających ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy wynika, że prawodawca zwolnił od podatku również usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek ze stron umowy, dotyczącej produktu ubezpieczeniowego. Powinna to być usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo ma na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia.

W tym miejscu należy wskazać na pkt 19 wyroku w sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien, w którym TSUE stwierdził, że ani szósta dyrektywa, ani dyrektywa Rady 77/92/EWG z dnia 13 grudnia 1976 r. w sprawie środków mających ułatwić skuteczne osiągnięcie swobody przedsiębiorczości oraz swobody świadczenia usług w odniesieniu do działalności agentów przejściowych dotyczących tych działalności (ex grupa ISIC 630) oraz, w szczególności, środków przejściowych dotyczących tych działalności (Dz. U. L 26, s. 14) nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy brokerem lub pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do zawarcia której się on przyczynił.

Z kolei w uzasadnieniu wyroku w sprawie CSC Financial Services Ltd. (wyrok TSUE z dnia 13 grudnia 2001 r., C-235/00), która to spółka świadczyła usługi typu call center na rzecz instytucji finansowych, Trybunał podjął się próby konstruowania definicji samego pośrednictwa. Pośrednikiem jest więc podmiot niebędący żadną ze stron umowy, ale świadczący usługę na rzecz strony w zamian za wynagrodzenie. W skład usługi wchodzić może zwłaszcza prowadzenie negocjacji. Celem pośrednictwa jest zaś uczynienie wszystkiego co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę. Z kolei nie może być mowy o pośrednictwie wówczas, gdy jedna ze stron umowy zleca tylko podwykonawcy część czynności faktycznych.

Należy zauważyć, że czynności wykonywane przez pośrednika ubezpieczeniowego określone zostały w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124, poz. 1154 z późn. zm.) i dotyczą one: czynności wykonywanych w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń (czynności agencyjne) oraz czynności wykonywanych w imieniu lub na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej (czynności brokerskie).

Czynności agencyjne polegają na: pozyskiwaniu klientów, wykonywaniu czynności przygotowawczych zmierzających do zawierania umów ubezpieczenia, zawieraniu umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie, jak również na organizowaniu i nadzorowaniu czynności agencyjnych. Natomiast czynności brokerskie polegają na zawieraniu lub doprowadzaniu do zawarcia umów ubezpieczenia, wykonywaniu czynności przygotowawczych do zawarcia umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w zarządzaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie, jak również na organizowaniu i nadzorowaniu czynności brokerskich (art. 4 pkt 1 i 2 ww. ustawy).

Biorąc pod uwagę opis sprawy, a także obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że wykonywane przez Zainteresowanego czynności (wymienione w opisie sprawy) są usługami w zakresie pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych. W konsekwencji powyższego w analizowanej sprawie spełniony jest warunek do zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Bez znaczenia - w ocenie tut. Organu - jest przy tym fakt, że ww. czynności Wnioskodawca wykonuje jako podwykonawca Agenta, czyli wyłącznie w imieniu i na rzecz tegoż Agenta. Zakres wykonywanych czynności i ich charakterystyka wskazują bowiem, że Zainteresowany świadczy usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego, których celem jest pozyskanie jak największej ilości klientów na rzecz Agenta.

Podsumowując, czynności w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego wykonywane przez Zainteresowanego będą zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.