ILPP1/443-1096/13-6/NS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 6 marca 2014 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP1/443-1096/13-6/NS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Komornika Sądowego przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2013 r. (data wpływu 9 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 lutego 2014 r. (data wpływu 18 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy w trybie licytacji komorniczej lokali mieszkalnych należących do dłużnika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy w trybie licytacji komorniczej lokali mieszkalnych należących do dłużnika. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 14 lutego 2014 r. (data wpływu 18 lutego 2014 r.) o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Będąc Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym w X, mającym siedzibę w Y przy ul. (...) od dnia 8 września 2011 r. Wnioskodawca prowadzi postępowanie egzekucyjne przeciwko Z Sp. z o.o., którego siedziba zgodnie z wypisem z KRS (...) z dnia 25 października 2011 r. znajduje się w Y przy ul. (...), NIP (...), REGON (...).

W dniu 28 sierpnia 2013 r. postępowanie egzekucyjne skierowane zostało do:

* udziału 565/4856 części nieruchomości KW (...), położonej w miejscowości A, B Gmina Y,

* udziału 1126/4846 części nieruchomości KW (...), położonej w miejscowości A, C i D, Gmina Y,

stanowiących własność dłużnika.

Komornik zwrócił się do Urzędu Skarbowego w Y z zapytaniem, czy w związku z prowadzonym postępowaniem egzekucyjnym z ww. nieruchomości dłużnik korzystał z odliczenia podatku od towarów i usług w związku z nabyciem, budową lub modernizacją nieruchomości będących przedmiotem sprawy. W odpowiedzi uzyskano informację, że Urząd nie posiada żadnych informacji na temat korzystania przez dłużnika z odliczenia podatku od towarów i usług w związku z nabyciem, budową bądź modernizacją nieruchomości położonych w A.

Nieruchomość KW (...), której współwłaścicielem z udziałem wynoszącym 565/4856 jest dłużnik, stanowi działkę nr E o powierzchni 0,1273 ha, zabudowaną dwoma budynkami czterolokalowymi. Egzekucji podlega lokal mieszkalny położony w budynku B o powierzchni użytkowej 56,50 m2. Lokal położony na parterze budynku, składa się z 2 pokoi, aneksu kuchennego, łazienki z WC, korytarza, garderoby i wiatrołapu. Wykończenie lokalu - stan deweloperski.

Nieruchomość KW (...), której współwłaścicielem z udziałem wynoszącym 1126/4846 jest dłużnik, stanowi działkę nr F o powierzchni 0,1142 ha, zabudowaną dwoma budynkami czterolokalowymi. Egzekucji podlegają dwa lokale mieszkalne położone w budynku C i D. Lokal mieszkalny nr C o powierzchni użytkowej 56,10 m2 składa się z pokoju z aneksem kuchennym, pokoju, łazienki z WC, pomieszczenia gospodarczego, garderoby i wiatrołapu. Lokal mieszkalny nr D o powierzchni użytkowej 56,50 m2 składa się z 2 pokoi, pokoju z aneksem kuchennym, łazienki z WC, korytarza. Wykończenie ww. lokali - stan deweloperski, z instalacjami (prąd, woda, kanalizacja, gaz), piec na gaz dwufunkcyjny c.o. i c.w.

Z pisma z dnia 14 lutego 2014 r. - stanowiącego uzupełnienie do wniosku - wynika, że:

1. Według posiadanej przez Komornika wiedzy dłużnik legitymujący się nr NIP (...) figuruje w ewidencji podatników od towarów i usług.

2. Dłużnikowi prowadzącemu działalność deweloperską przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z budową lokali mieszkalnych.

3. Lokal B stanowi lokal mieszkalny o pow. 56,50 m2, natomiast lokal C i D stanowi dwa lokale mieszkalne o pow. 56,10 m2 i 56,50 m2. Budynki, w których znajdują się ww. lokale mieszkalne, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych - zdaniem Komornika - zaliczyć należy do budynków mieszkalnych o trzech i więcej lokalach (klasa 1122). Natomiast zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy o podatku od towarów i usług, skoro powyższe lokale mają powierzchnię użytkową nie przekraczającą 150 m2, to zaliczyć je należy do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy i w jakiej wysokości powinna zostać naliczona stawka podatku VAT przy ewentualnej sprzedaży ww. lokali.

Zdaniem Wnioskodawcy, jak stanowi art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Zdaniem Komornika, należy zastosować preferencyjną stawkę 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści powyższego przepisu wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W myśl art. 106c ustawy, faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

1.

organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;

2.

komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.

Z powyższych przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami - według art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów, nieruchomość spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jej sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi postępowanie egzekucyjne przeciwko Spółce, będącej dłużnikiem. W dniu 28 sierpnia 2013 r. postępowanie egzekucyjne skierowane zostało do:

* udziału 565/4856 części nieruchomości, położonej w miejscowości A, B,

* udziału 1126/4846 części nieruchomości, położonej w miejscowości A, C i D,

stanowiących własność dłużnika.

Nieruchomość, której współwłaścicielem z udziałem wynoszącym 565/4856 jest dłużnik, stanowi działkę nr E o powierzchni 0,1273 ha, zabudowaną dwoma budynkami czterolokalowymi. Egzekucji podlega lokal mieszkalny położony w budynku B o powierzchni użytkowej 56,50 m2. Lokal położony na parterze budynku, składa się z 2 pokoi, aneksu kuchennego, łazienki z WC, korytarza, garderoby i wiatrołapu. Wykończenie lokalu - stan deweloperski.

Nieruchomość, której współwłaścicielem z udziałem wynoszącym 1126/4846 jest dłużnik, stanowi działkę nr F o powierzchni 0,1142 ha, zabudowaną dwoma budynkami czterolokalowymi. Egzekucji podlegają dwa lokale mieszkalne położone w budynku C i D. Lokal mieszkalny nr C o powierzchni użytkowej 56,10 m2 składa się z pokoju z aneksem kuchennym, pokoju, łazienki z WC, pomieszczenia gospodarczego, garderoby i wiatrołapu. Lokal mieszkalny nr D o powierzchni użytkowej 56,50 m2 składa się z 2 pokoi, pokoju z aneksem kuchennym, łazienki z WC, korytarza. Wykończenie ww. lokali - stan deweloperski, z instalacjami (prąd, woda, kanalizacja, gaz), piec na gaz dwufunkcyjny c.o. i c.w. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że według posiadanej przez Komornika wiedzy dłużnik figuruje w ewidencji podatników od towarów i usług. Dłużnikowi prowadzącemu działalność deweloperską przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z budową lokali mieszkalnych. Lokal B stanowi lokal mieszkalny o pow. 56,50 m2, natomiast lokal C i D stanowi dwa lokale mieszkalne o pow. 56,10 m2 i 56,50 m2. Budynki, w których znajdują się ww. lokale mieszkalne, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych - zdaniem Komornika - zaliczyć należy do budynków mieszkalnych o trzech i więcej lokalach (klasa 1122). Natomiast zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy o podatku od towarów i usług, skoro powyższe lokale mają powierzchnię użytkową nie przekraczającą 150 m2, to zaliczyć je należy do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Mając na uwadze przytoczone powyżej przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy wskazać, że z tytułu sprzedaży ww. nieruchomości dłużnik wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, bowiem prowadził/prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budowy i sprzedaży nieruchomości, a przedmiotowa nieruchomość związana była z prowadzoną przez dłużnika działalnością gospodarczą.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1.

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;

2.

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Należy ponadto zauważyć, że na podstawie art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1608) w art. 146a ustawy wprowadzenie do wyliczenia - z dniem 31 grudnia 2013 r. - otrzymało następujące brzmienie: "W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f".

Tym samym termin obowiązywania ww. stawek podatku został przedłużony do dnia 31 grudnia 2016 r.

Jak stanowi art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - według art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Z kolei - w myśl art. 41 ust. 12b ustawy - do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1.

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2,

2.

lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

Zgodnie z brzmieniem ust. 12c cyt. artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Przepis art. 2 pkt 12 ustawy określa, że przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Wobec powyższego, prawo do zastosowania obniżonej do wysokości 8% stawki podatku VAT wystąpi wówczas, gdy przedmiot dostawy będzie uznany za obiekt budownictwa mieszkaniowego, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług przy klasyfikowaniu obiektów, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, wydanej na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Wskazać należy także, że zgodnie z objaśnieniami wstępnymi Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Ponadto dział PKOB 11 obejmuje budynki mieszkalne jednorodzinne - 111, budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112, w tym: budynki o trzech i więcej mieszkaniach (PKOB 1122), budynki zbiorowego zamieszkania - 113. W dziale 12 usystematyzowano natomiast budynki niemieszkalne.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.), samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Jak wynika z opisu sprawy, na nieruchomości przeznaczone do sprzedaży składają się trzy lokale mieszkalne o pow. 56,50 m2, 56,10 m2 i 56,50 m2. Budynki, w których znajdują się ww. lokale mieszkalne, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych - zdaniem Komornika - zaliczyć należy do budynków mieszkalnych o trzech i więcej lokalach (klasa 1122).

W świetle powyższego należy stwierdzić, że dostawa wskazanych lokali mieszkalnych znajdujących się w budynkach sklasyfikowanych do grupy PKOB 112, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według obniżonej stawki podatku w wysokości 8%, lokale te spełniają bowiem definicję budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Podsumowując, sprzedaż przez Komornika Sądowego trzech lokali mieszkalnych należących do dłużnika, będzie opodatkowana preferencyjną stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 12 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl