ILPP1/443-1092/11-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Starostwa Powiatowego, przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2011 r. (data wpływu 10 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty faktur VAT dokumentujących sprzedaż gruntów na rzecz dotychczasowych użytkowników wieczystych - jest prawidłowe.

W dniu 10 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty faktur VAT dokumentujących sprzedaż gruntów na rzecz dotychczasowych użytkowników wieczystych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca dokonuje sprzedaży nieruchomości gruntowych stanowiących własność Skarbu Państwa na rzecz dotychczasowych użytkowników wieczystych tych nieruchomości. Użytkownicy wieczyści występują do Starosty o wykupienie od Skarbu Państwa prawa własności gruntów. Sprzedaż następuje w drodze bezprzetargowej na podstawie art. 37 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 653 z późn. zm.).

Obecni użytkownicy nabyli to prawo od Skarbu Państwa lub od poprzedniego użytkownika wieczystego przed dniem 1 maja 2004 r. Zmiana prawa wieczystego użytkowania na prawo własności następuje w drodze umowy sprzedaży stwierdzonej aktem notarialnym. Na poczet ceny zalicza się kwotę równą wartości prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości.

Do tej pory sprzedaż prawa własności nieruchomości gruntowych na rzecz dotychczasowych użytkowników wieczystych tych nieruchomości Wnioskodawca traktował jako dostawę towarów opodatkowaną stawką podstawową, pomimo, iż prawo to nabyto przed datą 1 maja 2004 r. Sprzedaż tę potwierdzano fakturami VAT ze stawkami 22% lub 23%.

Wobec obowiązującego obecnie stanowiska organów podatkowych potwierdzonego m.in. wyrokiem z dnia 27 stycznia 2011 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 1430/10) - sprzedaż gruntu na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego, dla którego prawo to powstało przed 1 maja 2004 r. - nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że doszło do bezpodstawnego opodatkowania czynności, które nie podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT:

Korekcie będą podlegały faktury VAT wystawione od 1 maja 2004 r., dla których nie minęło jeszcze prawo do zwrotu nadpłaty podatku. W naszym przypadku, najdalej można się cofnąć do skorygowania faktur ze sprzedaży opodatkowanej ujętych w deklaracji za grudzień 2005 r., ponieważ zgodnie z art. 80 § 1 Ordynacji podatkowej - prawo do zwrotu nadpłaty podatku wygasa po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin jej zwrotu. Korekty faktur polegałyby na wyzerowaniu uprzednio wystawionych faktur VAT a nabywcy otrzymaliby inny dokument (notę obciążeniową) na udokumentowanie sprzedaży gruntu niepodlegającego opodatkowaniu.

W związku z tym, że faktury korygujące będą wystawione do faktur, w których wykazano kwotę podatku wyższą niż należną, to ich rozliczenie i zmniejszenie podstawy opodatkowania wykonane zostanie zgodnie z art. 29 ust. 4c ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy, w myśl którego przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Punkty 6 oraz 7 zostały dodane do przytoczonego przepisu ustawą z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320) i obowiązują od dnia 1 grudnia 2008 r. Należy jednak zaznaczyć, że wspomniana zmiana miała charakter wyłącznie techniczny potwierdzający dotychczas stosowaną praktykę.

W poprzednim stanie prawnym Naczelny Sąd Administracyjny, uwzględniając szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel, a także uwzględniając fakt, że definicja towaru zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy obejmuje grunty, opowiedział się za stanowiskiem, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów (uchwała z dnia 8 stycznia 2007 r., sygn. akt I FPS 1/06).

Należy bowiem zauważyć, iż dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (tj. towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży gruntu przez właściciela.

W świetle art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego, bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Ten przepis, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 k.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel.

Stosownie do art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu, z zastrzeżeniem ust. 1a i ust. 3. W myśl art. 32 ust. 2 tejże ustawy, z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości gruntowej, wygasa, z mocy prawa, uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Przepisu art. 241 Kodeksu cywilnego nie stosuje się.

Ponadto, zgodnie z art. 37 ust. 1 ww. ustawy nieruchomości są sprzedawane lub oddawane w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu. Natomiast w myśl ust. 2 pkt 5 ww. przepisu, nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli sprzedaż nieruchomości następuje na rzecz jej użytkownika wieczystego.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonywał sprzedaży nieruchomości gruntowych stanowiących własność Skarbu Państwa na rzecz dotychczasowych użytkowników wieczystych tych nieruchomości. Użytkownicy wieczyści występują do Starosty o wykupienie od Skarbu Państwa prawa własności gruntów. Sprzedaż następuje w drodze bezprzetargowej na podstawie art. 37 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Obecni użytkownicy nabyli to prawo od Skarbu Państwa lub od poprzedniego użytkownika wieczystego przed dniem 1 maja 2004 r. Zmiana prawa wieczystego użytkowania na prawo własności następuje w drodze umowy sprzedaży stwierdzonej aktem notarialnym. Czynność taką Wnioskodawca traktował jako opodatkowaną podatkiem od towarów i usług w stawce 22% i 23%, oraz dokumentował fakturą VAT. Aktualnie kierując się wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 27 stycznia 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 1430/10, Zainteresowany zamierza złożyć faktury korygujące te czynności od dnia 1 maja 2004 r. Wnioskodawca jest zdania, iż zamiana użytkowania wieczystego na prawo własności nie jest czynnością opodatkowaną.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, jak i opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że dostawą towaru w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług było ustanowienie przed 1 maja 2004 r. prawa użytkowania wieczystego przedmiotowych nieruchomości gruntowych na rzecz użytkowników. Z tą bowiem chwilą użytkownicy otrzymali już prawo do faktycznego dysponowania nieruchomościami, jak gdyby byli jej właścicielami.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Okoliczności faktyczne przedmiotowej sprawy świadczą, że przeniesienie na użytkowników wieczystych prawa do rozporządzania nieruchomościami jak właściciel nastąpiło już w chwili ustanowienia na ich rzecz prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, a więc przed dniem 1 maja 2004 r. Przy czym do dnia 1 maja 2004 r., czynność ustanowienia użytkowania wieczystego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dokonana zatem sprzedaż przez Wnioskodawcę prawa własności nieruchomości gruntowych na rzecz dotychczasowych użytkowników wieczystych nie może być traktowane jako ponowna dostawa tych samych nieruchomości, bowiem nie została spełniona dyspozycja art. 7 ustawy, tj. w opisanych transakcjach nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Sprzedaż nieruchomości na rzecz obecnych użytkowników wieczystych, będąca w istocie przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości stanowi jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na "władztwo rzeczy", które użytkownicy wieczyści już uzyskali w momencie objęcia prawa użytkowania wieczystego przed 1 maja 2004 r. i nie może być traktowana jako sprzedaż tego samego towaru.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, Minister Finansów wydał obowiązujące od dnia 1 kwietnia 2011 r. rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwane dalej rozporządzeniem, regulujące m.in. zagadnienia związane z wystawianiem faktur korygujących.

Stosownie do treści § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

W myśl § 13 ust. 2 rozporządzenia, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

Jak wynika § 13 ust. 5 rozporządzenia, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

Stosownie natomiast do ust. 8 powołanego § 13 rozporządzenia, faktury korygujące powinny zawierać wyraz "KOREKTA" albo wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA".

W myśl § 14 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zgodnie z § 14 ust. 2 rozporządzenia, faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

Z treści § 14 ust. 3 rozporządzenia wynika, iż faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a), kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.

A z ust. 4 powołanego § 14 wynika, że przepisy § 5 ust. 5-7, § 7 i § 13 ust. 8 stosuje się odpowiednio do faktur korygujących.

Z przytoczonych uregulowań wynika zatem, iż istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Wskazać również należy, iż w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano (art. 29 ust. 4a ustawy).

W myśl natomiast art. 29 ust. 4b ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się w:

A jak wynika z art. 29 ust. 4c ustawy, przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Nadmienia się, iż ustawodawca nie sprecyzował, w jakiej formie nabywca ma dokonać potwierdzenia odbioru faktury korygującej. Zatem, potwierdzenie może mieć dowolną formę, która pozwoli na jednoznaczne stwierdzenie, iż sprzedawca to potwierdzenie otrzymał. Dopiero posiadanie takiego potwierdzenia uprawnia sprzedawcę do stosownego obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż Spółka ma prawo do obniżenia podstawy opodatkowania wynikającej z wystawionej faktury korygującej zmniejszającej wartość obrotu oraz podatku należnego, pod warunkiem posiadania - przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury - potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę towaru. Natomiast, w przypadku gdy uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury nastąpi po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, podatnik jest uprawniony do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Jednocześnie ustawodawca na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy nałożył na podatników, o których mowa w art. 15, obowiązek składania w urzędzie skarbowym deklaracji podatkowych za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Z kolei, w myśl art. 99 ust. 2 ustawy, mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.

Ponadto, zgodnie z art. 80 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) prawo do zwrotu nadpłaty podatku wygasa po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin jej zwrotu.

Stosownie do treści art. 81 § 1 ww. ustawy, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. A w myśl § 2 cytowanego przepisu, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

W tym miejscu wskazać należy, iż na podstawie art. 112 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Ponadto, jak stanowi § 21 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnicy są obowiązani przechowywać faktury oraz faktury korygujące, a także duplikaty tych dokumentów, do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Według art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Biorąc zatem pod uwagę cytowane wyżej przepisy stwierdzić należy, iż korekty faktur powinny być dokonane przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Z przedstawionych regulacji art. 112 ustawy oraz § 21 ust. 1 rozporządzenia wynika, że dla celów podatkowych okres przechowywania faktur VAT związany jest wyłącznie z okresem przedawnienia zobowiązania podatkowego. Wskutek przedawnienia wygasa nie tylko powinność zapłaty (z deklaracji albo z decyzji), ale także prawo do zmiany zobowiązania w stosunku do kwoty wynikającej z deklaracji podatkowej (prawo do korekty deklaracji). Do istoty prawa podatkowego należy ograniczona w czasie możliwość domagania się spełnienia zobowiązań przez podatników, jak i możliwość domagania się przez podatników uwzględnienia przez organy podatkowe przysługujących im praw. Dopuszczenie możliwości korygowania faktur VAT wystawionych sześć lub więcej lat wstecz pozbawia organ podatkowy możliwości skontrolowania, czy korekty są zasadne, a co za tym idzie, czy kwoty wykazane w deklaracjach są prawidłowe.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny sprawy, wskazać należy, iż sprzedaż prawa własności nieruchomości na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego nie jest dostawą towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, a przez to czynnością podlegającą opodatkowaniu. W konsekwencji wystawiane przez Wnioskodawcę faktury VAT związane z opodatkowaniem sprzedaży nieruchomości gruntowych na rzecz dotychczasowych użytkowników wieczystych, dla których prawo użytkowania wieczystego ustanowiono przed dniem 1 maja 2004 r. dokumentują czynności niepodlegające opodatkowaniu i określają błędną kwotę podatku. Skutkiem powyższego Wnioskodawcy przysługuje prawo do wystawienia faktur korygujących faktury pierwotnie wystawione po 1 maja 2004 r. jednakże z uwzględnieniem terminów przedawnienia określonego w art. 70 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Ponadto Wnioskodawca jest uprawniony do skorygowania podatku należnego wynikającego z tych faktur korygujących, na zasadach i w terminach określonych w art. 29 ust. 4a-4c ustawy. Należy zatem podkreślić, iż Wnioskodawca ma uprawnienia do rozliczenia faktur korygujących w deklaracjach VAT-7, pod warunkiem posiadania potwierdzenia odbioru tych faktur przez nabywców.

W sytuacji natomiast gdy Wnioskodawca - pomimo spełnienia warunków wskazanych w art. 29 ust. 4a ustawy - nie uwzględnił faktur korygujących w odpowiednich deklaracjach VAT-7, ma również prawo do złożenia korekt tych deklaracji, na zasadach wskazanych w art. 81 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Jednocześnie należy zauważyć, iż zmiana treści art. 7 ust. 1 ustawy, wprowadzona ustawą z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, miała jedynie charakter techniczny, a zatem nie ma wpływu na uprawnienie Wnioskodawcy do dokonywania ww. korekt.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.