ILPP1/443-1075/14-4/AS - VAT w zakresie korekty podatku naliczonego w związku z inwestycją polegającą na wybudowaniu budynku mieszkalno-usługowego

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2014 r. (data wpływu 24 listopada 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 lutego 2015 r. (data wpływu 23 lutego 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego w związku z inwestycją polegającą na wybudowaniu budynku mieszkalno-usługowego - jest prawidłowe.

W dniu 24 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego w związku z inwestycją polegająca na wybudowaniu budynku mieszkalno-usługowego.

Wniosek został uzupełniony w dniu 23 lutego 2015 r. o doprecyzowanie sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podatnik, prowadzi od ponad 30 lat działalność gospodarczą i jest aktualnie zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.

W latach 2007-2012 była w firmie prowadzona inwestycja polegająca na wybudowaniu nieruchomości o charakterze usługowo-mieszkalnym. W całym okresie inwestycji planowano i zakładano różne warianty strategiczne, które mogą mieć miejsce po zakończeniu całej budowy. Jednym z takich wariantów był plan, że cała inwestycja będzie przedmiotem dalszej sprzedaży. Planowana sprzedaż w tym wariancie miałaby dotyczyć lokali usługowo-handlowych i mieszkań i miała być obciążona albo stawką VAT 23% dla lokali usługowo-handlowych lub stawką 8% dla mieszkań. Inwestor brał też pod uwagę zatrzymanie części lokali usługowych na majątku firmy dla celów biurowych firmy "A". Kolejnym wariantem wykorzystania inwestycji był wynajem części usługowej i mieszkalnej, a także częściowa sprzedaż tych lokali.

Do momentu oddania inwestycji do użytkowania nie występowała sprzedaż VAT ze stawką "zw" (zwolniona). Należy zaznaczyć, że zgodnie z decyzjami Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego pozwolenia na użytkowanie były wydawane etapami: pozwolenie na użytkowanie II i III piętra (części mieszkalnej) wydano w czerwcu 2012 r., pozwolenie na użytkowanie Parteru i I piętra (lokale usługowe) w lipcu 2012 r., natomiast kotłownia znajdująca się w tym samym budynku pozwolenie na użytkowanie uzyskała we wrześniu.

Pierwsza sprzedaż usług najmu lokali mieszkalnych na cele mieszkalne ze stawką VAT zwolnioną wystąpiła w czerwcu 2012 r.

W wyniku analizy realnej sytuacji na rynku nieruchomości, która potwierdzała znikomy a nawet zerowy popyt na sprzedaż nieruchomości mieszkalnych i lokali usługowych, Wnioskodawca podjął decyzję, że aby ograniczyć koszty utrzymania przedmiotowej nieruchomości należy zacząć wynajmować zarówno mieszkania jak i lokale usługowe. Wnioskodawca nie przekreślił jednocześnie tym samym planów sprzedażowych - jeśli pojawią się chętni lub np. najemcy będą zainteresowani kupnem nieruchomości - do sprzedaży z całą pewnością będzie dochodzić.

W miesiącu wrześniu cała inwestycja została formalnie i technicznie odebrana, a budynek został przyjęty dokumentem OT do ewidencji środków trwałych firmy Z.

Od miesiąca czerwca 2012 r. rozpoczęto sprzedaż dotyczącą świadczenia usług wynajmu lokali mieszkalnych dla celów mieszkaniowych ze stawką VAT "zw" i świadczenia usług wynajmu lokali użytkowych ze stawką VAT 23%. Plany sprzedażowe zostały czasowo zawieszone - ale tylko do momentu, kiedy pojawią się chętni na zakup nieruchomości zarówno mieszkalnych jak i lokali usługowych.

Z uwagi na fakt, że przez cały okres inwestycji inwestor nie wiedział jaka będzie sytuacja odnośnie sprzedaży, która wystąpi po zakończeniu inwestycji (czy będzie w ogóle sprzedaż zwolniona czy tylko opodatkowana, czy taka i taka) wszystkie zakupy inwestycyjne traktował jako zakupy, które nie można bezpośrednio przyporządkować konkretnie albo do sprzedaży opodatkowanej albo do zwolnionej - dlatego więc traktował je jako zakupy związane ze sprzedażą mieszaną.

Sprzedaż w latach 2007- czerwiec 2012 była tylko i wyłącznie opodatkowana, a więc struktura sprzedaży do VAT przyjmowana w tym okresie wynosiła 100% sprzedaży opodatkowanej: cały VAT z faktur zakupowych był odliczany w 100%.

Z uzupełnienia z dnia 18 lutego 2015 r. do wniosku wynika, że:

1. W dniu 15 czerwca 2012 r. uzyskane zostało pozwolenie na użytkowanie części mieszkalnej, tj. 10-ciu lokali mieszkalnych zlokalizowanych na II i III piętrze budynku usługowo-mieszkalnego.

2. W dniu 17 lipca 2012 r. uzyskane zostało pozwolenie na użytkowanie części usługowej na parterze oraz części biurowej na I piętrze budynku usługowo-mieszkalnego.

3. W dniu 28 września 2012 r. uzyskane zostało pozwolenie na użytkowanie kotłowni w parterze budynku usługowo-mieszkalnego.

4. Decyzję o zmianie przeznaczenia lokali znajdujących się w budynku mieszkalno-usługowym podjęto po otrzymaniu pozwolenia na użytkowanie.

5. Wartość początkowa lokali, będących przedmiotem wynajmu, przekraczała 15.000 zł. Budynek mieszkalno-usługowy jako całość stanowi nieruchomość zaliczaną na podstawie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych do środków trwałych podlegających amortyzacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W jaki sposób i od kiedy powinniśmy dokonać korekty podatku VAT odliczonego w 100% od zakupów dotyczących całej inwestycji realizowanej w latach 2007-2012 polegającej na wybudowaniu budynku mieszkalno-usługowego, która po oddaniu i wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych zaczęła mieć związek i służyć sprzedaży zarówno opodatkowanej jak i zwolnionej, prowadzonej przez firmę "A".

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r. obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca w trakcie inwestycji do końca nie wiedział, czy inwestycja będzie w całości przedmiotem sprzedaży czy może część zostanie wynajęta; jednak bardziej skłaniał się ku planom sprzedaży całości inwestycji, to zgodnie z obowiązującą zasadą niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego, w momencie nabycia towarów i usług, które z założenia miały służyć czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT, Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku naliczonego związanego z tymi zakupami.

Należy wskazać, że w ocenie Wnioskodawcy, w trakcie realizacji inwestycji odliczanie podatku naliczonego ma jednak charakter prognozowany i planowany. Ponieważ przywołane regulacje nakazują oceniać zakres prawa do odliczenia podatku w oparciu o faktyczne przeznaczenie towaru czy usługi, w cenie których podatek był zawarty, stąd też każdorazowa zmiana planów finalnego wykorzystania inwestycji, determinuje prawo do jego odliczenia.

Zatem w sytuacji, gdy już po złożeniu rozliczenia zmieniły się okoliczności mające wpływ na odliczenie całości lub części podatku naliczonego, powstaje konieczność dokonania jego korekty.

W sytuacji, gdy podatnik wykonuje czynności uprawniające do odliczenia podatku VAT i nieuprawniające do tego odliczenia (zwolnione), zastosowanie znajduje przepis art. 90 ustawy, który ma na celu określenie wartości podatku naliczonego, służącego wyłącznie czynnościom opodatkowanym, z pominięciem tej części podatku naliczonego, w jakiej nabyte towary i usługi nie będą wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych.

I tak, w myśl art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 - art. 90 ust. 2 ustawy.

Proporcję, o której mowa w ust. 2, na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Kwota podatku naliczonego do odliczenia, ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad, nie jest jednak ostateczna.

Stosownie do treści art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Przepis art. 91 ust. 2 ustawy stanowi, że w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

Według art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W oparciu o art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy zauważyć, że ze zmianą przeznaczenia towaru lub usługi mamy do czynienia w sytuacji, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca ("A") wybudował obiekt mieszkalno-usługowy w ramach działalności gospodarczej z przeznaczeniem do sprzedaży. Zatem przez cały okres budowy Wnioskodawca planował przeznaczyć mieszkania i lokale do sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT (8% i 23%). Dlatego też Wnioskodawcy na etapie budowy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Faktycznie Wnioskodawca z tego prawa skorzystał i takiego odliczenia dokonał.

W sytuacji natomiast, gdy po wybudowaniu i przejęciu do użytkowania część mieszkań została przeznaczona na wynajem na cele mieszkaniowe, który to najem stanowi czynność zwolnioną od podatku, to należy uznać, że nastąpiła zmiana przeznaczenia części mieszkań.

Wnioskodawca bowiem w pierwszej kolejności zakładał wykorzystywanie całej inwestycji do czynności opodatkowanych, ale następnie jako rozwiązanie czasowe przyjął, że część mieszkań będzie przedmiotem czynności zwolnionych (najem dla celów mieszkalnych).

Zmiana przeznaczenia tych budynków (polegająca na przeznaczeniu ich do wykorzystywania do wykonywania czynności zwolnionych od podatku) powoduje zmianę w zakresie prawa do odliczeń i w konsekwencji nakłada na podatnika obowiązek skorygowania odliczonego podatku z odpowiednim zastosowaniem przepisów art. 91 ustawy.

Wynika to jednoznacznie z treści przywołanego wyżej przepisu art. 91 ust. 7 ustawy stanowiącego, że przepisy ust. 1-6 stosuje się w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi dokonał takiego obniżenia, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

W ocenie Wnioskodawcy, w niniejszym przypadku znajdzie zastosowanie przepis art. 91 ust. 7a ustawy, odnosi się on bowiem do towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł.

Na tle powyższego należy wskazać, że w rozpatrywanej sytuacji towary i usługi wykorzystane do wytworzenia inwestycji: mieszkań i lokali usługowych, których dotyczy zapytanie Wnioskodawcy, zostały przez niego wykorzystane niezgodnie z zamiarem ich nabycia, tj. do czynności zwolnionych od podatku VAT (najem mieszkań na cele mieszkalne), zamiast do czynności opodatkowanych podatkiem (sprzedaż mieszkań). W konsekwencji zmiana przeznaczenia części mieszkań nastąpiła po oddaniu ich do użytkowania, ponieważ lokale mieszkalne były przekazane na cele mieszkaniowe po zakończeniu ich budowy i przyjęciu ich do użytkowania.

Wnioskodawca, po wybudowaniu przedmiotowej inwestycji i oddaniu jej do użytkowania (środek trwały w firmie) zaczął wykorzystywać ją zarówno do czynności opodatkowanych jak i zwolnionych.

W ocenie Wnioskodawcy, w związku z powyższym, korekty podatku naliczonego należy dokonać zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym cała inwestycja została oddana do użytkowania, czyli w przypadku Wnioskodawcy, pierwszej korekty należy dokonać w roku 2013, a następnych korekt odpowiednio w latach następnych. Pierwszą proporcję do korekty podatku VAT należy wyliczyć w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego, czyli dla roku 2012 z uwzględnieniem całej sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej, która wystąpiła w roku 2012. Kolejną proporcję należy wyliczać w analogiczny sposób w kolejnych następujących 9 latach.

Artykuł 91. 1. Po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.