ILPP1/443-1073/13-4/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2013 r. (data wpływu 2 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 lutego 2014 r. (data wpływu 6 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia podmiotowego od podatku VAT świadczonych usług - jest prawidłowe.

W dniu 2 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia podmiotowego od podatku VAT świadczonych usług. Dnia 6 lutego 2014 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi małe biuro rachunkowe. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Z uwagi na niewielkie obroty (za rok 2013 nie przekroczą 70.000,-) chciałby skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Działalność gospodarczą prowadzi w oparciu o art. 76a ustawy o rachunkowości i świadectwa kwalifikacyjnego wydanego przez Ministra Finansów uprawniającego do usługowego prowadzenia ksiąg. Wnioskodawca klientom biura prowadzi księgi podatkowe i księgi handlowe na podstawie dowodów księgowych. Prowadzi także rejestry VAT dla podatników podatku od towarów i usług. Ponadto sporządza deklaracje i na podstawie złożonych przez klientów pełnomocnictw (UPL-1) przesyła je do urzędów skarbowych. Po zakończeniu roku obrachunkowego dla klientów, którym prowadzi księgi handlowe sporządza sprawozdania finansowe. Nie udziela porad z zakresu prawa podatkowego.

Dnia 6 lutego 2014 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego wskazując, że w ramach wykonywanych czynności usługowego prowadzenia ksiąg handlowych i księgi podatkowej nie świadczy na rzecz klientów czynności doradztwa, o których mowa w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1994 r. o doradztwie podatkowym. Wnioskodawca nie posiada uprawnień doradcy podatkowego. Nie świadczy usług doradztwa podatkowego w ramach usług prawniczych, gdyż nie ma odpowiedniego wykształcenia. Świadczone usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych wykonuje w oparciu o uzyskane świadectwo kwalifikacyjne wydane przez Ministra Finansów (...).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wobec przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca może skorzystać z art. 113 ustawy o podatku VAT i od roku 2014, jako drobny przedsiębiorca nie rozliczać podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg na podstawie art. 76a ustawy o rachunkowości w swym zakresie nie obejmuje doradztwa podatkowego uregulowanego w ustawie o doradztwie podatkowym. Wobec czego w tym przypadku nie ma zastosowania art. 113 ust. 13 pkt 2 wykluczający możliwość zastosowania zwolnienia w podatku VAT w przypadku, gdy wartość sprzedaży nie przekroczy kwoty 150.000,- zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że z uwagi na fakt, że złożony przez Wnioskodawcę wniosek dotyczy stanu faktycznego i wpłynął do tut. Organu w roku 2013, rozstrzygnięcie zawarte w niniejszej interpretacji zostało wydane w oparciu o przepisy prawa obowiązujące w roku 2013.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast pojęcie świadczenia usług zostało określone w art. 8 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. Za zgodą naczelnika urzędu skarbowego podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z dokumentów celnych oraz o kwotę podatku zapłaconą od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a także o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących zakupy dokonane przed dniem utraty zwolnienia, pod warunkiem:

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Jak wynika z art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w cyt. art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W wykonaniu delegacji ustawowej zawartej w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.).

Zgodnie z § 27 ww. rozporządzenia Minister Finansów określił "Listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy" - stanowiącą załącznik do ww. rozporządzenia". Pod poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia (bez względu na symbol PKWiU), wymieniono "Doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego" oraz pod pozycją 13 "Usługi prawnicze".

W świetle powyższego usługi w zakresie doradztwa oraz usługi prawnicze nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi małe biuro rachunkowe. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Z uwagi na niewielkie obroty (za rok 2013 nie przekroczą 70.000,-) chciałby skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Działalność gospodarczą prowadzi w oparciu o art. 76a ustawy o rachunkowości i świadectwa kwalifikacyjnego wydanego przez Ministra Finansów uprawniającego do usługowego prowadzenia ksiąg. Wnioskodawca klientom biura prowadzi księgi podatkowe i księgi handlowe na podstawie dowodów księgowych. Prowadzi także rejestry VAT dla podatników podatku od towarów i usług. Ponadto sporządza deklaracje i na podstawie złożonych przez klientów pełnomocnictw (UPL-1) przesyła je do urzędów skarbowych. W ramach wykonywanych czynności usługowego prowadzenia ksiąg handlowych i księgi podatkowej nie świadczy na rzecz klientów czynności doradztwa, o którym mowa w ustawie o doradztwie podatkowym. Wnioskodawca nie posiada uprawnień doradcy podatkowego. Nie świadczy usług doradztwa podatkowego w ramach usług prawniczych. Świadczone usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych wykonuje w oparciu o uzyskane świadectwo kwalifikacyjne wydane przez Ministra Finansów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, skorzystania - jako drobny przedsiębiorca - w roku 2014 ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ustawy.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia doradztwa, zatem należy posiłkować się wykładnią językową.

Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN pod pojęciem "doradca" należy rozumieć "ten, kto udziela porad". Natomiast, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, "doradzać" oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie".

Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych zaleceń, porad w różnych dziedzinach, a przez doradcę rozumie się tego, kto udziela porad, doradza, wskazuje sposób postępowania. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć szeroko.

Odnosząc się do powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia podmiotowego, należy stwierdzić, że termin "doradztwo" obejmować może szereg usług doradczych np. podatkowe, prawne, finansowe, techniczne i inne.

Należy również podkreślić, że w poz. 12 załącznika do cyt. wyżej rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom (...) nie został wskazany symbol PKWiU odnoszący się wprost do konkretnych usług doradczych.

Czynności doradztwa podatkowego, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213) obejmują:

Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, że zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 3 tej ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie. Oznacza to, że w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych, musi się to odbywać w imieniu i na rzecz podatników wraz z udzielaniem pomocy w tym zakresie. Podobnie rzecz się ma przy sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.). W myśl art. 76a ust. 2 ww. ustawy, przedsiębiorcy wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

* w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisany stan faktyczny stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy Zainteresowany nie będzie świadczył usług o charakterze doradczym, a sporządzanie deklaracji podatkowych stanowić będzie element kompleksowej usługi księgowej - zastosowania nie znajdzie art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że uzyskana przez Wnioskodawcę wartość sprzedaży nie przekroczyła w poprzednim roku, tj. 2013, kwoty 150.000 zł, przez co spełnione zostaną przesłanki określone w art. 113 ust. 1 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca może jako drobny przedsiębiorca skorzystać w roku 2014 ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Należy jednakże zauważyć, że podatnik może ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub z niego zrezygnował (art. 113 ust. 11 ustawy). Ponadto zwolnienie przysługuje wyłącznie od początku danego roku podatkowego, tj. od dnia 1 stycznia. Na powyższe wskazuje zapis art. 113 ust. 11 ustawy "po upływie roku, licząc od końca roku". Zatem, nie jest możliwy wybór zwolnienia od początku dowolnego miesiąca w danym roku podatkowym.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że przepisem art. 1 pkt 55 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35 z późn. zm.), powołany przepis art. 113 uległ zmianie.

I tak, wraz z dniem 1 stycznia 2014 r., art. 113:

2. Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

5. Jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.",

10. Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

11. Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.",

f. po ust. 11 dodaje się ust. 11a w brzmieniu:

"11a. Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.",

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.