ILPP1/443-1054/08-7/KG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 29 stycznia 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP1/443-1054/08-7/KG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2008 r. (data wpływu 6 listopada 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 grudnia 2008 r. (data wpływu 12 grudnia 2008 r.) oraz pismem z dnia 19 stycznia 2009 r. (data wpływu 22 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 grudnia 2008 r. o sformułowanie pytań dotyczących przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz pismem z dnia 19 stycznia 2009 r. o symbol PKWiU świadczonych usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy, zgodnie z PKD jest działalność sanitarna i pokrewna (90.03.Z). Spółka podpisała umowę nr (...) na wykonanie prac w zakresie zimowego utrzymania (odśnieżania i usuwania śliskości), które to Wnioskodawca klasyfikuje do grupowania PKWiU 90.03.13. W umowie określono, że termin płatności przypadać będzie w terminie 30 dni kalendarzowych od daty wpływu do siedziby zamawiającego faktury VAT wystawionej po zatwierdzeniu protokołów odbioru.

Na fakturach wystawianych przez Wnioskodawcę będzie znajdowała się informacja dotycząca formy płatności oraz terminu zapłaty zgodnie z umową.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1.

Czy tak sformułowane umowy zawierają termin płatności umożliwiający prawidłowe określenie obowiązku podatkowego.

2.

Czy sformułowanie "w ciągu 30 dni" oraz "w terminie 30 dni" znaczy to samo dla celów prawidłowego określenia obowiązku podatkowego.

3.

Czy dla celów prawidłowego obowiązku podatkowego terminy płatności w analizowanym przypadku upływają 30 dni od daty potwierdzenia przez zamawiającego otrzymania faktury.

4.

W jaki sposób należy potwierdzać otrzymanie faktury przez zamawiającego.

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminu płatności liczonego w następujący sposób:

* data wystawienia faktury 6 listopada 2008 r.

* data potwierdzenia przez zamawiającego 8 listopada 2008 r.

* obowiązek podatkowy 7 grudnia 2008 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów - stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 cyt. ustawy - należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 106 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15 ust. 1 tejże ustawy, czyli osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności, są obowiązane wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Na podstawie delegacji zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy o VAT, szczegółowe zasady dotyczące faktur uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337).

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje, że podatnicy są obowiązani dokumentować zdarzenia gospodarcze fakturami VAT. W § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia wskazano wszystkie te elementy, które faktura powinna zawierać. Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie precyzują w jaki sposób należy fakturę doręczyć kontrahentowi. Wynika to zapewne z faktu, iż w praktyce uznaje się, że "wystawienie" dokumentu jakim jest faktura oznacza jego sporządzenie na użytek kontrahenta - odbiorcy towaru lub usługi, oraz wręczenie (dostarczenie, doręczenie) przedmiotowej faktury kontrahentowi.

Jak wynika z powyższego, faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług.

Zgodnie z generalną zasadą, wyrażoną w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. Jednocześnie ustawodawca zastrzegł, że od zasady tej istnieje szereg wyjątków określających szczególny moment powstania obowiązku podatkowego.

Jednym z takich wyjątków jest sytuacja, gdy dostawa towaru lub wykonanie usługi powinno być potwierdzone fakturą. Wówczas - stosownie do zapisu art. 19 ust. 4 ww. ustawy - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Powyższą zasadę, zgodnie z ust. 5 cyt. artykułu, stosuje się również do faktur za częściowe wykonanie usługi.

Istotnym elementem pozwalającym prawidłowo określić moment powstania obowiązku podatkowego jest także zapis art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, zgodnie z którym jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, to obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

W sposób szczególny ustawodawca określił także moment powstania obowiązku podatkowego dla rozliczeń z tytułu:

a.

dostaw energii elektrycznej i cieplnej

b.

świadczenia usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych, z zastrzeżeniem ust. 18,

c.

świadczenia usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy pod poz. 138 (tj. usługi w zakresie rozprowadzania wody PKWiU 41.00.2) i poz. 153 (tj. usługi w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, usługi sanitarne i pokrewne PKWiU 90.0).

W tych przypadkach obowiązek podatkowy - zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 19 ust. 13 pkt 1 ustawy o VAT - powstaje z chwilą upływu terminu płatności, jeżeli został on określony w umowie właściwej do rozliczeń z tego tytułu.

Zasady dotyczące określania terminów w prawie podatkowym zawarte zostały w § 12 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Zgodnie z § 1 powołanego przepisu, jeżeli początkiem terminu określonego w dniach jest pewne zdarzenie, przy obliczaniu tego terminu nie uwzględnia się dnia, w którym zdarzenie nastąpiło. Upływ ostatniego z wyznaczonej liczby dni uważa się za koniec terminu.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka zawarła umowę na wykonanie usług w zakresie zimowego utrzymania (odśnieżania i usuwania śliskości), sklasyfikowanych przez Wnioskodawcę do grupowaniu PKWiU 90.03.13. W umowie określono, że termin płatności przypadać będzie w ciągu 30 dni od daty dostarczenia zamawiającemu faktur VAT, wystawionych przez wykonawcę wg wykonanych i zatwierdzonych robót na podstawie protokołów odbioru.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić co następuje:

Ad. 1.

W prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasada ta ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego. Oznacza to, że ustawodawca nie ingeruje w sferę podejmowanych przez podatników decyzji w zakresie konstruowania umów cywilnoprawnych, jednakże umowy te nie mogą zmieniać obowiązków, jakie wynikają z prawa podatkowego. W związku z powyższym, to w obowiązku podatnika leży sformułowanie umowy w taki sposób, by realizując jej zapisy można było zgodnie z obowiązującymi przepisami określić moment powstania obowiązku podatkowego.

Należy podkreślić, że analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Ad. 2

W ocenie tut. Organu bez znaczenia pozostaje to, czy w umowie zawartej przez Wnioskodawcę określono termin płatności stosując sformułowanie "w terminie 30 dni", czy "w ciągu 30 dni", zarówno bowiem jedno, jak i drugie sformułowanie wskazuje, że termin zapłaty za wykonaną usługę, minie 30 dnia od daty dostarczenia zamawiającemu faktur VAT, wystawionych przez wykonawcę wg wykonanych i zatwierdzonych robót na podstawie protokołów odbioru.

Ad. 3

W analizowanej sprawie, na podstawie przepisu art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. c) ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą upływu terminu płatności określonego w umowie między Wnioskodawcą a odbiorcą usług, czyli 30 dnia od daty dostarczenia zamawiającemu faktur VAT, wystawionych przez wykonawcę wg wykonanych i zatwierdzonych robót na podstawie protokołów odbioru. W związku z powyższym, w przykładzie wskazanym przez Wnioskodawcę w uzasadnieniu opisanego zdarzenia przyszłego obowiązek podatkowy powstanie w dniu 8 grudnia 2008 r.

Ad. 4.

Zarówno przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do tej ustawy nie wskazują w jaki sposób należy potwierdzać otrzymanie faktury przez zamawiającego. Z uwagi jednak na fakt, iż w przedmiotowej sprawie zgodnie z zapisem umowy, potwierdzenie otrzymania faktury jest kwestią kluczową dla ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego, Wnioskodawca na gruncie współpracy z kontrahentem winien wypracować taki sposób uzyskiwania potwierdzenia odbioru faktury, który pozwoli jednoznacznie ustalić początek biegu terminu do zapłaty.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl