ILPP1/443-1042/09-4/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2009 r. (data wpływu 3 września 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 listopada 2009 r. (data wpływu 5 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 3 listopada 2009 r. o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 18 września 1996 r. Wnioskodawczyni aktem notarialnym numer repertorium A (...), spisanym przez Notariusza X, w Kancelarii Notarialnej w X, nabyła nieruchomość o obszarze 22.62.00 (słownie: dwadzieścia dwa hektary i sześćdziesiąt dwa ary), położoną w X, gmina X, powiat X. Jak wynikało z wyciągu z wykazu zmian gruntowych oraz wyrysu z mapy ewidencyjnej gruntów nabyta nieruchomość stanowiła rolę. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, w dacie zakupu, zakupiona nieruchomość przeznaczona była również na cele rolne. Celem nabycia tejże nieruchomości, z uwagi na wyjątkowe walory przyrodnicze tegoż terenu, było wybudowanie nań przez Zainteresowaną siedliska.

W dniu 27 marca 2002 r. Rada Gminy x podjęła uchwałę o przystąpieniu do uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. w nowo uchwalonym planie przedmiotowa nieruchomość przeznaczona została pod zabudowę letniskową. Wprowadzone miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego rozwiązania planistyczne uniemożliwiły Zainteresowanej realizację zamierzonego celu. Powyższe skłoniło Wnioskodawczynię do sprzedaży kilku, uprzednio wydzielonych z przedmiotowego gruntu działek. Poza sprzedażą opisaną we wniosku, tj. poza sprzedażą dotyczącą działek wydzielonych z nabytego w dniu 18 września 1996 r. gruntu rolnego Zainteresowana nie dokonywała żadnych innych sprzedaży nieruchomości. Nadto, nie posiada ona innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży, jak również nie zamierza nabywać oraz sprzedawać żadnych nowych gruntów. Na skutek ustnego wezwania jednego z pracowników Urzędu Skarbowego x Wnioskodawczyni zarejestrowała się jako podatnik podatku VAT i odprowadziła z tytułu sprzedaży kilku rzeczonych działek podatek VAT.

W uzupełnieniu z dnia 3 listopada 2009 r. Wnioskodawczyni wskazała, że nie posiadała, ani też nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Nie wykorzystywała, ani też nie wykorzystuje przedmiotowych gruntów w działalności gospodarczej, w tym również w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o VAT. Rzeczonych gruntów Zainteresowana nie udostępniała, ani też nie udostępnia odpłatnie na podstawie umowy dzierżawy (użyczenia). Wnioskodawczyni podjęła w celu wybudowania na zakupionej w roku 1996 r. działce siedliska m.in. następujące czynności:

* współorganizowanie infrastruktury oraz

* zlecenie opracowania projektu i koncepcji zagospodarowania terenu oraz budowy siedliska.

Zainteresowana wydzieliła 35 działek. Poza sprzedażą wydzielonych z przedmiotowego gruntu działek Wnioskodawczyni nie planuje w przyszłości sprzedawać kolejnych gruntów. Ww. działki nie były zabudowane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż uprzednio wydzielonych - w konsekwencji uchwalenia przez Radę Gminy x miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - działek budowlanych czyni ze Sprzedającej podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni, na przedstawione we wniosku zapytanie należy udzielić odpowiedzi przeczącej. Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarami, w myśl przepisu art. 2 pkt 6 ww. ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ww. ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie art. 15 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Ustawa o VAT definiuje działalność gospodarczą jako wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Biorąc pod uwagę treść powyższych przepisów uznać należy, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest ustalenie, iż działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód. w związku z czym, w przypadku wykonania czynności poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód w świetle ww. przepisów z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie. Sytuacja taka występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego. Majątek taki nabywany bowiem był na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Przepisy art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Ani więc formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, jeżeli została wykonana w ramach działalności gospodarczej (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt l FPS 3/07, Lex Polonica nr 1650870).

Należy również zauważyć, że zapis zawarty w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług "również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy" stanowi realizację opcji określonej w art. 12 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego sytemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE l 347.1); powołany ostatnio przepis stanowi odpowiednik art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy 77/388/EWG Rady WE z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE sp. 09.01.23); pozwalającej Państwom Członkowskim do uznania za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością gospodarczą zdefiniowaną w art. 9 (art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy), w szczególności dotyczące określonych dostaw budynków, części budynków wraz z gruntami oraz dostaw działek budowlanych, przez które to działki rozumieć należy każdą działkę nieuzbrojoną lub uzbrojoną uznaną za budowlaną przez Państwa Członkowskie.

Okoliczność, że Dyrektywa 2006/112/WE (VI Dyrektywa) zezwala Państwom Członkowskim na uznanie za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością gospodarczą i że ustawa o podatku od towarów i usług opcję tę realizuje w końcowej części przepisu art. 15 ust. 2 poprzez odwołanie się do "czynności wykonanej jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy", nie przesądza jednak, że tylko z tego powodu dany podmiot staje się podatnikiem podatku VAT.

Zarówno z brzmienia powołanych wyżej przepisów Dyrektyw VI i 2006/112/WE, jak i art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest ustalenie, że działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód. Innymi słowy, jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód to w świetle wyżej wymienionych przepisów z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie.

Taka zaś właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego. Majątek taki nabywany bowiem był na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT. Podkreślić przy tym należy, że w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Argument, że podmiot dokonujący sprzedaży (dostawy) majątku prywatnego nie może być traktowany w odniesieniu do takiej sprzedaży jako podatnik podatku od towarów i usług, doznaje dodatkowego wzmocnienia, gdy uwzględnić wnioski płynące z analizy przepisu art. 2 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (art. 2 pkt 1 VI Dyrektywy). Przepis ten określając zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od wartości dodanej stanowi, że opodatkowaniu podlega dostawa towarów lub usług świadczona odpłatnie na terytorium kraju "przez podatnika, który jako taki występuje".

Przepis ten wyraźnie więc wskazuje, że czynność opodatkowana w postaci dostawy towaru lub świadczenia usług ma miejsce wówczas, gdy w odniesieniu do tej właśnie czynności, dany podmiot występuje w charakterze podatnika VAT, a więc podmiotu prowadzącego w określonym zakresie działalność gospodarczą. Nader jasno zaakcentował to ETS w orzeczeniu w sprawie C-291/92 pomiędzy Finanzamt Uelzen a Dieter Armbrecht stwierdzając, że nawet jeśli podatnik w rozumieniu Dyrektywy sprzedaje majątek, którego część przeznaczył na cele inne niż związane z prowadzoną działalnością (usługową), i którą to część zarezerwował na cele prywatne, w odniesieniu do sprzedaży tej części nie występuje on jako podatnik, a transakcja taka nie podlega opodatkowaniu. Nadmienić trzeba, że w orzeczeniu tym Trybunał stwierdził, że w przypadku wyodrębnienia części nieruchomości do celów prywatnych rozróżnienie między częścią przeznaczoną na potrzeby działalności gospodarczej podatnika i częścią używaną do celów prywatnych musi opierać się na proporcji między wykorzystywaniem do celów prywatnych i do celów działalności gospodarczej w roku nabycia, nie zaś na kryterium podziału fizycznego. w uzasadnieniu omawianego wyroku wskazano, że w VI Dyrektywie brak jest przepisu uniemożliwiającego podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą wyłączenie z systemu VAT części majątku przeznaczonego do celów prywatnych i że decyzja w tym zakresie jest suwerenną decyzją samego podatnika. Oznacza to, że w ocenie ETS brak opodatkowania sprzedaży majątku własnego podatnika nie zakłóca zasady powszechności i neutralności podatku VAT, ani też nie powoduje zakłóceń w zakresie konkurencji.

W świetle zakreślonego we wniosku stanu faktycznego oraz wyżej opisanego stanu prawnego nie sposób uznać, by sprzedaż przedmiotowych działek czyniła Zainteresowaną podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Prawidłowość przedstawionego przez Wnioskodawczynię wywodu potwierdza stanowisko, jakie zajął, co do sposobu interpretacji przepisów art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 29 października 2007 r., wydanym w składzie siedmiu sędziów, sygn. akt l FPS 3/07, opublikowanym w Lex pod nr 304985. Sprawa ta również dotyczyła sprzedaży przez osobę fizyczną działek budowlanych. w wyroku tym Naczelny Sąd Administracyjny, analizując uprzednio prawidłowość implementacji przepisów VI Dyrektywy na grunt przepisów krajowych zawartych w ustawie o podatku od towarów i usług, stwierdził m.in., że zarówno z brzmienia przepisów art. 4 ust. 1 i ust. 2 VI Dyrektywy, jak i art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika wyraźnie, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód. Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to na gruncie przepisów art. 4 ust. 1 i ust. 2 VI Dyrektywy, z tytułu wykonania takiej czynności, dany podmiot nie może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie. Zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży.

Analogiczny pogląd, jak wyżej przedstawiony, wyraziły także inne składy orzekające w sprawach dotyczących sprzedaży wydzielonych działek gruntu (vide: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 11 lutego 2008 r., sygn. akt l SA/Wr 1541/07 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 lutego 2008 r., sygn. akt l FSK 1818/07).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Natomiast stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 powołanej ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza" na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy. Podatnikami są osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Natomiast działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wskazana powyżej definicja działalności gospodarczej jest znacznie szersza od definicji zawartej w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.). Odbiega też od definicji działalności gospodarczej zawartej w Ordynacji podatkowej.

O ile ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje jedynie czynności wykonywane w sposób ciągły, zorganizowany i profesjonalny, o tyle ustawa o podatku VAT katalog podatników poszerza o podmioty, które mimo, że czynność wykonały jednorazowo, to jednak działały z zamiarem jej powtarzania. z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku VAT mamy do czynienia jeżeli podmiot wykonując określone czynności działa w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy i ma zamiar wykonywać tego typu czynności częstotliwie. Działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT jest również działalność rolnicza jak też wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto, w myśl art. 15 ust. 2 w zw. z art. 5 ust. 2 ustawy, odpłatna dostawa towarów, dokonana w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu niezależnie od tego, czy została wykonana z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa. Oznacza to, że jeśli podmiot wykonuje czynności, które w rozumieniu ustawy o VAT stanowią działalność gospodarczą, działa w charakterze podatnika w rozumieniu tej ustawy, to czynności te podlegają opodatkowaniu tym podatkiem, nawet jeśli podmiot nie uzyskał wpisu do odpowiedniego rejestru, np. wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Również samo prowadzenie zarejestrowanej działalności gospodarczej, nie jest warunkiem uznania podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług.

Wskazać również należy, iż dla uzyskania statusu podatnika VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Podatnikiem będzie podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na to, czy przynosi ona zyski. Podatnikami VAT są również podmioty, których cel działalności nie jest związany z prowadzeniem działalności komercyjnej nastawionej na osiąganie zysków lub też przeznaczające uzyskane zyski na cele społecznie użytecznie (charytatywne, kulturalne, naukowe itd.).

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dostawa gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy dokonywana jest przez podatnika podatku od towarów i usług lub przez osobę fizyczną nie będącą podatnikiem tego podatku, jeżeli sprzedaży można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia częstotliwości, przez zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonego działania. o kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności lub zamiar powtarzalności.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

W myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy dokonujący dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę nie mogą korzystać z podmiotowego zwolnienia od tego podatku niezależnie od wielkości obrotów. Oznacza to, że podatnicy dokonujący dostaw tych towarów, niezależnie od wielkości swoich obrotów, są podatnikami tego podatku i stosownie do zapisu art. 96 ust. 1 tej ustawy, obowiązani są przed dniem wykonania pierwszej dostawy gruntów, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w dniu 18 września 1996 r. Wnioskodawczyni aktem notarialnym nabyła nieruchomość o obszarze 22.62.00 (słownie: dwadzieścia dwa hektary i sześćdziesiąt dwa ary). Jak wynikało z wyciągu z wykazu zmian gruntowych oraz wyrysu z mapy ewidencyjnej gruntów nabyta nieruchomość stanowiła rolę. w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, w dacie zakupu, zakupiona nieruchomość przeznaczona była również na cele rolne. Celem nabycia tejże nieruchomości, z uwagi na wyjątkowe walory przyrodnicze tegoż terenu, było wybudowanie nań przez Zainteresowaną siedliska. w dniu 27 marca 2002 r. Rada Gminy x podjęła uchwałę o przystąpieniu do uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. w nowo uchwalonym planie przedmiotowa nieruchomość przeznaczona została pod zabudowę letniskową. Wprowadzone miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego rozwiązania planistyczne uniemożliwiły Zainteresowanej realizację zamierzonego celu. Powyższe skłoniło Wnioskodawczynię do sprzedaży kilku, uprzednio wydzielonych z przedmiotowego gruntu działek. Poza sprzedażą opisaną we wniosku, tj. poza sprzedażą dotyczącą działek wydzielonych z nabytego w dniu 18 września 1996 r. gruntu rolnego Zainteresowana nie dokonywała żadnych innych sprzedaży nieruchomości. Nadto, nie posiada ona innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży, jak również nie zamierza nabywać oraz sprzedawać żadnych nowych gruntów. Wnioskodawczyni zarejestrowała się jako podatnik podatku VAT i odprowadziła z tytułu sprzedaży kilku rzeczonych działek podatek VAT. Wnioskodawczyni nie posiadała, ani też nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Nie wykorzystywała, ani też nie wykorzystuje przedmiotowych gruntów w działalności gospodarczej, w tym również w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o VAT. Rzeczonych gruntów Zainteresowana nie udostępniała, ani też nie udostępnia odpłatnie na podstawie umowy dzierżawy (użyczenia). Wnioskodawczyni podjęła w celu wybudowania na zakupionej w roku 1996 r. działce siedliska m.in. następujące czynności:

* współorganizowanie infrastruktury oraz

* zlecenie opracowania projektu i koncepcji zagospodarowania terenu oraz budowy siedliska.

Zainteresowana wydzieliła 35 działek z przedmiotowego gruntu. Poza sprzedażą wydzielonych z przedmiotowego gruntu działek Wnioskodawczyni nie planuje w przyszłości sprzedać kolejnych gruntów. Przedmiotowe działki nie były zabudowane.

Fakt wyodrębnienia oraz sprzedaży przez Wnioskodawczynię 35 działek wskazuje na to, iż działki te zostały wydzielone w tym celu i z tym zamiarem, by w sposób częstotliwy (powtarzalny) dokonywać ich dostawy i by mogły one przynieść sprzedającemu określony zysk. Są to właśnie te okoliczności, które wskazują na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy. Wskazuje na to też nowy charakter i przeznaczenie gruntu niezwiązanego z zaspokojeniem potrzeb osobistych Strony.

Tak przedstawiony stan faktyczny nie wskazuje zatem na okazjonalne zbycie składników stanowiących część majątku prywatnego Wnioskodawczyni, lecz wskazuje na dający się ułożyć logiczny ciąg zdarzeń mieszczących się w szeroko określonej definicji działalności gospodarczej zawartej w ustawie o podatku od towarów i usług. w związku z powyższym stwierdza się, że sprzedaż działek przeznaczonych pod zabudowę nosi w przedmiotowej sprawie znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Zainteresowana dokonując ich dostawy, wykonuje czynności o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni była obowiązana dokonać i dokonała rejestracji w zakresie podatku od towarów i usług, w myśl art. 96 ust. 1 ustawy, który stanowi, iż podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3, który stanowi, iż podmioty zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Wnioskodawczyni dokonała rejestracji zgodnie z ww. przepisem i tym samym potwierdziła, że będzie dokonywała czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, będzie prowadziła działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy.

Zaznaczyć należy również, że z uwagi na przedmiot sprzedaży (działki przeznaczone pod zabudowę) Zainteresowana nie ma prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W przedmiotowej sprawie znajduje bowiem zastosowanie przepis art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy, w myśl którego zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę.

Na podstawie zapisu art. 41 ust. 1 wskazanej ustawy, podstawowa stawka podatku VAT wynosi 22%. Podatnik dokonujący dostawy przedmiotowych gruntów w niektórych przypadkach może jednakże skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W omawianej sprawie, Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży gruntu, który w planach zagospodarowania przestrzennego oznaczony jest jako teren zabudowy letniskowej.

Tak więc, jego sprzedaż nie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku VAT.

Reasumując, Wnioskodawczyni stała się podatnikiem podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą uprzednio wydzielonych działek budowlanych w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.